S-listinn verður á Húsavík Öl á fimmtudaginn

Kíktu á okkur, ræðum málin og eigum góða stund saman 

Við finnum stuðning og hvatningu frá bæjarbúum. Það er almennur vilji til þess að jafnaðarmenn taki við stjórn Hafnarfjarðar að loknum kosningum á laugardag.

Það er kominn tími til að breyta og kalla Samfylkinguna, jafnaðarmannaflokk Íslands, að stjórn mála í Hafnarfirði.

Og það er vaxandi vilji í bænum að hvíla lúinn meirihluta Sjálfstæðisflokksins sem hefur farið með stjórn mála síðustu átta árin, án þess að megna að leysa úr mikilvægum verkefnum.

Við jafnaðarmenn og -konur komum til dyranna eins og við erum klædd. Við bjóðum fram afar kröftugan framboðslista þar sem er góð blanda kvenna og karla á öllum aldri, þar sem reynsla og ferskleiki blandast vel, mismunandi bakgrunnur, en umfram allt mikill vilji til að vinna bænum sínum vel á grundvelli jafnaðarstefnunnar. Við erum bjartsýn og framsýn í fallegum bæ og bönkum upp á hjá bæjarbúum þessa dagana með rauðu rósina, sem er tákn okkar jafnaðarmanna.

Það er sannarlega verk að vinna víða. Við munum rífa upp íbúðabyggð í Hafnarfirði, þar sem ólík íbúðaform verða í boði, ekki síst þar sem óhagnaðardrifin samtök koma að verki. Aukin áhersla á félagslegar íbúðir og leiguíbúðr. Og hafnfirskir verktakar fá þar verkefni. Og einstaklingar sem vilja reisa sín hús. Þannig verður ungu fólki og eldra gert kleift að koma þaki yfir sig og sína. Það verður aldrei aftur fólksfækkun í Hafnarfirði eins og gerðist á yfirstandandi kjörtímabili. Við munum líka sjá til þess að reistar verði þjónustuíbúðir fyrir aldraða á Sólvangssvæðinu; allt að 100 íbúðir. Og hefja undirbúning að byggingu hjúkrunarheimilis á Völlunum. Við ætlum að reisa knatthús Hauka og reiðskemmu Sörla; verkefni sem hafa velkst í kerfinu síðustu fjögur árin. Við ætlum að þjónustu yngstu leikskólabörnin og koma þeim í skjól og eiga samstarf við starfsfólk leikskólanna sem og dagforeldra. varðandi vistun yngstu barnanna. Við ætlum að tryggja og bæta þjónustu við fatlaða. Og við ætlum að styrkja fjárhagsstöðu bæjarins, án þess að þurfa að selja eignir bæjarbúa. Það gerðu sjálfstæðis-/framsóknarmenn á kjörtímabilinu, þegar þeir seldu HS veitur í tilraun til að bjarga fjárhag bæjarsjóðs. Sú sala minnti mjög á sölu sömu flokka á Íslandsbanka á dögunum, þegar öll framkvæmdin var í leynd og upplýsingar af skornum skammti.

Þetta eru aðeins nokkur atriði sem bíða úrlausnar í Hafnarfirði á komandi misserum og við jafnaðarmenn erum svo sannarlega tilbúnir að takast á við þau og önnur sem gera Hafnarfjörð að betri bæ, að fyrirmyndarbæ. Verum saman í sókninni.

Stór og öflugur flokkur jafnaðarmanna er eina vísa leiðin til að hvíla þreyttan meirihluta. Mikil dreifing atkvæða gæti viðhaldið honum. Þess vegna er svo mikilvægt að Samfylkingin fái sterka kosningu.

Skoðanakannanir eru skoðanakannanir. En þær segja okkur, að Hafnfirðingar flykkjast að jafnaðarmönnum. Kosningarnar sjálfar verða á laugardaginn. Ég hvet Hafnfirðinga til að nýta kosningaréttinn og kalla okkur jafnaðarmenn til starfa og forystu. Fólk vill sjá Hafnarfjörð fyrir alla, þar sem enginn er útundan. Kosningar snúast um traust á flokkum og einstaklingum í forystu. Jafnaðarmenn efna loforð. Ég og mitt fólk vinnum með fólki að betri bæ.

Gleðilegan kosningadag á laugardaginn - með jafnaðarmönnum. XS að sjálfsögðu.

