1. Veiðileyfagjöld síðasta árs dugðu ekki einu sinni fyrir þeim kostnaði sem hið opinbera verður fyrir við að þjónusta greinina, eins og eftirlit og hafrannsóknir.

Sjávarútvegsfyrirtækjunum tókst meira að segja síðustu jól að lobbýja í gegnum fjárlaganefnd Alþingis viðbótarfé úr ríkiskassanum til að fjármagna loðnuleit en samkvæmt lögum á veiðileyfagjaldið að duga fyrir slíkum kostnaði.

2. Annar samanburður sem ég fann út var að veiðileyfagjaldið var þá svipað hátt og útvarpsgjaldið og það var jafnvel lægra en tóbaksgjaldið!

Stangveiðimenn greiddu hærra gjald en stórútgerðin

3. Stangveiðimenn greiddu í fyrra hærri veiðileyfagjöld fyrir veiði sína í ám og vötnum heldur en stórútgerðin greiddi fyrir aðgang sinn að einum bestu sjávarauðlindum jarðar, sem þjóðin á samkvæmt lögum.

Mikilvægt er að rugla ekki saman veiðileyfagjaldi við aðra skatta sem öll önnur fyrirtæki greiða. Veiðileyfagjald er gjald fyrir aðgang að sjávarauðlindum sem almenningur á.

4. Krónutala veiðileyfagjalds hefur lækkað um tæp 60% á þremur árum. Ekki er mjög sannfærandi að halda því fram að afkoma greinarinnar hafi versnað um tæp 60% á þessu tímabili.

Samkvæmt nýjustu tölum frá sjávarútvegsdeginum 2020 sem byggir á tölum frá fyrirtækjunum sjálfum hefur eigið fé (sem eru eignir mínus skuldir) fyrirtækjanna aukist um 60% á 5 árum.

Sé litið á kjörtímabilið í heild, sem lýkur eftir 5 mánuði, nemur lækkun krónutala veiðileyfagjalda um þriðjung.

Þegar kemur að þeim varnarpunkti sérhagsmunagæslunnar að hækkun veiðileyfagjalds komi sér svo illa við litlar útgerðir þá má minna á að 80% veiðileyfagjaldsins er greitt af einungis 3% af öllum þeim aðilum sem greiða veiðileyfagjald.

Prívat-arður stórútgerðar hærri en veiðileyfagjöld þjóðar

5. Veiðileyfagjöldin sem þjóðin, eigandi auðlindarinnar, fær, eru lægri en arðurinn sem rennur í prívatvasa útgerðarmanna. Þessar prívat-arðgreiðslur sem renna einungis í vasa útgerðarmanna og fjölskyldna þeirra voru yfir 60 milljörðum á 5 árum.

Til samanburðar er þessi upphæð prívat-arðgreiðslna næstum tvöfalt hærri en það sem allir framhaldsskólar landsins fá árlega. Hún er þrisvar sinnum hærri en það sem þessi ríkisstjórn setur í umhverfismál eða í Háskóla Íslands. Tvöfalt hærri en það sem allar heilsugæslur landsins fá á hverju ári.

Þessi gríðarlega eignasöfnun stórútgerðarinnar hefur þau áhrif að þessir einstaklingar og erfingjar þeirra geta síðan auðveldlega keypt sér inn í önnur svið íslensks hagkerfis og er það löngu byrjað. Og eignast þeir þannig meira og minna Ísland.

Ein verðmætasta sameiginlega eign þjóðarinnar samkvæmt lögum er sjávarauðlindin. Fyrir nýtingu á henni greiðir útgerðin veiðileyfagjald. En vissu þið þessa fimm punkta um veiðileyfagjöldin:?

Hverjir eiga Ís­land? Fimm sjokkerandi punktar

Ist­an­búl-­samn­ing­ur­inn er einn mik­il­væg­asti alþjóð­legi samn­ingur sem Ísland á aðild að. Samn­ing­ur­inn er samn­ingur allra 47 aðild­ar­ríkja Evr­ópu­ráðs­ins um for­varnir og bar­áttu gegn hvers kyns ofbeldi gagn­vart kon­um, heim­il­is­of­beldi og nauð­ung­ar­hjóna­bönd­um. Næst­kom­andi maí verður haldið upp á 10 ára afmæli samn­ings­ins en hann var sam­þykktur í Tyrk­landi á vett­vangi Evr­ópu­ráðs­ins 11. maí 2011 og tók gildi 1. ágúst 2014. Ísland sam­þykkti samn­ing­inn strax en full­gilti hann svo í apríl 2018 á vett­vangi Evr­ópu­ráðs­ins í Strass­borg. Og það var virki­lega ánægju­legt að vera við­stödd í Strass­borg þegar vel­ferð­ar­ráð­herra Íslands und­ir­rit­aði þá full­gild­ingu.

