Er það jafnan tilhlökkunarefni og viðurkenning á starfi viðkomandi, en einnig hluti af framlagi Akureyrarbæjar sem stuðlar að góðum starfsskilyrðum listafólks. Óþarfi er að tíunda hér öll þau margfeldisáhrif sem það framlag styður við, nefni hér örfá dæmi á borð við vinnu listafólks á sviði myndlistar, tónlistar, leiklistar, ritlistar og svo framvegis. Þessir sömu einstaklingar mynda svo grundvöll fyrir öflugt Listasafn, kröftugt Leikfélag, Tónlistarskóla og flóru safna og ritlistafólks. Menningin er afl og frumþörf sem alla varðar, jafnt íbúa sem gesti, en mikill fjöldi fólks kemur til Akureyrar ekki síst vegna menningar og listalífs. 

Nú er það hins vegar svo að starfslaun bæjarlistamanns Akureyrar eru langt frá þróun almennra launakjara, þau hafa í raun staðið í stað frá 2018. Jafnframt er gerð krafa um að viðkomandi sinni ekki meira en 50% starfi meðfram því að vera bæjarlistamaður. Það er því nokkuð augljóst að sá sem hlýtur nafnbótina mun að öllum líkindum lækka í launum. Það er ekki beinlínis hvetjandi fyrir hinn útnefnda að sinna listsköpun og uppfylla þau skilyrði um framlegð sem Akureyrarbær gerir til viðkomandi listamanns.  Að loknum starfstíma bæjarlistamanns er gert ráð fyrir því að viðkomandi birti afrakstur vinnu sinnar á opinberum vettvangi í nafni Akureyrarbæjar.

Á fundi bæjarráðs var því lögð fram tillaga minnihlutans þess efnis að hækka beri starfslaunin þannig að þau fylgi eðlilegri launaþróun, sú tillaga var fellld af meirihlutanum og í kjölfarið lagt til að málið verði skoðað af fulltrúa menningarmála og bæjarstjóra. 

Hér er um grundvallar réttlætismál að ræða fyrir starfsumhverfi listafólks á Akureyri og það er mjög miður að meirihluti bæjarráðs sýni þessu ekki meiri skilning en hér opinberast. Það fer ekki saman hljóð og mynd þegar opinberlega er rætt um mikilvægi menningar fyrir Akureyri og nágrenni, en skapa svo miður vænleg skilyrði fyrir þau sem raunverulega skapa þann auð sem menningin birtir okkur. Án vinnu listafólks væri engin menning og fyrir þá vinnu ætti Akureyrarbær að greiða laun sem eru sambærileg eðlilegum launakjörum.

Á dögunum fjallaði bæjarráð um útnefningu og launakjör bæjarlistamanns Akureyrar, en hefð er fyrir því á sumardaginn fyrsta að tilnefna einstakling úr röðum listafólks. 

Þingmönnum ber að rækja hlutverk sitt samkvæmt bestu sannfæringu og þá skiptir máli að almannahagsmunir ráði ákvörðunum þeirra en ekki hagsmunir stjórnmálaflokka eða líf ríkisstjórnar. 

Þingmenn hafa ýmis tæki til að rækja sínar eftirlitsskyldur, þeir geta beðið ráðherra um skýrslur, óskað stjórnsýsluúttektar frá ríkisendurskoðun eða lagt fram fyrirspurnir til ráðherra. Þá óska þingmenn margvíslegra upplýsinga í nefndum þingsins frá sérfræðingum og hagaðilum. 

Því miður þá hefur það orðið æ algengara í seinni tíð að stjórnarliðar á Alþingi beita meirihlutavaldi sínu gegn því að mál séu rannsökuð með fullnægjandi hætti. Ráðherrar svara ekki spurningum sem fyrir þá eru lagðar, meirihluti í nefndum greiðir atkvæði um lok rannsóknar mála þrátt fyrir að fulltrúar stjórnarandstöðu hafi óskað frekari upplýsinga. 

En Alþingi getur líka sett á laggirnar rannsóknarnefnd á vegum Alþingis en slík nefnd hefur mun meiri heimildir en aðrir tiltækir til að knýja á um afhendingu gagna, hvort sem um er að ræða Alþingi, ríkisendurskoðun eða umboðsmann Alþingis. Hefur það ítrekað gerst að ríkisendurskoðun hafi greint svo frá að hann hafi ekki fengið umbeðin gögn frá stjórnvaldi og var til dæmis um það að ræða hjá settum ríkisendurskoðanda við skoðun hans á sölu eigna Lindarhvols, sem mikið hefur verið rætt um að undanförnu. Sagði hann nýverið fyrir dómi að erfiðlega hafi gengið að fá umbeðin gögn afhent. Því miður hefur meirihluti þings á undanförnum árum einnig hafnað því að skipuð sé rannsóknarnefnd vegna sölu á almenningseignum.  

Leyndarhyggja stjórnarflokkanna hefur nú náð hámarki með atkvæðagreiðslu í þinginu í vikunni gegn því að almenningur fengi að vita hvað settur ríkisendurskoðandi komst á snoðir um. Almenningur má ekki vita hvernig farið er með almannaeigur og við það eigum við að búa. 

Eitt af grundvallarhlutverkum Alþingis er að hafa eftirlit með framkvæmdarvaldinu, þ.e. ráðherrum og stjórnsýslunni. 

Ég lagði á það áherslu við stjórnarþingmenn í þáverandi efnahags- og viðskiptanefnd að lögin yrðu afgreidd úr nefndinni til samþykktar í þingsal. Og það gekk eftir. Sjálfstæðismenn greiddu atkvæði gegn frumvarpinu en Framsókn sat hjá.

