Opið hús maímánaðar verður haldið laugardaginn 13. maí í Þverholtinu kl. 11 - 13. 

Anna Sigríður bæjarfulltrúi fer yfir helstu verkefni á borði bæjarráðs og bæjarstjórnar þessi dægrin og nefndafólk segir frá helstu viðfangsefnum sinna nefnda. 

Boðið verður upp á hádegissnarl. 


Á meðal gesta verða Logi Einarsson þingflokksformaður Samfylkingarinnar og þingmaður Norðausturkjördæmis og Sindri Kristjánsson fulltrúi úr stýrihópi flokksins um heilbrigðismál og öldrunarþjónustu.

Ert þú með sérþekkingu í heilbrigðismálum eða reynslu af gólfinu? Eða ertu almennur borgari sem vill sjá breytingar til hins betra í heilbrigðismálum á Íslandi? Þá viljum við fá þig með í samtalið. 

Opinn fundur um heilbrigðismál á Skaftfell Bistro á Seyðisfirði! Fundurinn verður þriðjudaginn 23. apríl kl. 12:00. Öllum er velkomið að koma með og taka þátt.

Seyðisfjörður: Opinn fundur um heilbrigðismál

Til umræðu m.a.:
Fréttir úr bæjarstjórn 
Skipulagsmál
Staða menningarhúsanna 

Bæjarmálafundur Samfylkingarinnar í Kópavogi verður haldinn, á morgun, 3. maí kl. 20 í húsnæði félagsins, Hlíðarsmára 9.

Bæjarmálafundur Samfylkingarinnar í Kópavogi

Samfylkingin í Árborg og nágrenni boðar til laugardagskaffis næstkomandi laugardag 13. maí kl 11:00 í Samfylkingarsalnum á Eyravegi 15 á Selfossi.

Kaffi og meðlæti og samtal um bæjarmál og fleira.

Nú er um ár síðan nýr meirihluti tók við með Samfylkingingunni í forystu, því er gott að taka stöðuna og gefa félagsfólki Samfylkingarinnar í Reykjavík tækifæri á beinu samtali við kjörnu fulltrúa okkar.

Fyrir svörum verða þau:
Dagur B Eggertsson
Heiða Björg Hilmisdóttir
Skúli Helgason
Sabine Lebskof
Hjálmar Sveinsson
Sara Björg Sigurðardóttir.

Fundarstjóri verður Gunnar Alexander Ólafsson

Fundað verður á Hallveigarstíg 1. - 2.hæð
Fundurinn hefst 17:15

Samfylkingarfélagið í Reykjavík boðar til félagsfundar með borgarfulltrúum.

Þann 12. júlí 2022 blés ríkisstjórn Íslands til blaðamannafundar og undirritaði rammasamning við Samband íslenskra sveitarfélaga um að stefnt verði að byggingu 35 þúsund íbúða á næstu 10 árum. Samningurinn gerir ráð fyrir að uppbyggingin verði hröðust á tímabilinu 2023 til 2027; þá verði byggðar „að lágmarki“ 4.000 íbúðir á ári, þar af um 1.200 hagkvæmar íbúðir á viðráðanlegu verði með opinberum stuðningi.

Nú tæpu ári seinna hefur Sigurður Ingi Jóhannsson innviðaráðherra gefið út að þessi markmið náist ekki. Í besta falli verða byggðar um 400 hagkvæmar íbúðir árlega næstu árin, segir hann, og samkvæmt upplýsingum frá innviðaráðuneytinu mun markmiðið um 4.000 íbúðir á ári líklega ekki raungerast fyrr en árið 2028, seint á kjörtímabili næstu ríkisstjórnar.

