Maður heyrði það skýrt í fermingarveislum helgarinnar og í heitu pottunum að ringulreiðin í alþjóðamálum, skautunin á samfélagsmiðlum og mannvonskan sem birtist á víglínum í Evrópu sem og á Gaza-svæðinu hvílir þungt á þjóðarsálinni. Fólk er óttaslegið, vonsvikið og jafnvel reitt.

Við slíkar aðstæður er mikilvægt að fólk finni fyrir öryggi og festu við stjórn landsins. Núna er ekki tíminn fyrir stjórnarflokka til að reisa skýjaborgir eða háleitar væntingar um að hægt sé að laga allt á einni nóttu, eða fyrir stjórnarandstöðu að stunda tafaleiki til að hægja á framfaramálum sem njóta stuðnings þjóðarinnar og lýðræðislega kjörnum fulltrúum hennar. Núna er tíminn fyrir ábyrga ríkisstjórn til að ráðast í raunverulegar aðgerðir til að auka öryggi og velferð íslensks samfélags því það er það sem þjóðin kallar eftir.

Fyrsta verkefni ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur var að ná aftur stjórn á efnahagsmálum og rekstri ríkissjóðs. Ábyrgð og festa við efnahagsstjórn landsins er grunnforsenda þess að hægt sé að bregðast við áföllum og ráðast í fjárfestingar í innviðum landsins sem og grunnþjónustu. Fráfarandi ríkisstjórn fór þá leið að reka ríkissjóð með miklum halla árum saman á sama tíma og gefnar voru miklar væntingar um stóraukin útgjöld án hagræðingar eða tekjuöflunar. Afleiðingarnar af þessari stefnu voru hátt vaxtastig og mikil verðbólga ásamt því að fólk einfaldlega missti trú á að stjórnvöld ætluðu að standa við það sem þau sögðu eða gætu staðið við það sem þau lofuðu oft við hátíðleg tilefni. Ríkisstjórn Samfylkingar, Viðreisnar og Flokks fólksins hefur sýnt með fjármálaáætlun sinni að nú á að fara aðra leið, leið sem byggir á því að sýna ábyrgð í rekstri, ná niður halla ríkissjóðs og að öll loforð um útgjöld séu að fullu fjármögnuð.

Fyrsta skrefið var að ráðast í umfangsmikla hagræðingu til að ná fram umbótum í rekstri ríkisins. Þannig aukum við bæði traust almennings á rekstri ríkisins og tryggjum að við nýtum sameiginlega sjóði á skynsamlegan hátt til að efla þjónustu við fólkið í landinu. Í öðru lagi á að sækja auknar tekjur án þess að hækka skatta á venjulegt fólk. Þetta er gert með því að þjóðin fái réttlátan hlut af hagnaði sem verður til þegar fyrirtæki skapa verðmæti með því að nýta takmarkaðan aðgang að sameiginlegum auðlindum í eigu þjóðarinnar. Í þriðja lagi á að nýta þessar tekjur til að ráðast í fjárfestingarátak í vegakerfinu og öðrum innviðum landsins svo fólk geti treyst á öruggan aðgang að orku, að öruggum samgöngum og bættri þjónustu út um allt land. Slíkar fjárfestingar eru líka þjóðhagslega arðbærar til lengri tíma og nauðsynleg forsenda þess að auka hér verðmætasköpun í landinu sem styrkir enn frekar ábyrgan rekstur ríkissjóðs.

Þessi vegferð er hafin, vextir og verðbólga eru á niðurleið og þetta skiptir landsmenn alla máli, hvort sem það er til að borga hraðar niður húsnæðislánið eða fyrir fyrstu kaupendur sem eiga hugsanlega meiri möguleika núna á að eignast sitt fyrsta húsnæði. Sama má segja um fyrirtæki og sveitarfélög sem eru þegar farin að finna fyrir auknum sveigjanleika í rekstrinum til að ráðast í fjárfestingar og skapa ný störf.