Mér fannst mikilvægt að frumvarpið yrði að lögum á meðan við í Samfylkingunni og VG værum í meirihluta. Enda hefði það verið áhættusamt að fara í kosningar með allt opið um hvað fjármálaráðherra næstu ríkisstjórnar væri heimilt að selja og engar skorður settar við það að einkavæða bankakerfið að nýju.

Í lögunum nr. 155/2012 um sölu á eignarhlutunum er hvergi talað um armslengd eða heimild gefin fjármálaráðherra til að framselja vald við söluna. Lögin eru um hvað fjármálaráðherra má gera og eftir hvaða meginreglum skuli fara eftir.

Lögin um söluna eru um hvað ráðherra er heimilt að selja og hvernig hann eigi að gera það ef hann nýtir þá heimild. Fyrsta grein frumvarpsins er um hvað ráðherra er heimilt að selja, þ.e. hlut ríkisins í Arion banka (þá áttum við 13%), hlutinn í Íslandsbanka (þá áttum við 5%) og allt umfram 70% í Landsbankanum (þá áttum við 81%). Með lögunum var tryggt að ríkið héldi eftir ráðandi hlut í Landsbankanum. Eignarhlutir breyttust eftir stöðugleikaframlögin svokölluðu þegar ríkið eignaðist alla þrjá stóru bankana nánast 100%. En lögin eru þau sömu og eftir þeim átti að fara við sölu á eignarhlutunum.

Önnur grein laganna fjallar um ákvörðun um sölumeðferð. Þegar ráðherra hefur fallist á tillögu Bankasýslu ríkisins um sölu eignarhlutar ríkisins í fjármálafyrirtæki skal hann semja greinargerð um ráðgerða sölumeðferð og leggja fyrir fjárlaganefnd og efnahags- og viðskiptanefnd Alþingis. Ráðherra skal jafnframt leita umsagnar Seðlabanka Íslands um jafnræði bjóðenda, líkleg áhrif sölu á gjaldeyrismarkað, gjaldeyrisforða og laust fé í umferð. Í greinargerð ráðherrans skulu m.a. koma fram upplýsingar um helstu markmið með sölu eignarhlutarins, hvaða söluaðferð verði beitt og hvernig sölumeðferð veri háttað að öðru leyti. Nefndunum skal veittur hæfilegur frestur til þess að gera athugasemdir við efni greinargerðarinnar.

Þegar þingnefndir og Seðlabankinn hafa gert athugasemdir skal ráðherra taka ákvörðun um hvort sölumeðferð eignarhlutarins verði hafin í samræmi við efni greinargerðarinnar. Ráðherra getur í ákvörðun sinni gert breytingar á einstökum þáttum í fyrirhugaðri sölumeðferð, m.a. að teknu tilliti til athugasemda fjárlaganefndar eða efnahags- og viðskiptanefndar Alþingis við greinargerðina. Hér er alveg skýrt að það er fjármálaráðherrann sem ákveður markmiðin, söluaðferð og sölumeðferð. Engin „armslengd“ í þessum efnum líkt og sumir, þar á meðal ráðherrann sjálfur hefur haldið fram.

Þriðja grein laganna fjallar um meginreglur við sölumeðferð. Þar segir að þegar ákvörðun er tekin um undirbúning og framkvæmd sölumeðferðar eignarhluta skuli áhersla lögð á opið söluferli, gagnsæi, hlutlægni og hagkvæmni. Tekið er fram í lagatextanum að með hagkvæmni sé átt við að leitað sé hæsta verðs eða markaðsverðs fyrir eignarhluti. Þess skal gætt að skilyrði þau sem tilboðsgjöfum eru sett séu sanngjörn og að þeir njóti jafnræðis. Þá skal við sölu kappkosta að efla virka og eðlilega samkeppni á fjármálamarkaði. Allt þetta á samkvæmt lögunum að vera útlistað í greinargerð fjármálaráðherrans sem Bankasýslan á að fara eftir í sinni vinnu við söluferlið.

Fjórða greinin fjallar um hvað Bankasýslan á að gera. Þar segir að Bankasýsla ríkisins skuli annast sölumeðferð eignarhluta fyrir hönd ríkisins í samræmi við ákvörðun ráðherra. Bankasýsla ríkisins undirbýr sölu, leitar tilboða í eignarhlut, metur tilboð, hefur umsjón með samningaviðræðum við utanaðkomandi ráðgjafa og væntanlega kaupendur og annast samningagerð. Svo segir: „Þegar tilboð í eignarhlut liggja fyrir skal Bankasýsla ríkisins skila ráðherra rökstuddu mati á þeim. Ráðherra tekur ákvörðun um hvort tilboð skuli samþykkt eða þeim hafnað og undirritar samninga fyrir hönd ríkisins um sölu eignarhlutarins.“ Hér er ekki heldur nein „armslengd“ á ferðinni og alveg ljóst hver það er sem tekur ákvörðun. Það er fjármálaráðherra sem á samkvæmt fimmtu grein frumvarpsins að gefa Alþingi skýrslu um söluna þegar hún er afstaðin og gera grein fyrir helstu niðurstöðum.

Þegar ráðherrar og stjórnarþingmenn hafa verið spurðir um hæfi fjármálaráðherrans eða hvort hann hafi farið að lögum við söluna á eignarhlutum í Íslandsbanka er svörin oftast um einhverja ímyndaða „armslengd“ sem hafi komið í veg fyrir að fjármálaráðherrann vissi hvaða ákvarðanir hann væri að taka. Eða að lögin um söluna hafi ekki verið nógu skýr. Og svo virtist á dögunum að málið væri afgreitt með umfjöllun stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar Alþingis og áliti meirihluta þeirrar nefndar. Þar til bréfið kom frá Umboðsmanni Alþingis til fjármálaráðherrans.

Umboðsmaður Alþingis spyr um hvernig ráðherrann hafi gætt að hæfi sínu þegar ákvörðun var tekin um samþykkt tilboðanna í hlutinn sem selja átti í Íslandsbanka og lagalega og stjórnskipulega ábyrgð á því að söluferlið færi fram í samræmi við lög.

