Lykillinn að því er að við náum styrkri stjórn á fjármálum ríkisins og komum húsnæðismarkaðnum í fastari skorður. Um þetta snýst plan Samfylkingarinnar.

Í fyrsta lagi ætlum við að breyta lögum um opinber fjármál og taka upp stöðugleikareglu um jafnvægi tekna og rekstrarútgjalda með tilliti til hagsveiflunnar. Þannig tryggjum við aukna festu og drögum úr freistnivanda stjórnmálanna við meðferð opinbers fjár.

Í öðru lagi ætlum við að taka til í ríkisrekstrinum, draga úr sóun í opinberum framkvæmdum, minnka skriffinnsku og efla stafræna innviði. Að sama skapi þarf að styrkja tekjustofna ríkisins með sanngjörnum auðlindagjöldum og auknu jafnræði í skattheimtu. Við erum ósammála þeim stjórnmálaflokkum sem vilja að ríkasta 1 prósentið á Íslandi greiði miklu lægra skatthlutfall en millistéttin.

Í þriðja lagi verðum við að vinna hratt á því stórkostlega ójafnvægi sem hefur skapast milli framboðs og eftirspurnar á húsnæðismarkaði. Samfylkingin boðar bráðaaðgerðir til að ýta undir að íbúðir nýtist til búsetu frekar en skammtímaleigu til ferðamanna og liðka fyrir uppbyggingu færanlegra einingarhúsa og breytingu vannýtts atvinnuhúsnæðis í vandaðar íbúðir. Með þessu er hægt að auka íbúðaframboð talsvert meira á næstu tveimur árum en áætlanir stjórnvalda gera ráð fyrir. Þannig temprum við fasteigna- og leiguverð.

Til lengri tíma þarf fleira að koma til svo húsnæðismarkaðurinn færist í betra horf. Þar boðar Samfylkingin nýja nálgun í skipulagsmálum, aukið samstarf ríkis og sveitarfélaga við uppbyggingu innviða í nýjum íbúðahverfum, aukinn stuðning við leigjendur og óhagnaðardrifin íbúðafélög og skilvirkara fyrirkomulag lána til fyrstu kaupenda.

Skattbyrði vinnandi fólks hefur þyngst verulega síðustu tíu árin. Verðbólga hefur verið langt yfir markmiði allt kjörtímabilið og nú eru stýrivextir með því hæsta á byggðu bóli. Flokkurinn sem hefur staðið fyrir þessari þróun rekur nú kosningabaráttu sem snýst um lítið annað en að afbaka og fara með ósannindi um plan Samfylkingar. Ég er ekki viss um að það sé til árangurs fallið.

Samfylking ætlar ekki að hækka skatta á vinnandi fólk þrátt fyrir lygaflaum um annað. Og nei, heldur ekki smiði, hárgreiðslufólk og pípara eins og hefur verið ranglega haldið fram. Fólkið í landinu getur treyst Samfylkingu og Kristrúnu Frostadóttur til að passa upp á þetta.

Framkvæmdaplan Samfylkingar mun skila okkur traustari hagstjórn, lægri vöxtum og heilbrigðari húsnæðismarkaði. Þannig lögum við heimilisbókhaldið hjá fólkinu í landinu.

Greinin birtist á visi.is 12. nóvember 2024. 

Fyrsta verk nýrrar ríkisstjórnar verður að kveða niður vexti og verðbólgu og endurheimta traust til hagstjórnarinnar á Íslandi. 

Plan Sam­fylkingar: Svona náum við niður vöxtunum

Samfylkingin í Suðurkjördæmi býður íbúum Uppsveita til opins fundar.

Á fundinum verður farið yfir hin þrjú áherslumál Samfylkingarinnar fyrir komandi alþingiskosningar:

- Framkvæmdaplan í húsnæðis- og kjaramálum
- Krafa um árangur í atvinnu- og samgöngumálum
- Örugg skref í heilbrigðis- og öldrunarmálum

Önnur málefni verða einnig opin til umræðu. Í kjölfarið verður íbúum boðið að spyrja frambjóðendurna spurninga.

Við hvetjum alla, sama þó að þið séuð ákveðin eða óákveðin, að koma og taka þátt í mikilvægu samtali.

Oddný er einn reynslumesti stjórnmálamaður landsins og hefur ferill hennar einkennist af heilindum og hugsjón. Ítrekað hefur hún stigið upp til ábyrgðar við erfiðar aðstæður, bæði fyrir land og þjóð en einnig fyrir Samfylkinguna.