Öryggismál, í hefðbundnum skilningi þess orðs, hafa verið ofarlega á dagskrá ríkisstjórnarinnar síðustu mánuði. Ráðherrar ríkisstjórnarinnar hafa unnið markvisst að því að efla alþjóðleg tengsl og styrkja sambönd við bandalagsþjóðir okkar, bæði í Evrópu og vestan hafs. Í þeim samskiptum hefur verið lögð áhersla á hagsmunagæslu Íslands og þá sérstöðu að við höfum alltaf verið herlaus þjóð. Við erum ekki stórt land í alþjóðlegum samanburði og því við eigum mikið undir því að standa með þeim sem deila okkar gildum og viðhorfum. Við eigum mikið undir því að alþjóðalög séu virt og að öryggi okkar sé tryggt með öflugu alþjóðlegu samstarfi. Ísland er stofnaðili að Atlantshafsbandalaginu og það er okkar skylda og ábyrgð að vera áfram traustur bandamaður í því. Með öfluga borgaralega innviði og samfélag sem getur tekið þátt í því að verja þau gildi sem bandalagið stendur fyrir.

En öryggi þjóðarinnar byggir ekki aðeins á alþjóðasamstarfi og samstarfi við önnur ríki. Það byggir líka á því að við búum í samfélagi þar sem fólk finnur til öryggis í eigin nærumhverfi. Á síðastliðnum árum hefur okkur fjölgað hratt, hingað sækir metfjöldi ferðamanna ár hvert, á sama tíma og skipulögð glæpasamtök hafa eflt starfsemi sína hér á landi. Því miður hafa innviðir landsins ekki haldið í við þessa þróun, sem hefur m.a. bitnað á löggæslu, fangelsismálum og landamæravörslu. Ríkisstjórnin hefur tekið fast á þessum málum síðastliðna mánuði með frumvörpum um að styrkja landamæri og löggæsluyfirvöld í því verkefni að tryggja öryggi borgaranna. Við höfum lagt fram fjárauka til að fjölga lögreglumönnum, efla nám sérsveitarmanna og gefið út fyrirheit um að ráðast í löngu tímabærar framkvæmdir við nýtt fangelsi. Heimilað verður með nýjum lögum að afturkalla alþjóðlega vernd og brottvísa fólki sem fremur alvarleg afbrot eða ógnar öryggi ríkisins. Við erum nefnilega meðvituð um verkefnin og tökum á þeim með festu og ábyrgð svo Ísland verði áfram öruggt samfélag þar sem fólk getur lifað frjálsu og góðu lífi.

Virðulegi forseti. Ný ríkisstjórn fékk lýðræðislegt umboð frá þjóðinni síðastliðinn vetur og hún er strax farin að láta til sín taka. Ákveðnum málum hefur þegar verið hrint í framkvæmd en önnur eru langtímaverkefni sem ríkisstjórnin mun vinna að næstu fjögur árin. Stefnan er skýr og planið er klárt. Með ábyrgum rekstri ríkissjóðs, sterkum innviðum og samfélagi sem býr við öryggi og traust leggjum við grunninn að því norræna velferðarsamfélagi sem við eigum hér saman. Á þeim trausta grunni sköpum við samfélag þar sem hvert barn fær tækifæri til að blómstra, læra og vaxa á eigin forsendum, óháð bakgrunni eða búsetu. Við sköpum aðstæður þar sem öflugir skólar og kraftmikil nýsköpun knýja áfram atvinnulífið sem skapar verðmæti fyrir þjóðina alla. Og það er á þessum grunni sem við tryggjum að börnin okkar, ömmur og afar fái aðgang að fyrsta flokks heilbrigðisþjónustu þegar á þarf að halda.

Kæru landsmenn. Þetta samfélag er ekki sjálfgefið. Það byggist á öryggi, trausti og samstöðu. Við skulum í sameiningu, öll sem hér erum inni, standa vörð um það og rækta til framtíðar.

Virðulegi forseti. Kæru landsmenn. Við sem íslensk þjóð höfum upplifað á síðustu árum mikla óvissutíma þegar kemur að efnahagsstjórn landsins, heimsfaraldri, náttúruhamförum og ólgu í alþjóðamálum, hvort sem horft er til stjórnmála eða stríðshörmunga. 

