Hvernig getum við bætt bæinn okkar saman? 

Verið velkomin á opinn fund Samfylkingarinnar og óháðra á Seltjarnarnesi um bæjarmálin mánudaginn 26. maí kl. 17:30 í vallarhúsinu á Vivaldi-vellinum.  

Bæjarfulltrúar okkar og þingmenn verða til samtals um málefnin sem brenna á ykkur. 

Við hvetjum alla bæjarbúa til að mæta og taka þátt í að skapa bjartari framtíð á Nesinu!

Hvað brennur á bæjarbúum á Seltjarnarnesi? 

Opinn fundur á Akureyrarflugvelli með Kristrúnu Frostadóttur forsætisráðherra og Loga Einarssyni menningar-, nýsköpunar- og háskólaráðherra. Verið velkomin í morgunkaffi fimmtudaginn 22. maí kl. 8:00-9:00.

Hvað brennur á þér? Hvernig gerum við Ísland betra? Hvað er framundan hjá ríkisstjórninni?

Tökum opið samtal. Beint og milliliðalaust. Morgunkaffi og kruðerí.

Í 80 ár hafa þessir flokkar, oftast saman en líka í sitthvoru lagi, meira og minna stjórnað landinu. En nú er nýtt upphaf, upphaf sem ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttir leiðir með flokkum sem forgangsraða almenningi á Íslandi, ekki sérhagsmunum fárra.

Þetta veldur óhjákvæmilegum titringi á meðal auðvaldsins í landinu, hagsmunasamtökum sem starfa í þeirra þágu og stjórnmálamönnum sem ganga erinda þeirra svo grímulaust, að þeir mæta í röðum í viðtöl hjá fjölmiðlum til þess að verja gallsúra auglýsingaherferð hagsmunasamtaka sjávarútvegsins, eins og hún væri þeirra eigin. Auglýsingaherferð sem er svo augljóslega lituð af örvæntingu, hroka og algjöru tengslarofi við fólkið í landinu. Þar birtist almenningi algjör vanvirðing við sögu fjölmarga byggðarlaga á landsbyggðinni sem misstu tilverugrundvöll sinn þegar útgerðirnar ryksuguðu í burtu kvótann og lokuðu hverri fiskvinnslunni á eftir annarri með vel þekktum afleiðingum.

Hvenær er nóg nóg hefur fólkið í landinu spurt sig þegar fréttir eru sagðar af arðgreiðslum kvótahafa, arði sem er byggður á sameiginlegri auðlind í eigu fólksins í landinu. Það þarf ekki annað en að skoða lista yfir auðugasta fólkið sem hér býr til þess að átta sig á því að það er borð fyrir báru hjá stóru útgerðum landsins. Ef það dugir ekki til þá er hægt að líta til annarra talna eins og rekstrarhagnaðarhlutfalls sjávarútvegs, sem er hagnaður eftir allar fjárfestingar og greiðslur á gjöldum. Rekstrarhagnaðarhlutfall sjávarútvegs var að meðaltali 24% á tímabilinu 2014-2023 samkvæmt rekstraryfirliti sjávarútvegsins frá Hagstofu Íslands.

Ef veiðigjaldið hefði verið 7,5 milljörðum krónum hærra, líkt og áætlað er, hefði rekstrarhagnaðarhlutfallið verið að meðaltali 21% á sama tíu ára tímabili. Til samanburðar var hlutfallið 9% yfir sama tímabil í hagkerfinu almennt. Rekstrarhagnaðarhlutfallið verður þannig áfram meira en tvöfallt hærra í sjávarútvegi heldur en gengur og gerist almennt. Sú mikla samþjöppun sem kvótakerfið hefur leitt af sér hefur búið til risa í sjávarútvegi sem hafa safnað að sér gríðarlegum kvóta. Það eru þessi fyrirtæki sem munu greiða uppistöðuna í leiðréttu veiðigjaldi. Greining atvinnuvegaráðuneytisins sýnir að 10 stærstu útgerðirnar munu borga 67 prósent þeirra og að 30 stærstu muni borga 90 prósent.

Litlum og meðalstórum útgerðum verður hlíft með gríðarlegri hækkun á frítekjumarki.

Skoðanakannanir sýna svart á hvítu að fólkið í landinu styður þær hugmyndir sem hérna eru bornar á borð. Rúmlega 80% þjóðarinnar, 8 af hverjum tíu íbúum landsins styðja það að útgerðin greiði hærri veiðigjöld fyrir sameiginlegar auðlindir þjóðarinnar.

