Samkvæmt nýjustu tölum Vinnumálastofnunar er atvinnuleysi á Suðurnesjum 16,5%, það hæsta á landinu. Atvinnuleysi á landinu öllu er 8,8%. Á Suðurnesjum er atvinnuleysi meðal karla 14,8% en 19% meðal kvenna. Augljóslega ætti ríkisstjórnin og þingmenn svæðisins að leita logandi ljósi að lausn á vanda þeirra sem misst hafa vinnuna. Og gæta sérstaklega að Suðurnesjum sem verða allra verst úti. 

Hver sá sem lendir í því að missa vinnuna verður fyrir miklu áfalli og það getur dregið dilk á eftir sér. Langtíma atvinnuleysi hefur ekki aðeins slæmar fjárhagslegar afleiðingar heldur einnig félagslegar. Atvinnuleitendur í árangurslausri atvinnuleit þurfa því ekki aðeins fjárhagslegan stuðning heldur einnig andlegan stuðning. Gæta þarf sérstaklega að börnum atvinnulausra.

Við sjáum ekki fyrir endann á afleiðingum faraldursins vegna COVID-19. Vonandi gengur hann yfir sem allra fyrst. Eitt vitum við þó. Þau sem missa vinnuna og fara á atvinnuleysisbætur verða að fá aukinn stuðning frá stjórnvöldum. Stjórnvöld virðast hafa mikinn skilning á stöðu fyrirtækja í vanda og á að þau þurfi að búa við einhvern fyrirsjáanleika í formi stuðnings frá ríkinu. Það þurfa heimilin líka þó minna hafi borið á skilningi ríkisstjórnarinnar á þeirri þörf.

Strax þegar fólk fer af uppsagnarfresti og á atvinnuleysisbætur sér það fram á fjárhagsvanda og erfiðleika við að ráða við skuldbindingar, t.d. í formi húsnæðislána. Það sér líka fram á að eiga erfitt með að leyfa börnum sínum að taka þátt í félagsstarfi sem kostar peninga. Þegar þriggja mánaða launatengdu tímabili lýkur magnast vandinn.

Meðallaun í landinu eru um 800.000 krónur á mánuði. Tekjutengdu atvinnuleysisbæturnar sem fólk á rétt á í þrjá mánuði verða ekki hærri en 456.404 krónur á mánuði og grunnatvinnuleysisbætur sem taka við eru 289.510 krónur á mánuði. Augljóst er að heimili atvinnulausra verða fyrir gríðarlegu tjóni, með tilheyrandi afleiðingum. Þetta hefur svo margfeldisáhrif í samfélaginu því að um leið verður eftirspurn í hagkerfinu minni.

Tekjur sveitarfélaganna á Suðurnesjum hafa dregist saman, margfalt meira en í öðrum landshlutum. Sveitarfélögin verða að geta komið til móts við barnafjölskyldur og sinnt lögbundnu hlutverki sínu um velferð íbúa. Það munu þau ekki geta nema með stuðningi ríkisins ef ástandið varir lengur en nokkrar vikur til viðbótar.

Eigum við að láta þau sem voru svo óheppin að missa vinnuna vegna faraldursins taka allt tjónið á sig? Eiga fjölskyldur þeirra að líða fyrir faraldurinn? Nei, auðvitað ekki. Við eigum að dreifa byrðunum. Í þannig samfélagi viljum við búa.

Við þurfum strax að lengja réttinn til tekjutengdra atvinnuleysisbóta. Við þurfum líka að lengja réttinn til grunnatvinnuleysisbóta og hækka þær um leið. Að lágmarki ætti að lengja launatengda tímabilið í sex mánuði úr þremur og réttinn til atvinnuleysisbóta um ár til bráðabirgða. Grunnatvinnuleysisbætur ættu að hækka í það minnsta að 95% af lágmarkslaunum.