Á yfirstandandi kjörtímabili hefur meirihluti Reykjanesbæjar forgangsraðað tæpum 3 milljörðum í uppbyggingu leikskóla til að fjölga leikskólaplássum.

Í haust þegar nýju leikskólarnir hafa fyllt plássin sín hefur meirihluti Reykjanesbæjar fjölgað leikskólaplássum um 175 pláss á kjörtímabilinu. Þar með eru leikskólar í sveitarfélaginu orðnir 12 talsins með yfir 1.200 pláss. Haustið 2025 munum við geta lækkað innritunaraldur leikskólabarna í 18-24 mánaða, líkt og við settum okkur markmið um að ná á kjörtímabilinu.

Meirihlutinn mun auk þess rýna tækifæri til enn frekari fjölgunar leikskólaplássa í fjárhagsáætlun næsta árs. Það gerum við því við vitum að til okkar flytjast um 1.000 manns á ári og talsverður fjöldi þeirra er börn.

Það er rétt að taka það fram að starfsfólkið í okkar leikskólum er einstaklega lausnamiðað. Það sést best á viðbrögðum þeirra til að taka á móti börnum frá Grindavík þegar náttúruhörmungarnar dundu yfir nágranna okkar. Alls tóku leikskólar Reykjanesbæjar við 54 börnum á leikskólaaldri á mjög stuttum tíma og fyrir þau viðbrögð erum við afar þakklát. Það er nefnilega áskorun að taka við hálfum leikskóla af börnum á augabragði.

Meirihlutinn í Reykjanesbæ hefur lagst í umtalsverða vinnu til að bæta starfsumhverfið í leikskólunum okkar. Við bjóðum starfsfólkinu okkar upp á frí milli jóla og nýárs, við bjóðum góð starfsskilyrði fyrir leiðbeinendur í námi til leikskólakennara, við höfum samræmt frí milli allra skólastiga í sveitarfélaginu og við höfum tryggt úrræði vegna styttingu vinnuvikunnar sem kemur þó ekki niður á þjónustu til foreldra og barna. Samhliða því höfum við ekki, líkt og nokkur sveitarfélög, hækkað leikskólagjöld til foreldra.

Auk þess sjáum við til þess að þeir foreldrar sem hafa ekki fengið leikskólapláss fyrir barnið sitt fyrir 18 mánaða aldur greiða til dagforeldra sama gjald og þau hefðu greitt í leikskólagjöld.

Dagforeldrar í Reykjanesbæ hafa aldrei verið fleiri en nú og ætti foreldrum allra barna sem náð hafa 12 mánaða aldri að standa til boða að komast að hjá dagforeldrum.

Meirihluti Reykjanesbæjar er hvergi nærri hætt að vinna að leikskólamálum því við vitum hversu mikilvægir leikskólarnir okkar eru fyrir samfélagið okkar.

Staða leikskólamála í Reykja­nes­bæ

Íþróttahreyfingin er stærsta fjöldahreyfing landsins og flestir landsmenn eiga samleið með hreyfingunni á einhverjum tímapunkti á lífsleiðinni. Okkar skipulagða íþróttastarf hringinn í kringum landið og árangur afreksíþróttafólksins okkar er heimsþekktur.

Ég hef verið svo lánssamur að hafa fengið að hitta margt forystufólk annarra landa í íþróttum. Þegar þau spyrja hver sé lykilþátturinn í gróskumiklu íþróttastarfi Íslendinga er mitt fyrsta svar alltaf sjálfboðaliðinn.

Íþróttastarfið okkar er byggt upp af dugmiklum sjálfboðaliðum í sinni heimabyggð og sínu nærumhverfi, frá grasrótinni upp í afreksstarf fullorðinna. Sjálfboðaliðinn er hornsteinn íþróttastarfsins.

Munum öll að þakka þessum mikla fjölda einstaklinga fyrir sína samfélagsvinnu, eitt lítið takk gerir mikið. Án þeirra væri ekki bara íþróttahreyfingin fátækari heldur Ísland allt, árangur okkar á erlendri grund minni og Ísland minna þekkt út um allan heim.

