Samfylkingarfélagið í Reykjavík

Sigfús Ómar Höskuldsson

Samfylkingin á Seltjarnarnesi

Árni Emil Bjarnason

Samfylkingin í Kópavogi

Gunnar Gylfason

Samfylkingin í Garðabæ

Kjartan Valgarðsson

Samfylkingin í Hafnarfirði

Tryggvi Rafnsson

Samfylkingin í Mosfellsbæ

Erna Björg Baldursdóttir

Alþýðuflokksfélag Reykjavíkur

Hákon Óli Guðmundsson

Hallveig - Ungir Jafnaðarmenn í Reykjavík

Steindór Örn gunnarsson

60+ Reykjavík

Hörður Filippusson

Höfuðborgarsvæðið

Samfylkingarfélagið á Akranesi

Ásbjörn Þór Ásbjörnsson

Samfylkingin í Borgarbyggð

Logi Sigurðsson

Samfylkingarfélagið á Vestfjörðum

Gylfi Þór Gíslason

Samfylkingarfélagið í Húnaþingi Vestra

Magnús Vignir Eðvaldsson

Samfylkingarfélag A-Hún. Blönduósi

Oddný María Gunnarsdóttir

Samfylkingin í Skagafirði

Guðni Kristjánsson

Norðvesturkjördæmi

Samfylkingin í Grindavík

Siggeir Fannar Ævarsson

Samfylkingarfélagið í Suðurnesjabæ

Thelma Dís Eggertsdóttir

Samfylkingin í Reykjanesbæ

Aðalheiður Hilmarsdóttir

Samfylkingin á Hornafirði

Eyrún Fríða Árnadóttir

Samfylkingin í Vestmannaeyjum

Arna Huld Sigurðardóttir

Samfylkingin í Árborg og nágrenni

Haraldur Þór Jónsson

Sigríður - Ungir jafnaðarmenn á Suðurlandi

Gunnar Karl Ólafsson

Suðurkjördæmi

Félag jafnaðarmanna í Fjallabyggð

Ólafur Haukur Kárason

Samfylkingarfélagið á Dalvík

Ingvar Kristinsson

Samfylkingin á Akureyri

Unnar Jónsson

Samfylkingarfélagið í Þingeyjarsýslu

Reynir Ingi Reinhardsson

Samfylkingin á Vopnafirði

Ólafur Kristinn Ármannsson

Samfylkingin á Austurlandi

Stefán Þór Eysteinsson

Samfylkingin í Fjarðabyggð

Björgvin Valur Guðmundsson

Norðaustur

Félag frjálslyndra jafnaðarmanna

Jónas Már Torfason

Íslandshreyfingin

Ómar Ragnarsson

Landsmálafélagið Rósin

Guðmundur Ingi Þóroddsson

Þjóðvaki

Jóhanna Sigurðardóttir

Alþýðuflokksfélagið í Reykjavík

Landsfélög

Forseti Ungs jafnaðarfólks

Lilja Hrönn Hrannarsdóttir

Kvennahreyfing Samfylkingarinnar

Steinunn Gyðu- og Guðjónsdóttir

Landssamtökin 60+

Kristín Á. Guðmundsdóttir

Landshreyfingar

Fulltrúaráð Samfylkingarinnar í Reykjavík

Björk Vilhelmsdóttir

Kjördæmisráð í Norðaustur

Kjördæmisráð í Norðvestur

Steindór Runiberg Haraldsson

Kjördæmisráð í Suðvestur

Gauti Skúlason

Kjördæmisráð í Suðurkjördæmi

Eggert Valur Guðmundsson

Kjördæmisráð

Þar á meðal eru mörg mál sem fyrri ríkisstjórn tókst ekki að hreyfa til, sem sátu ýmist föst við ríkisstjórnarborðið, í þingflokkum þáverandi stjórnarflokka eða í nefndum þingsins. Þar á meðal eru líka mörg risastór hápólitísk réttlætismál fyrir þjóðina, mál sem þarf þor og dugnað til að takast á við. Kyrrstaðan hefur verið rofin.

