Ríkisstjórn Samfylkingar, Viðreisnar og Flokks fólksins hefur boðað að þeir sjö milljarðar sem þjóðin fær í sinn hlut með þessari leiðréttingu muni renna beint til samgönguframkvæmda á landsbyggðinni. Með samþykkt frumvarpsins munu því eigendur útgerðarfélaganna, hvort sem þeir eru búsettir í Reykjavík eða annars staðar, greiða réttlátan hlut til þjóðarinnar sem verður nýttur til að efla öryggi og bæta vegasamgöngur á landsbyggðinni.

Þetta skiptir máli enda veit fólk sem býr ekki á höfuðborgarsvæðinu eða sem ferðast um landið okkar að þörf er á stórsókn í viðhaldi vega, bættu umferðaröryggi og að byggðarlög verði betur tengd með jarðgangagerð. Þetta hefur ríkisstjórn Samfylkingar, Viðreisnar og Flokks fólksins boðað en nauðsynleg forsenda slíkra framkvæmda er að verkefnin séu fjármögnuð.

Útgerðarfyrirtækin hafa hagnast vel á síðustu árum á því að nýta auðlind sem er sameign íslensku þjóðarinnar samkvæmt lögum. Árið 2023 var hagnaður útgerðarfélaganna 67,5 milljarðar króna og nálgast eigið fé félaganna nú 500 milljarða. Með leiðréttu veiðigjaldi og bættum vegaframkvæmdum á landsbyggðinni hefði hagnaður félaganna því farið úr 67 þúsund milljónum niður í 60 þúsund milljónir á ári. Félögin munu áfram standa sterk með öfluga starfsemi hringinn í kringum landið og hafa burði til að ráðast í fjárfestingar og nýsköpunarverkefni sem drífa áfram verðmætasköpun fyrirtækjanna.

Útgerðarfélögin eru þó fjölbreytt og það bárust umsagnir frá sjávarútvegssveitarfélögum landsins þegar frumvarpið var birt sem lýstu yfir áhyggjum af því að minni og meðalstór fyrirtæki myndu hugsanlega ekki ráða við hærra veiðigjald og að það gæti leitt af sér sameiningar félaga. Við þessu hefur atvinnuveganefnd brugðist með hækkuðu frítekjumarki sem ver minni og meðalstóru fyrirtækin og veitir þeim afslátt af því að greiða þjóðinni þann 33% hlut í hagnaði sem lögin kveða á um.

Á Alþingi hefur þetta mál mikið verið rætt og hafa einstaka þingmenn stjórnarandstöðunnar boðað að þeir stefni á að beita málþófi til að koma í veg fyrir að frumvarpið komist til atkvæðagreiðslu í sumar. Það gera þeir til að koma í veg fyrir að eigendur útgerðarfyrirtækjanna borgi réttan hlut til þjóðarinnar og koma þannig í veg fyrir að fjármögnun sé tryggð í nauðsynlegar samgöngubætur um land allt.

Þessi afstaða minnihlutans er alvarleg gagnvart lýðræðinu í landinu en ekki síður alvarleg í ljósi þess að þarna fara fremstir í flokki fulltrúar flokka sem að sátu í ríkisstjórn síðastliðin 7 ár. Það var ríkisstjórnin sem ber ábyrgð á þröngri stöðu ríkissjóðs og ástandi vega vítt um land. Það var greinilega ekki nóg fyrir þessa flokka að veikja rekstur

ríkissjóðs og öryggi vegakerfisins þegar þeir voru í ríkisstjórn heldur ætla þeir einnig að vinna gegn því að sú ríkisstjórn sem fékk lýðræðislegt umboð þjóðarinnar í þeirra stað nái að tryggja nauðsynlegar framfarir á landsbyggðinni.

