Við eigum að fjárfesta í fólki, styðja fjölskyldurnar og gera húsnæðismarkaðinn heilbrigðan, skapa íslenskum heimilum öryggi. Þetta margborgar sig hvernig sem á það er litið. Þetta er lykillinn að framtíðinni. 

Öruggt húsnæði er grunnþörf sem allir eiga rétt á, þetta er mannréttindamál. Stöðugur húsnæðismarkaður dregur líka úr efnahagssveiflum, styður við atvinnulífið, treystir hagkerfið - og getur um leið verið besta leiðin til að ná markmiðum okkar í loftslagsmálum. Samfylkingin leggur þess vegna til að ríkið stuðli að stöðugri, betri og grænni uppbyggingu. Til þess þurfum við skýra framtíðarsýn og við eigum að vera óhrædd við að beita hinu opinbera á markvissan hátt. 

Öll börn eiga rétt á því að geta vaxið áhyggjulaus úr grasi og fá sömu tækifæri óháð efnahag, búsetu eða bakgrunni. Síðustu ár hefur verið grafið undan stuðningi við barnafjölskyldur á Íslandi, allt of mörg börn búa við þröngan og óöruggan húsakost, stór hluti barna hefur engan aðgang að tómstundastarfi og biðlistar á barna- og unglingageðdeild hafa aldrei verið lengri. Samfylkingin vill umbylta fjárhagslegum og félagslegum stuðning við börn og foreldra.

Minnkum spennu á markaði, tryggjum framboð, aukum húsnæðisöryggi leigjenda, drögum úr sveiflum og aukum nýsköpun og græna framþróun!

STÖÐUGRI UPPBYGGING: Við viljum gera sérstakt átak til að tryggja uppbyggingu fjölbreyttra íbúða og sjá til þess að fjórðungur byggingarmagns verði fyrir almennar íbúðir, félagslegar íbúðir eða aðrar leiguíbúðir. Við viljum að ríkið beiti sér með markvissari hætti til að stuðla að stöðugleika á húsnæðismarkaði og heilbrigðari leigumarkaði sem mun draga úr sveiflum í efnahagslífinu. 

BETRI UPPBYGGING: Við viljum að ríkið móti raunverulega stefnu í nýsköpun og rannsóknum í byggingariðnaði og tryggi fjármagn til þess. Það er algjör forsenda þess að hægt sé að hraða  framþróun, auka gæði og byggja upp græna byggð í öllum landshlutum. Við viljum endurskoða starfsemi byggingarfulltrúaembætta með það að markmiði að gera verkefni þeirra þjónustumiðaðri. Og við viljum endurskoða hina íslensku byggingarreglugerð og samræma við hin norrænu ríkin til að auðvelda uppbyggingu án þess að gefa eftir í gæðum.

GRÆNNI UPPBYGGING: Við viljum nýta græna hvata til uppbyggingar svo unnt sé að ná loftslagsmarkmiðum. Það verður að flétta loftslagsstefnu inn í öll skipulagsmál, græn innkaup og fjárfestingar hins opinbera. Kraftmikil uppbygging með þéttingu byggðar er lykilatriði. Sérstök áhersla verði lögð á aðgengi að almenningssamgöngum við uppbyggingu almennra íbúða í þéttbýli um allt land og tekinn upp sérstakur almenningssamgöngupassi fyrir námsmenn og leigjendur á lágum tekjum.

Umbyltum stuðningi við barnafjölskyldur á Íslandi, setjum á norrænt barnabótakerfi og styðjum við foreldra með hærri fæðingarorlofsgreiðslum. Tryggjum börnum jafnt aðgengi að tómstundum og gjaldfrjálsri geðheilbrigðisþjónustu um allt land!

MEIRI FJÁRHAGSSTUÐNINGUR VIÐ BARNAFJÖLSKYLDUR: Umbyltum barnabótakerfinu fyrir fjölskyldurnar í landinu. Greiðum þær út mánaðarlega, hækkum fjárstuðning og höfum þær óskertar upp að meðallaunum. Hækkum greiðslur fæðingarorlofs sem hafa ekki fylgt verðlagi og leitum leiða til að brúa bilið milli fæðingarorlofs og leikskóla. Hækkum gólf á fæðingarorlofsgreiðslur svo að foreldrar á lágmarkslaunum haldi 100% af tekjum sínum. Hækkum fæðingarstyrk fyrir stúdenta og foreldra utan vinnumarkaðar.

ÖLL BÖRN EIGA AÐ GETA TEKIÐ VIRKAN ÞÁTT Í TÓMSTUNDASTARFI: Hátt í fimmtungur barna á Íslandi tekur ekki þátt í íþrótta- tónlistar- myndlistar- eða öðru ungmennastarfi. Í þessu birtist mikill ójöfnuður sem verður að leiðrétta. Ríkið verður að tryggja sveitarfélögum nægt fjármagn í þessu skyni og veita styrki til verkefna sveitarfélaga og félagasamtaka sem stuðla að félagslegri virkni ungs fólks. Við viljum ráðast í að móta aðgerðaráætlun um tómstunda- og félagsstarf barna og ungmenna með skilgreindum ábyrgðar- og framkvæmdaraðilum. Slíkt skilar sér margfalt til baka. Sérstakt átak verði fyrir jaðarsett börn.

FRAMKVÆMUM STÓRÁTAK Í GEÐHEILBRIGÐISMÁLUM: Geðheilsu barna og unglinga á Íslandi er að hraka með vaxandi einkennum kvíða og þunglyndis. Það er ólíðandi. Við viljum að niðurgreiðsla sálfræðiþjónustu verði fjármögnuð ­– og byrjað á því að gera sálfræðiþjónustu barna og unglinga upp að 25 ára aldri gjaldfrjálsa. Útrýmum biðlistum á BUGL og tryggjum börnum með alvarlegar þroskaskerðingar greiningu, ráðgjöf og önnur úrræði sem bæta lífsgæði þeirra. Eflum geðheilbrigðisþjónustu um allt land með því að fjölga geðlæknum í föstum stöðum á landsbyggðunum.

Lykillinn að framtíðinni - lífsgæði venjulegs fólks

Kosningabarátta og frammistaða Jóns Gnarrs sem borgarstjóri Reykjavíkur er eflaust sá listgjörningur sem hefur haft hvað mest áhrif á stjórnmálasögu Íslands frá upphafi. Með húmorinn að vopni náði hann að afvopna jakkafataklædda stjórnmálamanninn sem telur sig vita allt best og sýna fram á að stjórnmál þurfi ekki að snúast um frekju og völd heldur frekar vilja til þess að gera vel og þjóna íbúum landsins. Án þess að þurfa að taka sig of alvarlega. 