Það er skiljanlegt að margir landsmenn og þingmenn þeirra flokka sem nú mynda stjórnarandstöðu hafi verið búnir að gleyma því hvað samstiga ríkisstjórn getur gert, hvað hægt er að áorka miklu þegar gengið er í takt, þegar áhersla er lögð á að þjóna en ekki bara stjórna. Nú er það í höndum okkar þingmanna að klára þá þinglegu meðferð sem eftir er og sýna þjóðinni um leið hvers stjórnmálin eru megnug ef þau eru með skýr markmið um að starfa að almannahag.

Eitt af stóru verkefnum þessa vorþings er afgreiðsla rammaáætlunar og einföldun, stytting og hröðun leyfisveitingaferla. Þannig setjum við kraft í orkumálin eftir áralanga pattstöðu þar sem gömlu ríkisstjórnarflokkarnir voru ekki sammála um hvaða verkefni skyldi farið í eða um að fara af stað yfirhöfuð. Orka og innviðauppbygging er forsenda þess að við byggjum upp samkeppnishæft atvinnulíf um allt land. Með því sköpum við verðmæti sem verða grunnur að aukinni velferð. Mikilvægt er að stuðla að jafnvægi náttúruverndar og orkunýtingar en það kallar á skýra stefnu sem tekur tillit til beggja sjónarmiða.

Uppsöfnuð innviðaskuld ríkisins er ein af stóru áskorununum stjórnmálanna. Eftir aðgerðaleysi þeirrar ríkisstjórnar sem sat hér að völdum síðustu kjörtímabil er hún metin á 680 milljarða kr. Í henni felst skortur á viðhaldi þjóðvega, skortur á fjárfestingu í flutningskerfi raforku, fráveitu og höfnum, skortur á viðhaldi á opinberum byggingum, skortur á lögreglumönnum, skortur á fjárfestingu í mennta- og heilbrigðiskerfinu, sumarlokanir meðferðarstofnana o.s.frv. Þetta er hinn raunverulegi landsbyggðarskattur sem síðasta ríkisstjórn lagði á.

En ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur ætlar að ráðast gegn þessu og uppbyggingin er þegar hafin. Þegar hafa verið stigin örugg skref með því að setja 3 milljarða til viðbótar í viðhald vega strax á þessu ári. Á því næsta verða viðbótarmilljarðarnir orðnir 7 og áður en kjörtímabilið verður liðið munu þeir vera orðnir 9. Auk þess ætlar ríkisstjórnin að koma á fót innviðafélagi sem mun ráðast í stærri samgönguframkvæmdir með aðkomu stofnfjárfesta. Jarðgöng verða boruð aftur á Íslandi eftir áralangt stopp, brýr byggðar og stórir vegkaflar endurbættir. Þannig látum við verkin tala.

Það liggur fyrir að það kostar peninga að fjárfesta í samfélagi og velferð, sem hefur verið vanrækt árum saman. Í stefnuyfirlýsingu ríkisstjórnarinnar kemur skýrt fram að það verður ekki gert með sífellt hærri yfirdrætti heldur með öruggum skrefum í átt að efnahagslegum stöðugleika. Sá stöðugleiki birtist okkur nú í öllum hagtölum. Vextir og verðbólga hafa lækkað, það mældist góður hagvöxtur á fyrstu mánuðum ársins, atvinnuleysi er lítið og með uppgjöri ÍL-sjóðs lækkar skuldahlutfall ríkisins verulega. Ríkissjóður mun verða hallalaus árið 2027. Ríkisstjórnin seldi almenningi eftirstandandi hlut sinn í Íslandsbanka í útboði sem var gegnsætt, naut trausts og skilaði ríkissjóði miklum fjármunum sem munu nýtast til að greiða niður skuldir og lækka vaxtakostnað. Þar sparast milljarðar á hverju ári sem hægt er að nota í að byggja upp samfélagið.

Það hefur alltaf verið skýrt að sitjandi ríkisstjórn ætlar að innheimta réttlát auðlindagjöld til að standa undir uppbyggingu innviða og að þau renni að hluta til nærsamfélaga. Fyrsta skrefið í þeirri vegferð er sanngjörn leiðrétting veiðigjalda. Um það er algjör og óhagganleg samstaða stjórnarflokkanna og meðal mikils meiri hluta þjóðarinnar.