Ríkisstjórnarflokkarnir eru hins vegar samstíga og ákveðnir í að klára þetta mikilvæga réttlætismál fyrir þjóðina. Það er skylda okkar sem sitjum á Alþingi að virða lýðræðislega niðurstöðu kosninga og þá þinglegu meðferð mála sem endar með atkvæðagreiðslu. Þar geta þingmenn sýnt með atkvæði sínu hvort þeir standi með þjóðinni í þessu máli eða eigendum stærstu útgerða landsins. En með viðstöðulausu málþófi sínu á þingi er stjórnarandstaðan í raun að berjast gegn framförum á landsbyggðinni.

Það er öllum ljóst að ríkisstjórnin mun klára þetta mál. Spurningin er hins vegar þessi: Hversu langt mun stjórnarandstaðan ganga gegn lýðræðinu til að verja hagsmuni nokkurra fjölskyldna?

Nú hefst þriðja vikan af umræðum um veiðigjaldafrumvarpið á Alþingi. Tilgangur þess er að tryggja að þau 33% sem þjóðin á lögum samkvæmt að fá af hagnaði af fiskveiðum í kringum landið séu reiknuð af raunverulegu markaðsverði en ekki verði sem útgerðin hefur sjálf áhrif á með innri viðskiptum.

Rétt­læti fyrir þjóðina, fram­farir fyrir lands­byggðina

Þrátt fyrir að lagt sé kapp á útgjaldaaðhald og hagræðingu í fjármálaáætlun okkar, þá höfum við ákveðið að setja aukna fjármuni í ofanflóðavarnir í þeim tilgangi að hraða brýnustu verkefnum.

Um leið aukum við fjárframlög til Veðurstofunnar og eflum getu hennar til þess að greina og leggja mat á áhættu, vera einu skrefi á undan náttúruöflunum.

Sumarið verður nýtt vel til uppbyggingar varnarmannvirkja.

Á Bíldudal buðum við nýlega út lokaáfangann í uppbyggingu varna fyrir byggðina og á Patreksfirði er nú unnið að endanlegum frágangi bráðavarna í Stekkagili og varnargarða ofan hafnar. Unnið er að endurbótum á varnarmannvirkjum á Flateyri. Stefnt er að því að vinna lagfæringar á krapaflóðafarvegi í Ólafsvík á Snæfellsnesi í sumar.

Á Seyðisfirði er framkvæmdir undir Bjólfi á lokastigi og við gerum ráð fyrir að verkframkvæmdum ljúki þar á næsta ári. Í Neskaupsstað er unnið að byggingu garða undir Nes- og Bakkagiljum auk þess sem endurbætur eru að hefjast á stoðvirkjum í upptakasvæði Drangagils.

Allt eru þetta mikilvægar framkvæmdir. Snjóflóðavarnargarðar hafa ítrekað sannað gildi sitt og þess vegna leggur ný ríkisstjórn áherslu á að hraða brýnustu verkefnunum.

Næsta haust mun ég svo mæla fyrir frumvarpi á Alþingi sem er ætlað að styrkja umgjörð ofanflóðavarna og sporna gegn dvöl fólks utan leyfilegs nýtingartíma í húseignum á hættusvæðum. Það er óþolandi og óboðlegt að fólk setji sjálft sig og viðbragðsaðila í hættu með slíkri hegðun, og við þessu þarf að bregðast.

Snjóflóðin í Súðavík og á Flateyri fyrir þrjátíu árum ollu straumhvörfum í viðhorfum Íslendinga til snjóflóðahættu.

Í dag eru framkvæmdir við ofanflóðavarnir langt komnar. Lokið hefur verið við að reisa um 70% þeirra varna sem nauðsynlegar eru til að verja íbúðarhús á fimmtán þéttbýlisstöðum víðs vegar um landið. 58 snjóflóð hafa fallið á snjóflóðavarnargarðana frá því að þeir voru reistir og mörg þeirra hefðu, ef ekki væri fyrir varnirnar, náð niður að byggð og valdið skaða.

Við byggjum á góðum grunni en uppbygging varna gegn ofanflóðum er sífelluverkefni. Það kallar á stöðugt viðhald og endurbætur og að skapað sé rými, bæði fjárhagslega og skipulagslega, fyrir endurskoðun og uppfærslu varna með nýrri þekkingi, þróaðri reiknilíkönum og aukinni gagnasöfnun. Fjárfesting í öryggi skilar sér margfalt til baka.