Hér á Seltjarnarnesi hefur boðskapurinn ekki alveg náð inn í bæjarstjórnina þar sem jakkafataklæddur sjóðsstjóri situr bæði sem forseti bæjarstjórnar og formaður bæjarráðs og 

telur sig ekki þurfa að hlusta á vilja íbúa eða starfsfólks bæjarins. Hann æsir sig við fulltrúa minnihlutans sem setja spurningamerki við þjónustuskerðingar og hallarekstur sveitarfélagsins og talar um draum vinstri manna um háa skatta þegar honum er bent á að auka þurfi tekjur ef halda á uppi því þjónustustigi sem hann sjálfur lofar.

Í valdatíð bæjarsjóðsstjórans hefur A sjóður Seltjarnarnesbæjar verið rekinn með yfir milljarð í halla á síðustu 6 árum og skuldaviðmið sveitarfélagsins farið úr 10% árið 2016 upp í 78% árið 2020. 

Á kjörtímabilinu hefur bæjarsjóðsstjórinn skorið niður starf félagsmiðstöðvar og tónlistarskóla, hækkað gjaldskrár á barnafjölskyldur og eldri borgara, dregið úr niðurgreiðslu til dagforeldra og hætt heimgreiðslum til þeirra sem ekki fá pláss á leikskóla eða dagforeldri. 

Í þjónustukönnun Gallup hefur á sama tíma ánægja og traust íbúa með þjónustu bæjarins lækkað á öllum sviðum og farið úr því að vera með eina bestu heildareinkunnina, 4,3 af 5 árið 2015 niður í að vera með eina lægstu, 3,4 af 5 árið 2020.

Í skoðanakönnun sem Maskína vann árið 2020 kom fram að aðeins 26% íbúa eru ánægðir með stjórnun bæjarins og að minnihluti íbúa styður við meirihluta bæjarstjórnar.

Meirihluti Seltjarnarnesbæjar hefur ekki getað staðið við stærsta kosningaloforð sitt um að byggja nýjan leikskóla á kjörtímabilinu vegna lélegrar fjárhagsstöðu bæjarins og nú er inntaka í leikskólann komin í hnút þar sem húsnæðið er bæði sprungið og illa við haldið. Þetta hefur valdið miklum áhyggjum meðal foreldra og vantrausti frá starfsfólki leikskólans sem mótmælt hefur harðlega frekari bráðabirgðarlausnum.

Þrátt fyrir þetta þá skilur bæjarsjóðsstjórinn ekki af hverju fulltrúar minnihlutans eru gagnrýnir og spyrja hann spurninga um hvernig snúa eigi rekstrinum við eða standa vörð um þjónustuna. Hann fer mikinn í fjölmiðlum um að þessar staðreyndir séu einfaldlega upphlaup og miskilningur minnihlutans. Hann vill meina að tapið sé ekki tap, skuldaaukningin sé ekki skuldaaukning og þjónustuskerðingarnar séu ekki þjónustuskerðingar. Kunnugleg rödd Georgs Bjarnfreðarsonar, annars góðs listgjörnings Jóns Gnarr, byrjar að hljóma:

 „Þetta er bara mis...þetta er bara miskilningur“

Greinin britist fyrst í Morgunblaðinu 5. júní.

Guðmundur Ari Sigurjónsson, bæjarfulltrúi og oddviti Samfylkingar Seltirninga. skipar 4. sæti í Suðvesturkjördæmi 

Kæru vinir, það er gott að vera hér í dag í þessu fjölmenni. Loksins hittumst við aftur eftir rúmlega ár af rafrænum lausnum. 

Ekkert kemur í staðinn fyrir það að hittast augliti til auglits í pólitísku stuði, og ég gleðst innilega yfir að við séum hér saman í upptakti að kosningunum í haust. 

Sumarið er framundan og stemmingin öll á uppleið. Fólk að plana ferðalög, á hvaða bensínstöð eigi að leysa út ferðagjöfina frá ríkisstjórninni og við unnum næstum því Júróvisjón - annað árið í röð! Geri aðrir betur.

Brátt verðum við vonandi laus við veirufjandann, glaðbeitt og búin að taka þátt í árgangamótinu í bólusetningum. 

Við þökkum Víði, Ölmu, Þórólfi og öllum þeim sem stóðu vaktina og héldu okkur á floti gegnum faraldurinn. Við vorum heppin að eiga þau að í gegnum þetta kóf – og við skulum standa upp og klappa fyrir þeim.

Í haust blasir hins vegar önnur mynd við. Þá þurfum við vonandi ekki að takast á um sóttvarnaraðgerðir – heldur um það hvernig framtíð við ætlum að byggja hér út úr faraldrinum.

Yfirskrift fundarins okkar í dag er Lykillinn að framtíðinni. Þessi lykill felst í fjárfestingu í fólki, stuðningi við fjölskyldur og heilbrigðum húsnæðismarkaði. Þessi verkefni eru góð í sjálfu sér. En þau borga sig líka - því hér er á ferðinni undirstaða öflugs efnhagslífs og hagvaxtar.

Því miður hefur stuðningur við fjölskyldur dregist saman síðustu ár og engin breyting orðið á því í tíð sitjandi ríkisstjórnar. Ef ekkert verður að gert, mun það grafa undan samfélagsgerðinni og verðmætasköpun. Við getum snúið vörn í sókn. Við getum valið betri leið. 

Á eftir munu glæsilegir frambjóðendur Samfylkingarinnar úr öllum kjördæmum kynna nokkur lykilmál okkar fyrir fjölskyldur þessa lands. 

Við trúum því að verkefni okkar í stjórnmálum sé fyrst og fremst að tryggja lífskjör og lífsgæði venjulegs fólks og þá þurfi að byrja á heimilunum og fjölskyldunum. 

Það eru einnig klassísk mál jafnaðarmanna um allan heim, því engar framfarir hafa orðið á þessum sviðum nema jafnaðarmenn hafi komið þar að. 

Við erum stolt af sögunni okkar, stolt af uppbyggingu á félagslegu húsnæði, stolt af leikskólabyltingunni og einsetningu skóla í samstarfi við verkalýðshreyfingu og sveitarfélög. 

Og við erum stolt af forverum okkar, sem voru óþreytandi að berjast fyrir sínum hjartans málum – og hikuðu ekki við að standa uppí hárinu á íhaldsöflunum sem reyndu að leggja steina í götur framfara. 

Kæru vinir, verum stolt af afrekum okkar fólks og glæsilegri sögu íslenskra jafnaðarmanna og nýtum hana sem vegarnesti í átt að nýjum sigrum fyrir flokkinn okkar og fjölskyldurnar í landinu.

Við erum ekki síst mætt á þennan auka flokksstjórnarfund til að búa okkur betur undir kosningarnar í haust – ég vil í því sambandi þakka tugum sjálfboðaliða sem hafa að undanförnu hringt þúsundir símtala til flokksfólks til að undirbúa slaginn. Og gaman að sjá mörg þeirra hér í dag.