Höfundur er oddviti Samfylkingarinnar, jafnaðarmannaflokks Íslands, í Hafnarfirði og fyrrum bæjarstjóri Í Firðinum.

Jafnaðarmenn eru í stórsókn í Hafnarfirði. Það skynja allir Hafnfirðingar. Það segja einnig skoðanakannanir og þær fara saman við tilfinningu okkar jafnaðarmanna í bænum í kosningabaráttunni.

Ekki ætla ég að gera lítið úr nauðsyn þess að framleiða endurnýjanlega orku til framtíðar en þau sem halda því fram að það eina sem dugi til að svara þörf orkuskiptanna sé meiri framleiðsla hér og nú ættu að staldra við og hugsa málið til enda.

Í okkar auðlindaríka landi eru í raun tveir orkumarkaðir: raforkumarkaður stórnotenda sem keppa á samkeppnismarkaði og gera leynilega langtímasamninga við íslenska raforkuframleiðendur og markaður almennra notenda – heimila og fyrirtækja. Seinni hópurinn kaupir u.þ.b. 18% af raforkunni, stórnotendur 78% og tæp 5% tapast í flutningskerfinu. 

Í samræmi við ákvæði þriðja orkupakkans bera stjórnvöld sérstaka ábyrgð gagnvart almennum notendum og eiga að skilgreina þá ábyrgð sem alþjónustu (e. public service obligation) í lögum. Á þetta hefur Orkumálastjóri margoft bent í almennri umræðu en ekkert bólar á breytingum á raforkulögum sem tryggja raforkuöryggi almennra notenda. 

Ég hef því ásamt þingflokki Samfylkingarinnar lagt fram tillögu um að ríkisstjórnin ráðist strax í nauðsynlegar breytingar á lögum og reglugerðum sem hafi það að markmiði að:

Skilgreina alþjónustu með fullnægjandi hætti í raforkulögum.

Skilgreina hlutverk allra aðila á raforkumarkaði við að tryggja raforkuöryggi.

Tryggja raforkuöryggi til kaupenda á almennum orkumarkaði og kveða á um að þau skuli njóta forgangs ef til skömmtunar kemur vegna ónógs raforkuframboðs.

Veita Orkustofnun lagaheimild til að grípa inn í á orkumarkaði svo að hægt sé að tryggja raforkuöryggi á almennum orkumarkaði.

Forgangsraða raforkuframleiðslu til orkuskipta.


Samfylkingin telur brýnt að stefnumótun stjórnvalda og lagaumhverfi stuðli að innlendum orkuskiptum og að forgangsraðað verði í þágu orkuskipta. Einnig að skilgreining alþjónustu á orkumarkaði verndi almenna notendur fyrir sveiflum í orkuverði og tryggi orkuöryggi þeirra umfram aðra kaupendur. Veita þarf Orkustofnun heimild í lögum til að tilnefna aðila sem bera ábyrgð á raforkuöryggi heimila og fyrirtækja í landinu. Það er lykilatriði.

Ekkert í núverandi lagaumhverfi raforkunýtingar gerir stjórnvöldum kleift að stýra raforkuframleiðslu hér á landi þannig að hún nýtist beint til orkuskipta. Þannig hafa stjórnvöld ekki í höndunum nauðsynleg tæki til að framfylgja áætlunum um samdrátt í losun gróðurhúsalofttegunda og uppfylla markmið Íslands í loftslagsmálum. Það er því langt frá því að vera öruggt að orka úr nýjum virkjanakostum renni til orkuskipta. Ef það er ekki gert eru digurbarkalegar yfirlýsingar um orkuskiptin lítið annað en orðin tóm. 

Ýmsir hafa haldið því fram að hér á landi ríki orkuskortur sem bregðast þurfi við með meiri raforkuframleiðslu. 

Reglubundnu viðhaldi á mörgum þessara fasteigna hefur verið ábótavant undanfarin ár og jafnvel áratugi en sem dæmi má nefna stjórnsýsluhúsin á Húsavík og Raufarhöfn, skólahúsnæði á Húsavík, Lundi og á Raufarhöfn, íþróttahöll á Húsavík, gervigrasvelli og sundlaug á Húsavík. Höfundur telur þó rétt að nefna að nýverið fengust samþykkt útskipti á þakjárni á stjórnsýsluhúsinu og klæðning á norðurhlið skólahúss á Raufarhöfn.