Umboðsmaður bendir jafnframt á að hinum sérstöku hæfisreglum stjórnsýslulaga sé ekki aðeins ætlað að koma í veg fyrir að ómálefnaleg sjónarmið hafi áhrif á efni stjórnvaldsákvarðana heldur sé þeim einnig ætlað að stuðla að því að almenningur og hlutaðeigandi geti treyst því að stjórnvöld leysi úr málum á hlutlægan hátt.

Spurningar umboðsmanns Alþingis eru málefnalegar og það er afar mikilvægt að almenningur fái að vita hvernig í raun var í pottinn búið í þessum efnum og ekki síður að ráðherra axli ábyrgð á gjörðum sínum og viti hvaða skyldum hann hafi að gegna.

Greinin birtist á visi.is 7. mars 2023. 

Það var haustið 2012 sem ég sem fjármálaráðherra mælti fyrir lögunum um sölu á eignarhlutum ríkisins í bönkunum.

Bæjarmálafundur, 8. mars kl. 20:00 í Hlíðarsmára 9. Á fundinum eru almenn bæjarmál til umræðu.

Við hlökkum til að sjá ykkur og ekki hika við að hafa samband ef einhverjar spurningar vakna,betrikopavogur@gmail.com.


Kær kveðja,
Stjórn Samfylkingarfélagsins í Kópavogi

Það var vitlaust lagt á í Hafnarfirði. Það þurfti að laga. Draga þurfti úr hækkun fasteignaskatts afturvirkt. Og var gert í morgun, 23.febrúar í bæjarráði.

Forsagan er að meirihlutaflokkar Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks samþykktu gríðarlega hækkun á fasteignasköttum í desember og tóku inn að fullu fasteignabóluna sem nýtt fasteignamat endurspeglaði. Jafnaðarmenn vöruðu við þessu og lögðu til að íbúðareigendur í Firðinum yrðu varðir fyrir þessar fasteignabólu í álagningu fasteignaskatta. Á það var ekki hlustað.

Og helmingaskiptaflokkarnir skelltu við skollaeyrum. Ofurhækkun skyldi það vera. Þegar álagning lá svo fyrir og íbúðareigendur fóru að fá álagningarseðlana senda, þá kom einnig í ljós að hækkunin var enn meiri samtals í fasteignagjöldum, en ráð var fyrir gert. Margir bæjarbúar bentu á þetta misræmi. Þess vegna spurðu bæjarfulltrúar Samfylkingarinnar fyrir um málið og lögðu fram fyrirspurnir í bæjarráði þess efnis fyrir tæpum þremur vikum. Svarið kom síðan í morgun, fimmtudag 23.febrúar, á bæjarráðsfundi. Þá kom í ljós að meðaltalshækkun á fasteignagjöldum sem átti að vera 9,5%, eða skv. verðlagsþróun, reyndist 15,8%.

Meirihlutaflokkarnir brugðust þó við þessari staðreynd sem jafnaðarmenn drógu fram og samþykktu með atkvæðum okkar jafnaðarmanna að færa niður álagningarprósentuna í fasteignaskatti til að mæta þessari ofurálagningu. Þeir hefðu betur hlustað á jafnaðarmenn í desember síðastliðnum.

Þetta nýjasta klúður meirihlutans kemur ofan á einbeittan vilja þeirra til að hækka álögur á bæjarbúa í fasteignaskatti - byggðan á bóluhækkun. Hækkun í mati á verðlagningu fasteigna, sem er að ganga til baka við kólnun fasteignamarkaðarins.

Jafnaðarmenn vilja hófsemd og réttlæti í skattamálum. Gagnsæi og sanngirni, enda þurfa bæjarfélög réttmætar skatttekjur til að standa undir betri velferðarþjónustu. Þessi hringavitleysa Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks á skatti á fasteignir á ekkert skylt við það. Þetta er einfaldlega klúður stjórnmálamanna sem hafa enga sýn, enda hækka skuldir bæjarins dag frá degi og velferðarþjónusta í fjárþörf. Það þarf að stokka upp spilin í Hafnarfirði.

Greinin birtist á visi.is 23. febrúar 2023. 

Guðmundur Árni Stefánsson varaformaður Samfylkingarinnar heimsækir Bolungarvík föstudaginn 10. mars. 

Opinn fundur í Bolungarvík: Samtal við landann

 Yfirskrift fundarins er ákall til landsmanna — ákall til fólks með jafnaðartaug um land allt sem lítur til okkar í Samfylkingunni og vill sjá og trúir á gerlegar breytingar undir okkar forystu: Mætum til leiks!

 Nú er rétti tíminn til að koma með og mæta til leiks — því Samfylkingin er lögð af stað í leiðangur — við erum byrjuð að undirbúa okkur; undirbúa okkur fyrir verkefnin; undirbúa okkur til að taka við stjórn landsmálanna og leiða breytingar í íslensku samfélagi — fyrir fólkið sem hér býr, hinn almenna launamann, ósköp venjulega Íslendinga sem vita að við erum sterkari saman — að samkenndin og samhjálpin trompar einstaklingshyggjuna, og verður að taka við sem höfuðgildi ríkisstjórnar landsins.

 Kæru félagar. Ég sagði á landsfundi — í minni fyrstu stefnuræðu sem formaður — að nú gengi í hönd tími breytinga í Samfylkingunni.