Fjármálaáætlun ríkisstjórnarinnar og útgjaldarammi húsnæðis- og skipulagsmála markast af þessari uppgjöf gagnvart samningsmarkmiðunum. Um þetta segir Samband íslenskra sveitarfélaga:

Í fjármálaáætlun kemur fram að árin 2024 til 2028 er gert ráð fyrir að veita stofnframlög í heild að fjárhæð 18,7 ma.kr. og veitt lán 20 ma.kr. á ári. Til þess að efna rammasamninginn telur Húsnæðis- og mannvirkjastofnun að stofnframlög þyrftu að vera 44 ma.kr. yfir þetta tímabil og lánveitingar 188 ma.kr. Hér er um að ræða fullkominn forsendubrest. Verði þessi reyndin blasir við að íbúðaþörf næstu ára verði alls ekki fullnægt með fyrirsjáanlegum áhrifum á íbúðaverð og þar með verðbólgu.

Þetta eru þung orð komandi frá aðila að rammasamningnum, samningi sem blekið er varla þornað af.

En það er of mikið í húfi til að ríkisstjórnin geti leyft sér að gefast upp. Ónæg íbúðauppbygging og dýpkandi gjá milli framboðs og eftirspurnar á húsnæðismarkaði mun hafa alvarlegar afleiðingar fyrir almenning á Íslandi.

Gera verður þá kröfu til ríkisstjórnarinnar að hún verji af öllum mætti trúverðugleika rammasamningsins og sýni að þrátt fyrir „fullkominn forsendubrest“ í fjármálaáætlun sé alvara á bak við meginmarkmiðin og pólitískur vilji til að fylgja þeim eftir.

Nærtækasta leiðin til þess er að ríkisstjórnin standi að minnsta kosti við þau loforð um lagasetningu sem gefin voru þegar samningurinn var undirritaður.

„Forsjárhyggja“ og árás á eignarétt?

Í aðgerðaáætlun rammasamningsins er gert ráð fyrir tveimur lagafrumvörpum á yfirstandandi löggjafarþingi, annars vegar frumvarpi um heimildir sveitarfélaga til að tryggja blandaða byggð óháð eignarhaldi lóða og hins vegar frumvarpi um tímabindingu uppbyggingarheimilda.

Fyrra málið snýst um svokallað Carlsberg-ákvæði að danskri fyrirmynd, að sveitarfélög geti gert kröfu um að allt að 25% af byggingarmagni samkvæmt nýju deiliskipulagi verði fyrir íbúðauppbyggingu á félagslegum forsendum. Raunar eru liðin fjögur ár síðan ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur lofaði slíkri löggjöf við undirritun Lífskjarasamninga, en nú hefur loforðið verið endurnýtt í tengslum við rammasamninginn um húsnæðismál.

Samkvæmt upphaflegri þingmálaskrá ríkisstjórnarinnar átti innviðaráðherra að leggja fram frumvarp um Carlsberg-ákvæði í október 2022. Það gerði hann ekki. Hins vegar birti ráðuneytið drög að frumvarpi í Samráðsgátt stjórnvalda sem verktakafyrirtæki og hagsmunasamtök þeirra hafa brugðist harkalega við. „Fjárfestingar félagsins í landsvæðum hafa byggst á að hér ríki áfram frjálsræði en ekki forsjárhyggja þess opinbera,“ segir t.d. í umsögn stórs byggingafyrirtækis sem „mótmælir því harðlega að veitt verði lagaheimild til að skerða eignarrétt félagsins“. Ríkisstjórn og Alþingi mega ekki lyppast niður gagnvart svona upphrópunum frá aðilum sem græða á óbreyttu óstandi. Mikilvægt er að frumvarpið um Carlsberg-ákvæði verði flutt á Alþingi sem allra fyrst og afgreitt hratt og vel.