Í samn­ingnum er m.a.  farið yfir rétt­indi brota­þola og skyldur opin­berra aðila til að vernda og aðstoða konur sem verða fyrir ofbeldi. Sam­kvæmt Ist­an­búl- samn­ingnum eiga stjórn­völd að­ild­ar­ríkj­anna að veita vernd gegn ofbeldi, til dæmis með rekstri kvenna­at­hvarfa, starf­rækslu neyð­ar­núm­ers og sinna for­vörnum gegn ofbeldi. Það má líka segja að Ist­an­búl-­samn­ing­ur­inn hafi reynst frá­bær­lega sem gríð­ar­lega öfl­ugt tæki til að bregð­ast við #Metoo bylgj­unn­i. 

Það er því ótrú­lega dap­ur­leg þróun sem átt hefur sér stað und­an­farin ár í nokkrum aðild­ar­ríkjum Evr­ópu­ráðs­ins, þar sem hinn ein­staki samn­ingur til verndar konum og stúlkum sem 47 ríki komu sér saman um, er orðin upp­spretta menn­ing­ar­stríðs og not­aður sem olía á eld pópul­ískra stjórn­mála­afla og átaka­vett­vangur milli fyrr­ver­andi Aust­ur-­Evr­ópu­ríkja og Vest­ur­-­Evr­ópu­ríkja. 

Það er í raun maka­laust að aðeins á ára­tug sem lið­inn er frá því að samn­ing­ur­inn var sam­þykktur í Ist­an­búl, skuli tyrk­nesk stjórn­völd taka ákvörðun nýlega um að segja sig frá samn­ingum 1. júlí næst­kom­andi án allrar þing­legrar eða lýð­ræð­is­legrar umræðu þar í landi. Það er líka þyngra en tárum taki að þessa daga og vikur sé neðri deild pólska þings­ins að fjalla um útgöngu Pól­lands frá Ist­an­búl-­samn­ingnum sem bæt­ist við nýlegar þreng­ingar á fóst­ur­eyð­ing­ar­lög­gjöf­inni í Pól­landi. Ung­verja­land, Búlgaría og Tékk­land, und­ir­rit­uðu skjalið en hafa ekki þýtt ákvæði þess í lög og stjórn­laga­dóm­stóll Búlgaríu tók fyrir lög­mæti samn­ings­ins fyrir rúmu ári síð­an. 

Eitt af öðru hafa fyrrum Aust­ur-­Evr­ópu­ríki snúið baki við samn­ingnum og full­yrða að það muni rýra útgáfu þeirra af „fjöl­skyldu­gild­um“ sem er ekk­ert annað en and-­fem­inískur og andúð á LBQT-­fólki útúr­snún­ingur settur fram í póli­tískum til­gang­i. 

Ástæður andúðar gegn Ist­an­búl-­samn­ingnum

Það myndi hafa alvar­legar afleið­ingar fyrir líf millj­ónir kvenna og stúlkna í aðild­ar­ríkjum Evr­ópu­ráðs­ins ef hót­anir aðild­ar­ríkja Evr­ópu­ráðs­ins eins og á borð við Pól­land, Tyrk­land, Slóvakíu eða Ung­verja­land um að segja sig frá þessum samn­ingi verða að veru­leika.  

Mót­lætið snýst um merk­ing­ar­deilu sem var alls ekki aðal­á­hersla höf­unda skjals­ins fyrir 10 árum um hvern­ig, nákvæm­lega á að skil­greina kyn og póli­tískan útúr­snún­ing um „normaliser­ingu“ á sam­kyn­hneigð sem and­stæð­ingar LBQT-­sam­fé­lags­ins nota í vafasömum og alvar­legum til­gangi til að draga úr mann­rétt­indum LBQT-­fólks.