Kæru landsmenn. Okkur er alvara. Við erum mætt hingað til að sýna það í verki. Við ætlum að stækka kökuna. Við ætlum að auka velferðina. Við ætlum að sýna ábyrgð í ríkisfjármálum og dreifa byrðunum með sanngjörnum hætti. Innviðir verða bættir. Við ætlum að stjórna á grunni þess að hér sé samfélag sem vinnur saman að heildarhag, ekki bara hópur einstaklinga eða fjölskyldna sem búa á sama svæði. Við ætlum að vinna fyrir ykkur og við skynjum það sterkt að þjóðin finnur það. — Góðar stundir.


Virðulegur forseti. Góðir landsmenn. Ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur hefur nú setið í 173 daga. Við erum þegar farin að sjá skýr merki þess. Það gengur vel á Íslandi. Þótt þing hafi komið saman síðar en venja er tókst ríkisstjórninni að koma fram með 90% af þingmálum sínum fyrir 1. apríl.

Umræða og atkvæðagreiðsla um húsnæðisáætlun Reykjavíkurborgar var í borgarstjórn Reykjavíkur í vikunni. Sjálfstæðisflokkurinn í borginni kaus gegn henni. Þau eru á móti húsnæðisuppbyggingu, á móti borgarlínu, á móti þéttingu byggðar og vilja ekki að samfélagið greiði niður húsnæði fyrir þau sem þess þurfa.

Sjálfstæðisflokkurinn í borginni er eins og veðrið – óútreiknanlegur, stendur stundum þétt saman en svo koma tímar þar sem hann er sundurtættur og þríklofinn. Einn daginn er hann fylgjandi uppbyggingu en svo koma tímar þar sem hann situr hjá og talar jafnvel gegn henni. Sá armur sem virðist vera hlynntur þéttingu byggðar fór í uppbyggingu á þéttingarreit við Valhöll, þar sem höfuðstöðvar flokksins eru. Þar mátti byggja fyrir fólk.

Á Valhallarreitnum eru byggðar tugir íbúða í fjölbýlishúsum, skrifstofuhúsnæði og bílakjallari. Samtals seldi Sjálfstæðisflokkurinn þéttingareiti þar fyrir 564 milljónir króna á tveimur árum. Til viðbótar er fasteignamat fasteigna og lóða í eigu flokksins rúmlega milljarður króna. Fyrir vikið er Sjálfstæðisflokkurinn miklu ríkari en allir aðrir flokkar á Íslandi. Vegna þéttingar á byggð.

Það má hins vegar ekki byggja annars staðar í borginni. Sjálfstæðisflokkurinn talar gegn þéttingu í Grafarvogi, vinnur gegn þéttingu í Breiðholti og situr hjá við uppbyggingu í Skerjafirði. Þar má ekki byggja fyrir fólk.

Sjálfstæðisflokkurinn á móti húsnæðisuppbyggingu

Sjálfstæðisflokknum virðist ekki vera annt um mannlífið í borginni, vilja ekki sporna gegn einmanaleika með fjölbreyttum búsetuformum, virðast hafna því að maður er manns gaman, fólk laðist að öðru fólki – að blómleg borgarbyggð eykur bæði lífsgæði, fjárfestingu og atvinnustarfsemi. Fulltrúar flokksins átta sig ekki á fjárhagslegum ávinningi af þéttingu byggðar fyrir borgarsjóð, bara kosningasjóð Sjálfstæðisflokksins.

Flokkurinn er á móti því að nýta sem best sameiginlega innviði og afneitar því að nýfjárfestingar takmarki möguleika á annarri fjárfestingu á meðan þeir básúna í öllum fjölmiðlum um hversu slæm fjárhagsstaða borgarsjóðs er, að borgin sé á barmi gjaldþrots. Þau notast við orðið ofurþétting, orð sem flokksfélagar þeirra eru farnir að nota víðar, ekki bara í borginni heldur á þingi og fjölmiðlum í neikvæðum tilgangi.

Sjálfstæðisflokkurinn á móti betri loftgæðum og vistvænum ferðamátum?

Svo virðist vera að kjörnum fulltrúum Sjálfstæðisflokks, bæði í sveit og á þingi, virðist vera slétt sama um loftgæði borgarbúa. Þeir virðast ekki vilja tryggja sömu gæði til næstu kynslóða. Það er grátlegt að horfa um þríklofinn borgarstjórnarflokk Sjálfstæðisflokksins í afstöðu sinni til Borgarlínu og hágæða almenningssamgangna með hliðsjón af uppbyggingu í borginni.