Sama gildir um hitt frumvarpið sem snýst um að sporna gegn lóðabraski og koma í veg fyrir að verktakar sitji á lóðum árum saman án þess að uppbygging fari af stað. Í samþykktum skipulagsáætlunum sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu eru þegar heimildir fyrir byggingu 14.000 íbúða en sú uppbygging hefur ekki raungerst nema að hluta. Það er ekki nema eðlilegt að löggjafinn hlutist til um að uppbygging húsnæðis komi til framkvæmda innan eðlilegs tímaramma. Með því að tímabinda uppbyggingarheimildir skapast þrýstingur á alla að láta verkin tala. Reykjavíkurborg hefur lengi talað fyrir lagabreytingum af þessu tagi, en enn bólar ekkert á slíku frumvarpi frá innviðaráðherra þótt skammt sé eftir af yfirstandandi löggjafarþingi. Hér verður ríkisstjórnin að spýta í lófana.

Reykjavíkurborg dregur vagninn í óhagnaðardrifinni íbúðauppbyggingu

Samhliða þessari löggjafarvinnu er mikilvægt að samningar náist milli ríkisins og einstakra sveitarfélaga um aðgerðir til að liðka fyrir auknu framboði húsnæðis á grundvelli rammasamningsins. Enn sem komið er hefur aðeins eitt sveitarfélag gert slíkan samning við ríkið, og kannski er engin tilviljun að það er einmitt sveitarfélagið sem hefur dregið vagninn í óhagnaðardrifinni húsnæðisuppbyggingu á undanförnum árum: Reykjavíkurborg, þar sem fjórar af hverjum fimm íbúðum í almenna íbúðakerfinu hafa risið síðan 2016.

Samningur Reykjavíkurborgar og ríkisins gerir ráð fyrir byggingu allt að 2 þúsund íbúða á ári næstu fimm árin, að byggingarhæf svæði og lóðir ár hvert rúmi 1.500-3.000 íbúðir og að íbúðir í grennd við hágæða almenningssamgöngur njóti forgangs í almenna íbúðakerfinu. Auk þess er mælt fyrir um að hagkvæmar íbúðir á viðráðanlegu verði nemi minnst 40% af heildaruppbyggingu á lóðum og löndum í eigu Reykjavíkurborgar og ríkisins. Vonandi reynast fleiri fjölmenn sveitarfélög tilbúin að gangast undir sams konar skuldbindingar um útvegun lóða og óhagnaðardrifna íbúðauppbyggingu.

Í húsnæðisstefnu árið 2017 setti borgin sér markmið um að byggðar yrðu 2.500-3.000 íbúðir á vegum óhagnaðardrifinna húsnæðisfélaga. Þessi markmið hafa náðst og nú þarf að halda áfram af enn meiri þunga til að anna sívaxandi íbúðaþörf. Húsnæðisáætlun borgarinnar gerir ráð fyrir uppbyggingu á 16.000 íbúðum næstu tíu árin, þar af 4.800 hagkvæmum íbúðum á viðráðanlegu verði. Stækkun á eignasafni Félagsbústaða í gegnum kauprétt á uppbyggingasvæðum mun skila 500 íbúðum og áætlun um uppbyggingu á húsnæði fyrir fatlað fólk gerir ráð fyrir 120 nýjum íbúðum til ársins 2028. Alls gerir úthlutunaráætlun næstu þriggja ára ráð fyrir byggingu rúmlega 4.000 íbúða.

Íbúðir sem standa auðar þarf að skattleggja sérstaklega

Á tímum húsnæðiseklu skiptir líka máli að skapa hvata til eðlilegrar nýtingar á því húsnæði sem þegar er til. Í því samhengi má nefna að 15% íbúðahúsnæðis í Reykjavík er án lögheimilisskráningar og 16% íbúðarhúsnæðis á Akureyri. Samtals eru þetta hátt í 12 þúsund íbúðir á höfuðborgarsvæðinu og stjórnvöld hafa ekki yfirsýn yfir hvort húsnæðið sé leigt út, enda hefur ríkisstjórnin heykst á því að lögfesta almenna skráningarskyldu leigusamninga eins og var lofað við gerð Lífskjarasamnings 2019. Frumvarp innviðaráðherra þess efnis var útvatnað að kröfu Sjálfstæðisflokksins í meðförum þingsins og tekur nú aðeins til minnihluta leigumarkaðarins. Þessa veikingu á skráningarskyldunni þarf að afturkalla svo stjórnvöld hafi fyllri upplýsingar um þróun leigumarkaðarins og nýtingu húsnæðis. Í kjölfarið er rétt að lögfesta tómthússkatt á íbúðir þar sem enginn er skráður til lögheimilis og ekki eru til útleigu eins og Reykjavíkurborg hefur talað fyrir.