And­staðan gegn Ist­an­búl-sátt­mál­anum er því þannig drifin áfram af andúð á gildum sem Evr­ópu­ráðs­ríkin hafa komið sér saman um í kjöl­far Seinni heims­styrj­ald­ar­innar sem grund­vall­ast á virð­ingu fyrir lýð­ræði, mann­rétt­indum og lögum og regl­u­m. 

„Samn­ing­ur­inn er gegn ofbeldi gegn konum og engu öðru.“ ítrek­aði Daniel Hölt­gen, tals­maður Evr­ópu­ráðs­ins í við­tali við Polit­ico í gær og hélt áfram; „Þetta er ekki bara and­staða gegn Ist­an­búl-sátt­mál­an­um, þetta er líka and-­Evr­ópu-og and-ES­B-lát­bragð. Þetta eru aft­ur­halds­öfl og trú­ar­of­stæk­is­öfl sem eru gegn fram­sýni og gegn mann­rétt­indum í Evr­ópu.“

Þessi vax­andi andúð gegn rétt­indum kvenna og stúlkna í Evr­ópu­ráðs­ríkj­unum ber að taka mjög alvar­lega. Við þing­menn Alþingis eigum að láta í okkur heyra þegar svona við­líka atlaga er gerð að rétt­indum kvenna og stúlkna í nágranna­þjóðum okk­ar. Ég hélt erindi á mál­þingi í Ekat­ar­inu­borg í Rúss­landi í jan­úar 2020 með rúss­neskum emb­ætt­is­mönn­um; dóm­ur­um, umboðs­mönnum sjálf­stjórn­ar­hér­aða og borg­ar­stjóra borg­ar­inn­ar. Ég fund­aði svo með sendi­herra Pól­lands hér á landi, í júlí síð­ast­liðnum til að ræða stöð­una þar í landi og til að koma alvar­legum athuga­semdum á fram­færi í kjöl­far þess að Pól­land hafði þá til­kynnt um að draga sig út úr Ist­an­búl­samn­ingn­um. Og ég hef nú sent bréf til sendi­herra Tyrk­lands gagn­vart Íslandi og for­manni lands­deildar Tyrkja í Evr­ópu­ráðs­þing­inu þar sem ég mót­mæli fyr­ir­ætl­unum Tyrkja að draga sig frá Ist­an­búl-­samn­ingn­um. 

Með því að mót­mæla andúð gegn kven­rétt­indum í Evr­ópu­ráðs­ríkj­um, erum við að taka afstöðu með lífum og heilsu kvenna og stúlkna í þessum ríkj­um. Það er sam­staða með mann­rétt­indum sem við eigum alltaf að sýna. All­stað­ar.

Istanbúl-samningurinn orðin miðja menningarátaka um réttindi kvenna

„Það sem slær mann sérstaklega er þögn þingmanna þjóðarinnar sem klárlega heyra og sjá það sem er að gerast,“ segir Bubbi Morthens í pistli sínum um yfirgang Samherja og árásirnar á Helga Seljan.

En það er ekki bara þögn margra þingmanna sem er sláandi heldur líka hin virka varðstaða ráðandi stjórnmálaafla um óbreytt fyrirkomulag í sjávarútvegi þar sem kvóta er úthlutað langt undir markaðsverði, meirihlutanum til örfárra fyrirtækja og fjölskyldna.

Þetta er kerfið sem gerir eigendum Samherja og annarra stórútgerða kleift að raka til sín arðinum af fiskveiðiauðlindinni og nota hann til að öðlast æ meiri ítök í íslensku viðskiptalífi.

Veiðigjöldin sem útgerðarfyrirtæki greiða fyrir aðgang að auðlindinni hafa lækkað umtalsvert á yfirstandandi kjörtímabili og blikna í samanburði við arðgreiðslurnar sem renna til eigenda fyrirtækjanna.

Sú þróun er pólitísk ákvörðun stjórnarflokkanna, fólksins sem stjórnar landinu.

Þau sitja hjá meðan kvóti safnast á hendur æ færri nátengdra fyrirtækja og viðhalda ónýtum reglum um hámarksaflahlutdeild, m.a. hvað teljist tengdir aðilar og raunveruleg yfirráð.

Þau gelda stofnanirnar sem hafa eftirlit með nýtingu fiskveiðiauðlindarinnar og skattakúnstum Samherja; fyrst með því að grafa undan starfsgetu Fiskistofu og svo með því að leggja niður embætti skattrannsóknarstjóra.

