Bandamenn norðursins
Ísland og Kanada eiga sér langa og þétta sögu sem bandamenn á norðurslóðum. Flest eigum við þar ættingja í Íslendingabyggðum Manitoba og enn er að finna veðurfréttir frá Winnipeg á síðum Morgunblaðsins (þar var 17 gráðu hiti í gær).
Rétt er þó að árétta að Toronto, fjölmennasta borg landsins, er á sömu breiddargráðu og Barcelona á Spáni. Það breytir því ekki að stór hluti landsins liggur norðan við heimskautsbaug og sameiginlegir hagsmunir okkar af öflugum viðnámsþrótti og hagsmunagæslu á svæðinu eru ótvíræðir.
Milliríkjasamskipti Íslands og Kanada byggjast á traustum grunni sameiginlegra gilda, landfræðilegri nálægð og gagnkvæmum hagsmunum í öryggis- og utanríkismálum. Þjóðirnar gerðu með sér fríverslunarsamning árið 2009 og hafa tengslin verið ræktuð enn frekar með samstarfi innan NATO þar sem bæði lönd voru stofnmeðlimir.
Í byrjun vikunnar undirrituðu leiðtogar Evrópusambandsins og Kanada samkomulag um aukið samstarf í öryggis- og varnarmálum í aðdraganda leiðtogafundar NATO í Haag. Á sama tíma hafa leiðtogar Norðurlanda og Kanada komið fram skýrum vilja sínum til að dýpka samstarf landanna innbyrðis, bæði á sviði varnarmála og öryggis á norðurslóðum.
Þéttara samstarf við Kanada er
hvalreki fyrir Ísland á óvissutímum í alþjóðastjórnmálum. Þá má ekki líta fram hjá þeim gagnkvæmu viðskiptatækifærum sem eru á milli Íslands og Kanada. Íslenskur sjávarútvegur, tæknifyrirtæki og ferðaþjónusta búa yfir sérþekkingu og lausnum sem gætu átt erindi á kanadískan markað sem býr yfir samkeppnishæfni á heimsmælikvarða.
Að lokum er líka vert að minna á að Kanada er næsti nágranni Grænlands og deila löndin landamærum á hinni agnarsmáu Hanseyju. Í því sambandi skal það nefnt að Kanada hefur lengi talað fyrir mikilvægi alþjóðalaga fyrir þjóðir á
heimskautasvæðinu, meðal annars hvað varðar siglingaleiðir, lofthelgi og nýtingu auðlinda. Því verðum við að fagna skýrum áherslum sem hafa komið fram á leiðtogafundi NATO af hálfu leiðtoga Norðurlandaþjóða. Bandalagsríki NATO verða áfram að standa saman um mikilvægi þess að verja og virða alþjóðalög, hvort sem það er fyrir botni Miðjarðarhafs eða á norðurslóðum.
Höfundur er þingmaður Samfylkingarinnar og formaður Íslandsdeildar Norðurlandaráðs. [email protected]