Hápunktur fundarins er svo staðfesting á listum flokksins í öllum kjördæmum. Það verður sannarlega gleðilegt að bera þá upp.

Á þeim er spennandi blanda af þekktum andlitum og nýjum, ungu fólki og eldra; þingmönnum, sveitarstjórnarfólki, ásamt kempum úr atvinnulífinu og félagsmálum vítt og breitt af landinu.

Við erum breiður flokkur og þó að jafnaðarhugsjónin sameini okkur er eðlilegt að við tökumst á um leiðir að markmiðum eða hverjir bera stefnuna fram. Og þegar það bætist ofan á þann blóðhita sem einkennir oft hugsjónafólk, getur stundum orðið ansi heitt í kolunum. Og við skulum láta það vera styrk okkar en ekki fjötur um fót. 

Notum sannfæringu okkar til að skapa deiglu og styrkja hvort annað, þannig að flokknum takist að komast í lykilstöðu 25. september. Virkjum hugsjónaeldinn til að ná árangri í kosningunum og koma áherslum jafnaðarmanna í ríkisstjórn Íslands að nýju.

Það má eiginlega segja að erindi okkar við almenning megi helst finna í nafni flokksins: Samfylkingunni, jafnaðarmannaflokki Íslands.

Rauði þráður okkar er sá að við trúum því innilega að samfélag byggt á miklum jöfnuði sé heilbrigðara, friðsælla og framsæknara en önnur. 

Mörgum þykir það ótrúlegt, nú þegar liðið er á 21. öldina, trúa  sumir pólitískir keppinautar okkar enn á brauðmolakenninguna og telja að mikill jöfnuður sé þess vegna ekki eftirsóknarverður. 

Við þá er auðvelt að kljást; hægt að vísa í fjölda alþjóðlegra rannsókna eða draga fram dæmi af sterkustu samfélögum veraldarsögunnar sem byggja á miklum jöfnuði og miklum félagslegum hreyfanleika. 

Það er núna auðveldara að lifa ameríska drauminn í Svíþjóð en Bandaríkjunum sjálfum. Og við þurfum að halda vel á spöðunum til að Ísland verði ekki sömu öflum að bráð. Þau ráða nú þegar allt of miklu.

Aðrir reyna að slá okkur út af laginu og benda á að tekjujöfnuður sé með því mesta í heiminum og hér sé því allt í stakasta lagi. Þetta heyrum við frá jafnvel skynsömustu pólitíkusum.

Og vissulega er margt gott á Íslandi og við erum heppin að búa hér og því er ekki síst þakka áratugalangri baráttu verkalýðshreyfingarinnar og jafnaðarmanna.

En ójöfnuður er lúmskur fjandi. Hann er ekki alltaf augljós; getur verið illgreinanlegur og á sér ótal birtingarmyndir. Hann er ekki hótinni skárri fyrir því en þeim mun erfiðari viðureignar. Það er okkar að hafa upp á því hvar hann er að finna, greina hann, og finna leiðir til að uppræta hann. 

Kæru félagar, Augljósasta birtingarmynd ójöfnuðar í íslensku samfélagi, er kannski hinn efnahagslegi ójöfnuður. Við sjáum oft fréttir af óhófi fólks sem kann ekki aura sinna tal og annarra sem geta ekki útvegað börnum sínum fæði, klæði eða öruggt húsnæði; hvað þá þátttöku í tómstundum; sem býr þá til nýjan ójöfnuð; hinn félagslega.

Þegar bent er á þetta er yfirleitt stutt í að fjármálaráðherra stökkvi fram og bendi á meðal kaupmátt eða kaupmáttaraukningu ársins. En meðaltölin sýna ekki raunveruleika allra.

Nú á tíma heimsfaraldurs - þar sem einungis hluti þjóðar hefur borið uppi allt efnahagshöggið - höfum við einmitt séð mjög skýrt, hversu lítið samhengi getur verið á milli meðaltala og aðstæðna einstakra hópa.

Ómarkvissar aðgerðir ríkisstjórnarinnar hafa orðið til þess að hér á er að verða það sem hagfræðingar kalla K-laga kreppa: þar sem sumir verða miklu efnaðri, en aðrir hafa ennþá minna milli handanna en áður. 

Þótt tekjujöfnuður sé hér mikill fer eignaójöfnuður hratt vaxandi og tölur frá fjármálaráðuneytinu sýna að mjög fámennur hópur rakar til sín megninu af nýjum auði sem verður til. Bilið breikkar á milli almennings og fárra auðjöfra, sem herða sífellt ítökin á flestum sviðum samfélagsins – og beita sér jafnvel með einkar ósvífnum hætti.

Jafnaðarmenn verða að koma með sanngjarnar, skynsamlegar og trúverðugar lausnir í vinnumarkaðs- og skattamálum til að takast á við þessa stöðu. 

Þess vegna vill Samfylkingin réttlátara skattkerfi í takti við nýjan veruleika.

Samfylkingin vill að að fólk um og undir meðaltekjum greiði lægri skatta, en hinir auðugustu í samfélaginu. Við viljum að arður af stórgróða verði skattlagður betur og réttlátt gjald verði tekið fyrir nýtingu á sameiginlegum gæðum - sem verði tímabundin og afmörkuð út frá hagsmunum almennings – en ekki hönnuð í þágu sérhagsmunahópanna.

Þessi vaxandi munur á kjörum fólks, er meðal annars drifinn áfram af óréttlátu fiskveiðistjórnunarkerfi sem færir fáum einstaklingum nýtingu á gjöfulum auðlindum langt inn í framtíðina – milli kynslóða - án þess að þjóðin fái sanngjarnan skerf af eign sinni. 

Þess vegna vill Samfylkingin nýja stjórnarskrá með skýru auðlindaákvæði. Og sættir sig við ekkert minna!

Og ójöfnuður þrífst víða en sést ekki alltaf utan á fólki. Sú staðreynd að þrítugir íslenskir karlmenn, með lægst menntunarstig, geti vænst þess að lifa nærri fimm árum skemur en best menntuðu kynbræður þeirra ætti vekja okkur til umhugsunar og hvetja okkur til aðgerða í heilbrigðismálum og að bæta aðstæður fólks víða á vinnumarkaðnum. Bilið milli menntunarhópa virðist vera að aukast hér á landi þegar lífslíkur eru skoðaðar.

Þess vegna vill Samfylkingin jafna tækifæri til menntunar.

Um árabil hefur dregið í sundur milli lægstu launa og lífeyrisgreiðslna. Sístækkandi hópur öryrkja og eldri borgara býr við óásættanleg kjör í ríku landi. 

Fólk sem hafði jafnvel lítið milli handanna í gegnum lífið, er enn verr sett á þriðja æviskeiðinu. 