Það er einstakt hve vel Íslendingar standa sig í íþróttum, sérstaklega þegar litið er til smæðar þjóðarinnar, við búum við takmarkað fjármagn, oft er mannskapurinn fáliðaður og verkefnin dreifast á fáar hendur. Samt náum við árangri sem stórþjóðir öfunda. Þetta gerist ekki af sjálfu sér. Það byggir á sterkri grasrót, djúpum metnaði – og ómetanlegu sjálfboðaliðastarfi.

Íþróttir eru mikilvægur þáttur í forvörnum, uppeldi, og lýðheilsu. Þær kenna virðingu, aga, félagsfærni, samvinnu og jafnrétti. Ávinningurinn er langt umfram það sem mælt er í medalíum. Hér er verið að móta einstaklinga, ekki bara sem íþróttafólk, þau verða virkir þátttakendur í samfélaginu, hvort sem þau verða kennarar, múrarar, læknar eða góðir nágrannar.

Fjölmargar rannsóknir sýna að íþróttastarf sparar ríkinu verulegar fjárhæðir árlega, bæði í heilbrigðisútgjöldum og félagslegum stuðningi. Því ætti ekki að líta á fjármagn til íþrótta sem útgjöld heldur sem fjárfestingu – fjárfestingu í börnunum okkar, framtíðinni og heilbrigðara samfélagi.

Greinin birtist í Skessuhorni 14. maí 2025. 

Þann 19. júní fögnum við konunum sem ruddu brautina og þökkum fyrir baráttuna sem kom okkur þangað sem við erum í dag.

Við í Kvennahreyfingu Samfylkingarinnar bjóðum til stutts viðburðar þar sem lesnar verða kraftmiklar kveðjur til kvenna og kvára sem breyttu samfélaginu – og færðu okkur kjarkinn til að taka næsta skref.
Viðburðurinn tekur um 20 mínútur og verður haldinn utandyra á torginu sem er tileinkað Bríeti Bjarnhéðinsdóttur. Að honum loknum göngum við saman á Stórtónleika Kvennaársins í Hljómskálagarðinum sem hefjast kl. 19:00.

Allt fólk er velkomið – af öllu litrófi kyns, bakgrunns og stjórnmála. Hlökkum til að sjá ykkur sem flest!

Lyftum röddum kvenna og kvára í fortíð, nútíð og framtíð.

TAKK KONUR!

*English translation*
On June 19th, we celebrate the women who paved the way and thank them for the fight that got us here.

The Social Democratic Alliance’s Women’s Movement hosts a short outdoor event, where powerful messages will be shared to honor the women and queer folks who’ve helped change society – and given us the courage to keep going.

The event lasts about 20 minutes and takes place at the square dedicated to Bríet Bjarnhéðinsdóttir who was a pioneer in women's rights. Afterward, we’ll walk together to the Kvennaárið Grand Concert in Hljómskálagarðurinn, which starts at 7 PM.
Everyone’s welcome - people of all genders, backgrounds, and political stripes. We’d love to see you there!

Let’s raise the voices of women and non-binary people in the past, present, and future.

TAKK KONUR!
(Thank you, women!)

En málþóf rýrir traust til Alþingis. Helgi Bernódusson, fyrrverandi skrifstofustjóri Alþingis, hélt ræðu í kringum starfslok sín 2019. Þar sagði Helgi:

„Einn draugur fer þó um þinghúsið og ygglir sig í þingsalnum og er mikil nauðsyn að kveðinn verði niður, rotaður í einu höggi, en það er málþóf. Í huga mínum, sem hef unnið í þinghúsinu í áratugi, og stundum þurft að sitja samfellt yfir slíkum draugagangi, er hann tilræði við heilbrigða skynsemi og yfirgangur sem er niðurlægjandi fyrir þingmenn og hina virðulegu stofnun, tilraun til að lama þingið, óbærilegur. Allir flokkar eru sekir í þessu efni.“

Mér fannst hressilegt að lesa þetta. Textinn talar inn í þá tilfinningu sem bærist með flestum, gömlum og nýjum þingmönnum. Stjórnarandstaðan eða Alþingi hlýtur engan sóma af yfirstandandi tafaleikjum. Stjórnarliða klæjar í málbeinið, að færa rök fyrir stefnumálum sínum og hugsjónum, heyra andsvörin og eiga orðastað. Í staðinn er innihaldslítið málþóf.