Hraðari uppbygging ofanflóðavarna á hættusvæðum er eitt af áherslumálum nýrrar ríkisstjórnar.

Sumarið verður nýtt vel til upp­byggingar snjó­flóða­varna

Rétt er þó að árétta að Toronto, fjölmennasta borg landsins, er á sömu breiddargráðu og Barcelona á Spáni. Það breytir því ekki að stór hluti landsins liggur norðan við heimskautsbaug og sameiginlegir hagsmunir okkar af öflugum viðnámsþrótti og hagsmunagæslu á svæðinu eru ótvíræðir.

Milliríkjasamskipti Íslands og Kanada byggjast á traustum grunni sameiginlegra gilda, landfræðilegri nálægð og gagnkvæmum hagsmunum í öryggis- og utanríkismálum. Þjóðirnar gerðu með sér fríverslunarsamning árið 2009 og hafa tengslin verið ræktuð enn frekar með samstarfi innan NATO þar sem bæði lönd voru stofnmeðlimir.

Í byrjun vikunnar undirrituðu leiðtogar Evrópusambandsins og Kanada samkomulag um aukið samstarf í öryggis- og varnarmálum í aðdraganda leiðtogafundar NATO í Haag. Á sama tíma hafa leiðtogar Norðurlanda og Kanada komið fram skýrum vilja sínum til að dýpka samstarf landanna innbyrðis, bæði á sviði varnarmála og öryggis á norðurslóðum.

Þéttara samstarf við Kanada er
hvalreki fyrir Ísland á óvissutímum í alþjóðastjórnmálum. Þá má ekki líta fram hjá þeim gagnkvæmu viðskiptatækifærum sem eru á milli Íslands og Kanada. Íslenskur sjávarútvegur, tæknifyrirtæki og ferðaþjónusta búa yfir sérþekkingu og lausnum sem gætu átt erindi á kanadískan markað sem býr yfir samkeppnishæfni á heimsmælikvarða.

Að lokum er líka vert að minna á að Kanada er næsti nágranni Grænlands og deila löndin landamærum á hinni agnarsmáu Hanseyju. Í því sambandi skal það nefnt að Kanada hefur lengi talað fyrir mikilvægi alþjóðalaga fyrir þjóðir á
heimskautasvæðinu, meðal annars hvað varðar siglingaleiðir, lofthelgi og nýtingu auðlinda. Því verðum við að fagna skýrum áherslum sem hafa komið fram á leiðtogafundi NATO af hálfu leiðtoga Norðurlandaþjóða. Bandalagsríki NATO verða áfram að standa saman um mikilvægi þess að verja og virða alþjóðalög, hvort sem það er fyrir botni Miðjarðarhafs eða á norðurslóðum.

Höfundur er þingmaður Samfylkingarinnar og formaður Íslandsdeildar Norðurlandaráðs. dagbjort.hakonardottir@althingi.is

Ísland og Kanada eiga sér langa og þétta sögu sem bandamenn á norðurslóðum. Flest eigum við þar ættingja í Íslendingabyggðum Manitoba og enn er að finna veðurfréttir frá Winnipeg á síðum Morgunblaðsins (þar var 17 gráðu hiti í gær).

Ungt jafnaðarfólk býður til alvöru sumarveislu á Petersen svítunni 16. júní.

Kaldir drykkir, tónlist, sól (vonandi) og frí daginn eftir! Hvað getur klikkað? Þegar stjórnarandstaðan leyfir munu þingmennirnir okkar láta sjá sig og þú getur rætt við þau veiðigjöldin, leigumarkaðinn, nikótín-skattinn eða bara eitthvað allt annað!

Drykkir eru í boði fyrir fyrstu þyrstu. Hlökkum til að sjá ykkur!