Alltof margir innan þessa hópa falla á milli kerfa, festast í fátæktargildru, lifa jafnvel í einsemd og einangrun. Alltof margir þurfa að óttast um lífsafkomu sína, neita sér um nauðsynlega læknisþjónustu og nauðsynleg lyfjakaup.

Þess vegna vill Samfylkingin hækka greiðslur og draga úr hindrunum og skerðingum fatlaðra og aldraðra. 

Þá lifum við á húsnæðismarkaði sem er alltof sveiflukenndur, og fyrir vikið á ungt fólk erfitt með að koma sér þaki yfir höfuðið. Þau sem feta sín fyrstu spor í húsnæðisleit þurfa að hegða sér einsog spákaupmenn frekar en verðandi foreldrar sem vilja skapa fjölskyldu sinni öryggi og framtíðarheimili.

Þess vegna boðar Samfylkingin nýjar húsnæðislausnir með meiri fyrirsjánleika.

Þrátt fyrir að við búum í ríku landi bjóðum við barnafjölskyldum upp á verri kjör en hin Norðurlöndin, sem við erum í harðri samkeppni við um þetta sama fólk. Grafið hefur verið undan stuðningi við barnafjölskyldur með þeim afleiðingum að börn fá ekki sömu tækifæri til að þroska hæfileika sína óháð efnahag, uppruna eða búsetu.

Þess vegna boðar Samfylkingin umbyltingu í fjárhagslegum og félagslegum stuðningi við barnafjölskyldur um allt land! 

Svona væri hægt að halda lengi áfram og allt eru þetta viðráðanleg viðfangsefni fyrir jafnaðarmenn - því við þekkjum 

En birtingarmyndirnar eru enn fleiri - og ekki síður mikilvægt að berjast gegn þeim sem byggja á inngrónu og aldagömlu samfélagslegu órétti. Ójafnrétti kynjanna er dæmi um slíkt.

Það er afleiðing mörg hundruð ára kerfis sem byggt eru upp af okkur karlmönnum, á forsendum karla til að þjóna körlum. Ljótustu dæmin eru af kynbundnu ofbeldi en vægari birtingarmyndir þarf einnig að uppræta. Þar er nærtækt að nefna óutskýrðan launamun kynjanna eða minna verðmætamat á dæmigerðum kvennastéttum.

Þetta er í sjálfu sér ósanngjarnt en líka óskynsamlegt út frá hagsmunum samfélagsins.

Þess vegna telur Samfylkingin að nú sé kominn tími á konur og kvennastéttirnar!

Ísland eru um margt sérstakt. Landið er gríðarlega stórt en íbúarnir óskaplega fáir. Það var því skynsamlegt fyrir þjóð sem var að öðlast fullveldi fyrir 100 árum að leggja fyrst og fremst áherslu á uppbyggingu grunnstoða á einum stað; í höfuðborginni. Það hefur m.a. fært okkur öflug sjúkrahús, háskóla og menningarstofnanir en líka þjappað 70% þjóðarinnar á mjög afmarkað svæði landsins. 

Þótt þessi ráðstöfun hafi verið skynsamleg verður að tryggja hinum 30 prósentum landsmanna ásættanlega þjónustu í heimabyggð eða greiðar samgöngur til höfuðborgarinnar. Byggðarójöfnuður er vaxandi vandamál sem verður að bregðast við. 

Þess vegna vill Samfylkingin öflugt og vel þróað höfuðborgarsvæði en byggja líka upp fleiri kjarna og tryggja spennandi atvinnutækifæri og öfluga innviði um land allt!

Einhverjum finnst eflaust nóg um verkefnin hér innanlands og telja nægilegt að við hugsum bara um okkur sjálf.  En málið er þó ekki svo einfalt. Sem manneskjur í sífellt tengdari heimi eigum við auðvitað að láta okkur aðstæður allra jarðarbúa varða.  

Og þar fyrir utan verður loftlagsógnin - brýnasta og flóknasta áskorun mannkyns - aldrei leyst nema í víðtæku fjölþjóðlegu samstarfi. Kóvid faraldurinn er nærtækt dæmi um hversu samhangandi hagsmunir allra þjóða eru,  þegar við glímum við við vá sem lýtur engum tilmælum eða landamærum. Góður gangur í bólusetningum er jú ekki síst Evrópusambandinu að þakka! 

Þessvegna vill Samfylkingin alþjóðasamstarf aftur í öndvegi. Og kveikja að nýju í Evrópuhugsjóninni með því að gefa þjóðinni val um framhald aðildarviðræðna.

Við sjáum ótal tækifæri í Evrópusamvinnunni, og mér sýnist við nú vera eini flokkurinn á þingi sem er staðfastur í baráttunni fyrir Evru, stöðugum gjaldmiðli og lágum vöxtum, í kjölfar aðildar að Evrópusambandinu.

Ef ekki verður hugað að því sérstaklega munu lausnir á hamfarahlýnunni bitna harðast á þeim efnaminnstu og líka leiða til enn meiri ójöfnuðar. 

Ein leið til að bregðast við loftslagsógninni er að mannkynið nái að virkja tækniframfarir til góðs –í þeim gætu falist lausnir sem minnkuðu kolefnisspor manna. Þær gætu líka aukið framleiðni og dregið úr hvers kyns ójöfnuði. Við gætum þarna slegið þrjár flugur í einu höggi. 

En það getur líka allt farið á versta veg ef við sýnum ekki nægan metnað og þorum ekki að taka stjórn á hlutunum. Möguleikar okkar til þess að virkja þessar samfélagsbreytingar í þágu okkar felast í þekkingu og hugviti.

Þessvegna mun Samfylkingin leggja fram metnaðarfullar hugmyndir í loftslagsmálum fyrir kosningarnar í haust.

Þess vegna vill Samfylkingin fjárfesta meira í menntun, nýsköpun, tækni og skapandi greinum.

Kæru félagar, okkar bíða semsagt ærin verkefni. Við þurfum að tryggja að allir komist sem best af stað eftir þennan veirufaraldur, ráðast gegn ójöfnuði hvar sem hann er að finna og koma í veg fyrir að hann aukist samfara þeim umskiptum sem framundan eru. 
 
 Samfylkingin vill þess vegna fjárfesta í framtíðinni. Í grunninnviðum samfélagsins. Í fólkinu í landinu. 

Slíkar fjárfestingar skila sér margfalt til baka, fjárhagslega og félagslega. Þetta er heilbrigð skynsemi, undirbyggð með efnahagslegum rannsóknum, efnahagsstefna sem hefur verið tekin upp í flestum nágrannaríkjum okkar en nær ekki inn á borð hjá brauðmolafræðingum ríkisstjórnarinnar. 