„Málþóf hefur stundum verið kallað „vopn“ stjórnarandstöðunnar og það mundi raska valdajafnvægi í þingi ef það yrði kveðið niður. En ég hef seint og um síðir áttað mig á því hvílíkur reginmisskilningur það er. Jafnvægið mun aðeins finna sér nýtt og heilbrigðara form, ef óhæfa þessi yrði lamin niður með einu bylmingshöggi, bótalaust.“

Þarna er komist býsna nálægt kjarna málsins. Stjórnarandstaðan hefur ýmsar leiðir til að koma afstöðu sinni til skila, án málþófs. Það sem Helgi er sjálfsagt að vísa í eru skýr, en nánast ekkert notuð, ákvæði í þingskapalögum um að hægt sé að stöðva umræðu, takmarka tíma sem hvert mál tekur, ýmist að tillögu forseta þings eða níu þingamanna. Ég held raunar að þetta þurfi ekki til.

Alþingi ætti hæglega að geta sameinast um þann tíma sem ætlaður er til umfjöllunar hvers máls í upphafi hvers þingvetrar, með samkomulagi allra þingflokka. Núna er samþykkt starfsáætlun sem skilgreinir hvaða daga þing stendur. Sjálfsagt er að útfæra þá dagskrá mun ítarlegar og úthluta málum umfjöllunartíma og greiða um það atkvæði. Meginlínan gæti verið tvær klukkustundir fyrir hverja umræðu en meira í fjárlögum og tilteknum lykilmálum.

Blasir þetta ekki við? Þess má geta að borgarstjórn gerði nákvæmlega þetta fyrir nokkrum misserum. Einhverjir lýstu áhyggjum en nú vildi enginn fara til baka. Ég hvet því þingmenn og forsætisnefnd Alþingis til dáða. Það færi vel á því að næsta þing yrði sannkallað umbótaþing. Og þetta þar með mín fyrsta og síðasta grein um vinnubrögð á Alþingi.

Mér hafa alltaf leiðst greinar þingmanna um vinnubrögð á Alþingi. Þingmenn ættu að laga verklag sitt í kyrrþey. Nóg er af öðrum mikilvægum og áhugaverðum álitaefnum sem eiga erindi við þjóðina.

Til Reykjanesbæjar flytja um 1.000 nýir íbúar á ári en fjölgunin hefur verið tæp 60% undanfarin 10 ár. Áætlun til næstu 10 ára gerir ráð fyrir 23% fjölgun íbúa eða um 5.400 manns. Það eru fá ef nokkur sveitarfélög sem hafa upplifað aðra eins hraða fjölgun.   Fyrir þessu eru nokkrar ástæður:

Reykjanesbær er frábær bær, fjölskylduvænn með góða skóla og íþrótta- og tómstundastarf til fyrirmyndar en næst stærsti hópur íbúa er á aldrinum 6-19 ára.

Húsnæðisverðið er lægra en á stór-höfuðborgarsvæðinu.

Á Suðurnesjum er alþjóðaflugvöllur í miklum vexti auk fjölda annarra fyrirtækja í ferðaþjónustu sem fer vaxandi ár hvert í takt við vinsældir Íslands sem ferðamannastaðar. Samhliða því þurfum við meira fólk til starfa sem flytur í auknum mæli til okkar og sveitarfélaganna í kring.

Á næstu 10 árum er áætlað þörf fyrir 2.200 nýjar íbúðir. Uppbygging undanfarin ár hefur verið öflug með 150 nýjar íbúðir að meðaltali á ári, undanfarin fimm ár. Til framtíðar eru skipulagðar lóðir í sveitarfélaginu fyrir tæplega 3.800 íbúðir sem hægt er að byggja upp á næstu 10 árum.