Oddný var fyrst kjörin á Alþingi 2009, í brotsjó efnahagshrunsins. Hún varð fyrst kvenna fjármálaráðherra árið 2011 til 2012, iðnaðarráðherra 2012 og aftur fjármála- og efnahagsráðherra 2012. Sem ráðherra í ríkisstjórn Samfylkingar og VG eftir hrun steig hún upp á erfiðum tíma fyrir þjóðina og sinnti starfi sínum af einstakri alúð. Aftur reis hún undir ábyrgð á erfiðum tíma í Samfylkingunni sem formaður árið 2016.


Á ferli sínum á Alþingi hefur Oddný brunnið fyrir kjarnamálum jafnaðarstefnunnar og ekki síst efnahags-, auðlinda-, mennta- og velferðarmálum. Oddný hefur barist ötullega fyrir hagsmunum launafólks og almennings á Íslandi. Á vettvangi flokksins hefur hún reynst hlýr félagi félaga sinna, ábyrgur leiðtogi og traustur vinur. 

Samfylkingin færir Oddnýju kærar þakkir fyrir störf hennar í þágu lands og þjóðar og í forystusveit Samfylkingarinnar síðastliðin 16 ár.

Í gær flutti Oddný Harðardóttir, þingmaður, fyrrverandi formaður Samfylkingarinnar og fyrrverandi fjármálaráðherra, sína síðustu ræðu á Alþingi. 

Samfylkingin býður þér upp á sannkallað gleðikvöld þegar jafnaðarkonur hittast á kvenna- og kvárakvöldi fimmtudaginn 21. nóvember klukkan 20:00 á hinni glæsilegu Petersen svítu. Þetta verður kvöld fullt af gleði, samstöðu og orku.

Við hefjum kvöldið á ljúffengum rauðum fordrykk og fáum svo að njóta skemmtidagskrár sem enginn ætti að missa af. Uppistandarinn Nadia fær þig til að kikna í hnjánum af hlátri. Plötusnúðurinn og Reykjavíkurdóttirin Ragga Holm framreiðir tónlist sem lætur hjörtun slá hraðar og fæturna til að dansa.

Njóttu kvöldsins með okkur og taktu vinkonuna með þér! Þetta er frábært tækifæri til að þétta raðirnar, gleðjast saman og safna orku fyrir kosningabaráttuna sem er fram undan

Við hlökkum til að sjá þig – fjölmennum og skálum saman.

Það segir sína sögu af þróun launakjara kennara á þeim tíma sem liðinn er frá því að gamli kennarinn hóf störf fyrir 40-50 árum. En þessi staðreynd segir líka sögu af samfélagi sem einu sinni mat kennarastarfið að verðleikum. Þá voru vissulega aðrir tímar. Innreið kvenna á vinnumarkaðinn hafin og ekki síður menntasókn þeirra. En þá var skólinn líka margsetinn, bekkirnir stórir og raðað í þá eftir getu og börn með sérþarfir send í aðra skóla eða vistuð á opinberum stofnunum. Við búum til allra heilla í öðru og betra samfélagi í dag. Börn njóta óslitins skóladags og skólamáltíðir eru reglan. Skóli án aðgreiningar krefst skólahalds sem mætir börnum þar sem þau eru stödd, nám er einstaklingsmiðað og foreldrar tengjast skólastarfinu  oftar og nánar en áður. Auk þess hefur fjöldi skólabarna annað móðurmál en íslensku. Kjarabarátta kennara er hluti af baráttunni fyrir betra og sterkara samfélagi öllum til heilla.

Tvennt þróast samtímis: menntunarkröfur til kennara hafa stóraukist en laun þeirra lækkað í samanburði starfsgreinar sem krefjast háskólamenntunar. Ásamt þessari öfugþróun hafa aðrar kröfur til kennara vaxið jafnt og þétt. Mér rennur til rifja hvernig opinber umræða um kennslu og skóla hefur verið undanfarin misseri. Aðilar á borð við Viðskiptaráð og þetta blað hafa beinlínis sótt að kennarastarfinu. Þegar verst lætur stappar það nærri atvinnurógi. Af einhverjum undarlegum ástæðum virðast allir telja sig hafa vit á kennslu og skólastarfi. Ég hef ekki orðið vör við að skósmiðum eða augnlæknum sé „leiðbeint“ með sama hætti.