Ef þau sem treysta á lífeyrisgreiðslur frá Tryggingastofnun og einstaklingar á atvinnuleysisbótum fengju hærri greiðslur frá ríkinu myndi eftirspurnin í hagkerfinu aukast um leið, enda ekki rými fyrir sparnað á þeim bæjunum. Tímabundnar eingreiðslur til viðbótar gætu ekki aðeins komið til móts við fjárhagsvanda heimila heldur einnig aukið eftirspurn sem aftur verður til þess að störfum fjölgar.

Ég mun leggja fram frumvarp í næstu viku um hærri atvinnuleysisbætur og framlengingu á launatengda tímabilinu ef ríkisstjórnin gerir það ekki þegar að þing kemur saman 27. ágúst. Fráleitum málflutningi hægrimanna um að ef bæturnar hækki vilji fleiri draga fram lífið á atvinnuleysisbótum, vísa ég til föðurhúsanna. Eða dettur einhverjum í hug að um 22.000 manns sem nú eru atvinnulaus hér á landi hafi valið sér það hlutskipti? Þvílík fásinna!

Hvað þarf til svo ríkisstjórnin vakni og taki eftir vanda Suðurnesjamanna? Strax þarf að slá á bráðavanda heimila með hærri atvinnuleysisbótum en einnig verður að leita lausna í atvinnumálum svæðisins.

Grein eftir Oddnýju G. Harðardóttur þinflokksformann Samfylkingarinnar sem birtist fyrst í Víkurfréttum 24. ágúst.

Á laugardaginn kemur, 5. september, fer fram landsþing Ungra jafnaðarmanna. Allir meðlimir Samfylkingarinnar á aldrinum 16 - 35 ára geta skráð sig á landsþingið fyrir miðnætti í kvöld, 1. september. 

Skráning á landsing UJ: https://forms.gle/4N3dLBbDqASsGnkbA

Óskar Steinn Jónínuson Ómarsson og Ragna Sigurðardóttir hafa boðið sig fram til forseta UJ, hér að neðan má lesa tilkynningu þeirra beggja í heild sinni.

Ég hef á­kveðið að bjóða mig fram til for­seta Ungra jafnaðar­manna á komandi lands­þingi hreyfingarinnar.

Ég er 26 ára gamall Hafn­firðingur og starfa sem leið­beinandi í leik­skóla. Ég hef verið virkur í starfi Ungra jafnaðar­manna og Sam­fylkingarinnar frá því árið 2013 og hef undan­farin tvö ár gegnt em­bætti vara­for­seta UJ.

Ungir jafnaðar­menn hafa sýnt það áður að hreyfingin getur haft gríðar­leg á­hrif á stefnu Sam­fylkingarinnar, veitt for­ystu flokksins mikil­vægt að­hald og reynst honum ó­missandi liðs­kraftur í kosninga­bar­áttu.

Fram­undan er lands­fundur Sam­fylkingarinnar og mikil­vægur kosninga­vetur. Verk­efni Ungra jafnaðar­manna verða mörg og krefjandi. Á lands­fundi verðum við að berjast fyrir fram­sækinni og rót­tækri stefnu og vinna að fram­gangi ungs fólks í stofnunum flokksins.

Fram að kosningum þurfum við að sjá til þess að ungt fólk verði ofar­lega á fram­boðs­listum og eigi raun­veru­legan mögu­leika á þing­sætum. Stærsta verk­efnið verður svo að koma Sam­fylkingunni í stöðu til að leiða vinstri­sinnaða ríkis­stjórn án að­komu Sjálf­stæðis­flokksins eftir næstu kosningar.


Ég hef ákveðið að bjóða mig fram til forseta Ungra jafnaðarmanna.

Undanfarin ár hef ég tekið virkan þátt í starfi Samfylkingarinnar, m.a. sem kosningastýra Samfylkingarinnar í Reykjavík í borgarstjórnarkosningum 2018, síðan sem varaborgarfulltrúi í byrjun kjörtímabils samhliða læknanámi og nú starfa ég sem borgarfulltrúi í Reykjavík.