Með gagnsæi, vissu aðhaldi og eftirfylgni í rekstri undanfarin kjörtímabil hefur, með góðum árangri, tekist að lækka skuldaviðmið sveitarfélagsins úr 160% árið 2014 niður í 77% árið 2021. Á þeim tíma hefur nýbyggingum fjölgað og á kjörtímabilinu sem er að líða voru byggðar 60 nýjar íbúðir. Á kostnað nýframkvæmda hefur þó of lítið verið lagt í viðhald núverandi eigna að mati höfundar og því ærið verkefni verðandi kjörinna fulltrúa að koma eignum Norðurþings í stand á nýjan leik. S-listinn vill að fyrsta verk nýkjörinna fulltrúa verði að fara yfir núverandi viðhaldslista en til er nokkuð góð þarfagreining á viðhaldi og búið að kostnaðarmeta margt. Fulltrúar skuli þá forgangsraða eftir mikilvægi og mynda heildstæða stefnu utan um reglubundið viðhald og framkvæmdir í sveitarfélaginu. Þegar horft er til framtíðar þarf að huga að fjölnýtingu húsnæðis í samhengi við stærð sveitarfélagsins og þeirra mörgu hópa sem því er ætlað að þjónusta og fara varlega og vel undirbúin í frekari uppbyggingu á húsnæði. Um leið þurfi að endurhanna skólabyggingar sveitarfélagsins til framtíðar og taka mið af breyttum þörfum samfélagsins og væntanlegri fólksfjölgun. 

Segja má að viðhald bygginga tengist lýðheilsu þar sem vinnustaður fólks verður að vera bæði heilsusamlegur og aðgengilegur. Þó er ekki nóg að huga að byggingum í þessu samhengi og horfa verður til uppbyggingar göngu- og hjólastíga og því að gera gönguleiðir barna öruggar með upphækkuðum göngubrautum. Við hjá S-lista viljum sjá slíkar aðgerðir settar í forgang og efla skuli styrkjasókn hvað þetta varðar. Í því samhengi viljum við sérstaklega sjá göngustíg alla leið frá Sjóböðum, niður með Þorvaldsstaðará og að golfvellinum. 

Á næstu árum má búast við fólksfjölgun á Kópaskeri og möguleg uppbygging á Raufarhöfn einnig í farvatninu. Húsnæðisskortur er á Kópaskeri og því mikilvægt að úr því verði leyst, en einnig þarf að hugsa til framtíðar á Raufarhöfn og Kópaskeri er kemur að samgöngum innan þéttbýlis með lagfæringum gangstétta til að greiða aðgengi gangandi og hjólandi vegfarenda um þorpin.

Aðstaða frístundar grunnskólabarna á Húsavík hefur einnig mikið verið í umræðu undanfarin ár. Sem bráðabirgðalausn hefur frístund verið komið fyrir í samkomusal íþróttahallarinnar á Húsavík, en sú aðstaða er hvorki iðkendum né starfsfólki bjóðandi til lengri tíma. Þar fyrir utan er samkomusalur íþróttahallarinnar mikilvæg aðstaða ef halda á hvers kyns íþróttatengda viðburði innanhúss. Því er mikilvægt, þegar horfa á til framtíðar frístundar eða hvers kyns tómstunda að skoða fjölnýtingu húsnæðis til lengri tíma, áætla hvað getur farið saman og á kjörtímabillinu vera með uppbyggingarplan fyrir það næsta. Fjögur ár eru þó langur tími og því verður að skoða í þaula allar aðrar hugmyndir sem gætu nýst frístund í lengri eða skemmri tíma. 

Horfum til framtíðar, verum skynsöm og Samfó.

Höfundur er íþrótta- og heilsufræðingur og skipar 4. sæti á S-lista í Norðurþingi

Norðurþing rekur óhemju margar fasteignir sem hýsa margvíslega starfsemi sveitarfélagsins. 

Greinin kemur réttilega inn á mikilvægi skipulagðs íþróttastarfs innan sveitarfélaga og áhrif íþróttastarfs á nærsamfélagið en í lok greinarinnar veltir höfundurinn upp spurningum sem beinast að frambjóðendum.

Í lok þessarar greinar vonast ég til að vera búinn að svara þeim frá mínum sjónarhóli sem frambjóðandi fyrir hönd S-listans. 