Kennarasambandið leggur á það áherslu að ríki og sveitarfélög standi við samkomulag frá 2016 um jöfnun lífeyriskjara á milli almenna og opinbera vinnumarkaðarins. Samkomulagið markaði tímamót á vinnumarkaði og kvað á um jöfnun launa á milli opinbera og almenna vinnumarkaðarins, enda um slíka grundvallarbreytingu að ræða á kjörum opinberra starfsmanna að sérstakra aðgerða var og er þörf. Í átta ár hefur hvorki gengið né rekið í því verkefni, sem virðist sitja fast í einhverju aðferðafræðilegu helvíti.

Jöfnun launa stendur og fellur með því að aðilar vinnumarkaðarins standi saman um hana, rétt eins og samkomulag hefur verið um krónutöluhækkun lægstu launa. Athygli mína vakti að forseti ASÍ gerir ekki athugasemdir við kaupkröfur kennara. Það veit á gott. Eina raunhæfa leiðin til að bæta kjör kennara án þess að þær hækkanir valdi keðjuverkun er að sátt sé um það á vinnumarkaði. Fordæmi eru um slíkt á Norðurlöndunum og þá leið er líka hægt að fara hér á landi. Þannig virkar norræna vinnumarkaðsmódelið.

Á dögunum ræddi ég við eldri konu, kennara á eftirlaunum, sem sagði: „Þegar ég byrjaði að kenna voru kennaralaun þau sömu og þingmanna.“

Kjarabarátta kennara er barátta fyrir betra samfélagi

Þetta var merkileg stund, ekki einungis vegna þess að íslenskt mál var lögfest sem þjóðtunga Íslendinga, heldur einnig fyrir þær sakir að íslenskt táknmál (hér eftir ÍTM) var gert jafnrétthátt íslenskunni eftir áralanga baráttu táknmálsfólks (döff). Uppi á áhorfendapöllum Alþingis sat þetta öfluga döff baráttufólk og einhver þeirra felldu tár af hamingju. Loksins var réttlætinu náð, loksins var móðurmál þeirra viðurkennt, loksins hafði baráttan skilað sér. ÍTM hafði verið lögfest og það ekki sem minnihlutamál, heldur jafn mikilvægt og íslenskan, döff og heyrandi Íslendingar urðu jöfn fyrir lögum óháð tungumáli. Framtíðin virtist björt.

Síðan eru liðin meira en þrettán ár, en lítið virðist hafa breyst. Þó hafa einhverjar þingsályktanir verið lagðar fram, gjaldskrá Samskiptamiðstöðvar heyrnarlausra og heyrnarskertra (SHH) hefur verið breytt, fréttir á RÚV táknmálstúlkaðar svo eitthvað sé nefnt. Enn er þó langt í land í að fullu jafnrétti milli heyrandi og heyrnarlausra sé náð. Aðgengi að táknmálstúlkaþjónustu er takmarkað og dæmi um að foreldrar heyrnarlausra barna flýja land vegna ófullnægjandi þjónustu á grundvelli ÍTM, í raun er sjálft táknmálið okkar í útrýmingarhættu. Undirrituð hefði til dæmis aldrei tekið ákvörðun um að fara í framboð, nema fyrir þær sakir að Samfylkingin er tilbúin að greiða fyrir nauðsynlega táknmálstúlkaþjónustu fáist ekki táknmálstúlkar frá SHH til að tryggja þátttöku í kosningabaráttunni og störfum innan flokksins. Í dag er kerfið ekki notendamiðað fyrir táknmálsfólk, til dæmis er atvinnutúlkun ekki tryggð og auk þess fer það fjármagn sem sett er í félagslega táknmálstúlkun inn í rekstur SHH sem gerir það að verkum að notendur túlkaþjónustunnar hafa ekkert val um hver túlkar fyrir þá. Þeir eru háðir því að SHH úthluti þeim túlkum og geta ekki treyst því að fá túlka sem þeir telja henta fyrir sig. Á sama tíma eru til staðar sjálfstætt starfandi táknmálstúlkar, sem kjósa að starfa utan stofnunarinnar en þeir hafa engan aðgang að þessu fjármagni og því neyðast þeir notendur sem kjósa að leita til þeirra að greiða þeim úr eigin vasa fái þeir synjun um þjónustu frá SHH fyrir félagslega túlkun. Auk þess starfa túlkar umræddrar stofnunar einungis á dagvinnutíma og ber ekki skylda til þess að sinna verkefnum um kvöld og helgar. Þetta lendir illa á þeim sem þurfa nauðsynlega á túlkaþjónustu að halda, og má hér til dæmis nefna Neyðarlínuna. Túlkar geta skráð sig á lista hjá 112, ef notandi slasar sig um miðja nótt þá hringir Neyðarlínan í þá túlka sem eru á listanum, en umræddir túlkar eru ekki á bakvakt og ber engin skylda til að taka verkefnið að sér. Það er alls ekki víst að neinn túlkur sé laus og geti brunað upp á bráðamóttöku, en það er enginn á eiginlegri bakvakt, eða á vakt yfirhöfuð. Í sterku velferðarsamfélagi á enginn að þurfa að lifa við slíkt óöryggi, upplifa sig sem byrði á kerfið, né að greiða úr eigin vasa til að fá nauðsynlega þjónustu. Núgildandi verklag samræmist ekki samningi Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks.