Meira að segja tæplega 60% kjósenda sjálfstæðisflokksins er á þeirri skoðun. Það kom líka glögglega fram í pistli Elíasar Péturssonar, fyrrum bæjarstjóra Fjallabyggðar, sem birtist á samfélagsmiðlum að það eru ekki bara einhverjir vinstri villingar sem sjá sanngirnina og réttlætið í leiðréttum veiðigjöldum. Þar sagði hann, með leyfi forseta:

„Ég vil taka fram að ég hef verið Sjálfstæðismaður allt mitt líf. Nú líður senn að því að þing komi saman að nýju eftir gott páskafrí og ræði hið sanngjarna afgjald kvótahafa til þjóðarinnar. Mig grunar að þingmenn Sjálfstæðisflokks séu nú að hlaða í málþóf í þágu kvótahafanna og aðra viðlíka vanvirðu við lýðræðið. Mér þætti miður ef grunur minn reynist réttur, en óttast það. Ef svo reynist þá sannast enn að lífið er endalaus uppspretta reynslu sem kallar reglulega á endurskoðun eldri sjónarmiða.“

þjóðin er með okkur í þessu máli enda eru tillögurnar bæði sanngjarnar og réttlátar. Háttvirtir þingmenn í stjórnarandstöðu standa hinsvegar í ræðustól Alþingis og verja sérhagsmuni auðvaldsins fyrir framan alþjóð klukkutímunum saman áður en þetta mál kemst í þinglega meðferð og sýna þar með sitt rétta andlit.

Við ætlum hins vegar að sjá til þess að fólkið í landinu fái greitt sanngjarnt og eðlilegt gjald fyrir auðlind sem það sannarlega á, hún er nefnilega ekki í eigu útgerðarinnar, þau eru að leigja hana af íslenskri þjóð. Við ætlum að nýta þá fjármuni sem verða til með hækkun veiðigjalds í lífsnauðsynlega uppbyggingu á vegakerfi landsins, vegakerfi sem helmingaskiptaflokkarnir hafa ekki haft burði til þess að viðhalda og byggja upp í gegnum árin.

Þannig ætlum við að halda áfram að standa með almannahagsmunum, með venjulegu fólki í landinu, en ekki sérhagsmunum. Það eru allir löngu komnir með nóg af því.

Það eru breyttir tímar á Íslandi. Gömlu helmingaskiptaflokkarnir sitja ekki lengur við stjórnvölinn, sem verður að teljast til tíðinda því það hefur aðeins gerst samtals í sex ár frá árinu 1944. 

Verið velkomin á félagsfund Samfylkingarfélagsins í Reykjanesbæ laugardaginn 24. maí kl. 11:00. Á dagskrá fundarins verða umræður um næstu sveitarstjórnarkosningar og tillaga stjórnar um fyrirkomulag við val á framboðslista auk annarra mála.

Heitt á könnunni - hlökkum til að sjá ykkur! 

Aðalfundur Hallveigar verður haldinn á Hallveigarstíg 1, fimmtudaginn 21. ágúst klukkan 18:00 

Dagskrá

Kosning fundarstjóra og ritara aðalfundar

Umræður og afgreiðsla stjórnmálaályktunar 

Kosning stjórnar og skoðunarmanna reikningakjör forsetakjör meðstjórnendakjör tveggja skoðunarmanna reikninga

Framboð og lagabreytingar
 
Framboð til forseta, stjórnar og skoðunarmanna reikninga þurfa að berast á netfangið hallveig@uj.is fyrir kl 18.00 þann 20. ágúst.
Lagabreytingar skulu berast 24 klst fyrir aðalfund.
 
Boðið verður upp á léttar veigar og veitingar.

Danir féllu einnig frá fyrirvörum um þátttöku í öryggis- og varnarstefnu ESB í kjölfar þjóðaratkvæðagreiðslu 2022. Hættumatið í Norður-Evrópu hefur breyst hratt. Skoðanakannanir sýna að almenningur í Evrópu er jákvæðari í garð ESB en áður. Fjórir af hverjum fimm hafa áhyggjur af öryggi og vörnum álfunnar og 81% styður sameiginlega öryggis- og varnarstefnu ESB, skv. Eurobarometer 2025.