Þau risastóru verkefni er lúta að framboði á húsnæðismarkaði leysa stjórnmálin ekki undan þeirri skyldu að standa vörð um húsnæðisöryggi og kjör fólks hér og nú. Þar má sú vinna sem fram fer á vettvangi starfshópa ríkisstjórnarinnar ekki þjóna sem skálkaskjól eða fjarvistarsönnun, afsökun fyrir aðgerðaleysi. Már Wolfgang Mixa, dósent í viðskiptafræði við Háskóla Íslands, hefur talað um „snjóhengju leiguverðs“ og varað við því að ástandið á leigumarkaði muni versna til muna næstu mánuði og ár. Eftirfarandi eru aðgerðir og lagabreytingar sem ríkisstjórn og Alþingi ættu að grípa til strax til að skýla leigjendum og skuldsettum heimilum fyrir áhrifum verðbólgu og vaxtahækkana:

Settar verði takmarkanir á það hversu mikið leigufjárhæð getur hækkað milli ára, hvort sem um er að ræða langtímasamninga eða endurnýjun á skammtímasamningum. Ein leið væri að takmarka hækkun húsaleigu við 4% á ári eins og Danir hafa gert en veita undanþágu þegar sýnt er fram á að leiguverðshækkun eigi sér málefnalegan grundvöll, stafi t.d. af kostnaði vegna nauðsynlegs viðhalds á húsnæði. Ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur lofaði lagasetningu um takmörkun á hækkun leigufjárhæðar við undirritun Lífskjarasamninga árið 2019 en ekkert bólar á efndum þótt samningstímanum sé löngu lokið. Leigubremsa spornar beinlínis gegn verðbólgu og kemur í veg fyrir að húsnæðisstuðningur renni í vasa leigusala og okurfyrirtækja á leigumarkaði.

Breytingatillaga okkar í Samfylkingunni um 50 prósenta hækkun á eignaskerðingarmörkum vaxtabóta var samþykkt í desember síðastliðnum. Með henni fjölgaði heimilum sem eiga rétt á vaxtabótum og komið var í veg fyrir að fjöldi fólks dytti út úr kerfinu. Þær miklu vaxtahækkanir sem dynja nú á heimilunum kalla þó á enn markvissari beitingu vaxtabótakerfisins. Hækkun á hámarki vaxtabóta myndi koma sér best fyrir allra tekjulægstu og skuldsettustu heimilin.

Ráðast þarf strax í breytingar á húsaleigulögum til að styrkja forgangsrétt leigjenda til áframhaldandi leigu húsnæðis að loknum umsömdum leigutíma og lögfesta skyldur leigusala til að gefa leigjendum raunhæfan kost á að nýta sér þennan forgangsrétt. Að sama skapi er löngu tímabært að heimildir leigusala til uppsagnar á ótímabundnum leigusamningum verði bundnar ákveðnum skilyrðum samkvæmt lögum, en þar má t.a.m. líta til 51. gr húsaleigulaga þar sem tilgreindar eru ýmsar aðstæður sem geta leitt til þess að forgangsréttur leigjanda til áframhaldandi leigu falli úr gildi.

● Óhagnaðardrifin leigufélög verði undanþegin skattahækkun

Ríkisstjórnin ætlar að lækka endurgreiðsluhlutfall virðisaukaskatts vegna framkvæmda við íbúðarhúsnæði úr 60% í 35% strax á þessu ári. Bjarg íbúðafélag metur að breytingin verði til þess að hækka byggingakostnað félagsins um 10-15 þúsund krónur á hvern fermetra og að áhrifin muni koma fram í hærra leiguverði. Til að beina framleiðslukröftunum í almenna íbúðakerfið og sporna gegn hækkun leiguverðs hjá óhagnaðardrifnum leigufélögum ætti að undanþiggja vinnu vegna nýbyggingar á almennum íbúðum frá lækkun endurgreiðsluhlutfallsins.