 Og það voru ekki innantóm orð — við höfum látið verkin tala — við höfum ráðist í breytingar: Með nýrri forystu auðvitað, nýjum áherslur og forgangsröðun og með því að hefja nýtt, opið samtal við fólkið í landinu — til að stilla fókusinn rétt og standa undir nafni. Við höfum staldrað við — farið aftur í kjarnann og lagt ofuráherslu á kjarnamál jafnaðarmanna; kjör, velferð og efnahag venjulegs fólks. Nýtt merki, nýir starfskraftar, nýjar höfuðstöðvar á Hallveigarstíg 1 — sem eru samt gamlar og góðar. Ný nálgun á fjáröflun sem er að fara af stað. Og í dag hefjum við nýtt og umfangsmikið málefnastarf, sem verður með breyttu sniði —  sem ég segi betur frá á eftir.

 Þetta er bara byrjunin. Það sem við höfum gert á fjórum mánuðum frá landsfundi.  En svona vinnum við, jafnt og þétt, eitt skref í einu. Og allt er þetta undirbúningur fyrir risastór verkefni sem bíða okkar — undirbúningur sem við verðum að taka alvarlega.

 Kæru félagar, við höldum áfram á þessari braut — því enn er verk að vinna: Við ætlum að vera klár þegar kallið kemur — ekki bara í kosningum heldur í ríkisstjórn og frammi fyrir þeim verkefnum sem þá munu blasa við okkur. 

Já — Samfylkingin stefnir í stjórn — við ætlum að vera ráðandi afl í næstu ríkisstjórn. Og það er ekki vegna þess að við séum í vinsældakeppni eða vegna þess að okkur langi svo að sitja í ráðherrastólum — og nei, það er ekki vegna þess að við séum svo miklar keppnismanneskjur, eins og forsætisráðherra orðaði það núna á dögunum.

Samfylkingin stefnir í stjórn og fyrir því er ein og aðeins ein ástæða: Verkefnin sem kalla. Því þau kalla á okkur. Og þau eru aldeilis ærin verkefnin sem blasa við í íslensku samfélagi. Svo fólk geti lifað sómasamlegu lífi af laununum sínum. Búið við öryggi á húsnæðismarkaði. Og sótt sér heilbrigðisþjónustu í hæsta gæðaflokki þegar eitthvað kemur upp á. Þetta eru bara fáein dæmi.

Eftir óslitinn áratug með Sjálfstæðisflokkinn við völd, og ríkisstjórn sem er búin að gefast upp á öllu, er löngu kominn tími á breytingar — eftir tíu löng ár í stjórnarandstöðu blasa hvarvetna við okkur verkefni sem kalla á klassískar lausnir jafnaðarfólks; sem kalla á okkur sósíaldemókrata til verka. Það er einfaldlega staðan. Og við tökum hana alvarlega.

Við ætlum að endurreisa velferðarkerfið á Íslandi eftir áratug hnignunar. Og eftir því sem þessi ríkisstjórn hangir lengur á stólunum — algjörlega verkstola — þá bætist við verkefnalistann. Við ætlum að koma skikki á stjórn efnahagsmála; vinna gegn verðbólgunni um leið og við verjum heimilisbókhaldið hjá fólki.

Því staðreyndin er þessi: Ríkisstjórnin hefur misst alla stjórn.

Ríkisstjórnin hefur misst stjórn á verðbólgunni og vöxtunum. Og þessi ríkisstjórn var auðvitað fyrir löngu búin að missa stjórn á velferðarkerfinu og húsnæðismálunum. Enda eru velferðarmálin nátengd og í raun grunnur efnahagsmála – það er samhengi á milli alls, það gerist ekkert í tómarúmi.

Þess vegna er þessi verkaskipting í ríkisstjórninni — sem felur í sér að hver ráðherra sitji í sínu horni, með forsætisráðherra sem virðist bara fylgjast með á meðan fjármálaráðherra slær á puttana hjá öllum hinum — svo merkileg. Hvar er heildarsamhengið, heildarsýnin? Hún er hvergi. Stefnan virðist vera að halda út — viðvera, þaulseta, markmiðin eru nú talin í árum setið ekki út frá þjónustu við almenning. 

Svo eru þau hissa á að það sé ólga á vinnumarkaði, verkföll, verkbönn — hissa á að verkalýðshreyfingin sæki sitt í gegnum launaliðinn þegar ríkisstjórnin hefur fyrir löngu gefist upp á því að reka velferðarkerfið og styrkja samfélagið. Launafólk hefur ekki lengur trú á því að hér sé þjónandi forysta sem stýrir þjóðarskútunni, skapi farveg samhjálpar og skilning á mikilvægi þess að kjarabætur séu sniðnar að þörfum fólksins í landinu gegnum velferðarkerfið okkar.  Þessi staða bitnar líka á litlu fyrirtækjunum í landinu sem flest eiga ekkert skylt við þau stóru, sem eru á fákeppnismarkaði, mörg hver á alþjóðlegum markaði og búa við allt annað rekstrarumhverfi.

Nei, ríkisstjórnin sér ekki samhengi hlutanna, eða vill ekki sjá það. Þau tala eins og óbreyttir áhorfendur eða álitsgjafar þegar þau eru spurð hvað gera skuli — lýsa bara aðstæðum, láta eins og þau séu ekki lykilgerendur í samfélaginu — eins og þau hafi enga stjórn. 

Þessi ríkisstjórn á engin svör — ráðherrarnir benda bara á alla aðra og taka enga ábyrgð. Það er bent á fólkið í landinu — sem verður víst bara að eyða minna — og bent á Seðlabankann, sem á víst einn að bera ábyrgð á verðbólgunni samkvæmt nýjustu kenningum forsætisráðherra og fjármálaráðherra. 

Nýjasta útspilið hjá þeim ráðherra sem stýrt hefur efnahagsmálum undanfarinn áratug, er að benda á aðrar undirstofnanir ríkisins — eins til dæmis lögregluna og Landhelgisgæsluna — sem gengur víst erfiðlega að veita lögbundna þjónustu innan ramma fjárlaga, hvern hefði grunað? Og síðast en ekki síst er fingrinum auðvitað bent á aðila vinnumarkaðarins — eins og það sé ekkert samhengi, eins og samfélagið sé allt bara einhverjar einingar sem tengjast ekki innbyrðis.