Mörg orð má hafa um þróun mála innan NATO. Ýmsir spáðu jafnvel endalokum bandalagsins fyrir örfáum mánuðum. Ástæðan var meðal annars ýmsar yfirlýsingar og beinar og óbeinar hótanir Bandaríkjaforseta gagnvart Kanada og Grænlandi. Ljóst er að ekki hefur öllum spurningum verið svarað þótt bandalagið hafi þétt raðirnar á nýafstöðnum leiðtogafundi. Á honum varð endanlega ljóst að þjóðir Evrópu hafa tekið höndum saman um að efla varnir sínar, auka fjármagn til varnarmála og axla nú meiri ábyrgð á stuðningi við Úkraínu. Hitt er óbreytt. NATO verður áfram sameiginlegur meginvettvangur varnarsamstarfs þótt Evrópa og ESB muni hafa ríkara hlutverki að gegna.

Breytt umhverfi í öryggis- og varnarmálum birtist víða. Margir okkar helstu bandamanna innan NATO, sem standa utan ESB, hafa að undanförnu gert samninga við sambandið á sviði öryggis- og varnarmála. Þeirra á meðal eru Noregur og Kanada. Það hefur verið heldur sorglegt að fylgjast með viðbrögðum stjórnarandstöðunnar á þingi við því að íslenskra hagsmuna sé gætt á sama hátt. Það virðist mjög viðkvæmt í pólitíkinni að stíga skref til nánara Evrópusamstarfs, utan ESB, sem er þó bæði eðlilegt og rétt í ljósi stöðunnar. Evrópa og ESB deilir í flestu gildum og lífssýn með okkur Íslendingum. ESB er nú sterkasti málsvari alþjóðalaga, viðskiptafrelsis, fullveldisréttar ríkja og hefðbundinna reglna í samskiptum þjóða sem við Íslendingar eigum allt undir. Þá má ekki gleyma því að til Evrópu seljum við yfir 70% af útflutningsvörum okkar. Evrópa er því okkar náttúrulegi bandamaður.

Það ætti að vera flestum fagnaðarefni að Ursula von der Leyen, forseti framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins (ESB), sæki Ísland heim. Það undirstrikar náið samstarf og sameiginlega vináttu og hagsmuni. Þjóðin mun hafa síðasta orðið varðandi aðild að sambandinu og framhald aðildarviðræðna. Um það er stjórnarsáttmáli ríkisstjórnar Samfylkingar, Viðreisnar og Flokks fólksins skýr. Um þá nálgun ætti að geta skapast víðtæk sátt. Og við blasir að margt talar fyrir því að spyrja þjóðina fyrr en seinna.

Höfundur er alþingismaður Reykvíkinga. dagur@althingi.is

Óvissan í alþjóðamálum kallar á endurmat á mörgum sviðum. Ný stefna Bandaríkjastjórnar í varnarmálum og alþjóðaviðskiptum vegur þar þungt. Innrásarstríð Rússa í Úkraínu jafnvel þyngra. Vegna ógnar af hernaði Rússa gengu vinaþjóðir okkar, Svíar og Finnar, í NATO.

Stjórnarandstaðan hefur undanfarið lagst í grímulaust málþóf vegna leiðréttinga á veiðigjöldum. Það er í þágu fárra, á kostnað margra. Lengi hefur verið rætt um að sanngjarnt sé að þjóðin fái þriðjung auðlindarentunnar á móti útgerðinni. Það finnst mér ekki hár hlutur. Til að bíta höfuðið af skömminni hafa veiðigjöldin aðeins numið 16-18% af auðlindarentunni sl. 12 ár. Ekki þarf að hafa mín orð fyrir því. Þetta kemur fram í Auðlindinni okkar, sameiginlegu riti fyrri ríkisstjórnar og sjávarútvegsins sem kom út í fyrra. Tillaga um löngu tímabæra leiðréttingu veiðigjalda liggur því fyrir Alþingi og á að afgreiða tafarlaust.

Afleiðingarnar af þessari misskiptingu á auðlindarentunni birtast meðal annars í því að auður hefur safnast upp hratt í sjávarútvegi. Í lok árs 2023 voru eignir sjávarútvegsfyrirtækja umfram skuldir komnar í 449 milljarða samkvæmt upplýsingum sem sjávarútvegurinn sjálfur lét Deloitte taka saman. Þetta eigið fé hafði vaxið um 152 milljarða á aðeins tveimur árum. Milljarðatugir hafa verið teknir í arð út úr fyrirtækjunum og meðal annars verið fjárfest í öðrum og óskyldum rekstri. Hagfræðistofnun HÍ vinnur nú að skýrslu um þennan anga málsins, að beiðni minni og fleiri þingmanna. Á sama tíma hafa samfélagslegir innviðir verið látnir drabbast niður.