Þessa dagana er verið að vinna að deiliskipulagi fyrir fjögur svæði í Ásbrúarhverfi Reykjanesbæjar þar sem gert er ráð fyrir rúmlega 180 raðhúsum og einbýlishúsum. Á einu af svæðunum er verið að vinna að því að fjölga raðhúsum á reitnum.

Auk þess er unnið að deiliskipulagi í Ytri-Njarðvík sem gerir ráð fyrir tæplega 30 raðhúsum og verið er að skoða viðbætur á einbýlum og raðhúsum í Dalshverfi 3. Ekki má heldur gleyma að 37 einbýlislóðir eru lausar til úthlutunar í Ásahverfi sveitarfélagsins.

Vissulega verður einnig byggt fjölbýli um allt sveitarfélagið en markaðurinn virðist mikið vera að kalla eftir 1-2 herbergja íbúðum og við því er verið að bregðast við. Aldur íbúa Reykjanesbæjar skiptist nefnilega þannig að langstærsti hluti íbúa er á aldrinum 30-39 ára, svo 6-19 ára og þriðji stærsti hópurinn er á aldrinum 20-29 ára.

Gott er líka að sjá samanburð við önnur sveitarfélög:

Í Reykjanesbæ, fjórða stærsta sveitarfélagi landsins, er meira af einbýlum heldur en í Hafnarfirði og Kópavogi. Reykjanesbær er með færri einbýli en Akureyri og fleiri sérbýli þó að ekki muni miklu.

Það er ljóst að áhuginn á að lifa og starfa í okkar frábæra bæ er mikill og heldur áfram, ár eftir ár. Reykjanesbær er að leggja áherslu á fjölbreytta byggð í uppbyggingu sveitarfélagsins líkt og kemur fram í húsnæðisáætluninni. Áhuginn er mikill á 1-2 herbergja íbúðum og markaðurinn er að svara því kalli.

Bæjarsál Reykjanesbæjar er í góðum höndum og íbúar hafa val um fjölbreytt íbúðaform þó að vissulega hefur ákallið meira verið til fjölbýlis sem er eðlilegt í mikilli uppbyggingu sem einkennt hefur Reykjanesbæ undanfarin ár.


Greinin birtist í Víkurfréttum 16. maí 2025.

Það er gleðilegt að sjá mikinn áhuga á Húsnæðisáætlun Reykjanesbæjar og gott að taka fram nokkrar staðreyndir um uppbyggingu sveitarfélagsins.

Háskólinn á Akureyri var stofnaður árið 1987. Það var farsæl ákvörðun og stofnun hans var ekki ákveðin í neinu tómarúmi. Frá árinu 1900 – 2020 hafa íbúar Reykjavíkur farið úr því að vera 7.4% af landsmönnum í 34%. Og íbúar höfuðborgarsvæðisins úr 11% í 64%. Þetta er óskynsamleg og hættuleg þróun sem nauðsynlegt er að bregðast við. Stofnun skólans er eflaust ein skilvirkasta og farsælasta byggðaraðgerð í sögu landsins og var ekki síst hugsuð í þeim tilgangi.

Skólinn breytti eðli og ásýnd Akureyrar á mjög skömmum tíma. Ári fyrir stofnun hans flutti ég erlendis til náms en kom heim aftur sex árum síðar. Það er óhætt að segja að ég hafi flutt til baka í miklu betri bæ en ég yfirgaf tímabundið, nokkrum árum áður.

Bæjarlífið hafði tekið stakkaskiptum og þessi áður rólegi og fábreytti bær var nú orðin deigla fjölbreyttara og líflegra mannlífs. Þótt margt hafi vissulega lagst þar á eitt er ég sannfærður um að starfsemi skólans og allir ungu háskólanemarnir voru ekki síst lykillinn að þessari jákvæðu þróun.