Mig langar að leiða uppbyggingu starfs UJ á næstu misserum - opna og breikka fylkinguna og byggja upp gott tempó inn í næstu kosningar. Næsta kjörtímabil er sérstaklega mikilvægt þar sem tvennar kosningar eru framundan, til Alþingis eftir rétt rúmt ár og til sveitarstjórna vorið 2022.

Ég tel mig geta nýtt reynslu mína úr Röskvu, þar sem ég gengdi formennskuhlutverki árið 2014-2015. Ég tók virkan þátt í að byggja upp starf Röskvu til ársins 2017 þegar Röskva bar sigur úr býtum og hlaut meirihluta í fyrsta sinn í 8 ár. Ég gengdi hlutverki forseta Stúdentáðs árið þar á eftir en þar beitti ég mér meðal annars fyrir húsnæðismálum ungs fólks, lánasjóðsmálum, geðheilbrigðismálum, jafnréttismálum og styrkingu opinbera háskólakerfisins.

Ég vil líka nýta stöðu mína sem fulltrúi sveitarstjórnar innan Samfylkingarinnar til að vekja athygli á málefnum ungs fólks. Ég vil byggja upp ungliðastarfið enn frekar, bjóða enn fleiri velkomin og búa til vettvang fyrir pólitíska umræðu á meðal ungs fólks. Það er mikilvægara nú en nokkru sinni fyrr að ungt fólk taki pláss í umræðunni og hafi eitthvað um framtíð sína að segja.

Það er langt síðan samkeppni var um þessa forystustöðu innan hreyfingar, og ég held að það geti verið hollt fyrir UJ og góð tilbreyting að bitist sé um forsetastólinn, jafnvel tækifæri til að opna samtökin enn frekar.

Hlakka til dagana framundan og vona að ég sjái sem flesta Unga jafnaðarmenn á þinginu á laugardag! 

Framtíð Ungra jafnaðarmanna er björt! 

Óskar Steinn og Ragna bjóða sig fram til forseta UJ 

Það er rétt sem hæstvirtur forsætisráðherra sagði að íslenska þjóðin sýndi bæði samheldi og seiglu þegar fyrsta bylgja veirunnar reið yfir.  

Almenningur fór eftir ráðleggingum okkar færustu heilbrigðissérfræðinga og tók sóttvarnir alvarlega. Þessi viðbrögð skiluðu árangri, en vorið var þó mörgum þungbært:  Tíu manns misstu lífið, tugir heilsuna og viðkvæmir hópar sættu einangrun með tilheyrandi vanlíðan.

Efnahagslegar afleiðingar faraldursins og sóttvarna birtust í algjöru eftirspurnarhruni og atvinnuleysi þúsunda. Þau bættust í hóp þeirra sem þegar hafði verið sagt upp mánuðina á undan - því rétt er að hafa í huga að efnahagslífið hafði kólnað stöðugt allt árið fyrir Covid; án þess að ríkisstjórnin brygðist nógu afgerandi við.

Aðgerðir ríkisstjórnarinnar gegn Covid-plágunni hafa reynst misvel - nokkuð verið um fát og seinagang. 

Öðrum aðgerðum, s.s. brúarlánum til fyrirtækja, hefur gengið alltof hægt að hrinda í framkvæmd og ég hef enn miklar efasemdir um uppsagnarleiðina. 

Samfylkingin lagðist gegn henni og taldi hana vinna gegn hlutabótaleiðinni og skapa hvata til uppsagna. Þá gagnrýndum við að ekki væru kynnt djarfari áform um ný störf, samhliða henni. 

Þá er það mikil skammsýni að ekki hafi verið stigin kröftugri skref til stuðnings sveitarfélögum -  til að vernda þá verðmætu nærþjónustu sem þar er sinnt: þar má nefna skóla og öldrunarþjónustu. 

Alvarlegast er þó líklega skortur á aðgerðum fyrir fólk og heimilin. Margir munu lenda í erfiðleikum með afborganir af lánum, leigu, kaupum á skólafatnaði eða kosta börn sín í tómstundir í haust - Jafnvel sækja sér læknisþjónustu. Hvort tveggja gæti orðið okkar ansi dýrkeypt – dýpkað kreppuna og aukið ójöfnuð. 