Tvær fréttir frá byrjun vikunnar draga fram óviðunandi afleiðingar af málþófi stjórnarandstöðunnar. Grindvíkingar bíða stuðningsúrræða fyrir fólk og fyrirtæki sem samþykkja þarf á Alþingi. Í máli Fannars Jónassonar bæjarstjóra Grindavíkur á mbl.is á mánudaginn segir hann málin föst í þinginu vegna veiðigjaldamálsins. Biðin skapi óvissu. Það er því miður hárrétt. Breytingar á Jöfnunarsjóði bíða einnig. Þar fengi Grindavíkurbær rúmar hundrað milljónir vegna breytingartillögu meirihluta umhverfis- og samgöngunefndar. Þær tillögur eru einnig fastar.

Vegagerðin greindi frá því á RÚV á mánudaginn að tafir á boðuðum fjárveitingum frá Alþingi hefðu haft mikil og neikvæð áhrif á framgang viðhaldsverkefna á landsbyggðinni. Fresta þurfi stærri styrkingarverkefnum á vegakerfinu því langt sé liðið á sumar og stærri útboð þar með útilokuð. Þetta er ömurlegt.

Það er ekki aðeins Vegagerðin sem bíður samþykktar fjáraukalaga þar sem þrír milljarðar eiga að fara aukalega í viðhaldsverkefni um landið. Þar eru einnig fjárveitingar til að tryggja að meðferðarúrræðum vegna fíknivanda verði ekki lokað í sumar og fjárveitingar til að fjölga lögreglumönnum um fimmtíu. Fjöldi annarra mikilvægra mála líður fyrir málþóf.

Veiðigjaldamálið er fyrsta stóra prófmál nýrrar ríkisstjórnar. Enginn bilbugur á stjórnarmeirihlutanum að standa með almenningi og greiða atkvæði með hærri veiðigjöldum. Og nú er mál að linni. Burt með málþófið.

Höfundur er alþingismaður Reykvíkinga. Greinin birtist í Morgunblaðinu 2. júlí 2025.

Stjórnarandstaðan hefur undanfarið lagst í grímulaust málþóf vegna leiðréttinga á veiðigjöldum. Það er í þágu fárra, á kostnað margra. Lengi hefur verið rætt um að sanngjarnt sé að þjóðin fái þriðjung auðlindarentunnar á móti útgerðinni.

Grindavík og vegabætur líða fyrir málþóf

Þann 22. júlí heldur Ungt jafnaðarfólk sína árlegu minningarathöfn vegna þeirra 77 einstaklinga sem létu lífið í hryðjuverkaárásunum í Útey og Osló 22. júlí árið 2011

Minningarathöfnin fer fram í minningarlundinum í Vatnsmýri þriðjudaginn 22. júlí kl. 17:30. 

Tønnes Svanes, staðgengill sendiherra Noregs, og Arnór Heiðar Benónýsson, ungur jafnaðarmaður, flytja stutt erindi. Ólafur Þór spilar á gítar og syngur.

Við hvetjum ykkur til þess að mæta til að minnast fórnarlamba árásanna og fordæma pólitískt ofbeldi.

https://www.facebook.com/events/1521021068893799 

Þegar ég las fyrir nokkru að Morgunblaðið væri farið að kalla 71. gr. þingskapa „kjarnorkuákvæði“ var mín fyrsta hugsun að það væri takmörkuð þekking á kjarnorku á þeim bænum. Áróðurinn trompar allt.

Þetta ákvæði þingskapa fjallar sem sagt um það að forseti Alþingis eða níu þingmenn geta kallað fram atkvæðagreiðslu um að ljúka umræðu um tiltekið mál. Það er reyndar áskilið að ekki sé hægt að takmarka hana við minni tíma en þrjár klukkustundir.

Fyrir áhugafólk er ákvæðið nákvæmlega svona, (aðrir geta hoppað bara beint í millifyrirsögnina): Er þetta nýtt?