Við viljum byggja upp, ekki skera niður eins og ríkisstjórnin boðar í fjármálaáætlun sinni til næstu ára. Það er hrollvekjandi framtíðarsýn, að í stað þess að bæta almannaþjónustuna, útrýma biðlistum og fjárfesta í fólki, ætli fólk í alvörunni að hafa niðurskurðarhnífinn á lofti.

Það kann vel að vera að þetta óvenjulega stjórnarmynstur íhaldsflokka hafi hentað til að koma á pólitískum stöðugleika eftir skandala fyrri stjórna, en þessir flokkar munu ekki finna samhljóminn til að ráða við þau risastóru verkefni sem eru framundan. Málamiðlanir sem ósamstiga ríkisstjórn þarf að gera við hvert fótmál er ekki svarið við núverandi ástandi. 

Þess vegna er nauðsynlegt að greiða veginn fyrir nýja ríkisstjórn að loknum kosningum sem er sammála um megin verkefnin framundan. Ríkisstjórn sem er auk þess óhrædd við nýja framtíð og nógu opin til að nýta skapandi lausnir. Ríkisstjórn sem er óhrædd við markvissari beitingu hins opinbera, sem skilur að til að bæta þjónustu við fólkið í landinu verði að stórauka samvinnu ríkis og sveitarfélaga. 

Stjórn sem mun sækja fram gegn ójöfnuði, auka húsnæðisöryggi fólks og stuðning við barnafjölskyldur, útrýma biðlistum eftir aðgerðum og geðheilbrigðisþjónustu.

Ríkisstjórn sem hefur burði til að takast á við sérhagsmunaöflin sem hafa fengið verðmætustu eign þjóðarinnar í sínar hendur. 

Stjórn sem setur baráttuna gegn loftslagsvánni í fyrsta sæti, horfir opnum augum til umheimsins og áttar sig á að framundan er ekki áratugur kyrrstöðu, heldur áratugur aðgerða! 

Sem betur fer sjáum við í könnunum möguleika á þess konar stjórn. Stjórn sem Samfylkingin getur haft forgöngu um að mynda. Það má kalla það Reykjavíkurmódelið, R-lista konseptið eða Græna félagshyggjustjórn. 

Kæru vinir, það er þannig stjórn sem við skulum mynda eftir kosningarnar í haust, og það eru sterkar líkur á að það takist,

en það er okkar allra hér inni að sigla því í höfn. Svo verum samstíga, komum málefnum okkar skýrt á framfæri við almenning og gefumst ekki upp fyrr en í fulla hnefana. 
 Hringjum í fólk, göngum í hús, verum óþreytandi talsmenn þess að jafnaðarmenn komist til aukinna áhrifa. Við höfum séð hvaða árangri við getum náð þegar við fáum að stjórna!

Það er gríðarmikið í húfi fyrir þjóðina og framtíð landsins.

Kæru félagar, Okkar tími er að renna upp. Framtíðin er okkar. Njótið dagsins.

Lykillinn að framtíðinni - ræða formanns

Það er vor í lofti og tilhlökkun í fólki. Með góðum árangri í bólusetningum, ættum við sem flest að komast inn í sumarið með von um bjartari tíma.

Við skulum vera þakklát framlínufólkinu sem hefur staðið í stafni baráttunnar síðasta árið;  hlúð að þeim sem hafa veikst, varið okkur hin, og tryggt að börn geti sótt skóla og lífið gengi eins vel og mögulegt var.

Það berast líka jákvæðar fréttir úr ferðaþjónustunni - þeirri mikilvægu atvinnugrein.  Það er gleðilegt að heyra af smáum fyrirtækjum um allt land - fjölskyldufyrirtækjum og einyrkjum sem sjá bókanirnar lifna við eftir að hafa þreytt erfiðan þorrann.

Um leið og við gleðjumst yfir því að lífið sé að færast í eðlilegra horf, skulum við tryggja að vel takist til við uppbyggingu atvinnulífsins: Ekki ræsa vélina óbreytta, heldur fjölga stoðunum, slá nýja tóna, styðjum miklu betur við nýsköpun, og fjárfesta þannig að ferðamenn dreifist vel um okkar fallega land.

Við getum hins vegar ekki horft fram hjá því að faraldurinn hefur lagst mis þungt á fólk – heilsufarslega – en ekki síður efnahagslega.

að teiknast upp: er ljóst að það stefnir í það sem hagfræðingar kalla K-laga kreppa: sumir verða miklu efnaðri, en aðrir hafa ennþá minna milli handanna en áður: Það var ekki gripið til nægilega markvissra aðgerða fyrir þau sem þurftu mest á aðstoð að halda. Það fólk hef­ur neyðst til að eyða sparnaði sínum eða skuld­setja sig til að ráða við hrikalega erfiðar aðstæður.

Síðasta ár höfum við séð einstaklega skýrt hversu lítið samhengi getur verið á milli meðaltala og aðstæðna einstakra hópa.

Og þótt tekjujöfnuður mælist hér mikill fer eignaójöfnuður hratt vaxandi og tölur frá fjármálaráðuneytinu stðfesta að fámennur hópur rakar til sín obbanum af nýjum auði.  Bilið breikkar á milli almennings og fárra auðjöfra, sem herða sífellt tökin á flestum sviðum samfélagsins.

En við þurfum líka að horfa í gegnum gegnum kófið - sem veirufaldurinn þyrlaði upp - skoða hvað þessi ríkisstjórn hefur áorkað og hversu vel núverandi stjórnarmynstur er í stakk búið til að mæta flókinni framtíð.

Í umræðum um stefnuræðu forsætisráðherra við upphaf kjörtímabilsins sagði heilbrigðisráðherra: Við erum að bjarga heilbrigðiskerfinu, menntakerfinu og samgöngunum frá langvinnri vanrækslu og ásælni peningaaflanna í landinu.… Skoðum þá aðeins stöðu heilbrigðiskerfisins í lok þessaa kjörtímabils.

Að sögn formanns félags bráðalækna hefur aldrei verið jafn alvarleg undirmönnun á bráðadeild Landspítalans og stefnir í í sumar og yfirgnæfandi líkur á alvarlegum atvikum,  jafnvel mannslátum á deildinni. -  Hjúkrunarheimili víða um land stefna í þrot vegna áralangrar vanfjármögnunar ríkisins og íslensk ungmenni fá ekki nauðsynlega geðheilbrigðisþjónustu. Það er enginn geðlæknir í fastri stöðu á landsbyggðunum. Öllu þessu ber ríkisstjórnin ábyrgð á.

Nú í kjölfar heimsfaraldurs, eigum við að verðlauna ósérhlífni heilbrigðisstarfsfólks og samstöðu almennings síðustu mánuði með því að fjármagna íslenskt heilbrigðiskerfi með fullnægjandi hætti. Almenningur hefur kallað eftir því árum saman.