Samfylkingin í Kópavogi mun mæta tilbúin í bæjarstjórnarkosningarnar í maí 2026. Málefnavinnan hófst í mars með greiningarfundi og næstu skref eru að málefnahópar kafa dýpra í málin og byggja upp stefnu og málefnaáherslur. Hóparnir eru fjórir og fjalla um menntamál, umhverfi og skipulag, velferðarmál og stjórnsýslu og þróun.  

Málefnahópur um velferðarmál boðar til fundar miðvikudaginn 28. maí kl. 20:00 í Hlíðarsmára 9. Hópstjóri er Anna Klara Georgsdóttir.

Samfylkingarfólk í Kópavogi er hvatt til þess að koma og taka þátt í starfi þessara málefnahópa og hafa áhrif á stefnu og málefnaáherslur flokksins fyrir kosningarnar eftir ár.

Velferðarmál - málefnafundur í Kópavogi

Það sé mun hagstæðara, mun ódýrara en að byggja inn á við, byggja þétt. Hátt hefur heyrst í uppbyggingaraðilum, verktökum og jafnvel verkalýðshreyfingunni þar sem þau kalla eftir fleiri ódýrum lóðum, það sé lóðaskortur og því þurfi að stækka vaxtar mörkin sem rúma nú þegar 24 þúsund íbúðir innan Reykjavíkur og 58 þúsund íbúðir innan alls höfuðborgarsvæðisins

Þetta er sagt nauðsynlegt til að hægt sé að byggja á lægra verði. Lægra verði fyrir hvern? Hver borgar fyrir ódýrar lóðir?

Að mörgu er að huga þegar nýtt hverfi er byggt. Dýrasta fjárfesting sveitarfélaga er að fara í uppbyggingu leik- og grunnskóla, íþróttamannvirkja sem tengjast skólastarfi eins og skólasundlaug og skólaíþróttahúsi. Í dag er um það bil einn skóli í borginni á hverja 3.100 íbúa og að meðaltali búa 2,4 íbúar í hverri íbúð í borginni þannig að þessir 3.100 íbúar búa í um 1.300 íbúðum. Nýr grunnskóli kostar um sex milljarða í byggingu, einn til tvo leikskóla þarf í nýtt hverfi og hvor um sig kosta tvo og hálfan milljarð, samtals um 5 milljarða króna. Skólasundlaug og skólaíþróttahús fyrir lögbundna kennslu í skólaíþróttum og sundi er áætlaður einn og hálfur milljarður króna. Grunnfjárfesting sveitarfélags í lögbundnum skólainnviðum í nýju hverfi eru því um 11 milljarðar króna. Í nýtt hverfi þarf líka aðstöðu fyrir íþróttafélagið, sundlaug fyrir íbúanna og jafnvel menningarmiðstöð. Uppbygging sambærileg og hefur byggst í Úlfársdal yrði fjárfesting upp á tæplega 12 milljarða króna miðað við byggingavístölu í dag, 8 milljarðar fyrir íþróttamannvirki og sundlaug með menningarmiðstöð fyrir 3,5 milljarð króna.

Kílómetri gatna og fráveitu = 1,3 milljarður

Gatna- og veitugerð er næst dýrasti kostnaðarliður í uppbyggingu nýs hverfis á eftir skólum. Nauðsynleg lífsgæði, en ekki mjög sýnileg nema í tölum á blaði – því lengri veitukerfi, lóðafrágangur og stígakerfi í metrum því dýrara er að sturta niður, þvo þvott, þrífa bílinn og ganga í skólann. Úlfarsárdalurinn er nýjasta nýbyggingahverfið í Reykjavík en hverfið er nokkuð þétt úthverfi með blöndu af fjölbýlishúsum, raðhúsum og sérbýlum. Þar er gatnakerfið um 7 kílómetrar að lengd. Í sérbýlahverfi getur veitukerfið verið allt að 17 metrar á hvert hús. Kílómetri af veitulögnum kostar rúmlega þrettán hundruð milljónir, 100 metrar kosta 130 milljónir, 10 metrar kosta þrettán milljónir króna.