„Ef umræður dragast úr hófi fram getur forseti úrskurðað að ræðutími hvers þingmanns skuli ekki fara fram úr ákveðinni tímalengd. Forseti getur stungið upp á að umræðum sé hætt og einnig getur forseti lagt til, hvort heldur í byrjun umræðu eða síðar, að umræðum um mál skuli lokið að liðnum ákveðnum tíma.

Eigi má þó, meðan nokkur þingmaður kveður sér hljóðs, takmarka ræðutíma við nokkra umræðu svo að hún standi skemur en þrjár klukkustundir alls. Tillögur forseta skulu umræðulaust bornar undir atkvæði og ræður afl atkvæða úrslitum.

Sömuleiðis geta níu þingmenn krafist þess að greidd séu atkvæði um það umræðulaust hvort umræðu skuli lokið, umræðutími eða ræðutími hvers þingmanns takmarkaður.

Nú hefur verið samþykktur takmarkaður umræðutími eða ákveðinn ræðutími hvers þingmanns og skal þá forseti skipta umræðutímanum í heild sem jafnast á milli fylgismanna og andstæðinga máls þess sem er til umræðu, án þess að hann sé bundinn við í hvaða röð þingmenn hafa kvatt sér hljóðs, eða milli flokka ef hentara þykir. Ákvæði þessarar greinar ná einnig til ræðutíma ráðherra.“

Ákvæðið í 71. gr. þingskapanna er sannarlega ekki nýtt. Þvert á móti er það að stofni til frá 1875 í þeim bráðabirgðaþingsköpum sem Danakonungur lagði fram með stjórnarskránni sem hann færði Íslendingum (einsog það var orðað) sama ár. Þjóðþingið hélt ákvæðinu óbreyttu í þingsköpum sem samþykkt var eftir yfirlegu árið eftir, 1876. Ákvæðið í núverandi mynd er frá 1936 og þá bættist við að óheimilt væri að takmarka umræður með ákvæðinu nema þær hefðu þegar staðið í að minnsta kosti þrjár klukkustundir. Í þingtíðindum má lesa að þingmenn úr öllum eða nær öllum flokkum hafa fært rök fyrir gildi ákvæðisins á síðustu öld. Þeirra á meðal Stefán Jóhann Stefánsson fyrrv. forsætisráðherra Alþýðuflokksins, Hermann Jónasson fyrrv. forsætisráðherra Framsóknarflokksins, Benedikt Sveinsson faðir Bjarna Benediktssonar eldri og aðrir forystumenn Sjálfstæðisflokksins.

Ljóst er af lestri umræðna á Alþingi frá síðustu öld að búist var því að greinin yrði meira notuð en raunin hefur orðið. Það er þó ekki svo að hún hafi ekki verið notuð. Fyrst árið eftir að hún varð til í núverandi mynd, árið 1937 í umræðu um Slíldarverksmiðjur ríkisins. Árið 1947 í umræðu um dýrtíðarráðstafanir (verðbólgu) sem staðið hafði í átta klukkustundir. Árið 1949 í umræðu um aðildina að Atlantshafsbandalaginu var umræðan takmörkuð við þrjár klukkustundir í upphafi umræðunnar með atkvæðagreiðslu á grundvelli greinarinnar. Árið 1959 í umræðu um fjármálaráðstafanir sem staðið höfðu fram á nótt. Að endingu var greininni beitt árið 1989, einnig að næturlagi, en þá gætti forseti þess ekki að bera tillögu sína undir atkvæði og baðst í kjölfarið afsökunar.

Öll þjóðþing nágrannaríkja okkar hafa sambærilegar greinar (og okkar er uppruna dönsk). Slíkar greinar eru þó notaðar sjaldan eftir því sem ég kemst næst. Ástæðan er sú að fyrir margt löngu hefur verið tekið á skipulagi þingstarfa þannig að umfjöllun þingsins er skipulögð fram í tímann en ekki frá degi til dags, einsog það hefur verið fram á þennan dag á Alþingi Íslendinga. Það hefur satt best að segja verið merkilegt að kynnast því að vita ekki að kvöldi hvernig dagskrá morgundagsins er líkt og áratuga hefð er fyrir á Alþingi. Þó mætti ætla að þingmenn þyrftu að undirbúa sig vel fyrir mikilsverðar umræður. Allir sem fylgjast með umræðum á þingi vita að í málþófi fer skipulag og innihald veg allrar veraldar og stjórnarandstaðan einokar jafnan ræðustólinn.