Af þessu er hægt að draga eina niðurstöðu og allt aðra en heilbrigðisráðherra gaf sér: heilbrigðiskerfinu verður ekki bjargað í ríkisstjórn málamiðlana, kyrrstöðu, jafnvel niðurskurðar.

Það getur vel verið að þetta óvenjulega stjórnarmynstur íhaldsflokka hafi hentað til að kæla stöðuna eftir skandala fyrri stjórna, en þessir flokkar munu ekki finna samhljóm til að ráða við risastór verkefni framundan.

Við höfum séð fjölda framfaramála stranda uppá sjálfu ríkisstjórnarborðinu - þrátt fyrir líklegan meirihluta í þingsal. Ég nefni afglæpavæðingu, rammaáætlun, hálendisþjóðgarð og almennilegt auðlindaákvæði. 

Málamiðlanir sem ósamstíga ríkisstjórn þarf að gera við hvert fótmál er rangt svar við flestu sem bíður okkar.

Það er nauðsynlegt að greiða veginn fyrir nýja ríkisstjórn að loknum kosningum sem er sammála um megin verkefnin framundan. Ríkisstjórn sem er óhrædd við nýja framtíð og nógu opin til að nýta skapandi lausnir til að takast á við ójöfnuð, loftslagsógnina og breytingar á vinnumarkaði.

Samfylkingin er tilbúin í ríkisstjórn um framfarir, aukinn jöfnuð almannahagsmuni og sókn út úr þessaa kreppu.

Flokksstjórnarfundur Samfylkingarinnar, haldinn á Hilton Hóteli Reykjavík 5. júní 2021, skorar á ríkisstjórnina að grípa til raunverulegra aðgerða í ljósi afhjúpana í Samherjamálinu. 

Fundurinn ályktar að framganga Samherja gagnvart kjörnum fulltrúum, stjórnmálamönnum, fjölmiðlafólki og öðrum sem fyrirtækið telur til andstæðinga sinna, sé óafsakanleg. Frekar en að gefa út innihaldsrýra afsökunarbeiðni ættu stjórnendur fyrirtækisins að skammast sín fyrir framgöngu starfsfólks sem fylgist með ferðum fjölmiðlafólks, reynir að hafa áhrif á lýðræðislegt val í stjórn Blaðamannafélagsins og á framboðslista hjá stjórnmálaflokkum, og vandar um fyrir ráðherrum og þingmönnum sem nýta stjórnarskrárvarinn rétt sinn á Alþingi. 

Hjá Samherja starfar fjöldi harðduglegs fólks, fyrirtækið hefur skapað mikil verðmæti úr þeim auðlindum sem það hefur öðlast rétt til að nýta og útvegað mörgum störf við veiðar og vinnslu víða um land. Hins vegar skortir fyrirtækið og stjórnendur þess alla auðmýkt gagnvart því að það er þjóðin sjálf sem er eigandi auðlindarinnar sem fyrirtækið hefur fengið að hagnýta. 

Fyrirtæki verða að starfa í sátt við samfélög, fylgja lögum og reglum og greiða fullt gjald til eigandans fyrir nýtinguna. Komi upp grunur um lögbrot af hálfu svo umsvifamikilla fyrirtækja, er nauðsynlegt að tryggja að lögregluyfirvöld, saksóknaraembætti og aðrar eftirlitsstofnanir búi yfir nægilega rúmum fjárheimildum til að geta hafið rannsóknir án atbeina pólitískt kjörinna yfirboðara.

Flokksstjórnarfundur Samfylkingarinnar skorar á ríkisstjórnina að beita sér fyrir því að bundin verði í lög vernd fyrir fjölmiðlafólk sem verður fyrir árásum af hálfu stórfyrirtækja. Eins að lög verði sett um að starfsfólk eftirlitsstofnana verði varið fyrir ásókn af því tagi sem beitt hefur verið gagnvart starfsfólki Seðlabanka Íslands. 

Ekki síst telur Samfylkingin löngu tímabært að bundið verði í stjórnarskrá réttmætt eignarhald þjóðarinnar á sjávarauðlindinni og kveðið á um að einungis sé hægt að úthluta sameiginlegum gæðum á grundvelli tímabundinna réttinda sem fullt gjald komi fyrir. 

Samfylkingin telur nauðsynlegt að við stjórn landsins verði valin ríkisstjórn sem er reiðubúin að standa að sókn gegn sérhagsmunum og að nýting á sameiginlegum auðlindum taki í miklu meira mæli mið af hagsmunum almennings en tíðkast hefur hjá núverandi ríkisstjórnarflokkum.

Eftir að Vg gekk í Sjálfstæðisflokkinn eru valkostirnir orðnir enn skýrari fyrir jafnaðarmenn og félagshyggjufólk: fólk sem vill sjá breytingar og umbætur; fólk sem vill sanngjarnt skattkerfi þar sem þau ríku skila sínu til samfélagsins; fólk sem vill að hér sé fjölskylduvænt velferðarsamfélag; fólk sem vill að sjúklingar í neyð séu ekki settir á biðlista; fólk sem vill uppbyggingu á hjúkrunarheimilum; fólk sem vill metnað í loftslagsmálum; fólk sem vill almennilegt auðlindaákvæði í stjórnarskránni og jöfnun atkvæðisréttar; fólk sem vill að aðildarviðræður við ESB verði kláraðar; fólk sem vill að almannahagsmunir séu teknir fram yfir sérhagsmuni – félagshyggjufólk og jafnaðarmenn.

Öll þessi sjónarmið eiga ríkan hljómgrunn meðal stuðningsmanna og frambjóðenda margra flokka en aðeins Samfylkingin getur leitt öll þessi öfl saman. Það sýna dæmin frá Reykjavík og annars staðar á landinu þar sem Samfylkingin er kjölfestan í stjórn sveitarfélaganna. Vg og Framsókn munu horfa til Sjálfstæðisflokksins eftir kosningar ef ekki er öflugur valkostur á vinstri kantinum; Sósíalistar verða stjórnarandstöðuflokkur hvernig sem allt skipast, eins og í borgarstjórn Reykjavíkur, þar sem Píratar og Viðreisn eiga í farsælu samstarfi við Samfylkingu og Vg.