Við í Samfylkingunni studdum öll góð mál ríkisstjórnarinnar og unnum heiðarlega að úrbótum á þeim í meðförum þingsins. Veittum ríkisstjórninni svigrúm og vonuðum að hún lyfti sig uppúr hefðbundnum skotgröfum; opnaði á samráð og tæki fagnandi góðum hugmyndum – jafnvel frá stjórnarandstöðu.

En það var því miður allt á sömu bókina lært; allar tillögur Samfylkingarinnar, utan einnar, voru kolfelldar af meirihlutanum. 

Tillögur um hærri grunnatvinnuleysisbætur og framlengingu á tekjutengingu þeirra, 

greiðslur til eldri borgara, öryrkja og foreldra langveikra barna, aðstoð við námsmenn og álagsgreiðslur til framlínufólks.  

Frekari aðstoð við sveitarfélög, sértækum stuðningi við lítil fyrirtæki, fjárfestingar í nýsköpun, tækniþróun og listum - sem allt hefði fjölgað störfum.

Loks tillögur um aukinn stuðning við fjölmiðla - sem gegna lykilhlutverki í svona aðstæðum. Allt kolfellt.

Þegar gerðar voru tilslakanir á landamærunum í júní var  heldur ekkert samráð við stjórnarandstöðuna. Ég fullyrði hvorki að niðurstaðan hefði orðið önnur eða ákvörðunin mistök.

Þó er ljóst að það var ekki var byggt á nógu heildstæðu mati á hagrænum áhrifum þess.

Þessi gagnrýni varð áberandi í byrjun ágúst, þegar smit skutu aftur upp kolinum. 

Það má hrósa ríkisstjórnini fyrir að draga lærdóm af henni og byggja á fleiri sjónarmiðum þegar ákveðið var að herða aftur sóttvarnir við landamærin. Líka fyrir að skipa fjölmennan samráðshóp til loka árs 2021, sem á að horfa breitt á viðureignina gegn veirunni. 

En það er stór undarlegt að ekki einn einasti þingmaður hafi aðkomu að þeirri vinnu: Hvorki úr stjórn eða stjórnarandstöðu. Þeir eru þó kjörnir til að móta þær aðgerðir sem óhjákvæmilegt þykir að grípa til og samþykkja fjárútlát til þeirra.

Þó ríkisstjórnin hafi síendurtekið slegið á útrétta hönd stjórnarandstöðunnar síðustu sex mánuði – ítrekar Samfylkingin að við erum reiðurbúin vilja til nánari samvinnu um leiðir fram á við. 

Helsti munurinn á þessari kreppu og þeirri síðustu er að byrðarnar dreifast enn ójafnar nú. 

Tugþúsundir missa vinnuna og heimili þeirra verða fyrir harkalegu tekjufalli, meðan meirihluti þjóðarinnar finnur síður fyrir efnahagslegum þrengingum, þó vissulega fylgi óþægindi hörðum sóttvarnaraðgerðum.

Ungt fólk verður sérstaklega fyrir barðinu á þessari kreppu; rétt eins og þeirri síðustu. Það er fjölmennt í atvinnugreinum sem misst hafa stóran spón úr aski sínum, s.s. ferðaþjónustu og skemmtanabransanum. Samkvæmt tölum Vinnumálastofnunnar er 18 prósent atvinnuleysi í þessum aldurshóp. 

Þá eru 20% innflytjenda einnig án vinnu; fólk sem dreif áfram góðæri síðustu ára. 

Ef ekkert verður að gert, bætist þetta fólk í hóp þeirra sem þegar standa höllum fæti jaðarsett í samfélaginu; öryrkja, fátæka eldri borgara og aðra sem hafa horft á lífskjarabilið milli sín og okkar hinna breikka ár frá ári, jafnt í góðæri og niðursveiflu. 

Þá eru ótalin börn, í viðkvæmu þroskaferli, sem eru í mikilli áhættu, vegna óvissu og kjaraskerðingar foreldra sinna. 