Þá hefur skólinn styrkt búsetuskilyrði víða á landsbyggðunum og gert sveitarfélögum víða um land kleift að manna mikilvæg störf og þjónustu betur en ella hefði verið. Skapað fjölda fólks góð störf og styrkt fræðasamfélagið á Akureyri. Þótt starfsemin hafi að mörgu leyti breyst með aukinni fjarkennslu og þar með færri staðarnemum búsettum í bænum, gegnir skólin enn gríðarlega stóru hlutverki fyrir Akureyri og allar landsbyggðirnar.

Seint í haust bárust fréttir af því að til stæði að sameina Háskólann á Akureyri og Háskólann á Bifröst í einn öflugan háskóla. Ef þau áform ganga eftir verður að tryggja að sameiningin skili bæði betri skóla og sinni byggðarhlutverki sínu a.m.k. jafnvel; enda var það eitt af höfuð markmiðum með stofnun Háskólans á Akureyri og þarf að vera það áfram. Þó kvikna ýmsar efasemdir varðandi þessa vegferð. Nýleg fýsileikaskýrsla, vekur nefnilega upp fleiri spurningar en hún svarar.

Er tryggt að nemendum við sameinaðan skóla verði áfram gert kleift að stunda nám til meistarastigs án skólagjalda, í öllum tilvikum? Er öruggt að staðarnemum á Akureyri fækki ekki enn á kostnað aukinnar fjarkennslu (einsog auðveldlega má lesa út úr fýsileika skýrslunni). Er víst að megin þorri starfa við skólann leki ekki suður til Reykjavíkur (eins og í tilfelli Háskólans á Bifröst) og geri fræðasamfélagið á Akureyri fátæklegra? Það er mikilvægt að þessum spurningum verði svarað játandi áður en slík sameining yrði kláruð, að öðrum kosti hefði sameiningin verulega slæm áhrif á Norðurland; skaða samkeppnisstöðu svæðisins og ýta enn undir neikvæða byggðarþróun í landinu.

Ein forsenda sameiningarinnar var að andvirði sölu eigna Háskólans á Bifröst rynni í öflugan rannsóknarsjóð. Mér skilst að síðan fýsileikaskýrslan var birt hafi komið í ljós að sú leið er torfærari en áður var talið og því einungis fugl í skógi . Og þá er rétt að muna að það var ein af stóru forsendum sameiningarinnar.

Það sem vakti þó sérstakan ugg var hvað ferlið átti að ganga hratt fyrir sig. Áformin voru gerð opinber seint í haust og í fýsileikaskýrslunni er talað um að sameiningin yrði kláruð fyrir lok febrúar. Nú virðist það sem betur fer hafa breyst og aðilar ætla að taka sér rýmri tíma. Það er því mikilvæg krafa að efnt sé til miklu víðtækara og almennara samtals en átt hefur sér stað hingað til. Þótt slíkar viðræður séu leiddar af sérfræðingum í skólamálum og rýndar af skólastjórnum skólanna er framtíð skólans mikið hagmunamál íbúa alls svæðisins. Og þeir þurfa því að fá færi til að koma með ákveðnari hætti inn í þessa umræðu.

Háskólinn á Akureyri er eitt af fjöreggjum fjórðungsins; tryggir meiri jöfnuð landsmanna til náms og leikur gríðarlega stórt hlutverk í atvinnu- og byggðarþróun svæðisins. Hann er of dýrmætur til að kastað sé til höndunum á þessari vegferð. Þess vegna er rétt að minna á að í upphafi skyldi endinn skoða.

Grein britist á akureyri.net 31. janúar 2024. 

Hvernig er í nýju vinnunni er spurning sem ég fæ mjög reglulega þessa dagana. Ég get sagt mjög margt um nýju vinnuna sem ég er ákaflega stolt af, eins og það hvað hér er mikið af öflugu fólki úr ólíkum áttum, verkefnin eru bæði spennandi og krefjandi og ég fæ að kynnast vel ýmsum krókum og kimum samfélagsins á allt annan hátt en áður en ég byrjaði að vinna sem þingkona.