Hluti er á móti Borgarlínu, hluti sat sjá og hluti var hlynntur henni. Hluti kjörinna fulltrúa innan Sjálfstæðisflokksins afneitar hreinlega þeirra staðreynd að Reykvíkingum muni halda áfram að fjölga. Það mun samt sem áður gerast. Fleira fólk þýðir fleiri bílar. Spár gera ráð fyrir að bílunum muni fjölga um 70 á viku, 3.640 á ári eða 14.560 á einu kjörtímabili.

Hvernig sér Sjálfstæðisflokkurinn sér fyrir sér að leysa úr vanda tengdum þessari auknu umferð, húsnæðisskorti og loftgæðum, því svarar hann ekki.

Dapurleg framtíðarsýn Sjálfstæðisflokksins á Reykjavík

Framtíðarsýn Sjálfstæðisflokksins fyrir Reykjavík er dapurleg. Hvernig er hægt að vera á móti uppbyggingu húsnæðis í þágu fjölbreyttra hópa, hópa sem mörg eru í brýnni húsnæðisþörf, á móti þéttingu byggðar, á móti Borgarlínu, á móti hreinu lofti, á móti betri nýtingu samfélagslegra innviða, á móti betri ráðstöfun borgarsjóðs?

Fyrir hvað stendur Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjavík?

Höfundur er varaborgarfulltrúi Samfylkingarinnar í Reykjavík.

Greinin birtist á visir.is 6. júní 2025

Sjálfstæðisflokkurinn í borginni er eins og veðrið – óútreiknanlegur, stendur stundum þétt saman en svo koma tímar þar sem hann er sundurtættur og þríklofinn. Einn daginn er hann fylgjandi uppbyggingu en svo koma tímar þar sem hann situr hjá og talar jafnvel gegn henni.

Þéttur eða þríklofinn Sjálf­stæðis­flokkur

Mikil umræða hefur átt sér stað um frumvarp ríkisstjórnarinnar um leiðréttingu veiðigjalda, jafnt á þingi sem og úti í samfélaginu. Sjávarútvegsmál hafa alltaf kallað fram sterkar skoðanir og réttlætiskennd hjá þjóðinni, hvort sem er í umræðum um kvótakerfið, veiðigjöld, eða strandveiðar.

Þjóðin á fiskinn í hafinu og í umboði hennar geta stjórnvöld ráðstafað aflaheimildum og lagt á gjald fyrir nýtingu þessarar verðmætu eignar. Um það er sem betur fer ekki lengur neitt vafamál í umræðunni.

Leiðrétting veiðigjalda er stórt sanngirnismál fyrir þjóðina og hún á að fá réttláta hlutdeild í arði af eigin auðlind, í samræmi við lögin.

Staðreyndin er sú að þjóðin hefur verið hlunnfarin. Hún hefur ekki fengið þann arð af greininni sem mælt er um í lögum um veiðigjald. Það er þess vegna sem lagt er til að leiðrétta veiðigjöldin.

Veiðigjald er lagt á í þeim tilgangi að mæta kostnaði ríkisins við rannsóknir, stjórn, eftirlit og umsjón með fiskveiðum og fiskvinnslu og til að tryggja þjóðinni í heild beina og sýnilega hlutdeild í afkomu við veiðar á nytjastofnum sjávar.

Sanngjörn veiðigjöld sem renna til uppbyggingar innviða geta því stuðlað að sátt um stjórn fiskveiða. Áratuga ágreiningur hefur staðið um kvótakerfið og hvað sé réttlátt og sanngjarnt afgjald af notkun þessarar verðmætu eignar þjóðarinnar. Hækkun veiðigjalda snýst ekki um að breyta kvótakerfinu heldur að leiðrétta veiðigjöld á þann hátt að þau miðist við verð á markaði en ekki verð sem fundið er út með öðrum hætti.

Þetta er sanngjörn og réttlát leiðrétting sem atvinnugreinin ræður mjög vel við og mun leiða af sér hraðari uppbyggingu innviða á Íslandi. Litlum og meðalstórum útgerðum verður hlíft og ávinningurinn fer í uppbyggingu innviða.