Hreyfing og líkamsrækt hefur fylgt mannskepnunni frá upphafi. Með auknum lífsgæðum og breyttum lífsháttum hefur hreyfing meðalmannsins þó minnkað og breyst mjög undanfarna áratugi, bæði magn hennar og ástæðan fyrir henni. Með hraðri framþróun síðustu áratugi hefur líkamlega erfiðum störfum fækkað, lífshættir og lífsvenjur breyst og vélar tekið yfir stærstan hluta þeirra verkefna sem áður voru unnin af fólki.

Í dag stöndum við frammi fyrir þeirri staðreynd að þriðjungur fullorðinna einstaklinga á Íslandi hreyfir sig ekki í samræmi við ráðleggingar um lágmarkshreyfingu, sem gefin er út af Landlæknisembættinu. Á sama tíma eykst ákefð hreyfingar þeirra sem kjósa að stunda hvers kyns líkamsrækt í sínum frítíma, en hlutfall þeirra er þó mun minna en þeirra sem hreyfa sig lítið. Hver ástæðan fyrir því er þarf hver að dæma fyrir sig.

Hvort heldur sem er í afreksíþróttamennsku eða hjá áhugafólki eru áhrif hreyfingar ótvíðræð. Bætt líkamleg- heilsa og geta, bætt líðan, betri einbeiting og aukin lífsgæði. Þeir sem stunda hreyfingu af einhverju tagi tengja eflaust við vellíðunartilfinningu eftir góða áreynslu, jafnvel í góðum hópi af fólki þar sem félagslegri þörf er einnig að einhverju leyti fullnægt. Þessi vellíðan vekur hjá okkur jákvætt viðhorf gagnvart hreyfingunni og eykur hjá okkur áhugann á frekari ástundun. 

“Börnin læra það sem fyrir þeim er haft” er máltæki sem á sérlega vel við þegar kemur að hvers kyns íþróttum og hreyfingu í frítíma. Afstaða barna og unglinga til hreyfingar tekur mið af samfélaginu í kringum þau og því mjög mikilvægt að umhverfið sem þau að alast upp í styðji við hvers kyns íþróttastarf og nýti þau tækifæri sem í boði eru til að efla og hvetja unga fólkið okkar til heilbrigðs lífsstíls. Íþróttafélagið Völsungur og ungmennafélögin Austri og Þingeyingur spila þar mikilvægt hlutverk hvað varðar líkamlega-, andlega- og félagslega heilsu barna og unglinga. Börn og unglingar sem stunda íþróttir af hvers kyns tagi standa betur að vígi félagslega í samanburði við aðra jafnaldra, sem eru líklegri til að upplifa félagslegan ójöfnuð. Afleiðing hreyfingar eru einnig aukið sjálfstraust og valdefling, sem er mikilvægur liður í þroskaferli einstaklings. Því ber að fagna þeirri vinnu sem farin er af stað hjá Norðurþingi sem felst í samþættingu skóla, frístunda og tómstunda og leggja verður áherslu á að hún verði kláruð. 

Þegar fjárfesta á til framtíðar er yfirleitt talað um aukinn íbúafjölda, fleiri atvinnutækifæri og aukna þjónustu. Fjárfesting í heilsu og líðan íbúa er verkefni til langs tíma og því miður ekki ofarlega á baugi þegar horft er til að auka þurfi tekjur og lækka skuldir. Því þarf þó að halda til haga að undanfarin ár hefur verið fjárfest í mannvirkjum í sveitarfélaginu eins og gervigrasvelli á Húsavík og uppsetningu á skíðalyftu við Reyðarárhnjúk. Auk þessa hefur verið lagt meira til samstarfsins við Völsung og hækkaðir styrkir sem ætlaðir voru í afreksstarf. Þessar framkvæmdir og aukna samstarf hafa skilað sínu þegar kemur að iðkendafjölda og árangri í knattspyrnu og blaki sem og aukinni hreyfingu og samverustunda fjölskyldna. Á kjörtímabilinu sem er að líða voru frístundastyrkir hækkaðir og viljum við hjá S-listanum hækka þá í 30 þúsund á þessu kjörtímabili og skoða möguleikann á útvíkkun styrksins til að auka möguleika á að hver finni hreyfingu við sitt hæfi. 