Ef marka má málflutning forystu ríkisstjórnarflokkanna er verðbólgan sem sagt öll einhverjum öðrum að kenna! Og staðan í velferðarkerfinu sennilega líka. Þetta er auðvitað vitleysa, algjör flótti undan ábyrgð — það er ekki nema von að fólkið í landinu klóri sér í kollinum.

Hver ber þá ábyrgð á stjórn efnahagsmála? Ber ríkisstjórnin enga ábyrgð? Bera ráðherrarnir enga ábyrgð? Þetta er algjör uppgjöf — þau láta eins og þau sé bara einhverjir áhorfendur í efnahagslífi þjóðarinnar. Sama ríkisstjórn og sömu ráðherrar og stærðu sig af því bara núna fyrir nokkrum mánuðum að nú væri hafið nýtt lágvaxtatímabil í íslenskri hagsögu. Og töluðu eins og þau ein væru fær um að tryggja efnahagslegan stöðugleika.

Þetta væri nú alveg nógu alvarleg staða út af fyrir sig. En það sem er verst er að ríkisstjórnin hefur enga stefnu. Í alvöru talað — enga stefnu um það hvernig á að vinna gegn verðbólgunni. Eftir heilt ár af hárri verðbólgu — sem fer enn hækkandi. Það er ekkert plan!

Man einhver hvaða aðgerðir ríkisstjórnin kynnti síðasta haust til að vinna gegn verðbólgu? Og hvernig gekk það nú aftur? Skilagjald á einnota drykkjarumbúðum var náttúrulega fryst, eins og frægt er. Og framlög til stjórnmálaflokka voru lækkuð um fáeinar milljónir — samanlagt kannski eins og ein mánaðarlaun forstjóra í kauphöllinni. Og það var haldinn blaðamannafundur. — Aldrei nóg af blaðamannafundum. Það þarf ekki hagfræðing til að átta sig að þetta hefur alls engin áhrif í þjóðhagslegu samhengi.

En á sama tíma var mikilvægum fjárfestingum frestað og auðvitað voru öll krónutölugjöld ríkisins skrúfuð upp í topp! Sem leggjast þyngra á fólk eftir því sem það hefur lægri tekjur. Nema hvað. Allt aðhaldið er lagt á almenning af þessari ríkisstjórn.

Kæru félagar, Samfylkingin kynnti hins vegar kjarapakka til að mæta ástandinu — sem hefur algjörlega haldið gildi sínu. Og við höfum haldið uppi mjög einbeittum málflutningi á Alþingi — það eru ekki bara orðin tóm frá okkur; eintóm gagnrýni án þess að leggja fram lausnir. Þvert á móti: Við höfum lagt fram lausnir — við höfum lagt fram kjarapakka til að vinna gegn verðbólgunni og verja um leið heimilisbókhaldið. Þannig sýnum við ábyrgð og þannig sýnum við fólkinu í landinu hvernig við myndum stjórna.

Grunnhugmynd kjarapakkans var einföld: Að taka á þenslunni þar sem þenslan er í raun og veru — eftir metár í fjármagnstekjum, metarðsemi hjá stórútgerð og methagnað hjá bönkunum. Og svo höfum við lagt til tímabundna leigubremsu að danskri fyrirmynd og verið algjörlega samstíga með verkalýðshreyfingunni í því máli.

Tillögur okkar hefðu dregið úr halla ríkissjóðs án þess að kalla á niðurskurð í velferðarmálum. Á sama tíma fer ríkisstjórnin í þveröfuga átt — jók halla ríkissjóðs úr 90 í 120 milljarða en er nú byrjuð að boða enn og aftur flatan niðurskurð í velferðarkerfinu. Það er lægsti samnefnarinn — það eina sem ríkisstjórnin getur náð saman um að gera. Flatur niðurskurður. 

Aðgerð sem þau telja ekki fela neina pólitík í sér, því þetta sé nú bara flöt prósentutala yfir allt saman – en höfum í huga; nákvæmlega svona aðgerðir, þessi flata aðhaldskrafa, er sú aðgerð sem hefur rúið flestar stofnanir inn að beini hér á landi – stefnulaus niðurskurður, sem frestar fyrst og fremst viðhaldi, verkefnum og bætir ekki skilvirkni að neinu ráði. Þetta vita þau. En þetta er eina aðgerðin sem þau geta komið sér saman um — óútfærð pennastrik í fjármálaáætlun mikilvægustu stofnana landsins.

Eltum ekki skoðanakannanir — eina sem skiptir máli núna er verkefnið

Þetta er nú ekki burðugt hjá þeim. En ríkisstjórnin dæmir sig sjálf. Þeirra störf — eða starfleysi — dæmir sig algjörlega sjálft. Og ég þarf ekki að eyða fleiri orðum í þau. Við í Samfylkingunni munum ekki skilgreina okkur út frá þeirri ríkisstjórn sem við ætlum að leysa af hólmi. Við munum ekki vera bara „ekki þau“ — það dugar ekki til — við skilgreinum okkur út frá þeirri framtíð sem við viljum skapa á Íslandi fyrir fólkið sem hér býr.

Við skulum tala um okkar mál; hverju við ætlum að breyta og hvers vegna — hvernig við ætlum að vinna og hvernig við munum stjórna. Þannig stundum við jákvæða pólitík og þannig sækjum við ánægjufylgi, vonarfylgi — sem er líklegra til að skila sér alla leið í kjörkassann og veita okkur umboð til breytinga.

Þess vegna kynnum við í dag og setjum af stað nýtt málefnastarf með breyttu sniði — alvöru vinnu sem mun leggja grunninn að raunhæfum aðgerðum og raunverulegum breytingum fyrir fólkið í landinu. Og ég ætla að fara yfir það rétt strax.