Sjávarútvegurinn er og hefur um áratugaskeið verið burðarás í íslensku efnahagslífi. Hann er ein af stoðgreinum samfélagsins, ekki aðeins hvað varðar verðmætasköpun og útflutning, heldur líka þegar kemur að byggðafestu, atvinnuöryggi og tækniþróun. Íslenskur sjávarútvegur er í dag meðal þeirra öflugustu og sjálfbærustu í heiminum og það er ekki sjálfgefið. Það er árangur áratuga vinnu, umbóta og mikilla fjárfestinga í nýsköpun, tækni og þekkingu. Þessi árangur er líka sprottinn vegna þessa ramma sem íslensk stjórnvöld hafa mótað þeim.

Góður árangur greinarinnar birtist skýrast í hagtölum. Arðsemi útgerða hefur verið gríðarleg á síðustu árum og fjárfestingar hafa verið umfangsmiklar, bæði í skipum, tækjabúnaði og vinnslu. Þessi velgengni hefur gert fyrirtækjum í greininni kleift að auka við sig, bæði hér heima og erlendis, og eflt stöðu sína sem alþjóðlegir leikmenn á sviði matvælaframleiðslu. Það má vel fullyrða að Ísland sé fremst meðal þjóða þegar kemur að sjávarútvegi.

Undanfarin ár hefur íslenskum útgerðarfyrirtækjum gengið afar vel og eigendur margra þeirra notið verulegs fjárhagslegs ávinnings. Þessi mikli hagnaður hefur hins vegar ekki einvörðungu verið nýttur til að efla grunnrekstur fyrirtækjanna heldur hafa eigendur beint fjármagni í fjölbreytta starfsemi sem á sér enga beina tengingu við sjávarútveg. Með öðrum orðum hafa tekjur sem orðið hafa til með nýtingu sameiginlegra fiskistofna verið nýttar til að kaupa eignarhluti í alls kyns öðrum atvinnugreinum. Má þar nefna stærstu einkareknu fjölmiðlafyrirtæki landsins, fjármálastofnanir, verslunarkeðjur sem selja matvörur, eldsneyti og aðrar nauðsynjar, flutningafyrirtæki, innflutningsfyrirtæki, fiskeldisfyrirtæki, heilbrigðis- og velferðarþjónustu, fyrirtæki á sviði matvæla- og landbúnaðarframleiðslu, skyndibitastaði, sósu- og majónesframleiðslu og þetta er aðeins brot af því sem mætti telja upp. Þess utan hefur þessi hópur verið stórtækur í fasteignakaupum og þróun fasteignaverkefna, og við bætast fjárfestingar erlendis sem aldrei hafa verið skráðar eða greindar með heildstæðum hætti.

Leiðrétting veiðigjalda mun lenda þyngst á stærstu útgerðunum sem hafa sannarlega til þess bolmagn. 10 stærstu útgerðirnar greiða 69% af veiðigjöldunum, 30 stærstu fyrirtækin borga 90% af veiðigjöldunum.

Stjórnvöld sem hlusta – komið til móts við minni útgerðir

Frumvarpið hefur tekið veigamiklum breytingum eftir að hafa farið í samráðsgátt þar sem kallað var eftir athugasemdum. Þær snerust að miklu leyti um áhyggjur af afkomu minni útgerða og auk þess var kallað eftir frekari greiningum.

Það bárust líka fjölmargar umsagnir sem sýndu mikla ánægju með frumvarpið. Stjórnvöld hlustuðu á framkomnar athugasemdir og hafa komið til móts við minni útgerðir með því að hækka frítekjumarkið verulega. Þessi breyting er metin á 1,5 milljarð króna til lækkunar á væntum tekjum af hækkun veiðigjalds.

Bættir innviðir styrkja samkeppnisstöðu og bæta lífskjör

Af hverju er verið að hækka veiðigjaldið? Þetta er fyrst og fremst réttlætismál fyrir þjóðina að fá leiðrétt afgjald fyrir eignina sína og það er verið að sækja tekjur til að vinna á innviðaskuldinni.

Eitt það árangursríkasta sem stjórnvöld geta gert til að styrkja samkeppnishæfni sjávarútvegsfyrirtækja er að bæta innviði, laga vegi, lengja vetrarþjónustu, bora göng og byggja brýr.

Góðir innviðir bæta lífskjör. Það er brýn þörf á að lækka innviðaskuldina þar sem við höfum ekki náð að byggja upp innviði í takti við þarfir atvinnulífs og landsmanna.