Þær áskoranir sem við stöndum frammi fyrir í húsnæðismálum kalla á markvissa samvinnu ríkis, sveitarfélaga og verkalýðshreyfingarinnar. Ríkisstjórnin má ekki gefast upp. Nú hefur ríkisstjórnin það hlutverk að sýna frumkvæði og forystu, senda skýr skilaboð um að það komi ekkert annað til greina en að verja húsnæðisöryggi fólksins í landinu og skapa heilbrigðan húsnæðismarkað á Íslandi.

Greinin birtist í visi.is 9. maí 2023. 

Á meðal gesta verða Kristrún Frostadóttir formaður Samfylkingarinnar og Oddný Harðardóttir þingmaður Suðurkjördæmis. Fulltrúi úr stýrihópi flokksins um heilbrigðismál og öldrunarþjónustu verður Guðný Birna Gunnarsdóttir, bæjarfulltrúi í Reykjanesbæ.

Ert þú með sérþekkingu í heilbrigðismálum eða reynslu af gólfinu? Eða ertu almennur borgari sem vill sjá breytingar til hins betra í heilbrigðismálum á Íslandi? Þá viljum við fá þig með í samtalið.

Opinn fundur um heilbrigðismál í Samfylkingarsalnum á Eyravegi 15 á Selfossi! Fundurinn verður fimmtudaginn 25. apríl kl. 17:00. Öllum er velkomið að koma með og taka þátt.

Selfoss: Opinn fundur um heilbrigðismál

Ert þú með sérþekkingu í heilbrigðismálum eða reynslu af gólfinu? Eða ertu almennur borgari sem vill sjá breytingar til hins betra í heilbrigðismálum á Íslandi? Þá viljum við fá þig með í samtalið 

Opinn fundur um heilbrigðismál á Caffe Bristól í Þorlákshöfn! Fundurinn verður fimmtudaginn 25. apríl kl. 12:00. Öllum er velkomið að koma með og taka þátt.

Þorlákshöfn: Opinn fundur um heilbrigðismál

Staða borgarinnar er þröng rétt eins og ríkisins og flestra sveitarfélaga. Ástæðan er margþætt en mestu munar um ófyrirsjáanlegan kostnað vegna COVID heimsfaraldursins og stórauknum fjármagnskostnaði vegna verðbólgu en síðast en ekki síst áralanga sögu erfiðra samskipta við ríkið um fjármögnun málaflokka sem fluttir hafa verið úr höndum ríkisins til sveitarfélaganna. Sveitarfélögin hafa bent á að of lítið fjármagn hafi komið frá ríkinu við þessar yfirfærslur og sveitarfélögin sitji því eftir með Svarta Pétur, stórauknar skyldur en of lítið fjármagn frá ríkinu til að mæta þeim með sómasamlegum hætti. .

Miklar fjárfestingar en vaxtakostnaður eykst stórum

Afgangur á rekstri samstæðu Reykjavíkurborgar var 6 milljarðar í fyrra, 3 milljörðum undir áætlun þar sem frávikið skýrist að stærstum hluta af stórauknum vaxtakostnaði lána sem borgin þarf að búa við rétt eins og heimilin og fyrirtækin í landinu í kjölfarið á snaraukinni verðbólgu og afleiðingum hennar fyrir vaxtastig í landinu. Það segir sína sögu að fjármagnskostnaður borgarinnar jókst um 12 milljarða umfram áætlanir í fyrra. Borgin var rekin með afgangi á árunum 2016-2019 en eftir að COVID faraldurinn braust út hefur A hlutinn verið rekinn með halla m.a. vegna stóraukins kostnaðarauka í skólum og velferðarþjónustu og aukins fjármagnskostnaðar í tengslum við stóraukna verðbólgu og vaxtahækkanir Seðlabankans.