En ég kemst eiginlega ekki hjá því að ávarpa fyrst það sem ég veit að mörg ykkar hafa bakvið eyrað — sem er ris Samfylkingarinnar í skoðanakönnunum upp á síðkastið. Mér finnst bara eðlilegt að við ræðum það: Við höfum náð athygli landsmanna — og það er gott. En ég vil samt bara nýta tækifærið til að hnykkja á því sem ég sagði í stefnuræðu minni á landsfundi: Við munum ekki elta skoðanakannanir — og það er enn í gildi. Og við munum ekki heldur elta þá sem hafa hæst hverju sinni á samfélagsmiðlum. Það er bara þannig.

Verkefnin eru miklu stærri en svo að við getum látið kippa okkur út af laginu vegna fréttahringsins hverju sinni — okkar athygli þarf að vera á langtímaverkefninu; stóru breiðu velferðarmálunum og skipulagningu efnahags- og atvinnumála. Við stjórnum ekki landinu með hneykslun, eða óánægju að leiðarljósi, það eru engar skyndilausnir og við þurfum að nota alla okkar athygli í að byggja upp trúverðugan málflutning með raunverulegum aðgerðum á bakvið. 

Það er nefnilega eitt að ná í gegn; annað að gera eitthvað þegar á hólminn er komið. Þetta veit þjóðin manna best, eftir að hafa fylgst með ákveðnum flokkum núna í ríkisstjórn. Við erum ekki í einhverri tímabundinni vinsældakeppni — við erum ekki einu sinni í keppni — við erum í pólitík, til að vinna gagn. Og þá þarf að fylgja sannfæringu sinni þó kannanir kunni að sveiflast upp og niður — eins og við vitum.

Þannig að — við erum algjörlega róleg og algjörlega auðmjúk; fullkomlega meðvituð um að kannanir eru bara kannanir og það er fólkið í landinu sem ræður þegar upp er staðið — með atkvæði sínu. Hvort sem fylgið mælist 24 eða 15% — eða 30% — það skiptir bara engu máli. 

Það eina sem skiptir máli núna er verkefnið — að við mætum til leiks. Leggjum á okkur vinnuna. Við ætlum að leysa úr vandamálum almennings á Íslandi og starfa í almannahag. Og það mun bara krefjast miklu meiri vinnu en það útheimtir að rjúka aðeins upp í skoðanakönnunum. Þess vegna þurfum við áfram að halda fókus.

Við höfum haldið fókus. Og þar njótum við góðs af því að vera með hörkuöflugan þingflokk, mikla reynslu og öguð vinnubrögð. Það skiptir öllu máli til að skilaboð okkar nái í gegn og til þess að sýna fólkinu í landinu að við tökum verkefnið alvarlega og erum að undirbúa okkur til að taka við stjórn landsmála um leið og kallið kemur.

Vinnan sem við ætlum að fara í — er bara miklu mikilvægari en þessar skoðanakannanir og það er í alvörunni mín hreinskilna afstaða. Það sem við þurfum að gera er að tala við fólk og spyrja okkur: Hvert er ástandið í þjóðfélaginu? Og hvar eru vandamálin? Og einbeita okkur að þeim og bregðast við.

Við sjáum fátækt hjá eldri borgurum og öryrkjum. Við sjáum fólk í fullri vinnu með laun sem duga ekki fyrir framfærslu. Við sjáum öldrunarþjónustu í ólagi og heilbrigðiskerfi sem er vanfjármagnað og stendur ekki undir væntingum. Húsnæðismálin eru í rugli — enn einu sinni — horfum við upp á markaðinn þjóta upp og niður á vakt þessarar ríkisstjórnar. Samgöngumálin eru vanrækt og hreyfast ekki. Svo ekki sé minnst á verðbólguna.

Inn í þetta ástand stígum við í Samfylkingunni. Og það verður ekki auðvelt að ráða fram úr þessum vandamálum — en við ætlum að gera alvöru atlögu að því og til þess þurfum við að fylkja með okkur fólkinu í landinu; hverjum einasta einstaklingi sem hér býr og hefur í sér þessa jafnaðartaug.  Við getum það en það kostar vinnu.

Kæru vinir, eins og ég fór yfir áðan þá erum við á fullri ferð — við erum að byrja á okkur sjálfum og ráðast í alls konar breytingar. Og eitt lítið skref í því — en mikilvægt engu að síður — er þessi rós og þessi fallegi rauði litur sem við höfum núna tekið í notkun. Það er ekki bara einhver yfirborðsmennska — þetta þýðir eitthvað, það er merking í þessu, sem skiptir okkur máli og minnir okkur á hvaðan við komum.

Rauða rósin er okkar merki og nú erum við að taka aftur upp sterkari og klassískari rauðan lit — sem er til marks um sjálfstraust og sterka sannfæringu. Auðvitað væri þetta einskis virði eitt og sér — en samhengið skiptir máli. Það er mikilvægt fyrir Samfylkinguna að halda tengingu okkar við meira en hundrað ára sögu og sigurgöngu jafnaðarstefnunnar — sem hefur getið af sér farsælustu samfélög í heiminum.

Ég er stolt af nýju rósinni og nýja útlitinu og vil þakka Sigga Odds kærlega fyrir vel unnið verk og gott samstarf. Og ég má til með að þakka líka formanni stjórnar verkalýðsmálaráðs fyrir frumkvæðið.

En — við verðum ekki dæmd af merkinu heldur verkinu sem við vinnum. Og við getum hvorki lifað á glæstri fortíð einni saman né með vísan til alþjóðlegrar hreyfingar  — heldur verðum við að skapa betri framtíð hér á Íslandi. Og það leiðir mig að næsta skrefi í þessum leiðangri okkar í Samfylkingunni — þessum undirbúningi sem nú er hafinn: Og það er nýtt og umfangsmikið málefnastarf sem stjórn flokksins boðar nú til.