Þau styðja við gegndarlausa auðsöfnun hinna fáu með því að viðhalda skattkerfi sem hyglar þeim tekju- og eignamestu á kostnað okkar hinna.

Þau hunsa ákallið um þjóðareign auðlinda sem kom fram í þjóðaratkvæðagreiðslunni 2012 og leggja í staðinn fram bitlaust ákvæði þar sem hvorki er kveðið skýrt á um tímabindingu afnotaréttarins né eðlilega gjaldtöku.

Stjórnmálamenn bjuggu til ofurstéttina sem eignar sér fiskinn í sjónum.

Olígarkana sem eitra og skekkja þjóðmálaumræðu á Íslandi með því að kaupa upp fjölmiðla og pólitíkusa og reka áróðursstríð gegn blaðamönnum, embættismönnum og eftirlitsstofnunum, hverjum þeim sem ógna sérhagsmunum þeirra.

Olígarka sem virðast einfaldlega hafa sagt sig úr lögum við samfélagið okkar.

Yfirgangurinn mun halda áfram að eitra út frá sér og bitna á okkur öllum meðan samherjar Samherja stjórna Íslandi.

En búum okkur líka undir að hamagangurinn verði enn tryllingslegri ef ný ríkisstjórn, staðráðin í tryggja almenningi réttmætan arð af auðlindum sjávar, tekur við stjórnartaumunum eftir Alþingiskosningar í haust.

Þá verða ramakvein Samherjavaldsins staðfesting á því að við séum réttri leið.

Jóhann Páll, þingframbjóðandi í Reykjavík norður, skrifar um Samherja og óbreytt fyrirkomulag í sjávarútvegi og hagsmuni stórútgerðarinnar. 

Samherjar Samherja og skrímslið sem stjórnmálastéttin bjó til

Stjórn kjördæmisráðs Samfylkingarinnar í Norðvesturkjördæmi boðar til aðalfundar mánudaginn 10. maí 2021 kl.19 á Zoom.

Tengjast fundi hér.

Auk venjulegra aðalfundarstarfa verður framboðslisti Samfylkingarinnar í Norðvesturkjördæmi til alþingiskosninga lagður fram til staðfestingar, en kosið var um þrjú efstu sætin á kjördæmisþingi sem fram fór 27. mars sl. 

Ekki er þörf á að kjósa nýja stjórn, þar sem kosið var í öll embætti til tveggja ára á aðalfundi í september 2020 í samræmi við lög kjördæmisráðs. 

Tillögur að lagabreytingum þurfa að berast stjórn kjördæmisráðs 10 dögum fyrir boðaðan aðalfund, vala@simenntun.is.

Ávarp þingmanns kjördæmisins, Guðjóns S. Brjánssonar.

Skýrsla stjórnar, Guðrún Vala Elísdóttir formaður.

Lagabreytingar, ef einhverjar hafa borist.

Framboðslisti Samfylkingarinnar í Norðvesturkjördæmi til alþingiskosninga lagður fram til staðfestingar.

Ávarp oddvita listans, Valgarðs Líndal Jónssonar.

Aðalfundur kjördæmisráðs í Norðvesturkjördæmi

„Út­gjöld rík­is­ins til aðgerða eru ekki raun­hæfur mæli­kvarði á eitt né neitt nema þau séu sett í sam­hengi við árang­ur­inn af þeim aðgerð­u­m,“ sagði for­sæt­is­ráð­herra þegar rætt var um rík­is­fjár­mála­stuðn­ing vegna heims­far­ald­urs kór­ónu­veiru á Alþingi í vik­unni. Henni finnst rík­is­stjórn­inni hafa gengið vel að milda krepp­una og styðja við fólk og fyr­ir­tæki.

Sjálf­stæð­is­flokk­ur­inn hreykir sér líka af hag­stjórn­ara­frekum í kost­uðum aug­lýs­ingum á Face­book: „Traustur grunnur tryggði góðan árang­ur.“ „Réttar aðgerðir skil­uðu árangri.“ „Að­gerð­irnar hafa virkað og útlitið er bjart.“

Það eru ýmsar leiðir til að meta árangur hag­stjórnar og stöðu efna­hags­mála. Einn mæli­kvarði, sem segir bæði tals­vert um hvernig fólk hefur það og hve vel fram­leiðslu­þættir í hag­kerf­inu nýtast, er atvinnu­leys­is­stig­ið: hlut­fall fólks sem vill og getur unnið en fær ekki vinnu.