Veiðigjöldin munu skila sér í innviðauppbyggingu. Gefin hafi verið skýr fyrirheit þess efnis og birtist það m.a. í nýkynntri fjármálaáætlun þar sem gert er ráð fyrir miklum fjármunum í t.a.m. vegakerfið.

Uppbyggingu og viðhald innviða þarf að setja í forgang. Góðir innviðir eru forsenda samkeppnishæfs atvinnulífs og bættra lífskjara. Til þess þurfum við tekjur og þær þarf að sækja til breiðustu bakanna.

Það er gott að finna þennan mikla stuðning við frumvarpið, hvort sem er á fundum eða í heitum pottum. Þjóðarviljinn er líka skýr í þeim í könnunum sem hafa verið gerðar á afstöðu fólks sem birtist síðast í könnun sem birtist í gær sem sýnir að 69% segjast vera hlynnt frumvarpinu um breytingar á veiðigjöldum en 18% andvíg. Stuðningurinn hefur aukist eftir því sem málið fær meiri umræðu og eftir birtingu taktlausra auglýsinga frá SFS. Fólki er misboðið.

Ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur dæmist fyrst og fremst af verkum sínum en þá er óneitanlega gott að finna þennan mikla stuðning meðal almennings.

Greinin birtist í Skessuhorni 9. maí 2025.

Leiðrétting veiðigjalda mun skila sér í bættum innviðum

Endómetríósa er langvinnur sjúkdómur sem getur haft djúpstæð áhrif á lífsgæði kvenna, frjósemi, atvinnuþáttöku og heilsu. Þrátt fyrir þetta hefur sjúkdómurinn sögulega séð, setið á hakanum innan heilbrigðiskerfisins – bæði hérlendis og erlendis. Það er sem betur fer að breytast.

Undanfarin ár hefur átt sér stað jákvæð þróun í þjónustu, fræðslu og samstarfi sem hefur bætt aðgengi og skilað mælanlegum árangri. Áhersla hefur verið lögð á vitundarvakningu meðal heilbrigðisstarfsfólks, að stytta bið eftir greiningu og meðferð og á þverfaglega þjónustu. Í flestum tilvikum dugar hormónameðferð til að halda sjúkdómnum í skefjum en mikilvægt er að hefja meðferð snemma og huga jafnframt að sálfæðilegum og félagslegum áhrifum. Engu að síður er á hverju ári hópur kvenna sem þarf á skurðaðgerð vegna endómetríósu að halda. Með styrkingu endómetríósuteymis Landspítala og samningum við Klíníkina um endómetríósuaðgerðir hefur tekist að bæta árangur, efla þjónustu og stytta bið eftir greiningu og meðferð. Jafnframt er þjónusta veitt á skurðstofum Sjúkrahússins á Akureyri og HSN á Akranesi. Mikilvægt er að festa þennan árangur í sessi og gera enn betur. Til þess þarf samstarf heilbrigðisyfirvalda og þjónustuveitenda, jafnt opinberra og einkarekinna og notenda þjónustunnar.

Samfelld, sanngjörn og örugg þjónusta er markmiðið

Heilbrigðisráðuneytið hefur að undanförnu átt viðræður við Landspítala og Klíníkina þar sem áhersla hefur verið lögð á samstarf þjónustuveitenda og jafnt aðgengi að sambærilegri og öruggri þjónustu. Til að svo geti orðið verða þjónustuveitendur að auka með sér samstarf og koma sér saman um sameiginleg viðmið um þjónustuna.

Til að stuðla að áframhaldandi bættri heildrænni þjónustu við konur með endómetríósu þarf að þróa verklagsreglur í samræmi við alþjóðlegar klínískar leiðbeiningar. Þær þurfa að ná yfir allt þjónustuferlið, þar með talið greiningu, hormónameðferð, skurðaðgerðir og eftirfylgni. Ég hef því ákveðið að skipa starfshóp með fulltrúum embættis landlæknis, Sjúkratrygginga, Landspítala, Klínikurinnar og Félags íslenskra kvensjúkdómalækna til að setja saman slíkar verklagsreglur. Í þeirri vinnu verður samráð haft við Endósamtökin. Fyrirhugað er að starfshópurinn ljúki störfum fyrir lok októbermánaðar.