Hvað segja þessi lög sem minnst var á hér fyrir ofan aftur? 3. gr. laganna fjalla um íslenskt táknmál. Þar kemur skýrt fram að íslenskt táknmál sé fyrsta mál fólks sem þurfa það til að tjá sig. Í 1. mrg. 3. gr. er lögð þú skylda á stjórnvöld að hlúa að ÍTM og styðja. Loks segir í 4. mgr. orðrétt:

„Hver sem hefur þörf fyrir táknmál skal eiga þess kost að læra og nota íslenskt táknmál, jafnskjótt sem máltaka hefst eða frá þeim tíma sem heyrnarleysi, heyrnarskerðing eða [samþætting sjón- og heyrnarskerðingar] 1) hefur greinst. Sama rétt eiga nánustu aðstandendur.“

Leiðir til að bæta úr þessu er að gera heildarendurskoðun á kerfinu. Þá er brýnt að lögfesta samning Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks. Að lokum þarf að taka samtalið um þetta, ef enginn segir neitt um glufurnar í kerfinu gerist ekkert. Samfylkingin er með plan, vill sterka velferð og heilbrigðisþjónustu og að lögfesta umræddan samning.

Höfundur er ritlistarnemi með samþætta sjón- og heyrnarskerðingu sem talar bæði íslensku og íslenskt táknmál og situr i 10. sæti Samfylkingarinnar í Reykjavík suður.

Vorið 2011 samþykkti Alþingi Íslands lög um stöðu íslenskrar tungu og íslensks táknmáls nr. 61/2011. 

Þessi vinna liggur til grundvallar plagginu Öruggu skref í heilbrigðismálum þar sem sett eru fram þjóðarmarkmið til að bæta kerfið. Lausnirnar felast fyrst og fremst í því að laga grunninn í kerfinu.

Eitt grundvallarmál sem blasir við í dreifðum byggðum landsins, m.a. í Norðvesturkjördæmi er viðvarandi skortur á læknum og öðru fagfólki í heilbrigðisvísindum.

Við þessu vandamáli er hægt að bregðast strax með því að skapa hvata til fastráðninga við heilbrigðisstofnanir á svæðum þar sem skortur á heilbrigðisstarfsfólki er viðvarandi. Þetta má gera með skattaívilnunum, en heimild er nú þegar fyrir því í lögum, og með niðurfellingu námslána.

Vissir þú lesandi góður að 75% nýnema í læknanámi Háskóla Íslands koma úr þremur framhaldsskólum á höfuðborgarsvæðinu og aðeins 5% úr skólum utan stórhöfuðborgarsvæðisins?

Við vitum að fólk sem elst upp utan höfuðborgarsvæðisins er líklegra til að flytja út á land að loknu námi. Þess vegna er mikilvægt að hluti nýrra námsplássa við læknanám í HÍ verði tekið frá fyrir fjölbreyttari inntökuleiðum. Til dæmis verði litið til tengsla við svæði þar sem læknaskortur er viðvarandi ef inntökuskilyrði eru uppfyllt.

Samfylkingin leggur áherslu á að við byrjum á því að laga grunn heilbrigðiskerfisins. Lykilatriði er að allir Íslendingar hafi heimilislækni. Í Noregi hafa 95% allra íbúa heimilislækni, hér á landi er hlutfallið 50%. Eigum við að sætta okkur við það?

Aukinn samþjöppun og sérhæfing í heilbrigðiskerfinu hefur skilað margvíslegum góðum árangri, lífslíkur alvarlegra sjúkdóma eru betri en áður og batahorfur almennt mun meiri en þekktist fyrir fáum áratugum. Samhliða þessum framförum hefur skapast ákveðið ójafnræði þar sem aðgengi fólks að sérfræðiþjónustu innan heilbrigðiskerfisins er verra í dreifðum byggðum. Þetta þarf að laga.