Nú þegar búa um 6000 börn við fátækt á Íslandi og því miður er hætta á að þeim fjölgi, verði ekki nóg gert.

Aukin ójöfnuður er þekktur fylgifiskur kreppu og Það er pólitísk ákvörðun ef ekki verður gripið til nógu róttækra aðgerða gegn honum nú.

Skynsamleg efnahagsstjórn snýst ekki bara um aðgerðir til fyrirtækja – ekki síður að verja viðkvæmustu hópana og efla sérhvern einstakling. 

Ef það verður ekki gert í meira mæli er allt talið um samstöðu okkar allra innantómur fagurgali 

Veiran er óútreiknanlegt kvikindi og vitum ekki hvað viðureignin við hana mun taka langan tíma. En þá gildir að  ekki eingöngu í viðbrögðum. 

Við verðum líka að hafa kjark til þess að horfa til framtíðar - Meta allar aðgerðir út frá heildarhagsmunum og langtíma ávinningi.

Endurskipulagningin þarf að miða að því, að skapa öllum mannsæmandi lífskjör og byggja fjölbreyttara atvinnulíf, sem reiðir sig í auknum mæli á hugviti. Hún verður að taka mið af samfélagslegum breytingum samfara örri tækniþróun, baráttu okkar við loftslagsvána og til þess falin að lágmarka áhættu af stórum áföllum, sem einhvern tíma munu ríða yfir aftur. 

Ræða Loga Einarssonar á Alþingi í dag

Stjórnvöld standa frammi fyrir miklum vanda sem leiðir af Covid 19 faraldrinum. Fyrir utan heilsufarsvá sem fylgir veirunni þarf að bregðast hratt við sívaxandi atvinnuleysi. Það er ekki síður heilsufarsvá, því brottfall af vinnumarkaði með tilheyrandi tekjufalli og á stundum einangrun getur haft veruleg áhrif á heilsu fólks. Stjórnvöld hafa brugðist hratt við ýmsum efnahagslegum áskorunum til að halda fyrirtækjum gangandi en minna hefur borið á raunverulegum úrræðum til að fjölga störfum og minnka atvinnuleysi. 

Sú kreppa sem við stöndum nú frammi fyrir er ólík þeirri sem leiddi af bankahruninu 2008. Þá stóðu nánast allar fjölskyldur frammi fyrir mikilli hækkun lána auk atvinnuleysis en nú snertir kreppan landsmenn á ólíkan hátt. Verðbólgan er sem betur fer ekki farin af stað svo enn sem komið er hafa afborganir af lánum landsmanna og verðlag ekki hækkað svo heitið geti. En til þess að halda þessu í skefjum verða stjórnvöld að gera allt til að fjölga störfum. Áður höfum við í Samfylkingunni talað um ábyrgð stjórnvalda þar. Það er vel hægt að fjölga í geirum hjá hinu opinbera sem til þessa dags hefur verið undirmannaður um margra ára skeið. Skortur á hjúkrunarfræðingum hefur beinlínis komið í veg fyrir eðlilegt flæði aðgerða á heilbrigðisstofnunum sem leitt hefur til ofálags á þá hjúkrunarfræðinga sem þar eru sem svo áfram leiðir til kulnunar og flótta úr starfi. Sama er uppi á teningnum í lögregluliði landsins. Lögreglumenn eru færri í dag en fyrir tíu árum, þrátt fyrir fjölgun íbúa og áður umtalsverðan fjölda ferðamanna, sem við skulum nú vona að heimsæki okkur að nýju áður en langt um líður. Hver og einn lögreglumaður þarf að sinna mun fleiri verkefnum og taka á sig fleiri og fleiri yfirvinnutíma, rétt eins og hjúkrunarfræðingar. Þetta ástand getur svo leitt til mistaka í starfi og eins og áður segir, kulnunar vegna ofálags um árabil. Núna er tækifærið til að leysa þetta og kalla þá hjúkrunarfræðinga og lögreglumenn sem höfðu flúið bág starfskjör og starfsaðstæður inn í ferðaþjónustuna aftur til starfa. 