Til að tryggja yfirsýn yfir þjónustuþörfina þarf að koma á fót miðlægum biðlista þar sem allir fæðinga- og kvensjúkdómalæknar geta skráð sjúklinga. Slík skráning veitir yfirlit yfir stöðuna í rauntíma og stuðlar að markvissri þróun þjónustunnar. Samhliða verður gerð langtímaáætlun um aðgerðaþörf til næstu 3–5 ára sem byggir bæði á árlegri og uppsafnaðri þörf. Áhersla verður lögð á að þjónusta vegna endómetríósu byggi á jöfnu aðgengi, gagnreyndri þekkingu, bestu reynslu og gagnadrifnu mati.

Það er mikilvægt að tryggja að ekki verði rof í þjónustu við konur með endómetríósu. Í ljósi þess að Klíníkin hefur þegar framkvæmt þær 100 aðgerðir sem samið var um á þessu ári, hef ég ákveðið að fela sjúkratryggingu að semja um fleiri aðgerðir til að mæta þörf á árinu. Samhliða verður unnið að þeim verkefnum sem ég hef þegar lýst til að skipuleggja þessa þjónustu sem best til framtíðar. Áhersla verður þannig lögð á að tryggja konum með endómetríósu fyrsta flokks heilbrigðisþjónustu.

Það er stefna ríkisstjórnarinnar og Samfylkingarinnar að nýta kosti blandaðs heilbrigðiskerfis þar sem virkjaðir eru kraftar og styrkleikar opinbera heilbrigðiskerfisins og sjálfstætt starfandi aðila. Það er skýr stefna okkar að aðgengi að heilbrigðisþjónustu eigi að byggja á þörf og vera jafnt fyrir alla óháð efnahag. Það er því einbeittur vilji minn að allar konur með endómetríósu fái þá meðferð sem þær þurfa.

Aðgerðir fyrir konur með endómetríósu tryggður út þetta ár og komið á samtali um framtíðarþjónustu fyrir þennan hóp.

Þjónusta við konur með endómetríósu tryggð

Íslenski fáninn var áberandi á mótmælum á Austurvelli á laugardaginn þar sem rasistar komu fram og héldu tölu að því er virðist til að þétta raðirnar í þeim tilgangi að forða Íslandi frá því að verða fyrir erlendum áhrifum, hvað sem það nú þýðir. Ég vil í sjálfu sér ekki gefa málflutningi þessa fólks neitt vægi hér í þessum skrifum, þar sem ekki er hægt að taka mark á hræddu fólki sem fær útrás fyrir ótta sinn með mannfjandsamlegum málflutningi.

En það sem mig langar að segja er að þið sem viljið nýta tjáningafrelsið ykkar á þennan hátt ættuð að hugleiða það að búa ykkur til sérstakan fána því íslenski fáninn er sannarlega ekki merki þess sem þið boðið.

Íslenski fáninn er þjóðfáni Íslands, allra Íslendinga. Hann táknar fjallablámann, ísinn og eldinn, frumkrafta landsins. Ætli flestir Íslendingar leggi svo ekki hver sína merkingu í fánann og mig langar að deila með ykkur minni sýn. Kannski tengir einhver, en ég hvet þig sem þetta lest að segja okkur hinum frá því hvað íslenski fáninn þýðir fyrir þig. Það er eitthvað sem segir mér að fæst viljum við nota hann í mannfjandsamlegum tilgangi.

Íslenski fáninn minnir mig á alla formæður og forfeður þessa lands sem komu öll einhvers staðar frá og námu hér land. Hér var enginn. Það bjó enginn á Íslandi fyrr en einhver kom og síðan þá hefur fólk haldið áfram að koma og fara frá eyjunni fögru hér norður í ballarhafi. Fáninn minnir mig á þetta fólk sem lifði við harða vetur og óáreiðanleg sumur, veikindi, fátækt og líf við mjög erfiðar aðstæður þar sem þótti ekki sjálfsagt að komast til manns og verða fullorðinn.

Íslenski fáninn minnir mig á sjálfstæðisbaráttu landsins sem var háð með samtölum. Hann minnir mig á baráttu kvenna, Vigdísi Finnbogadóttur og allar konurnar sem börðust fyrir því að standa jafnfætis körlum og taka þátt í lýðræðinu. Fyrir mig þá er fáninn meðal annars táknmynd fyrir það að Ísland er fyrirmynd margra annarra landa sem eiga enn langt í land með jafnréttisvinnu.