Samtals fjárfesting í nýja hverfinu getur numið allt að 40 milljónum króna á hverja íbúð þegar horft er til fjárfestingar í gatna- og veitugerð, skóla-, íþrótta- og menningarhúss.

Hver á að bera þennan kostnað? Verktakinn, kaupandinn eða við hin sem búum í borginni?

Ódýrara fyrir samfélagið að byggja þétt

Við Hlíðarenda hefur risið þétt og blómleg byggð, hverfið er enn að stækka og gera má ráð fyrir 1.700 íbúðir verði byggðar þegar sú uppbygging sem ráðgerð er klárast. Gatnakerfið er um tveir kílómetrar og hverfið þarf uppbyggingu tengt leik- og grunnskóla sem felur í sér samtals fjárfestingu upp á um 11 milljarða króna. Fyrir í hverfinu er sundlaug, baðströnd við Nauthólsvík, íþróttamannvirki Vals, menningarhús í miðbænum. Aðgengi er gott að grænum svæðum eins og Perlufestinni í Öskjuhlíð, strandlengjunni, blómaskrúða Hljómskálagarðsins og töfrum Klambratúns. Hverfið tengist neti göngu- og hjólastíga að ógleymdri Borgarlínu.

Ef við deilum þessum kostnaði samfélagsins við nýju innviðina í hverfinu niður á fjölda íbúða kemur í ljós að kostnaðurinn á hverja íbúð er tæplega 11 milljónir, í stað 40 milljóna í hverfi sem byggist frá grunni í jaðri byggðarinnar. Þarna er gat upp á 29 milljónir króna á hverja íbúð sem greiddur er af sameignlegum sjóðum borgabúa.

Það er ekkert til sem heitir ódýrar lóðir. Það er ekki ódýrara að brjóta nýtt land í jaðri byggðar. Það er ekki ódýrara að þenja út vaxtamörkin. Það er mun dýrara fyrir íbúa í Reykjavík, fyrir útsvarsgreiðendur í borginni, fyrir mannlífið í borginni að þenja út byggð. Það er mun hagkvæmara fyrir samfélagið okkar að byggja inn á við, að byggja þétta blómlega, fjölbreytta byggð og reyna eftir mætti að nýta þá innviði sem fyrir eru betur. Við þurfum að tryggja að dýrustu samfélagslegu sameignlegu gæði okkar allra séu nýtt á sem hagkvæmastan hátt. Hádegisverðurinn er nefnilega aldrei ókeypis, það borgar alltaf einhver fyrir gæðin rétt eins og frjálshyggjumaðurinn Hannes Hólmsteinn Gissurarson hefur margoft bent á en bara sumir af flokksfélögum hans í Sjálfstæðisflokknum hafa áttað sig á því en ekki öll.

Í umræðu um húsnæðismál er oft talað um lausn vandans við háu húsnæðisverði og háu lóðaverði sé að byggja verði á ódýrum lóðum á óbrotnu landi í jaðri byggðar. 

Verið velkomin í Akraneskirkju sunnudaginn 22. júní kl. 20. 

Þráinn Haraldsson tekur viðtal við stjórnmálakonuna Kristrúnu Frostadóttur og við fáum að kynnast hinni persónulegu og trúarlegu hlið. 

Hvetjum alla til að mæta í messu á sunnudagskvöldið og kynnast nýjum hliðum á Kristrúnu.

Hún er metin á 680 milljarða af Samtökum iðnaðarins en ekkert formlegt mat liggur fyrir af hálfu opinberra aðila.

Ríkisstjórnin hefur skýr áform um að bæta úr. Í samstarfsyfirlýsingu stjórnarflokkanna er lögð sérstök áhersla á að auka fjárfestingu í samgöngum og hefja kraftmiklar framkvæmdir um land allt. Rjúfa á kyrrstöðu í jarðgangagerð og vinna á viðhaldsskuld í vegakerfinu. Ráðist verður í mikilvægar úrbætur í samræmi við Samgöngusáttmála höfuðborgarsvæðisins. Verkefni sáttmálans eru á fleygiferð. Fossvogsbrú er komin í útboð. Tíðni eykst hjá Strætó í ágúst og útfærslur á Sæbrautarstokki og Sundabraut verða fljótlega kynntar. Miklubrautargöngum ætti að flýta.