Ég sagði á landsfundi að ég vildi opna flokkinn og halda áfram að eiga umfangsmikið samtal við fólk um land allt — eftir að hafa haldið 50 opna fundi með fólki í heimabyggð þess. Og ég lýsti því yfir að það yrði meginverkefni Samfylkingarinnar næsta árið — að boða til efnislegrar umræðu um þá málaflokka sem við setjum í forgang fyrir næstu ár, halda opna fundi og málþing — kalla til sérfræðinga, fólkið á gólfinu, fólk sem er hokið af reynslu og líka unga fólkið sem vill móta sína eigin framtíð hér á Íslandi. Þetta ætlum við að gera

Stjórn flokksins — sem ber ábyrgð á stefnumótun og málefnavinnu — ræddi ýmsar hugmyndir og við vorum á einu máli um að það mætti gera ákveðnar breytingar á málefnastarfinu. Við viljum að málefnastarfið sé opið og aðgengilegt öllum — en samt undir ákveðinni stjórn.  Við viljum kalla til sérfræðinga eftir þörfum — en samt sækja pólitíkina og tilfinninguna til grasrótar og fólksins í landinu, jafnt innan sem utan flokks. Við viljum viða að okkur hugmyndum og sjónarmiðum úr sem flestum áttum — en samt geta unnið skipulega úr efninu og einfaldað málflutninginn þannig að stefnumál okkar nái í gegn.

Og uppleggið er svona: Við ætlum að tvískipta málefnastarfinu. Annars vegar eru ákveðin forgangsmál, sem stjórn hefur valið og sem flokkurinn mun fara í af fullum þunga. Þar verðum öllum boðið að koma með og leggja sitt af mörkum en þriggja manna stýrihópur mun halda utan um og leiða vinnuna. 

Við tökum eitt forgangsmál í einu — yfir ákveðinn tíma — og útkoman á að vera verklýsing fyrir næstu ríkisstjórn; forgangsröðun og skýr pólitík; verkefnalisti frá fyrstu 100 dögunum og upp í fyrstu tvö kjörtímabilin í ríkisstjórn undir forystu Samfylkingarinnar.

Og það gleður mig að tilkynna hér í dag að fyrsta forgangsmálið sem við förum í af þessum þunga eru heilbrigðismál og öldrunarþjónusta. Það er ekki að ástæðulausu. Þetta eru málaflokkar sem kalla svo sannarlega á breytingar og nýja nálgun á grundvelli klassískrar jafnaðarstefnu — og þetta eru málefni sem útheimta athygli, agaða vinnu og skýra stefnu.

Öll þjóðin veit að þessi mál eru ólestri hjá núverandi ríkisstjórn og hún býður ekki einu sinni upp á neina von um breytingar — enga sýn eða áætlun um einhverjar framfarir. Það ætlum við að bjóða upp á. Og þessi vinna hefst núna strax — það verða skráningarblöð hér á borðum þar sem fólk getur skráð sig til leiks. Þingmenn geta lagt sitt af mörkum og sveitarstjórnarfulltrúar og óbreyttir félagar — við munum halda málþing og opna fundi alveg niður í minnsta aðildarfélag. 

Ég vil að fólkið í landinu viti af því að heilbrigðismálin og öldrunarþjónustan verða í forgangi hjá jafnaðarfólki og að við ætlum að blása til opinnar umræðu við sérfræðinga og almenning um land allt — og skila af okkur alvöru vinnu. Og kæru félagar, ég hvet ykkur öll — og hverja einustu einingu flokksins — til að leggja höfuðið í bleyti og hugsa hvað þið gætuð lagt af mörkum í þessari vinnu sem er framundan; þeim undirbúningi sem nú er hafinn. Því að þetta er sameiginlegt verkefni okkar allra.

Við förum betur yfir praktísk atriði í þessu seinna á fundinum. En ég vil segja frá því að formaður í stýrihópnum um heilbrigðismál og öldrunarþjónustu er engin önnur en Anna Sigrún Baldursdóttir — sem hefur meðal annars unnið sem aðstoðarmaður velferðarráðherra, aðstoðarmaður forstjóra Landspítalans, framkvæmdastjóri á Landspítala og er nú skrifstofustjóri og leiðtogi öldrunarmála hjá velferðarsviði Reykjavíkurborgar. 

Anna Sigrún er algjörlega gegnheil í sinni jafnaðarmennsku og ég vil þakka henni fyrir að taka að sér þetta veigamikla verkefni. En með henni í stýrihópnum verða þau Guðný Birna Guðmundsdóttir, bæjarfulltrúi okkar í Reykjanesbæ og hjúkrunarfræðingur, sem hefur meðal annars unnið við stjórn heimahjúkrunar — og Sindri Kristjánsson frá Akureyri, sem hefur starfað sem sérfræðingur hjá Lyfjastofnun og í velferðarráðuneytinu, meðal annars. Takk fyrir að taka þetta að ykkur — ég hef fulla trú á þessu þríeyki — gefum þeim gott klapp!

Þessari vinnu við heilbrigðis- og öldrunarmálin á að ljúka fyrir flokksstjórnarfundinn næsta haust og þá tekur við næsta forgangsmál: Atvinna og samgöngur — sem verður í forgrunni hjá okkur frá hausti og fram á vor 2024. En þá er planið að fara af stað í þriðja og síðasta forgangsmálið: Húsnæðis- og kjaramál — sem við stefnum þá á að taka fyrir fram að næsta landsfundi, sem verður haustið 2024.

Ræða Kristrúnar Frostadóttur á flokksstjórnarfundi Samfylkingarinnar í Kaplakrika, Hafnarfirði, 4. mars 2023.