Bið eftir fyrsta útborgunardegi heilsubættara samfélags er talinn í árum eða áratugum en skilar sér margfalt til baka til samfélagsins alls, í bættri líkamlegri og andlegri heilsu. Við hjá S-lista viljum aukið stöðugildi fjölmenningarfulltrúa sem fælist í frekari aðstoð og fræðslu til nýrra íbúa sveitarfélagsins um hvers kyns íþrótta- og menningartengda starfsemi í sveitarfélaginu sem einnig myndi stuðla að bættri þátttöku og vitund allra á því sem er í boði. Með því að styðja við og virkja íbúa sem þátttakendur í heilsueflandi samfélagi getum við viðhaldið og aukið framboð íþrótta- útivistar- og annarra menningartengdrar afþreyingar.

Því telur höfundur mjög mikilvægt að kjörnir fulltrúar og aðilar á svæðinu setjist niður eftir kosningar og leggi drög að stefnu í íþrótta- og æskulýðsmálum til framtíðar og komi á tímasettri viðhalds- og uppbyggingaráætlun íþróttamannvirkja í Norðurþingi.

Í nýliðinni viku birtist grein í Vikublaðinu sem sneri að íþróttaiðkun, stefnumótun og framtíðarsýn Norðurþings í skipulögðu íþróttastarfi.

Lýðheilsa landans – vangaveltur íþrótta- og heilsufræðings til framtíðar

Reykjavík er í örum vexti sem skapar ótal spennandi verkefni og brýn viðfangsefni. Við þurfum að tryggja græna borgarþróun og að samfélagið skapi öllum borgarbúum jöfn tækifæri. Framundan eru brýn verkefni en í mínum huga er það ótvírætt að Reykjavík er á réttri leið.

Á undanförnum árum hefur borgin fjárfest í því sem skiptir máli í Reykjavík. Við höfum sett mikið fjármagn í leik- og grunnskólana okkar, íþróttamannvirki, húsnæðismál og búsetukjarna fyrir fatlað fólk. Við höfum lagt áherslu á meiri velferð þannig að engin sé skilin eftir – og við viljum borg þar sem gott er að eldast.

Fimm þúsund Reykjavíkingar hafa fengið öruggt húsaskjól á vegum óhagnaðardrifinna húsnæðisfélaga undanfarin ár. Biðlistar eftir félagslegu húsnæði hafa minnkað um helming. Þessari uppbyggingu þarf að halda áfram og önnur sveitarfélög þurfa að fylgja með. Þannig sköpum við heilbrigðari húsnæðismarkað. Það hafa aldrei byggst eins margar íbúðir í sögu Reykjavíkur og á undanförnum fjórum árum og nú eru tilbúnar vel staðsettar lóðir til að tvöfalda uppbygginguna á næstu árum. Dreifing byggðar væri tafsamari og dýrari.

Með þéttingu byggðar erum við að nýta innviðina betur, bæta þjónustu og skapa skemmtilegri og betri borg. Við erum líka að bæta umferðarmálin, umhverfið og loftslagið. Við höfum lagt hjólastíga út um allt og ætlum að gera meira af því. Á næsta kjörtímabili mun Borgarlínan komast til framkvæmda og Miklabraut fer í stokk – ef núverandi stefna heldur áfram. Annars verður stóra stopp og umferðin, umhverfið og loftslagsmálin líða fyrir.

Kæri kjósandi. Samfylkingin er öflugt og jákvætt umbreytingarafl sem vill græna borg og jöfnuð. Til þess þarf skýra framtíðarsýn og útsjónarsemi en líka úthald, festu og seiglu. Ég bið um þinn stuðning og skýrt umboð til að halda áfram.

Virðulegur forseti – góðir landsmenn

 Það er vor og þá fyllumst við bjartsýni um framtíðina. Stúdentskollarnir fara á loft, yngstu börnin færast upp í grunnskóla, sumarleyfin á næsta leyti og síðast en ekki síst er leyfilegt að hittast, faðmast og hafa gaman. 

 Já, við erum að læra upp á nýtt að hitta fólk utan kúlunnar og mikið er það skemmtilegt að finna fyrir hvert öðru, því þrátt fyrir allt þá er litróf mannlífsins bara býsna skemmtilegt. 