Borgin er að taka lán ekki síst til að fjármagna fjárfestingar í grunnþjónustu við börn og aðra borgarbúa. Borgin hefur varið 21, 5 milljarði á síðustu 5 árum í uppbyggingu leikskóla og grunnskóla þar af hafa fjárveitingar til uppbyggingar leikskóla fimmfaldast frá 2018 úr 571 milljón í 3100 milljónir. Uppbygging íþróttamannvirkja hefur sömuleiðis verið myndarleg nánar tiltekið 15,8 milljarðar á sama tímabili.

Ríkið snuðar sveitarfélögin um framlög

Stóra myndin í rekstri borgarinnar er að málaflokkar sem færðir hafa verið frá ríkinu eru og hafa verið vanfjármagnaðir um árabil og það er stærsta skýringin á þeim frávikum sem við sjáum í rekstrinum undanfarin misseri. Þarna munar stórum fjárhæðum en samanlagður halli af málaflokki fatlaðs fólks frá því hann var færður frá ríki til sveitarfélaganna árið 2011 losar nú 35,6 milljarða króna bara í tilviki Reykjavíkurborgar. Hallinn vex ár frá ári, hann fór í fyrsta sinn yfir milljarð króna árið 2015 var orðinn 4milljarðar 2019 og í fyrra fór hallinn í 9,3 milljarða. Það skýrir meira en helming (60%) af öllum rekstrarhalla borgarinnar í fyrra sem nam 15,6 milljörðum. Þessu til viðbótar eru fleiri mál sem tengjast vanfjármögnun ríkisins, þar munar mestu um mismunun varðandi framlög til grunnskóla og kennslu barna með annað móðurmál en íslensku. Reykjavíkurborg hefur gert kröfu á ríkið um greiðslu jöfnunarframlags vegna reksturs grunnskóla og framlags til kennslu barna með íslensku sem annað tungumál. Það er mat Reykjavíkurborgar að ekki hafi verið lagaheimild fyrir því að útiloka borgina frá jöfnunarframlögum vegna reksturs grunnskóla og kennslu nemenda með íslensku sem annað tungumál. Þarna eru líka miklir hagsmunir undir – nánar tiltekið 5,4 milljarðar króna.

Þriðja dæmið lítur að rekstri hjúkrunarheimila en skv. reglugerð eiga daggjöld ríkisins að standa undir 85% af stofnkostnaði hjúkrunarheimila. Í daggjöldum til Reykjavíkurborgar vegna Droplaugarstaða og Seljahlíðar hefur hins vegar ekki fengist viðurkennt að borgarsjóður stóð undir fjárfestingum vegna þessara hjúkrunarheimila en ekki ríkið. Afstaða borgarinnar hefur verið að ríkinu beri þess vegna að, annað tveggja greiða 85% stofnkostnaðar þessara hjúkrunarheimila eins og annarra eða að greiða viðbótardaggjöld vegna þjónustuþeganna. Það hefur ekki gengið eftir og afleiðingin er sú að halli borgarinnar af rekstri þessa málaflokks hefur aukist verulega, náði í fyrsta sinn yfir 500 milljónir króna í fyrra og nemur nú 4,3 milljörðum króna uppsafnað frá árinu 2008.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur ráðið för í fjármálaráðuneytinu í 49 ár af síðustu 62 árum frá því viðreisnarstjórnin var mynduð árið 1959 þar af óslitið undanfarin 10 ár og sömuleiðis óslitið allar götur frá 1991 til 2009. Sjálfstæðisflokkurinn ber að mínu mati meginábyrgð á þeirri ómenningu sem einkennt hefur fjármálaleg samskipti ríkis og sveitarfélaga undanfarna áratugi þar sem ríkið hefur deilt og drottnað og skammtað úr hnefa of litlu fjármagni til að fjármagna grunnþjónustu sem flust hefur frá ríki til sveitarfélaga. Sjálfstæðisflokkurinn hefur líka lengst af haldið um stjórnartaumana hjá Sambandi íslenskra sveitarfélaga allt þar til sl. haust þegar jafnaðarkonan Heiða Björg Hilmisdóttir náði kjöri sem formaður Sambandsins. Það er gleðilegt að sjá að eftirfylgni hennar, borgarstjóra og formanns borgarráðs auk einstakra ráðherra ríkisstjórnarinnar skilaði þeim árangri að ríkið jók sín framlög til málaflokks fatlaðs fólks um 5 milljarða í lok árs 2022 sem talið er að brúi vanfjármögnunarbilið um þriðjung og standa vonir til þess að það sem eftir stendur verði leyst innan tíðar þegar lokaniðurstaða fæst í greiningu starfshóps á vegum félags- og vinnumarkaðsráðherra á umfangi vandans.