Stað­reyndin er þessi: Hvergi meðal OECD-­ríkja hefur atvinnu­leysi auk­ist meira en á Íslandi síðan kór­ónu­kreppan skall á og hér mælist atvinnu­leysi nú tals­vert meira en á hinum Norð­ur­lönd­un­um.

Hin gríð­ar­lega aukn­ing atvinnu­leysis skýrist auð­vitað að veru­legu leyti af umfangi ferða­þjón­ustu og tengdra greina í íslensku hag­kerfi – en ætli hún hafi ekki líka eitt­hvað með það að gera að rík­is­stjórnin hreyfði sig hægar og gerði minna til að verja fólk og fyr­ir­tæki fyrir efna­hags­á­hrifum kór­ónu­veirunnar fyrstu mán­uð­ina heldur en rík­is­stjórnir nágranna­land­anna?

Og ætli atvinnu­leys­is­aukn­ingin hafi ekki eitt­hvað með það að gera að fyr­ir­tæki sem urðu fyrir miklu tekju­falli í kór­ónu­krepp­unni þurftu að bíða fram í jan­úar 2021 eftir almennum rekstr­ar­styrkjum sam­bæri­legum þeim sem voru veittir fjölda fyr­ir­tækja mörgum mán­uðum fyrr víða í Evr­ópu?

Eða það að hluta­bóta­leiðin var eyðilögð með hertum skil­yrðum síð­asta sumar um leið og stjórn­ar­meiri­hlut­inn ákvað að borga eig­endum fyr­ir­tækja rík­is­styrki til að segja upp starfs­fólki? Afleið­ingin af því var meðal ann­ars sú að miklu lægra hlut­­fall vinn­u­afls á Íslandi hefur verið á hluta­­bótum heldur en víð­­ast hvar í Vest­­ur­-­­Evr­­ópu.

Ætli hin gríð­ar­lega aukn­ing atvinnu­leysis hafi ekk­ert með það að gera að opin­ber fjár­fest­ing dróst bein­línis saman í kór­ónu­krepp­unni, einmitt þegar einka­fjár­festar héldu að sér höndum og það var mik­il­væg­ara en nokkru sinni fyrr að hið opin­bera stigi fram af krafti til að halda uppi eft­ir­spurn og skapa störf?

„Traustur grunnur tryggði góðan árang­ur,“ segja þau en grunn­ur­inn var ekki traust­ari en svo að stjórn­völdum reynd­ist ókleift að nýta nema brot af þeim fjár­fest­ing­ar­heim­ildum sem Alþingi veitti í fjár­lögum og fjár­auka­lög­um. Verk­efnin töfð­ust og ónýttar heim­ildir söfn­uð­ust upp.

Það var fleira sem tafð­ist. Þegar rík­is­stjórnin kynnti aðgerða­pakka vegna heims­far­ald­urs­ins þann 21. mars 2020 áttu rík­is­á­byrgð­ar­lán til fyr­ir­tækja að leika veiga­mikið hlut­verk í við­spyrnu efna­hags­lífs­ins. Þremur mán­uðum síðar höfðu engin slík lán verið veitt en til sam­an­burðar höfðu 400 þús­und fyr­ir­tæki í Frakk­landi fengið rík­is­á­byrgð­ar­lán og 300 þús­und í Bret­landi. Hversu vegna gátu Bretar og Frakkar þetta en ekki við ef grunn­ur­inn hér var svona traustur og aðgerð­irnar svona skyn­sam­lega útfærð­ar?

„Að­gerð­irnar hafa virkað og útlitið er bjart,“ segir fjár­mála­ráð­herra – en sam­kvæmt nýrri þjóð­hags­spá Hag­stofu Íslands verður atvinnu­leysi meira og lang­vinn­ara næstu árin heldur en gert var ráð fyrir við vinnslu fjár­mála­á­ætl­unar síð­ast­liðið haust. „Réttar aðgerðir skil­uðu árangri,“ segja þau, en er ekki full­snemmt að fagna sigri þegar 21 þús­und manns eru án vinnu, 6 þús­und hafa verið atvinnu­laus í meira en ár og hátt í 14 þús­und verið atvinnu­laus í hálft ár eða meira?