Alþingi hefur verið hikandi að beita þessu ákvæði og kannski hefur það ekki þurft. Það er líklega vegna þess að undir yfirborði þeirra átaka sem jafnan hefur einkennt lokadaga hvers þings þá hefur búið sameiginlegur skilningur á því að þingræðisreglan er sú að stjórnarmeirihlutinn eigi að geta komið sínum málum til atkvæða en stjórnarandstaðan hefur aftur á móti ríkt málfrelsi og getur þannig haft áhrif á framgang mála. Ég kann þess þó engin dæmi að stjórnarandstaðan hafi gefið skýrt til kynna að stöðvaður verði framgangur allra þingmála vegna andstöðu stjórnarandstöðunnar við eitt mál. Nú er uppi af hálfu stjórnarandstöðu ófrávíkjanleg krafa um að frumvarp um veiðigjöld þurfi að draga til baka eða breyta. Það er ólýðræðislegt. Það er ekki í samræmi við niðurstöðu síðustu Alþingiskosninga. Það er ekki í samræmi við þingræðið. Þetta er staðan nú og því er að mínu mati algjörlega eðlilegt að beita ákvæðinu þótt það hafi ekki verið planið. 71. gr er í núverandi stöðu er eðlilegur hluti þingskapa til að tryggja framgang lýðræðisins frekar en að ógna því á nokkurn hátt enda hefur allt verið reynt áður en til hennar er gripið.

Hver verða áhrifin af því að beita 71. gr?

Fyrstu áhrifin af því að beita 71. gr. er að Veiðigjaldamálið gengur til atkvæðagreiðslu. Loksins. Vilji þingsins kemur þar með fram. Það mun án efa taka einhvern tíma og kalla á umræðu. Það er eðlilegt. Framhaldið varðandi afgreiðslu annarra mála getur ráðist af frekari viðræðum stjórnar og stjórnarandstöðu eða það verður gripið til þess að skipuleggja frekari þingstörf á grunni þingskapa næstu vikur. Ég hef lýst þeirri skoðun áður að fyrstu kynnin af Alþingi hafa verið góð. Það er hins vegar augljóst að það er mikið verk að vinna í markvissara skipulagi þingstarfa, líkt og innleitt hefur verið á Norðurlöndum og Bretlandi og miklu víðar undanfarin ár og áratugi. Ásýnd Alþingis og virðing ber alltaf hnekki í málþófi og þeim átökum sem því fylgir. Ræður þingmanna sl. öld bera þess merki að það er langt síðan allir hafa gert sér grein fyrir því. Gott væri að ná breiðri samstöðu um að breyta þessu til hins betra. Það væri hægt að gera með því að skipuleggja hverja viku á grundvelli 71. gr. á fundi forseta Alþingis með þingflokksformönnum á hverjum mánudegi. Eða skipuleggja veturinn í heild í í meiri smáatriðum í upphafi hans að norrænni fyrirmynd. Hvorugt hefur eitthvað með kjarnorku að gera heldur myndi fyrst og fremst leiða til betri og markvissari vinnubragða. Hvoru tveggja væri til byltingakenndra bóta og myndi bæta starfsaðstæður þingsins, þingmanna, almennings og fjölmiðla. Allt hefur þetta verið gert og oft fyrir margt löngu í nágrannalöndunum. Allir aðrir vinnustaðir á Íslandi eru líka löngu komnir inn í nútímann að þessu leyti. Þar á meðal borgarstjórn og sveitarstjórnir. Það er löngu kominn tími til þess á Alþingi.

Höfundur er þingmaður Reykvíkinga. Greinin birtist fyrst á Vísi.is 11. júlí 2025.

Dagur B. Eggertsson skrifar um 71. gr. þingskapa.

Ungt jafnaðarfólk á Akranesi bíður í alvöru partý barsvar í Samfylkingarsalnum á Akranesi. Stillholti 16, í kvöld!

Húsið opnar kl. 20 og á slaginu 20:30 byrja spyrlar kvöldsins að þylja upp spurningar.

Drykkir í boði Samfylkingarinnar á Akranesi, vinningar fyrir efstu sætin og almenn stemming. Tilvalin upphitun fyrir Írska daga!

Hlökkum til að sjá ykkur! Kostar ekkert að taka þátt og öll velkomin!

Leit um „��“

2829 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Um Samfylkinguna

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������������������������������“

2829 niðurstöður fundust við leit að „���������������������������������������������������“