Greinin birtist á visi.is 9. maí 2023. 

Er ekki best að gefa Sjálfstæðisflokknum frí?

Hvernig hefur ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur umgengist þessi lög?

Örorkulífeyrir hefur dregist rækilega aftur úr launaþróun síðan 2017.

Ellilífeyrir hækkaði minna en launavísitala árin 2018, 2019 og 2020 og meira að segja minna en verðlag árin 2021 og 2022.

Þannig hefur ekki einu sinni lágmarkskrafa 62. gr. um að greiðslur „hækki aldrei minna en verðlag“ verið uppfyllt.

Ég spurði félags- og vinnumarkaðsráðherra um þessa þróun á Alþingi:

„Er ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur hafin yfir lög og reglur í landinu? Er það stefna ríkisstjórnarinnar að ellilífeyrir hækki minna en laun, og jafnvel minna en verðlag? Og ef það er ekki stefnan, hvers vegna er það þá látið viðgangast?“

Hann sagðist einfaldlega „horfa til þess að passa að þetta fylgi verðlagi“, „að ekki verði um verðrýrnun að ræða“ – en útskýrði ekki hvers vegna ellilífeyrir hækkaði þá minna en verðlag árin 2021 og 2022 og skautaði algerlega fram hjá því að lögin gera líka kröfu um að greiðslur almannatrygginga taki mið af launaþróun.

Fjármála- og efnahagsráðherra talaði með sama hætti á Alþingi í fyrra þegar hann furðaði sig á því að rætt væri um greiðslur almannatrygginga í samhengi við launahækkanir á vinnumarkaði en ekki aðeins verðlagsþróun.

Það virðist með öðrum orðum vera einbeittur ásetningur ríkisstjórnarinnar að hunsa fyrirmæli 62. gr. almannatryggingalaga.

Til að bíta höfuðið af skömminni hefur almennu frítekjumarki eftirlaunafólks, sem tekur til lífeyrissjóðstekna, verið ríghaldið í 25 þúsund kr. á mánuði frá 2017, og allar tekjur umfram það koma til skerðingar á greiðslum Tryggingastofnunar.

Svona viljum við ekki hafa almannatryggingakerfið okkar og svona mega ráðherrar ekki umgangast það.

Almannatryggingakerfið byggir á félagslegum réttindum og við eigum að geta verið stolt af því. Stolt af því að búa í velferðarþjóðfélagi þar sem borin er virðing fyrir fólki og framlagi þess til samfélagsins.

Greinin birtist á visi.is 27. sept. 2023. 

Í 62. gr. almannatryggingalaga stendur skýrum stöfum að greiðslur almannatrygginga skuli „taka mið af launaþróun, þó þannig að þær hækki aldrei minna en verðlag samkvæmt vísitölu neysluverðs.“

Ríkisstjórnin svínaði á eftirlaunafólki fimm ár í röð

Leit um „��“

2837 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Um Samfylkinguna

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������“

2837 niðurstöður fundust við leit að „���������������������������“