Nið­­ur­­stöður spurn­inga­könn­unar sem var lögð fyrir félags­­­menn ASÍ og BSRB gefa til kynna að helm­ingur atvinn­u­­lausra eigi erfitt með að ná endum saman og meiri­hluti þeirra hafi neitað sér um heil­brigð­is­­þjón­­ustu vegna fjár­­hags und­an­farna mán­uði. Þetta er neyð­ar­á­stand og meðan hægt gengur að vinda ofan af því er holur hljómur í sjálfs­hóli rík­is­stjórn­ar­inn­ar. Yfir­lýs­ingar um stór­kost­legan árangur eru blaut tuska framan í þann fjölda fólks sem kreppan og veik við­brögð stjórn­valda hafa bitnað á.

Er mesta aukning atvinnuleysis meðal OECD-ríkja til marks um „góðan árangur“?

Alls hafa níu aðilar gefið kost á sér til flokksvals í Norvesturkjördæmi, aðeins ein kona gaf kost á sér í fyrstu fjögur sætin, en á kjördæmisþinginu 20. febrúar sl. var samþykkt að listinn yrði paralisti og því hefur kjörstjórn samþykkt á fundi sínum í dag, 24. mars, að einungis verði kosið um þrjú efstu sætin til að uppfylla þá samþykkt. 

Uppstillingarnefnd mun raða í sætin þar fyrir neðan á listanum sbr. samþykkt fundarins.  

Kosið verður á rafrænum fundi á laugardaginn kemur, 27. mars kl. 11:00. 

Þrír gefa kost á sér í 1. – 4. sæti

Hér er hægt að sjá heildarlista frambjóðenda í Norðvesturkjördæmi. 

Alls hafa níu aðilar gefið kost á sér til flokksvals í Norvesturkjördæmi.

Frambjóðendur í flokksvali í Norðvesturkjördæmi

"Ég vil tryggja að gildi mín, raunsæi – heiðarleiki – hjálpsemi – nýsköpun, eigi málsvara í íslensku jafnaðarsamfélagi, hlustað sé á sjónarmið allra og besta algilda heildarlausnin valin, þess vegna tel ég mikilvægt að skipa forystusætið."

Starf: Framkvæmda- og fjármálastjóri Vettvangs íþrótta ehf.

Heimili: Norðurbraut 12, 530 Hvammstanga

Oddur Sigurðarson kynning á gildum.mp4

Ég er í eðli mínu hugmyndaríkur og lausnamiðaður frumkvöðull sem vill frekar takast á við orsökina en afleiðinguna. Mitt leiðarljós hefur ætíð verið að horfa langt fram á veginn og leita leiða til að byggja upp og bæta samfélagið.

Ég er með MS-gráðu í forystu og stjórnun með áherslu á mannauðsstjórnun, MA-gráðu í menningastjórnun og BS-gráðu í viðskiptafræði með markaðsáherslum frá Háskólanum á Bifröst, diplomagráðu í verkefnastjórnun og leiðtogaþjálfun frá Símenntun Háskólans á Akureyri í ofanálag við að vera rafeindavirkjameistari frá Iðnskólanum í Reykjavík. Þessi víði þekkingar- og færnisgrunnur hefur nýst mér vel í núverandi starfi minu sem framkvæmda- og fjármálastjóri hjá nýsköpunar- og sprotafyrirtækinu Vettvangur íþrótta ehf.

Á þeim 20 árum sem ég sat í nefndum og ráðum í Húnaþingi vestra, þar af átta ár sem sveitarstjórnarmaður, barðist ég ötullega fyrir bættri íþróttaaðstöðu til handa íbúum samfélagsins, svo sem byggingu íþróttahúss ásamt því að horfa langt fram á veginn og leitað leiða til að byggja upp, bæta og auðga samfélagið og menningu þess.

Ég nýtti fjögurra ára formennsku í stjórn Heilbrigðisstofnunarinnar á Hvammstanga til að öðlast betri innsýn í rekstur heilbrigðisstofnana.

Ég hef alla tíð, í leik og starfi, unnið með ungmennum. Ég gef mig allan í þau störf sem ég tek að mér samanber áratugalöng störf í félags- og íþróttastarfi. Stjórnarmaður í Ungmennafélaginu Kormáki var ég í aldarfjórðung, sá um útgáfu auglýsingablaðs á vegum þess í áratugi ásamt því að vera þjálfari hjá félaginu í um 15 ár. Ég horfi stoltur til viðurkenninga frá UMFÍ og ÍSÍ fyrir störf mín í þágu ungmenna.