Annað úrræði vil ég nefna sem hvatningu til fjölgunar starfa. Á árunum eftir bankahrun var farið í fjölbreyttar aðgerðir til að fækka atvinnulausum og má þar nefna átakið “vinnandi veg” sem tókst prýðilega. Þar var fyrirtækjum veittur fjárhagsstuðningur til að ráða inn fólk af atvinnuleysisskrá. Stjórnvöld greiddu hluta launa starfsmanna í allt að 12 mánuði sem ráðnir voru af atvinnuleysisskrá. Þetta varð til þess að starfsfólk fór af atvinnuleysisbótum og í starf sem mögulega varð til framtíðar. Fyrirtækin fundu framleiðnina aukast og starfsfólkið sem áður hafði beðið eftir störfum komst í virkni. Framlag stjórnvalda vegna atvinnuleysisbóta lækkaði og allir græddu. Þetta verkefni á að ráðast í núna strax og hefði og vil ég hvetja stjórnvöld til þess á tafar. Því lengur sem atvinnuleysi variri því meiri líkur eru á félagslegum og heilsufarslegum vanda fjölskyldna. Boltinn er hjá stjórnvöldum. 

Grein eftir Helgu Völu Helgadóttur þingmann Samfylkingarinnar sem birtist fyrst í Morgunblaðinu 29. ágúst.

Á dagskrá verða hefðbundin aðalfundarstörf með kosningum í stjórn og önnur embætti.

Guðjón Brjánsson, þingmaður kjördæmisins, og Logi Einarsson, formaður Samfylkingarinnar, ávarpa fundinn og taka þátt í umræðum og fara yfir stöðuna í stjórnmálunum í dag. 

Félagsmenn sem hafa áhuga á að bjóða sig fram eða tilnefna í stjórn, eða til annarra embætta sem kosið verður um, er bent á að hafa samband við Ólaf Inga Guðmundsson, formann uppstillingarnefndar fyrir 10. september í netfangið olafuringigudmundsson@hotmail.comeða í síma 847-7700. 

Tillögur að lagabreytingum þurfa að berast undirritaðri fyrir 4. september í netfangið isabryndis@gmail.com. 

Stjórn kjördæmisráðs hvetur alla félagsmenn til að mæta á aðalfundinn, ræða stöðuna í stjórnmálunum í dag og taka þátt í  undirbúningi og umræðum vegna alþingiskosninga á næsta ári.  

Fyrir hönd stjórnar kjördæmisráðs,
Bryndís Friðgeirsdóttir, formaður 

Logi Einarsson og Guðjón Brjánsson taka til máls á fundinum og fara yfir stöðuna í stjórnmálunum 

Aðalfundur kjördæmisráðs Norðvesturkjördæmis

Viltu láta til þín taka í þágu jöfnuðar, sjálfbærni og frelsis?

Ef svarið er já hvetjum við þig til að mæta á nýliðafund Samfylkingarinnar, fimmtudaginn 17. september kl. 17:15 í húsnæði Samfylkingarinnar, Sóltúni 25 (jarðhæð, norðanmegin) 

Á fundinum verður farið yfir hugmyndafræði flokksins, uppbyggingu, málefnastarfs og hvernig hægt er að taka þátt í starfinu og hafa áhrif innan flokksins. Fulltrúar flokksins taka vel á móti gestum og bjóða það þá velkomna. Léttar veitingar verða í boði. Logi Einarsson, formaður Samfylkingarinnar og Ragna Sigurðardóttir, formaður Ungra jafnaðarmanna verða á staðnum og segja frá stefnum og straumum í flokknum og starfinu framundan. 