 Við sem störfum á vettvangi stjórnmálanna megum aldrei missa sjónar á einmitt þessu. Litrófi mannlífsins og tilgangi starfa okkar við að rækta þann jarðveg sem mannlífið vex upp úr. Talað er um að hafa græna fingur þegar rækta á plöntur en ég er ekki frá því að rauðir fingur séu best til þess fallnir að rækta gróskufullt mannlífið því þeir taka lit sinn frá hjartanu. Þar finna þeir umhyggju og samkennd. 

 Það þarf að hafa hjarta í stjórnmálum. Virkt og opið hjarta til að gera það besta mögulega fyrir íbúa þessa lands og jarðarinnar allrar og þrátt fyrir átökin sem birtast almenningi héðan úr þingsal þá bera störf okkar í sameiningu oft árangur og þá er gott að sjá að það var til einhvers að vinna hér langt fram eftir kvöldum við að reyna að leysa úr verkefnum líðandi stundar. Í upphafi síðasta kjörtímabils var kjörorðið „innviðir“. Því miður stöndum við enn frammi fyrir því að margir eru þeir orðnir býsna laskaðir. 

 Heilbrigðiskerfið er hjartað sem verður að fá næringu. Hæstvirtur fjármálaráðherra, sem gegnt hefur því embætti nánast án hlés frá árinu 2013 ber mikla ábyrgð á því hvernig fjármunum skattgreiðenda hefur verið ráðstafað á þeim tæpum tíu árum og hverjir það eru sem þyngstu byrðarnar bera. 

 Það eru ekki bara við í Samfylkingunni sem höfum ávarpað vanfjármögnun heilbrigðiskerfisins heldur sést það svart á hvítu í fjölda skýrslna; samanburðarskýrslu OECD ríkja, skýrslum McKinsey eða skýrslu ríkisendurskoðunar um geðheilbrigðismál, hjúkrunarheimili eða annað. 

 Heilbrigðiskerfið okkar er vanfjármagnað og hefur verið um langt árabil. Nú erum við að missa okkar besta starfsfólk út úr kerfinu, starfsfólk sem við höfum tekið þátt í að mennta, á sama tíma og viðvarandi mönnunarvandi er í heilbrigðiskerfinu. Heilbrigðisstarfsfólk getur einfaldlega ekki búið lengur við það skilningsleysi sem stjórnvöld hafa sýnt. Það er í alvöru ekki hægt að halda því fram hér fullum fetum að nóg sé gert þegar vandinn blasir við á hverjum degi. 

 Það vantar hjúkrunarrými. Það vantar geðheilbrigðisúrræði. Það eru áralangir biðlistar eftir nauðsynlegri heilbrigðisþjónustu barna og fullorðinna og ráðherrar leyfa sér að halda því fram að fjármagn muni ekki leysa allan vanda. 

 Virðulegur forseti – það er ekki náttúrulögmál að það ríki neyðarástand í heilbrigðiskerfinu. Það er pólísk ákvörðun að setja árum saman umtalsvert lægra hlutfall landsframleiðslu í heilbrigðiskerfið en frændríki okkar á Norðulöndum gera – en það að halda því fram að það bitni ekki á nauðsynlegri þjónustu við almenning - ber vott um afskaplega lítinn skilning á verkefninu. Við megum heldur ekki gleyma því að sökum smæðar okkar þá ætti að kosta hlutfallslega meira að reka þjónustu hér en á Norðurlöndunum.  

 Fjármálaáætlun næstu fimm ára sýnir að ríkisstjórnin hefur ekki í hyggju að sækja fjármagn þangað sem nóg er af því. Ofurarðgreiðslur stórfyrirtækja verða áfram ósnertar á meðan grunnþjónustan skerðist dag frá degi. Breiðu bökin gildna á sama tíma og mönnunarvandi, sem rekja má til vanfjármögnunar og skilningsleysis stjórnvalda á verkefninu, eykst. Framboð heilbrigðisþjónustu er ónógt, biðlistar of langir, verkefnin verða fyrir vikið þyngri og neyðin meiri. Þetta ástand snertir hvert einasta heimili í landinu og hverfur ekkert á meðan við bregðumst ekki við með verulega auknu fjárframlagi, ekki einu sinni heldur til næstu ára. Þegar ríkissjóður er svo í vanda eftir heimsfaraldur þurfum við að hafa ríkisstjórn sem þorir að sækja fé þangað sem það er að finna. 