Síðasta tillaga að samgönguáætlun Alþingis náði ekki fram að ganga. Það var vegna deilna í fyrrverandi ríkisstjórn og þess að stórir hlutar hennar, vegaframkvæmdir og jarðgangagerð, voru ófjármagnaðir. Úr því þarf að bæta.

Aukið fé til vegagerðar á landsbyggðinni verður meðal annars sótt með hækkun veiðigjalda. Því er afar mikilvægt að sú fjármögnun gangi eftir.

Einnig þarf að fjármagna viðhald og uppbyggingu vegakerfisins almennt. Það var stefna fyrri ríkisstjórnar að tekjur af umferð myndu aftur ná fyrri fjárhæðum og hlutfalli af landsframleiðslu. Í því skyni átti að leggja á kílómetragjald og taka upp umferðar- og flýtigjöld og gjaldtöku í tengslum við einstakar framkvæmdir. Það fellur í hlut núverandi ríkisstjórnar að ná þessum málum fram og útfæra sem best.

Til að ráðast í innviðaátak hefur því verið boðuð stofnun sérstaks félags til að hleypa nægjanlegum krafti í innviðaframkvæmdir í samgöngukerfinu, hringinn í kringum landið. Mikilvægt er að hraða því og að útfærslan verði gagnsæ og skýr.

Öryggis- og varnarmál kalla einnig á aukna fjárfestingu og innviði á næstu árum, meðal annars í sameiginlegu húsnæði lögreglu, Landshelgisgæslu og viðbragðsaðila, en einnig í flugvöllum, heilbrigðisþjónustu og tækjum til leitar og björgunar. Þetta kallar sannarlega einnig á forgangsröðun og vandaða áætlunargerð.

Staða efnahagsmála, þar sem hátt vaxtastig hefur dregið úr fjárfestingu og hagvexti, undirstrikar mikilvægi fjárfestingarverkefna sem eru þjóðhagslega hagkvæm, vandlega undirbúin, fjármögnuð og vel tímasett.

Í ljósi farsællar sölu á hlut ríkisins í Íslandsbanka, og langþráðs uppgjörs á fortíðarvanda Íbúðalánasjóðs, skapast færi í að taka til í skuldum ríkisins og vinna að hagstæðari vaxtakjörum. Einnig skapast svigrúm fyrir það fjárfestingar- og innviðaátak sem nú þarf. Við höfum allar forsendur til að fjárfestinga- og innviðaáætlun fyrir Ísland verði að veruleika.

Fjölmörg rök hníga að því að ráðast í fjárfestingarátak á Íslandi. Innviðaskuld er staðreynd og hefur hlaðist upp. 

Fjárfestinga- og innviðaáætlun fyrir Ísland

Þetta er takmörkuð auðlind sem okkur ber að fara vel með og koma í veg fyrir að við göngum of nærri fiskstofnum. Kvótakerfið var sett á á sínum tíma til þess einmitt að stýra veiðum okkar í lögsögu Íslands. Það var ljóst á þeim tíma, og er enn í dag, að kerfið þarf að þróast þannig að meiri sátt muni ríkja um þessa mikilvægu auðlind okkar.

Það er mikilvægt að þau fyrirtæki sem starfa í greininni séu stöndug og að greinin heilt yfir standi vel. Það er auðvitað mjög jákvætt að greinin standi vel og það er mikilvægt að við stuðlum að því að svo verði áfram. Það er enda þannig að þrátt fyrir þá leiðréttingu á reiknistofni veiðigjalds sem verið er að innleiða þá verður staða greinarinnar áfram mjög sterk.