Samfylkingin var ekki stofnuð til að vera söfnuður. Hún var ekki stofnuð fyrir fólk að sitja og kinka kolli hvert framan í annað í fullvissu þess að hafa rétt fyrir sér í einu og öllu eða vera sammála um alla skapaða hluti. Hún var heldur ekki stofnuð til að fylkja sér kringum „sterkan leiðtoga“ sem ætti bara að ráða þessu öllu. Hún er einfaldlega stofnuð til að leiða félagshyggjuna til öndvegis við stjórn landsmála. Hún er stofnuð til að leiða saman íslenska jafnaðarmenn úr öllum mögulegum áttum og fá þá til að sameinast um hugsjónir sínar svo að þær verði raunverulegt afl sem skiptir máli í lífi fólks. Aðrir flokkar á svipuðu róli koma og fara og eiga það sameiginlegt að ausa úr hugmyndabrunni jafnaðarmanna, sem er eðlilegt vegna þess að sá hugmyndabrunnur er ótæmandi og öllum opinn og þar er margt sem höfðar sterkt til kjósenda. Aðrir flokkar eru líka stundum eindregnari og hvassari í málflutningi en gamli móðurflokkurinn. Það er líka eðlilegt. En það er bara einn flokkur sem getur leitt saman þessi öfl, og það er Samfylkingin, vegna þess einfaldlega að Samfylkingin er samfylking; það er sjálft erindi flokksins – það er sjálft DNA flokksins.

Þetta er einfalt: Sé Samfylkingin veik myndar Sjálfstæðisflokkurinn ríkisstjórn. Sé Samfylkingin sterk verður félagshyggjustjórn.

Það er alveg hægt að stjórna landinu án þess að Sjálfstæðisflokkurinn sé þar með neitunarvald.

Guðmundur Andri Thorsson, þingmaður Samfylkingarinnar, skipar annað sæti í Suðvesturkjördæmi fyrir komandi Alþingiskosningar.

Í um­ræðu um launa­mun kynjanna á ís­lenskum vinnu­markaði gleymist stundum að horfa á stóru myndina. Svo virðist sem öll á­hersla sé lögð á að skýra burt þann kyn­bundna launa­mun sem finnst. Að mínu á­liti skekkir það myndina sem nauð­syn­legt er að skoða og færir um­ræðuna frá aðal­at­riðum yfir í auka­at­riði.

Um­ræðan um launa­mun kynjanna þarf að snúast um heildar­tekjur og þar af leiðandi um ævi­tekjur kynjanna.

Ævi­tekjur kvenna á Ís­landi eru að jafnaði 20% lægri en ævi­tekjur karla. Árið 2019 var meiri­hluti kvenna hér á landi í neðri helmingi tekju­stigans. Enn eru konur á vinnu­markaði „til færri fiska metnar“ og gildir þá einu hvort þær hafa lokið há­skóla­námi eða ekki.

Árið 2019 var munurinn á tíma­kaupi sér­fræðinga 18%, það er, tíma­kaup karlanna var 18% hærra en kvennanna!

Hvaða þýðingu hefur það að konur hafi að jafnaði 20% lægri tekjur en karlar yfir ævina? Það dregur úr fjár­hags­legu sjálf­stæði kvenna og rýrir hlut­verk þeirra sem fyrir­vinna á sínu heimili.

Eftir­launin verða lægri en karla og því er mun lík­legra að konur búi við fá­tækt þegar þær verða gamlar en karlar. Konur eru þorri ein­stæðra for­eldra hér á landi. Lægri tekjur draga meðal annars úr mögu­leikum barna þeirra til tóm­stunda og fram­halds­náms.

Konur sem starfa í kvenna­stéttum upp­lifa líka sterkt að fram­lag þeirra á vinnu­markaði er lítils metið. Það hefur bein á­hrif á sjálfs­mynd og sjálfs­traust margra kvenna. Skila­boðin eru skýr: Störf kvenna eru minna virði en störf karla.

Það er komið að kvenna­stéttunum. Sam­fylkingin vill beita sér fyrir því að styrkja stöðu kvenna á vinnu­markaði og hækka launa­setningu kvenna­stéttanna. Kjara­samningar eru að sjálf­sögðu gerðir á milli aðila vinnu­markaðarins en það skiptir miklu að hin pólitísku skila­boð séu skýr og tæki­færin nýtt til að bæta stöðu kvenna á vinnu­markaði.

Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 25. júní

Þórunn Sveinbjarnardóttir skipar 1. sæti á lista Samfylkingarinnar í Suðvesturkjördæmi fyrir komandi þingkosningar

Þegar Panamaskjölin komust í fjölmiðla og myndir af íslenskum ráðherrum voru dregnar upp í blöðum og á skjám út um allan heim, skammaðist þjóðin sín. Báðir eru þó enn á Alþingi Íslendinga, annar formaður stjórnmálaflokks en hinn fjármálaráðherra og yfirmaður skattamála.

Við áttum heimsmet í fjölda kennitala í Panamaskjölunum. En við áttum hins vegar ekki heimsmet í úrvinnslu málanna enda of fátt starfsfólk hjá Ríkisskattstjóra og Skattrannsóknarstjóra til að takast á við þessi flóknu mál og tvíverknaður innbyggður í kerfinu. Samherjaskjölin eru einnig dæmi um flókin efnahagsbrot sem ná til margra landa.

Á meðan til eru skattaskjól og leiðir greiðar til skattsvika verður fé skotið undan skatti. Jafnvel þó að sam­fé­lagið skaff­i fyr­ir­tækjum vegi, hafn­ir, flug­velli, menntað starfsfólk, heil­brigð­is­þjón­ustu og lög­gæslu, þá virðast sumir samborgarar okkar telja að aðrir eigi að bera hitann og þungann af þeim fjárfestingum. Sumir eigendur fyrirtækja, jafnvel þeir sem fénýta auðlindir þjóðarinnar, virðast telja að gróði eigi að renna óskiptur til eigenda fyrirtækjanna.

Talið er að skattsvik séu um 80 -100 milljarðar króna á ári hverju hér á landi. Með bættu skatteftirliti og skattrannsóknum gæti stór hluti þeirrar fjárhæðar gengið til heilbrigðismála, menntamála, samgöngumála, húsnæðis- og barnabóta og til að draga úr skerðingum bótakerfisins og leysa fólk úr fátækrargildru.

Skattsvikarar vilja láta aðra bera sinn hlut af kostnaði við rekstur velferðarkerfisins, en njóta sjálfir góðs af því. Og stjórnvöld spila með, með veiku opinberu skatteftirliti. Auk þess veldur tvíverknaður því að of langur tími fer í rannsókn og fullvinnslu mála þannig að mál fyrnast eða sektir verða minni en ella.

Í stað þess að styrkja embætti Skattrannsóknarstjóra líkt og almannahagsmunir krefjast, ákváðu núverandi stjórnarflokkar nú á dögunum að draga tennurnar úr skattrannsóknum með því að renna embætti Skattrannsóknarstjóra undir Skattinn með mildari sektum fyrir skattsvik og óvissu um hver eigi að rannsaka alvarlegustu skattalagabrotin.

Þessari veikingu á skattrannsóknum mótmæltum við í Samfylkingunni harðlega og lögðum þess í stað til að embætti Skattrannsóknarstjóra yrði eflt og fengi ákæruvald til að styrkja og hraða vinnslu mála.

Fólk sem felur peningana sína og eignir fyrir Skattinum hefur tekið lögin í sínar hendur og sagt sig úr lögum við samfélagið.