Hilda Jana er oddviti Samfylkingarinnar á Akureyri og hefur verið frá árinu 2018. Hilda Jana er lífsglöð, orkumikil og þrautseig. Hún brennur fyrir jafnréttismálum og réttlátara samfélagi, enda þekkir hún það á eigin skinni að öll þurfum við stöku sinnum á því að halda að okkur sé rétt hjálparhönd.

Helstu áhugamál Hildu Jönu eru samverustundir með vinum og vandamönnum, hvers kyns hreyfing og þá helst útilhaup og gæðastundir með eiginmanni sínum og dæturum, að ógleymdum hundinum Golu og kettinu Lúnu. „Af einhverjum óskiljanlegum orsökum er ég kominn með hlaupabakteríu, eitthvað sem ég átti svo sannarlega aldrei nokkur tíma von á að ég myndi gera. Mér finnst alveg brjálæðislega gott að fara út að hlaupa, bæði fyrir líkama og sál og hrikalega gaman að bæta mig í þessu mjög svo ófyrirséða áhugamáli. Best af öllu er síðan eftir útihlaupin að leggjast í heitan pott með góðan kaffibolla og spjalla við eiginmanninn og börnin um lífið og tilveruna.“

Hver er leyndi hæfileikinn þinn?

Hvernig væri Samfylkingarsamlokan samsett ef þú mættir ráða?

Í hverju fellst hamingjan?

Hilda Jana Gísladóttir er fædd 17. ágúst 1976. Hún hefur lengst af starfað sem fjölmiðlakona á Akureyri, var fréttamaður á Aksjón, Stöð 2 og RÚV og síðar framkvæmda- og sjónvarpsstjóri á N4. Hilda Jana er gift Ingvari Má Gíslasyni og eiga þau þrjár dætur, Hrafnhildi Láru, Ísabellu Sól og Sigurbjörgu Brynju

Diplóma í fjölmiðla- og boðskiptafræði frá HA 2021

Stundar nú MA nám í frétta- og blaðamennsku við HÍ

Formaður stjórnar Akureyrarstofu 2018-2021

Þróunarleiðtogi jafnréttismála bæjarráðs 2018-2022

Fræðslu- og lýðheilsuráð Akureyrarbæjar 2022

Listasafnsráð Listasafns Akureyrar 2018-2022

Spjallkaffið verður á sínum stað á miðvikudaginn, 22. febrúar kl. 10 - 12 að þessu sinni verðum við á kaffihúsi Hjálpræðishersins í Mörkinni, Suðurlandsbraut 72. 

Verið velkomin.

Bestu kveðjur, 
stjórn 60+ í Reykjavík.

Ánægjulegt er að bæjarstjórn samþykkti samhljóða þær þrjár tillögur sem ég lagði fram í bæjarstjórn við gerð áætlunarinnar og í tengslum við rammasamning um aukið íbúðaframboð. Þær tillögur voru svo hljóðandi:

Bæjarstjórn Akureyrarbæjar er sammála þeim meginmarkmiðum sem sett eru fram í rammasamningi ríkis og sveitarfélaga um aukið framboð íbúða 2023-2032 og sameiginlega sýn og stefnu í húsnæðismálum. Bæjarstjórn leggur áherslu á að flýta eins og kostur er endurskoðun á húsnæðisáætlun sveitarfélagsins og ganga í kjölfarið til viðræðna við ríkið og HMS um gerð samkomulags sem byggir á þeim markmiðum.

Akureyrarbær mun formlega óska eftir samvinnu við þau nágrannasveitarfélög sem teljast mynda sameiginlegt atvinnusvæði um gerð sameiginlegrar húsnæðisáætlunar fyrir svæðið í samræmi við 1. gr. reglugerðar um húsnæðisáætlanir sveitarfélaga nr. 1248/2018

Bætt verði við húsnæðisáætlun Akureyrarbæjar sérstök greining fyrir Hrísey og Grímsey.

Í kjölfarið tóku drög að húsnæðisáætlun heilmiklum breytingum og þær ánægjulegustu voru að nú er gert ráð fyrir því í húsnæðisáætlun Akureyrarbæjar að 5% af nýju húsnæði verði félagslegar íbúðir á vegum sveitarfélagsins og að hagkvæmt húsnæði á viðráðanlegu verði, verði 30% af nýju húsnæði.

Þrátt fyrir þessar breytingar þá má ekki gleyma því að hjá Akureyrarbæ bíða allt að 231 einstaklingur eftir félagslegri íbúð, almennri leiguíbúð fyrir tekju- og eignarlága eða sértæku búsetuúrræði og getur biðin varað allt að fjórum árum. Samkvæmt húsnæðisáætlun er árið 2032 gert ráð fyrir að á þessum biðlistum geti verið allt að 180 einstaklingar, sem enn er allt of mikið og því mikilvægt að leita allra leiða til að gera betur. Þessar tölur eru þó settar fram með fyrirvara um að ekki eru til nákvæmar tölur á biðlistum og að í einhverjum tilfellum gætu sömu einstaklingar verið á fleiri en einum biðlista samtímis. Mikilvægt er að gerðar verði úrbætur á nákvæmni þeirra talna sem fram koma í húsnæðisáætlun, ekki síst til að auka líkur á að hún gagnist við stefnumótun sveitarfélagsins.

Hið opinbera, bæði ríki og sveitarfélög bera ábyrgð á því að skapa umhverfi fyrir heilbrigðan húsnæðismarkað. Hingað til hefur hins vegar skort á samstöðu, metnað og sameiginlega framtíðarsýn til að bregðast við vandanum á húsnæðismarkaði af krafti og festu. Ég bind vonir við að með þeirri vinnu sem nú er verið að ráðast í verði breyting þar á.

Húsnæðisáætlun Akureyrarbæjar var samþykkt á síðasta bæjarstjórnarfundi. 

Leit um „��“

2339 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������“