Tölur sem teknar eru saman fyrir geirann staðfesta það. Þær sýna að hagnaður hans var um 190 milljarðar króna á árunum 2021 til 2023 eftir fjárfestingu upp á 77 milljarða króna og arðgreiðslur upp á 63 milljarða króna. Eigið fé íslensk sjávarútvegs, sá auður sem er eftir inni í fyrirtækjunum utan við allan arðinn sem greiddur hefur verið eigendum, er mjög líklega komið yfir 500 milljarða króna.

Það sem er til umræðu á Alþingi er einfaldlega leiðrétting á reiknistofni veiðigjalds. Það er ekki verið að hækka þá prósentu sem myndar veiðigjaldið. Hún verður áfram 33% af afkomu fiskveiða. Það er einfaldlega verið að segja að veiðigjaldið reiknist af raunverulegum aflaverðmætum. Það er verið að horfa til markaðsverðs aflans.

Það er mikilvægt að gagnsæi sé í því hvað liggur til grundvallar þegar opinber gjöld eru lögð á og að þau gjöld séu í réttu hlutfalli við verðmætin sem liggja að baki. Hér á landi er ekki aðskilnaður á milli veiða og vinnslu sem gerir það að verkum að fjölmörg fyrirtæki eiga bæði skipin sem eru á veiðum og svo fiskvinnsluna í landi. Þetta gerir það að verkum að það er ekki öruggt að aflinn sé seldur þar á því markaðsverði sem er á viðkomandi afla. Því er milliverðlagning notuð til að reikna verðmæti aflans við uppgjör, til dæmis á launum sjómanna, enda eru sjómenn í hlutaskiptakerfi og fá laun greidd sem hlutfall af aflanum.

Þessi leiðrétting hefur hins vegar ekki áhrif á þessa milliverðlagningu og kemur því ekki í veg fyrir að fyrirtækin notist áfram við þá verðlagningu þegar kemur að uppgjöri innan fyrirtækisins. Þó væri að sjálfsögðu eðlilegast að miða við raunveruleg aflaverðmæti, miða við markaðsverð.

Í þinglegri meðferð hefur verið gerð tillaga að breytingu á frumvarpinu. Fjölmargar ábendingar komu fram um að lítil og meðalstór fyrirtæki væru verr í stakk búin að takast á við að greiða hærra veiðigjald. Því lagði atvinnuveganefnd Alþingis til breytingatillögu sem felur í sér að frítekjumarki verði breytt á þann veg að afsláttur fari í 65% úr 40% af veiðigjöldum upp í 15 milljónir króna. Auk þess verði afsláttur færður í 45% af næstu 55 milljónunum króna. Með þessu móti er komið til móts við þær áhyggjur sem af þessu hlýst. Sem dæmi má nefna að útgerðir sem borga á bilinu 1-10 milljónir króna í veiðigjald áttu að greiða 58% hærri veiðigjöld samkvæmt upphaflega frumvarpinu. Eftir breytinguna mun hækkun þeirra verða, að meðaltali, um 17%. Þær útgerðir sem munu greiða þorra þeirra viðbótar veiðigjalda sem falla til eru stærstu útgerðir landsins, þær sem velta tugum milljarða króna.

Það er afar mikilvægt að þjóðin fái sanngjarnt endurgjald af nýtingu sameiginlegrar auðlindar og að sátt sé aukin um íslenskan sjávarútveg. Íslenskt samfélag þarf að byggja upp þá innviði sem hafa á undanförnum áratug setið á hakanum og endurspeglast í dag í mikilli innviðaskuld.

Þessa dagana er rætt um um veiðigjöld á Alþingi. Veiðigjöld eru greidd af hagnaði veiða úr sameiginlegri auðlind þjóðarinnar, hafinu í kringum Ísland.