Fjölskyldan, vinahópurinn, gatan, hverfið, íþróttafélagið, stjórnmálaflokkurinn, þjóðin, álfan og heimurinn. Þetta er lítill hluti þeirra mengja, eða hópa,  sem við getum tengt okkur við, þar sem þeir sem rúmast innan hópanna deila einhverju sameiginlegu og geta staðið með. En til þess að samstaðan virki sem best þurfum við að finna það í verki að allir standi jafnfætis í hópnum. Að allir í hópnum fái sömu tækifæri. Þannig fáum við alla í hópnum til að hlaupa í sama takti að sama markmiði.  

Markmið okkar sem störfum í stjórnmálum hlýtur að vera að tryggja einmitt þetta. 

Jafnræði og þar af leiðandi samstöðu hópsins um að bæta lífsskilyrði flestra. 

Ef íbúarnir upplifa misrétti kemur fljótlega í ljós hvati til að reyna að komast framar í röðina á kostnað þeirra sem lengur hafa beðið og eiga erfiðara um vik. Á tímum eins og þeim sem við upplifum núna, þar sem harðnar í ári nánast um allan heim, þarf sérstaklega að vera vakandi og gæta að jöfnuði og jafnrétti. Þá er brýnt að vekja stjórnvöld til meðvitundar um að tryggja hag alls almennings og þá fyrst og fremst vernda þá sem höllustum fæti standa og þurfa stuðning.  

Við á Íslandi eru heppin, því við erum gott og vel stætt samfélag. Við erum rík af mannauði og rík af auðlindum. Við búum vissulega við magnaða og á köflum hættulega náttúru sem getur haft mikil áhrif á líf okkar en hún er líka okkar auðlind sem gerir okkur gott. Okkar ríka samfélag er því tilvalið til að jafna kjörin, minnka neyðina og koma með öllum tiltækum ráðum í veg fyrir fátækt barna og fullorðinna. Það er ótækt í jafn ríku samfélagi að hér búi þúsundir barna við sára fátækt. Saman ættum við öll að krefjast úrbóta því fátækt bitnar harkalega á samfélaginu öllu. Það er ekki svo að þessi staða sé eitthvert náttúrulögmál og að ef hlutfall fátækra í samfélagi minnki þá skerðist ríkidæmi annarra. Það er alls ekki svo því fræðin sýna einmitt að þar sem jöfnuður er meiri, þar er meiri hagvöxtur og samfélagið allt græðir.  

Til þess að auka jöfnuð á Íslandi þurfum við öll, íbúar landsins að láta okkur málið varða. Það getum við gert með fjölmörgum hætti, inni í okkar hópum, hvort sem um er að ræða inni í foreldrafélögum í skólunum, hverfisráðum, íþróttafélögum, stjórnmálaflokkum eða mannræktarsamtökum þá getum við látið gott af okkur leiða. Með samfélagsvitund verðum við meðvitaðri um stöðu hvers annars. Við höfum náð að standa saman og mynda almannavarnir gegn veiru, við eigum líka að geta staðið saman að góðum kjörum allra landsmanna til framtíðar. Ekki einn hópur gegn öðrum heldur einmitt saman til að jafna lífsskilyrði eins margra og okkur er unnt. Saman hámörkum við gæðin, en þá þurfa leikreglurnar að vera útfærðar á jafnræðisgrundvelli. 

Grein eftir Helgu Völu Helgadóttur þingmann Samfylkingarinnar sem birtist fyrst í Grafarvogsblaðinu, september útgáfunni.

Hún Rannveig Guðmundsdóttir okkar á afmæli í dag og fagnar hvorki meira né minna en 80 árum. Í morgun safnaðist saman góður hópur fólks í garðinum hennar til að gleðja hana og fagna með afmælisbarninu. Það var kátt á hjalla og skólakór Kársnesskóla var auðvitað á staðnum og söng fyrir afmælisbarnið. 

Við óskum Rannveigu hjartanlega til hamingju með afmælið og erum í senn gríðarlega þakklát fyrir hennar starf í gegnum árin í þágu Samfylkingarinnar og við hlökkum svo sannarlega til komandi stunda með okkar konu. 

Hún Rannveig Guðmundsdóttir okkar á afmæli í dag og fagnar hvorki meira né minna en 80 árum.

Leit um „��“

2366 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������“