Ég læt mig miklu varða réttlæti, jöfnuð, einelti, hamlanir og vinnuvernd. Ég hef einsett mér að hlusta á öll sjónarmið til að ná út algildum lausnum fyrir stórar og smáar samfélagseiningar og samfélög. Ég vil nýta óþrjótandi hæfileika sem býr í fólki á öllum aldri. Þá er landnýting og umhverfisvernd mér í blóð borinn í gegnum skógrækt og útivist.

Ég er fjölskyldumaður og á fjögur uppkomin börn, bý á Hvammstanga, borinn og barnfæddur Hvammstangabúi, afkomandi iðnaðar-, verka- og bændafólks. Tónlist og menning hefur umlukið mig alla tíð og er mikilvægur hluti af mér. Ég hef verið sjálfstæður atvinnurekandi í áratugi. Kenndi upplýsingamennt í Farskóla Norðurlands vestra og Grunnskóla Húnaþings vestra og forverum hans í tæp 20 ár ásamt því að vera umsjónarmaður tölvumála.

Í dag var kosið í flokksvali fyrir Norðvesturkjördæmi á rafrænum auknu kjördæmisþingi. Alls gáfu 9 manns kost á sér í forvalinu í fyrstu fjögur sætin en kosið var um efstu þrjú sætin.  

Hægt er að skoða frekari upplýsingar um frambjóðendurna með því að smella á nöfnin. 

Samþykkt var að listinn yrði paralisti en þar sem aðeins ein kona gaf kost á sér þá er aðeins kosið um efstu þrjú sætin en það var samþykkt á fundi 24. Mars af kjörstjórn. 

Nú hefur uppstillinganefnd  störf sín í að raða á neðri sæti listans sbr. samþykkt á fundi kjörstjórnar. 

Kjörstjórn þakkar fyrir góða þátttöku og fund!

Þessar fregnir slógu mörg okkar illa þar sem Jón Steinar hefur á ferli sínum sem lögmaður og dómari oft tekið stöðu með gerendum í kynferðisafbrotamálum gegn þolendum.

Tuskan var líka sérstaklega köld og blaut daginn eftir að níu íslenskar konur nýttu alþjóðlegan baráttudag kvenna til að leggja fram kærur til Mannréttindadómstóls Evrópu vegna þess að þær töldu mál þeirra ekki hafa hlotið réttláta málsmeðferð innan íslenska réttarvörslukerfisins. Málin höfðu verið felld niður áður en til ákæru kom, en þau eru öll kynferðisafbrotamál.

Það vekur líka athygli að starfandi er réttarfarsnefnd, fastanefnd skipuð af ráðherra, sem hefur það hlutverk að vera ráðherra til ráðgjafar á sviði réttarfars og sitja fimm dómarar, þar á meðal forseti Hæstaréttar Íslands í henni. Af hverju var ekki hægt að leita til hennar heldur sækja í gamlan flokkshest með umdeildar skoðanir? Jón Steinar hefur nefnilega í sínum störfum sem hæstaréttarlögmaður verið fremstur í flokki þeirra sem hafa barist fyrir meiri og sterkari sönnunarbyrði í kynferðisafbrotum en í öðrum brotum og skilað sératkvæðum í kynferðisafbrotamálum sem hæstaréttardómari.

Hann hefur verið mjög einarður verjandi þeirra kynferðisafbrotamanna sem hann hefur unnið fyrir og ekki hikað við að taka opinberlega slagi fyrir þá og leitað að hverri glufu sem hann finnur í málflutningi fórnarlamba, jafnvel þegar þær hafa verið hvað veikastar fyrir. Við sáum síðan í gær frásögn sterkrar konu af því hvernig hann sem hæstaréttardómari aflétti farbanni háttsetts erlends hermanns, sem sá nýtti til að komast undan því að sæta refsingu hér á landi fyrir nauðgun.