Að reikna veiði­gjald af raun­veru­legum afla­verðmætum

Ísraelsher hefur svo gott sem tekist að útrýma Hamas og Hezbolla. Sýrlandsstjórn er fallin, fjórtán árum frá upphafi borgarastyrjaldarinnar. Ríkisstjórn Ísraels er stjórnað af öfga hægri öflum sem fara ekki leynt með þá ætlun sína að ljúka stríðinu með þjóðernishreinsunum, þjóðarmorði. Rætt er um flutning allra Palestínubúa „eitthvert annað“ eins og það sé raunverulegur kostur og eðlileg niðurstaða deilunnar um tilverurétt palestínsku þjóðarinnar. 

Innviðir á Gasa-ströndinni eru rústir einar eftir 20 mánaða langt stríð. Næstum allar byggingar, vegir og veitukerfi eru ónýt. Á stórum svæðum hefur Ísraelsher beinlínis rutt allri mannabyggð á brott með jarðýtum. Tæplega 60.000 manns hafa týnt lífi, þar af tæplega 15 þúsund börn! Það er fordæmalaust hlutfall látinna barna í stríði. Hvergi á jörðinni er að finna eins mörg aflimuð börn og á Gasa. Þótt þau lifi af, hafa þau misst systkini, foreldra og frændfólk. Heilu stórfjölskyldurnar hafa verið þurrkaðar út. Öll þessi börn glíma við áfallastreitu sem mun marka þau fyrir lífstíð. 

Að minnsta kosti 55 þúsund manns eru fallin. Aldrei í sögunni hafa hlutfallslega jafnmörg börn fallið í stríðsátökum og í þessu stríði. Þúsundir barna eru örkumla, aflimuð, og þurfa mikla aðhlynningu. 180 fréttamenn liggja í valnum. Það er líka ófyrirgefanlegt met. Hundruð hjálparstarfsfólks hafa einnig týnt lífi og jafnvel verið gerð að sérstökum skotmörkum. Þegar Ísraelsher drap 15 sjúkraflutningamenn Rauða hálfmánans með köldu blóði og reyndi síðan að hylma yfir glæpinn, jafngilti það siðferðilegu gjaldþroti stjórnvalda í Ísrael. Þetta eru stór orð en þau eru ekki sögð af ástæðulausu.

Forseti Alþjóðaráðs Rauða krossins var ómyrk í máli í viðtali við BBC í nýliðinni viku.  Ástandið á Gasa er verra en helvíti á jörðu, lét Mirjana Spoljaric hafa eftir sér. Við sem höfum fylgst með fréttum frá íbúum Gasa og fréttastöðinni Al Jazeera síðastliðna 20 mánuði vitum að forseti Alþjóðaráðsins er að lýsa afleiðingum stríðsins á Gasa, rétt eins og þær eru. Stöðu sinnar vegna velur Spoljaric orð sín vandlega. Trúverðugleiki og traust á alþjóðahreyfingu Rauða krossins og Rauða hálfmánans er í húfi. Það er ástæða til að hlusta þegar forseti stærstu mannúðarhreyfingar í heimi talar með þessum hætti.

Á Gasa er hafin hungursneyð af manna völdum. Enn einn stríðsglæpurinn sem virðist framinn af kaldri yfirvegun. Tómarúm hefur myndast í alþjóðakerfinu. Rúm sem Evrópuríki og fleiri verða að fylla. Það hefur meðal annars verið verkefni ríkisstjórnar Íslands að kalla saman líkt þenkjandi evrópskar ríkisstjórnir til að reyna að fá stórveldin til að tjónka við stríðsherrana í Jerúsalem. Það veitir mikilvægan þrýsting gagnvart ESB og stjórnvöldum í Bandaríkjunum. Ekki veitir af.

Þórunn Sveinbjarnardóttir. Höfundur er forseti Alþingis.

Grimmileg hryðjuverkaárás Hamas-liða á Ísrael 7. október 2023 var að sögn gerð til að koma Palestínudeilunni aftur í kastljós alþjóðasamfélagsins. Það sem síðan hefur gengið á hefur markað kaflaskil í tæplega 80 ára langri sögu fyrir botni Miðjarðarhafs.

Leit um „��“

2765 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Um Samfylkinguna

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������������������������������“

2765 niðurstöður fundust við leit að „���������������������������������������������������“