Orðið samstaða kemur í hugann minn þegar ég hugsa um Íslenska fánann. Samstaða sem á sér ótal birtingarmyndir, eins og það hvernig fólkið í mínum heimabæ, Þorlákshöfn, hjálpaðist að við að byggja upp samfélag, byggja upp heimili fyrir hvort annað og kirkjuna í bænum. Samstaða sem birtist líka reglulega á meðal þjóðarinnar þegar eitthvað bjátar á hjá nágrönnum okkar, til dæmis á Vestfjörðum, í Vestmannaeyjum, Seyðisfirði og Grindavík svo dæmi séu nefnd. Samstaða á meðal skólasystkina í Grunnskólanum í Þorlákshöfn þar sem börnin mín starfa alla daga við hliðina á ótal krökkum sem eiga upprunann sinn í öðrum löndum en eru nú langflest búin að ná tökum á nýju tungumáli og eru rík að kynnast fleiri en einum menningarheimi.

Að lokum vil ég nefna að Íslenski fáninn minnir mig á menninguna okkar, tónlistarfólkið, rithöfundana, leikhús, þætti, kvikmyndir og myndlist og auðvitað afreksfólk í íþróttum, þar sem sum sem keppa undir Íslenska fánanum eiga uppruna sinn í öðrum löndum. Þetta er allt okkar fólk.

Í 12. grein laga um þjóðfánann segir að enginn megi óvirða þjóðfánann, hvorki í orði né verki og að óheimilt sé að nota þjóðfánann sem einkamerki einstaklinga, félaga eða stofnana. Ef félagið sem stóð að mótmælunum ætlar að standa við það sem það boðar, um að halda fleiri samkomur í líkingu við þessa, þá vona ég að þau komi sér upp eigin merki og blandi ekki þjóðfána allra Íslendinga inn í sinn tilgang og málflutning sem elur á kynþáttamisrétti.

Íslenski fáninn er þjóðfáni Íslands, allra Íslendinga. Hann táknar fjallablámann, ísinn og eldinn, frumkrafta landsins.

Ís­lenski fáninn fyrir sam­stöðu ekki mis­munun

Samfylkingin á Akranesi efnir til opins fundar laugardaginn 7. júní, kl. 11:00 í Stillholti 16-18.

Gestur fundarins er Arna Lára Jónsdóttir, þingmaður okkar í  Norðvesturkjördæmi.

Boðið verður upp á kaffi og rjúkandi vöfflur.

Ræðum bæjar- og landsmálin!

Opinn fundur með Kristrúnu Frostadóttur forsætisráðherra á Tálknafirði. Verið velkomin í Hópið fimmtudaginn 19. júní kl. 12:00. Þar verður einnig Arna Lára Jónsdóttir þingmaður Samfylkingar í Norðvesturkjördæmi og formaður efnahags- og viðskiptanefndar Alþingis.

Hvað brennur á þér? Hvernig gerum við Ísland betra? Hvað er framundan hjá ríkisstjórninni?

Tökum opið samtal. Beint og milliliðalaust. Kaffi og kruðerí.

Opinn fundur með Kristrúnu á Tálknafirði

Opinn fundur með Kristrúnu Frostadóttur forsætisráðherra á Ísafirði. Verið velkomin í Edinborgarhús fimmtudaginn 19. júní kl. 16:30. Þar verður einnig Arna Lára Jónsdóttir þingmaður Samfylkingar í Norðvesturkjördæmi og formaður efnahags- og viðskiptanefndar Alþingis.

Opinn fundur með Kristrúnu á Ísafirði

Opinn fundur með Kristrúnu Frostadóttur forsætisráðherra í Breiðholti.

Verið velkomin í Leiknissalinn laugardaginn 21. júní kl. 11:00. Þar verður einnig Kristján Þórður Snæbjarnarson, þingmaður Samfylkingar í Reykjavíkurkjördæmi suður.

Hvað brennur á þér? Hvernig gerum við Ísland betra? Hvað er fram undan hjá ríkisstjórninni?

Tökum opið samtal, beint og milliliðalaust. Kaffi og kruðerí.

Opinn fundur með Kristrúnu í Breiðholti

Leit um „��“

2742 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Um Samfylkinguna

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������������������������������“

2742 niðurstöður fundust við leit að „���������������������������������������������������“