Ákvörðun dómsmálaráðherra að ráða Jón Steinar í vinnu til að skoða úrbætur í málsmeðferð réttarkerfis sem hefur brugðist fjölda kvenna, er því alls ekki til þess fallin að vekja trú á að út úr vinnunni komi raunverulegar úrbætur. Allavega ekki þegar kemur að kynferðisbrotum sem ætla mætti að væri einn brýnasti þátturinn þegar kemur að málsmeðferðarhraða í réttarkerfinu. Og aðspurð neitar ráðherra því að fyrirhuguð störf Jóns Steinars muni snúa að kynferðisbrotum eða heimilisofbeldisbrotum en Jón Steinar sjálfur skilur verkefnið þannig að það taki til allra brotaflokka. Miðað við óskýra verkáætlun er erfitt að skilja það öðruvísi en að ráðherra sé meira í mun að stuðla að framgangi Jóns Steinars heldur en að efla trúverðugleika réttarkerfisins.

Um þetta allt skrifaði ég á samfélagsmiðla og gagnrýndi ákvörðun dómsmálaráðherra og skilaboðin sem verið væri að senda þolendum.

Viðbrögðin við skrifum mínum létu auðvitað ekki á sér standa. Jón Steinar skrifaði grein í Fréttablaðið í gær, þar sem hann óskar eftir því að ég og þingkonan Þórhildur Sunna Ævarsdóttir, „föllumst á“ að mæta honum á opnum fundi sem yrði útfærður á forsendum hans sjálfs til að ræða „árásir á mig“. Ég hef aldrei ráðist á Jón Steinar Gunnlaugsson. Hann er ekki fórnarlamb sem orðið hefur fyrir „árásum á sig“ frá mér.

Það orðalag ætti frekar við um þá þolendur kynferðisofbeldis sem Jón Steinar hefur markvisst reynt að véfengja trúverðugleika hjá. Sum myndu jafnvel segja að það hefði verið „árás“ þegar hann úthúðaði ungri stúlku í fjölmiðlum fyrir að leita réttar síns fyrir íslenskum dómstólum eftir áralanga kynferðismisnotkun af hálfu föður síns, prófessorsins. Fyrir það var Jón Steinar reyndar dæmdur í Hæstarétti til greiðslu miskabóta.

Vil ég mæta á opinn fund til að ræða „árásir“ mínar á Jón Steinar Gunnlaugsson? Nei, takk.

Vil ég mæta á opinn fund til að ræða réttarvörslukerfið og málsmeðferðartíma í kynferðisafbrotum? Já, takk. Er alltaf til í það og meira en það.

Greinin birtist í Fréttablaðinu 12. mars.

Níunda mars, daginn eftir alþjóðlegan baráttudag kvenna, bárust fregnir af því að dómsmálaráðherra hefði ráðið Jón Steinar Gunnlaugsson, hæstaréttarlögmann og fyrrverandi hæstaréttardómara, í vinnu við að greina málsmeðferðartíma í réttarvörslukerfinu. 

Það tekur meðalforstjórann í Kauphöllinni rúmlega einn dag að vinna sér inn mánaðartekjur öryrkjans, eldri borgarans eða þess atvinnulausa. Rúm dagslaun forstjórans eiga að duga hinum í einn mánuð.

Ríkustu 10% Íslendinga eiga meira af hreinum eignum en allir hinir af þjóðinni, sem eru 90% landsmanna.

Fjármagnstekjuskatturinn, sem er sá skattur sem hinir ríku greiða helst, er lægstur á Íslandi af öllum Norðurlöndunum.

Veiðileyfagjöldin, sem helst stóru útgerðirnar borga, lækkuðu um tæp 60% á þremur árum. Árlegur arður sem rennur beint í vasa útgerðarmannsins og fjölskyldu hans er hærri en veiðileyfagjöldin sem eigandi auðlindarinnar, þjóðin, fær.

Nú búa allt að 35 þúsund Íslendingar við fátækt samkvæmt Hagstofunni. Af þeim eru 10 þúsund börn!

Það hafa aldrei jafnmargir þurft nú að sækja sér mataraðstoð á Íslandi.

Það er mjög margt fólk hér á landi sem þarf jafnvel að neita sér um læknisaðstoð og getur ekki veitt börnum sínum það sem jafnöldrum þeirra þykir sjálfsagt. Þetta fólk býr oft í vondum og jafnvel hættulegum húsum.

Hér er því fólk sem á allt og hér er fólk sem á ekkert.

Þetta finnst mér að stjórnmál ættu að snúast um.

Förum saman yfir 6 punkta sem lýsa Íslandi í dag.

Sex sjokkerandi stað­reyndir um Ís­land

Leit um „��“

2360 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������“