Draumar okkar jafnaðarmanna og hugsjónir eru um velferðarsamfélag sem er fyrir alla. Það er hlutverk okkar að vinna gegn ranglæti og spillingu og verja almannahagsmuni gegn rótgrónum sérhagsmunum hér á landi.

Greinin birtist fyrst á visi.is 22. júní. 

Oddný Harðardóttir, þingflokksformaður og nefndarmaður í fjárlaganefnd Alþingis, skipar 1. sæti í Suðurkjördæmi

Í þinglokum nú fyrir sumarhlé Alþingis var borin upp þingsályktunartillaga Samfylkingar um að fela mennta- og menningarmálaráðherra að setja á laggirnar launasjóð fyrir afreksíþróttafólk í einstaklings- og hópíþróttum. Tilgangur slíks sjóðs væri að auka fjárhagslegt öryggi afreksíþróttafólks hér á landi og auka möguleika þess til að helga sig íþróttastarfi sínu, ekki síst í aðdraganda stórmóta. Árum saman hefur verið kallað eftir viðlíka stuðningi en með því að láta þennan launasjóð verða að veruleika og greiða með því afreksíþróttafólki starfslaun tímabundið, aukast réttindi þess og öryggi.

Eftir íþróttaferilinn stendur margt íslenskt afreksíþróttafólk uppi með skuldir og réttindalaust. Afreksíþróttafólk nýtur ekki lífeyrisréttinda, stéttarfélagsaðildar, aðgengis að sjúkra- og starfsmenntasjóði, né réttinda til fæðingarorlofs svo eitthvað sé nefnt einfaldlega vegna þess að sá stuðningur sem það þó getur fengið í formi styrkja frá fyrirtækjum telst ekki sem laun heldur styrkur.

Afreksíþróttafólk á Íslandi hefur ítrekað reynt að ná eyrum stjórnvalda en ekki átt erindi sem erfiði og þess vegna var það einstaklega ánægjulegt að í lok þings skyldi vera samþykkt samhljóða að fela mennta- og menningarmálaráðherra að ráðast í undirbúning að slíku. Í yfirlýsingu frá afreksíþróttafólki fyrr á árinu kemur fram að þrátt fyrir ítrekaða áskorun til stjórnvalda undanfarin ár hafi ekkert verið aðhafst í kjara- og réttindamálum afreksíþróttafólks á Íslandi. Mikilvægi þessa sjóðs hefur aukist í kórónuverufaraldri vegna verri stöðu ýmissa fyrri styrktaraðila sem aðstoðuðu íslenskt afreksfólk við að komast á stórmót erlendis en slíkur stuðningur hefur þó nánast alfarið einskorðast við stuðning við beinan kostnað við ferðirnar, svo sem flugmiða og gistingu, en ekki laun á undirbúningstíma. Það að íslenskt afreksíþróttafólk mæti keppinautum á stórmótum, sem með stuðningi ríkja sinna hafa atvinnu af íþróttaiðkun sinni, gerir baráttu íslensks afreksfólks á slíkum mótum erfiðari enda þarf það iðulega að æfa fyrir stórmót meðfram sínu launaða starfi.

Fyrirmynd að launasjóði afreksíþróttafólks má finna hvort tveggja í launasjóði stórmeistara í skák sem og launasjóði listamanna. Þar sækja þeir um sem hafa tiltekið verkefni fyrir höndum og ekki önnur launuð störf samhliða. Þannig kæmi ekki til að atvinnumanneskja á fullum launum sækti jafnframt í þennan starfssjóð enda tíðkast það ekki í öðrum sambærilegum sjóðum. Þetta er langt í frá ný hugmynd enda um þetta fyrirkomulag rætt í skýrslu vinnuhóps um endurskoðun á reglum afrekssjóðs ÍSÍ frá árinu 2017 en loksins mjakast þetta mál áfram eftir stuðning alls þingheims við þessa tillögu Samfylkingarinnar og því ber að fagna.

Helga Vala Helgadóttir, þingmaður og oddviti í Reykjavíkurkjördæmi norður fyrir komandi Alþingiskosningar

Stuðningur við börn í Reykjavík verður aukinn, kerfið einfaldað og samstarf skóla og velferðarþjónustu aukið til muna. Þetta er í hnotskurn inntak nýrra tillagna sameiginlegs stýrihóps skóla- og frístundasviðs og velferðarsviðs en samstarf þessara tveggja stærstu fagsviða og -ráða borgarinnar hefur aldrei verið nánara. Verkefnið Betri borg fyrir börn verður innleitt í öll hverfi borgarinnar frá og með næstu áramótum. Miðlægt starfsfólk leikskóla, grunnskóla, frístundar og sérfræðingar skólaþjónustu munu þá vinna hlið við hlið á þjónustumiðstöðvum borgarinnar.

Við úthlutun fjármagns til grunnskóla verður horft meira til lýðfræðilegra þátta til að auka jöfnuð milli barna og borgarhluta; umsóknarferlar í skólaþjónustu verða rafvæddir og faglegt mat innleitt á árangri af sérkennslu, sértækum stuðningi, skólaþjónustu og þjónustu velferðarsviðs við börn og fjölskyldur þeirra. Faglegt árangursmat mun líka ná til vals á þeim stuðningsaðferðum sem beitt er hverju sinni, hvort sem það tengist vinnu með einhverfum börnum, lestrarkennslu eða öðrum þáttum. Þar skiptir sköpum að beitt sé sannreyndum aðferðum til að stuðningur við börn skili sér í betri líðan og bættri námslegri og félagslegri stöðu þeirra.

Markmiðið er að auðvelda aðgengi að skólaþjónustu þjónustumiðstöðva og bæta þjónustu við börn sem þurfa stuðning í námi og samþætta hann eftir megni öðrum stuðningi við fjölskylduna. Þetta er stórt framfaraskref fyrir foreldra sem þurfa síður að eyða orku og tíma í að læra á „kerfið“ og knýja dyra á ólíkum stöðum í leit að stuðningi við börn sín.

Sérstakt átak verður gert í að styðja við börn sem leitað hafa eftir þjónustu sálfræðinga og talmeinafræðinga skólaþjónustunnar í vetur en umsóknum um skólaþjónustu hefur fjölgað hratt undanfarið í tengslum við Covid-faraldurinn. Innan Reykjavíkur er einlægur vilji til umbóta í þjónustu við börn og fjölskyldur þeirra og þverpólitísk samstaða var um tillögurnar í borgarráði á dögunum, sem er dýrmætt veganesti inn í framtíðina.

Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 22. júní. 

Skúli Helgason, formaður skóla og frístundaráðs, og Heiða Björg Hilmisdóttir, varaformaður Samfylkingarinnar og formaður velferðarráðs Reykjavíkurborgar

Leit um „��“

2360 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������“