Það er þó eitt við þetta starf sem ég er enn að reyna að skilja. Það er það hvernig sumir þingmenn sem eru kjörnir á Alþingi til þess að vinna að hag þjóðarinnar finna sig knúna til þess að tefja framgang mála með innihaldslausu rausi í ræðustól Alþingis. Meira að segja í þeim málum sem samhljómur er um að séu mikilvæg eins og mörg þeirra sem hafa verið til umræðu síðustu vikur, síðast í gær um fríverslunarsamning EFTA-ríkjanna við Taíland, svo ekki sé minnst á plasttappamálið svokallaða.

Síðan ég byrjaði þá hef ég lært að hefðbundin málsmeðferð þingmála er að þau koma í þingsal í fyrstu umræðu og fara svo í viðeigandi nefndir þar sem þau fá ítarlega umfjöllun þingmanna sem byggir á umsögnum almennings, fyrirtækja og hagsmunaaðila sem oftar en ekki koma einnig og hitta nefndina til þess að ræða um ólíka fleti þingmálanna. Í umfjöllun nefndanna er hægt að kalla eftir frekari gögnum og greiningum og kafa vel ofan í málin. Því næst fara málin í aðra umræðu inn í þingsal og ef þau breytast að einhverju leyti í þeirri umræðu þá fara þau aftur til umfjöllunar hjá viðeigandi nefnd áður en málin fara í þriðju og síðustu umræðu í þingsal.

Allt ferlið frá fyrstu umræðu í þingsal til þeirrar þriðju þarf að klárast innan starfsársins, annars þarf að byrja aftur á byrjunarreit á næsta þingi.

Nú vill svo til að hér urðu valdaskipti og verkstjórn Samfylkingar, Viðreisnar og Flokks fólksins hefur komið með fjöldann allan af málum sem hafa mest megnis verið í fyrstu umræðu síðustu vikurnar. Þrátt fyrir að allir þingmenn geti haft ótal snertifleti við þessi tilteknu mál í því ferli sem bíður þeirra, þá leika sumir þeirra nú þann leik að mása sig hása í ræðustól Alþingis hver á eftir öðrum með endalausum endurtekningum og útúrdúrum til þess að koma í veg fyrir að ríkisstjórnin, sem var kjörin af meirihluta þjóðarinnar, geti unnið fyrir land og þjóð og komið málunum áfram. Mikilvægum framfaramálum eins og leiðréttingu veiðigjalda sem þjóðin styður í miklum meirihluta.

Ég get ekki annað en velt fyrir mér virðingu þeirra sem leika þennan leik gagnvart tíma fólks sem starfar á Alþingi, því hér eru ekki aðeins þingmenn að störfum fram á kvöld og jafnvel nótt dag eftir dag, heldur mikið af starfsfólki Alþingis. Ég spyr mig hvernig þingmenn sem kjósa að nýta tímann sinn með þessum hætti geti horft framan í fólkið í landinu sem greiðir okkur himinhá laun, og ég hugsa líka hvort þessu sama fólki þætti nýting á tíma starfsfólks, framlegð og árangur ásættanlegur ef hér væri um að ræða fyrirtæki sem þau væru að reka?

Verið velkomin í Borgarkaffi með borgarfulltrúum Samfylkingarinnar. Við viljum hitta þig kæri borgarbúi og eiga í samtali við þig um borgina okkar Reykjavík. 

Borgarkaffið verður að þessu sinni  á Kaffi Laugalæk, Laugarnesveur 74a, kl. 17:00. 

Boðið verður upp á kaffi og kruðerí. 

Spjallkaffi Samfylkingarinnar í Reykjavík 60+ verður á sínum stað miðvikudaginn 21. maí kl. 10:00 - 12:00 í sal Samfylkingarinnar, Hallveigarstíg 1, 101 Reykjavík.

Gestur okkar verður Kristján Þórður Snæbjarnarson alþingismaður.

Það verður heitt á könnunni og eitthvað með því.

Verið öll velkomin!

Leit um „��“

2742 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Um Samfylkinguna

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������������������������������“

2742 niðurstöður fundust við leit að „���������������������������������������������������“