Aukinn kraftur verður settur í styrkingu sjúkraflutninga og niðurgreiðslu ferðakostnaðar til að taka á þessu. Greiðsluþátttöku hins opinbera þarf að uppfæra þegar heilbrigðisþjónusta er sótt um langan veg. Taka þarf tekjutap fjölskyldna með í reikninginn þetta skiptir sérstaklega miklu máli fyrir fjölskyldur langveikra barna. Þá er afar mikilvægt að breyta reglum þannig að greiðsluþátttakan nái einnig til fyrirbyggjandi meðferða sem þarf að sækja utan síns heimasvæðis.

Að lokum er mikilvægt að tryggja Sjúkratryggingum Íslands bolmagn til að markmið um jafnt aðgengi náist. Í næstu samningum við sérgreinalækna verður að leggja megináhersla á jafnara aðgengi um land allt. Þjónustan er fjármögnuð úr sameiginlegum sjóðum landsmanna og hana á að veita óháð búsetu eftir lögmálinu „fyrstur kemur, fyrstur fær“ eins og nú er.

Samfylkingin hélt 40 opna fundi með almenningi um land allt þar sem fjallað var um heilbrigðismál og annað eins með sérfræðingum og starfsfólki í greininni. 

Samfylkingin í Norðvesturkjördæmi og Kristrún Frostadóttir, formaður Samfylkingarinnar, bjóða íbúum Sauðárkróks og nágrennis til opins fundar.

Staðsetning er Kaffi Krókur, Sauðárkróki.

Víðir Reynisson leiðir listann í kjördæminu 

Yfirlögregluþjónn almannavarnasviðs hjá ríkislögreglustjóra

1. Víðir Reynisson

Bæjarfulltrúi í Ölfusi og verkefnastjóri hjá Hörpu

2. Ása Berglind Hjálmardóttir

Söngvari og bæjarfulltrúi í Reykjanesbæ

3. Sverrir Bergmann

Bæjarfulltrúi í Árborg og félagsráðgjafi

4. Arna Ír Gunnarsdóttir

Samfélagsmiðlar

5. Ólafur Þór Ólafsson – stjórnsýslufræðingur og fyrrum sveitarstjóri á Tálknafirði,
6. Arndís María Kjartansdóttir – kennari og fasteignasali í Vestmannaeyjum,
7. Hlynur Snær Vilhjálmsson – iðnaðarmaður og nemi,
8. Vala Ósk Ólafsdóttir – félagsráðgjafi í barnaverndarþjónustu,
9. Gunnar Karl Ólafsson – starfsmaður Bárunnar stéttarfélags,
10. Eyrún Fríða Árnadóttir – formaður bæjarráðs Hornafjarðar,
11. Renuka Charee Perera – vörukynningar hjá MS,
12. Óðinn Hilmarsson – húsasmíðameistari,
13. Borghildur Kristinsdóttir – bóndi,
14. Marta Sigurðardóttir – sérfræðingur hjá Isavia,
15. Gísli Matthías Auðunsson – veitingamaður,
16. Eggert Valur Guðmundsson – oddviti Rangárþings ytra,
17. Lína Björg Tryggvadóttir – byggðaþróunarfulltrúi Uppsveita Árnessýslu,
18. Friðjón Einarsson – fyrrverandi bæjarfulltrúi í Reykjanesbæ,
19. Margrét Frímannsdóttir – fyrrverandi alþingismaður,
20. Oddný G. Harðardóttir – alþingismaður

Kosningaskrifstofur í Suðurkjördæmi verða á Selfossi og Reykjanesbæ. Opnunartímar eru hér fyrir neðan.

Selfoss

Reykjanesbær

Kosningastjóri - Suðurland

Egill Hermannsson

Kosningastjóri - Reykjanes

Sveindís Guðmundsdóttir

Kosningastjórar í Suðurkjördæmi

Samfylkingin í Suðurkjördæmi býður í Pub Quiz í Tryggvaskála á Selfossi, föstudaginn 22. nóvember kl. 20:00.

Spyrill kvöldsins er enginn annar en Sverrir Bergmann og byrjar hann að kasta fram spurningum á slaginu 20:30. Tómas Jónsson aðstoðar Sverri í tónlistartengdum spurningum!

Miðum við 2-3 einstaklinga í hverju liði, bæði hægt að koma sem lið eða ganga í lið á staðnum

Kíktu við, taktu vini þína með, og eigum saman skemmtilegt kvöld. Öll sem vilja taka þátt eru velkomin!

Leit um „��“

2744 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Um Samfylkinguna

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������������������������������“

2744 niðurstöður fundust við leit að „���������������������������������������������������“