Virðulegur forseti. Ég vil ræða annað hjarta sem er sjálft lýðræðið og það hvernig við eflum það. Hæstvirtur forsætisráðherra talaði fyrir gagnsæi, trausti og samvinnu við upphaf síðasta kjörtímabils og um að byggja brú til að skapa samstöðu um hvernig leiða megi mál til lykta. 

 Ég er henni sammála um að við þurfum í sameiningu að auka traust á stjórnmálum með meiri samvinnu en hún þarf þá að ganga í báðar áttir. Góðar tillögur stjórnarandstöðunnar hér á þingi þarf ekki að fella bara í þeim tilgangi að sýna vald sitt. Okkur gengur raunverulega gott eitt til þegar við sem dæmi leggjum fram tillögu um að sjúklingar eigi áheyrnarfulltrúa í stjórn Landspítala. Hvernig gat það verið vond hugmynd að leyfa slíkri rödd að heyrast við stjórnarborðið? Hvernig gat það verið vond hugmynd að samþykkja Rannsóknarnefnd Alþingis um sölu á Íslandsbanka? Hvernig gat það verið vond hugmynd að fjármagna sálfræðisþjónustu eða að tryggja að lífeyrir hækki í takt við lífskjarasamninga? Okkur gengur raunverulega gott eitt til. Ég held að þetta skaði okkar pólitísku menningu og minnki traust á okkar störf. En það er fleira sem minnkar traust á stjórnmálum. 

 Henry Alexander Henrysson siðfræðingur fjallaði á dögunum um þá staðhæfingu hæstvirts forsætisráðherra að gagnsæi auki traust.  Sagði hann, með leyfi forseta að gagnsæi væri raunar andstæðan við traust. Við treystum ekki fólki þegar við krefjumst þess að hafa ítarlegar upplýsingar um allar athafnir þess og ákvarðanatöku. Gagnsæi getur vissulega komið við sögu þegar fólk reynir að efla trúverðugleika sinn, en traustið byggir - eftir sem áður - fyrst og fremst á því að fólk sýni skilning á eðli þess hlutverks sem það gegnir og hrökkvi ekki í kút þegar því er bent á þær takmarkanir sem hlutverkið kann að leiða af sér. 

Þar sem ríkir traust, þarf ekki ótakmarkað gagnsæi. Við þurfum hins vegar átak í að auka traust á stjórnmálum. Það hefur ítrekað beðið hnekki eftir að ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur hóf sinn leiðangur og það breytist ekki nema með því að fólk sem fer með völd viðurkenni og skilji eðli þess hlutverks sem það gegnir. 

Ræða Helgu Völu Helgadóttur í eldhúsdagsumræðu sem fram fóru á Alþingi þann 8. júní 2022.

Í Brekkukotsannál Halldórs Laxness sem er látinn gerast undir lok 19. aldarinnar segir: „Í það mund sem ég var að verða til, þá var þar í kotinu mikil örtröð af því fólki sem nú á dögum heitir flóttamenn; það er að flýa land; það leggur á stað með tárum úr heimkynnum sínum og ættbygð af því svo illa er að því búið að börn þess ná ekki þroska heldur deya.“

Að rífa sig og sína upp og fara á vergang

Þessi klausa minnir okkur á sögu okkar Íslendinga sem einkennist af flótta undan náttúruhamförum, örbirgð og vonlausum aðstæðum. Sum okkar flýðu landshluta á milli – önnur alla leið til Ameríku þar sem margvísleg örlög biðu fólks. Við vitum að ærnar ástæður þarf til að fólk rífi sig og sína upp með rótum til að fara á vergang í heiminum og það er skylda okkar að búa fólki sem hingað leitar þær aðstæður að það geti komið undir sig fótunum og byggt upp tilveruna á ný.

Útlendingastefna stjórnvalda miðar að því að gera fólki eins erfitt um vik og mögulegt er að setjast hér að. Fólk sem hingað leitar frá stríðshrjáðum svæðum og óbyggilegum er sent strax og hægt er til þess Evrópuríkis sem fyrst veitti því hæli, iðulega Grikklands, jafnvel þó að aðstæður þar séu með öllu óboðlegar. Þessi stefna er meðal þess sem hörðust gerist á Norðurlöndunum, og er í engu samræmi við reynslu okkar af móttöku flóttamanna, sem hefur verið góð og hefur auðgað íslenskt þjóðlíf verulega.

Með orðagaldri sínum tekst Halldóri Laxness að draga fram kjarnann í hlutskipti þeirra sem leita hælis í okkar landi. Þetta snýst um að gera börnum mögulegt að ná þroska. Það á að vera ljúf skylda okkar að taka sómasamlega á móti fólki í neyð, ekki bara til að það komist í heila höfn og nái að byggja upp líf sitt heldur líka til að standa undir nafni sem samfélag.

Það á að vera ljúf skylda okkar að taka sómasamlega á móti fólki í neyð, ekki bara til að það komist í heila höfn og nái að byggja upp líf sitt heldur líka til að standa undir nafni sem samfélag.

Þá  hafa atkvæðin verið talin og rykið sest eftir snarpa kosningabaráttu. Við í Samfylkingunni sýndum það og sönnuðum að við erum áfram burðarafl í sveitastjórnum bæði undir eigin nafni og í samvinnu við önnur framboð. Við festum okkur í sessi sem mótvægið við Sjálfstæðisflokkinn sem heldur áfram að skreppa saman. Þótt við værum ekki fyllilega ánægð með úrslitin sums staðar héldum við víða okkar hlut og á nokkrum stöðum unnum við glæsta sigra.

Við þökkum af öllum hug þeim fjölmörgu frábæru sjálfboðaliðum sem hringdu, gengu í hús með rósir og bros, bökuðu, helltu upp á könnuna, stöppuðu stálinu í framlínusveitina og gerðu þessa kosningabaráttu bæði málefnalega og skemmtilega.

Við tilheyrum stórum flokki sem er ekki myndaður kringum einstakar persónur eða dægurmál heldur hina stóru hugsjón jafnaðarstefnunnar, sem verður okkur leiðarljós áfram. Og áfram verður Samfylkingin kjölfestan í fjölmörgum bæjum og sveitastjórnum um allt land.

Kær kveðja,
Logi Einarsson og Heiða Björg Hilmisdóttir.  

Við sem lítum út fyrr að geta rakið ættir okkar til miðalda í Íslendingabók þurfum að aðlagast nýjum veruleika. Eins og dæmin sanna gengur sú aðlögun upp og ofan. Forsenda þess að við getum byggt upp lýðræðislegt fjölmenningarsamfélag er að við öll horfumst í augu við eigin fordóma, afneitum þeim ekki heldur göngumst við þeim og vinnum með þá. 

Hversdagslegur rasismi sem birtist í alls kyns öráreitum er daglegt hlutskipti margra samborgara okkar. Hann getur birst á tiltölulegan meinlausan en afar þreytandi hátt, t.d. með því að einstaklingar eru ávarpaði á ensku í verslunum og á vinnustöðum. Hann getur birst sem áreiti, beint og óbeint: 

Hvaðan ertu? Úr Breiðholtinu? Nei, ég meina HVAÐAN ertu?

Hann birtist í því að heyra ekki hvað fólk er að segja heldur hvernig það segir það. 

Í athugasemdakerfum fjölmiðlanna virðist markaleysið algert. Þar fær hatursorðræðan að bólgna út í ógeðfelldri blöndu af íslamófóbíu, rasisma og kvenfyrirlitningu. Ég velti því fyrir mér hvort skrifarar mundu láta það sem þar má lesa út úr sér augliti til augliti við manneskjuna sem um ræðir. 

Hinum kerfislæga rasisma verður ekki heldur afneitað. Nýlegt dæmi um framgöngu lögreglunnar við leit að strokufanga afhjúpaði hann með sársaukafullum hætti. Við erum öll jöfn fyrir lögunum – eða hvað? 

Íslenskt samfélag stendur á tímamótum og nú reynir á að stjórnmálafólk skynji og skilji hlutverk sitt og ábyrgð og taki forystu í baráttunni gegn mismunun og rasisma hér á landi. Eigi það að takast skulum við ekki afneita veruleikanum, heldur viðurkenna eigin fordóma, vanda okkur í daglegum samskiptum og ráðast af öllu afli gegn kerfislægum rasisma.

Útdráttur:  Horfumst í augu við eigin fordóma, afneitum þeim ekki.

Ísland er að breytast hratt og til hins betra. Einsleitni er ekki lengur ráðandi og Íslendingar eru alls konar. 

Leit um „��“

2749 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Um Samfylkinguna

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������“

2749 niðurstöður fundust við leit að „���������������������������“