Ég er fædd og uppalin í suður Póllandi og hef búið á Íslandi síðan árið 2001. Ég flutti í Kópavoginn fyrir 20 árum og þá stal Kópavogur hjartað mitt.  

Ég er tveggja barna móðir og grunnskólakennari að mennt. Ég hef starfað við kennslu í leik- og grunnskóla, kennt fullorðnum íslensku og unnið sem túlkur og ráðgjafi í málefnum nemenda með íslensku sem annað mál. Nú starfa ég í skólaþróunarteymi menntamálaráðuneytis en á laugardögum kenni ég pólsku í 4. bekk í Pólska Skólanum í Reykjavík. 

Ég byrjaði að taka þátt í starfi Samfylkingarinnar í Kópavogi árið 2018 og síðan þá hef ég setið í Velferðarráði bæjarins og  tekið þátt í starfi bæjarstjórnar sem varabæjarfulltrúi. 

Jöfn tækifæri fyrir jaðarsetta einstaklinga á öllum sviðum samfélagsins, kennsla og menntun fjölbreytta nemendahópa á öllum skólastigum, fjölbreytileiki og inngilding ungra og fullorðna innflytjenda í íslensku samfélagi eru mín hjartans mál. Velferðar- og menntamál í Kópavoginum okkar allra eru mér mikilvæg og ég er meira en tilbúin til að leggja mitt af mörkum í þeim málum. Ég býð krafta mína til að byggja upp sterkt nútímasamfélag sem fagnar fjölbreytileika, stuðlar að virkri þátttöku allra sína meðlima, aðstoðar þá sem þurfa á hjálparhönd að halda og tryggir framúrskarandi menntun fyrir okkar ungu kynslóð.  

Urodziłam się i wychowałam w południowej Polsce, a na Islandii mieszkam od 2001. Do Kópavogur, które skradło moje serce, przeprowadziłam się przed dwudziestu laty. 

Mam dwoje dzieci i jestem z wykształcenia nauczycielką. Pracowałam m.in. jako tłumaczka, nauczycielka w przedszkolu i szkole podstawowej, doradczyni edukacyjna d.s. uczniów z językiem islandzkim jako drugim oraz uczyłam dorosłych imigrantów języka islandzkiego. Obecnie pracuję w zespole d.s. rozwoju szkolnictwa w Ministerstwie Edukacji, a w soboty uczę czwartoklasistów języka polskiego w Szkole Polskiej w Reykjaviku im. Janusza Korczaka. 

Swoją działalność w Samfylking rozpoczęłam w 2018 i od tego czasu biorę udział posiedzeniach miejskiej rady d.s. pomocy społecznej oraz posiedzeniach Rady Miasta Kópavogur jako tzw. radna rezerwowa. 

Równe szanse dla osób marginalizowanych na wszystkich płaszczyznach życia społecznego, nauczanie i edukacja zróżnicowanych grup uczniowskich, różnorodność społeczna oraz wspieranie procesu inkluzji młodych i dorosłych migrantów w islandzkim społeczeństwie są bliskie mojemu sercu. Sprawy dotyczące polityki społecznej oraz edukacji w naszym mieście są dla mnie bardzo ważne, dlatego też jestem gotowa do pracy na ich rzecz. 

Chcę budować nowoczesne społeczeństwo, które cieszy się ze swojej różnorodności, wspiera aktywny udział wszystkich swoich członków w życiu społecznym, pomaga tym, którzy potrzebują wsparcia i zapewnia naszemu młodemu pokoleniu wzorową edukację.  

Frambjóðendur í flokksvali í Reykjavík

3. sæti

Hjálmar Sveinsson

4. - 6. sæti

Ólöf Helga Jakobsdóttir

5. - 6. sæti

Pétur Marteinn Urbancic Tómasson

3. - 4. sæti

Sabine Leskopf

Sara Björg Sigurðardóttir

Skúli Þór Helgason

Stein Olav Romslo

5. sæti

Þorleifur Örn Gunnarsson

Þorkell Heiðarsson

Aron Leví Beck

Birkir Ingibjartsson

1. sæti

Dagur B. Eggertsson

4. sæti

Ellen Calmon

Guðný Maja Riba

2. sæti

Heiða Björg Hilmisdóttir

Frambjóðendur

Gerð var sú eðlilega krafa að Icelandair, sem hafði þegið stuðning ríkisins við   að segja upp fólki, réði starfsfólkið inn aftur í starfsaldursröð þegar starfsemi fyrirtækisins leyfði. Icelandair hafði ekki gert það heldur valið úr hópnum eftir eigin geðþótta. 

Niðurstaða félagsdóms er skýr um að Icelandair, hafi  borið að  fara  eftir  starfsaldri  þegar félagið  afturkallaði  uppsagnir  flugfreyja  og  flugþjóna.

Í rökstuðningi Samtaka atvinnulífsins sem tók til varnar fyrir Icelandair segir: „Stefndi  bendir  á  að  við  meðferð  Alþingis  á frumvarpi  því,  sem  orðið  hafi  að  lögum  nr.  50/2020,  hafi  verið  hafnað  þeirri breytingartillögu að starfsaldur ætti að ráða við endurráðningu í störf.“

Við afgreiðslu uppsagnarleiðarinnar með lögum nr. 50 vorið 2020 lagði ég fram breytingartillögu um að skýrt yrði kveðið á um í lögunum að endurráðning skyldi verða í starfsaldursröð. Sú tillaga var felld. Reyndar voru það aðeins þingmenn Samfylkingarinnar sem greiddu henni atkvæði ásamt einum þingmanni utan flokka. 

Milli umræðna um málið hafði forseti ASÍ sent öllum þingmönnum bréf um mikilvægi þess að slík tillaga yrði samþykkt. Stjórnarþingmönnum og ráðherrum í ríkisstjórninni var því alveg ljóst hver gallinn var á frumvarpinu en höfnuðu tillögunni og gáfu með því skýr skilaboð til fyrirtækja og Samtaka atvinnulífsins að starfsaldur skipti ekki máli við endurráðningu. 

Markmiðið með uppsagnarleiðinni var að koma í veg fyrir gjaldþrot fyrirtækja en ekki að skerða réttindi launafólks. Tillaga okkar í Samfylkingunni um að koma í veg fyrir að brotið yrði á starfsmönnum fyrirtækja sem fengju aðstoð ríkisins við að segja upp fólki, var felld af ráðherrum og stjórnarþingmönnum. Og nú þegar félagsdómur hefur dæmt Flugfreyjufélaginu í vil verða stjórnvöld að axla ábyrgð.

Ríkið greiddi út rúmar 12 milljarða króna til fyrirtækja til að aðstoða þau við að segja upp fólki. Við í Samfylkingunni studdum ekki uppsagnarleið ríkisstjórnarinnar. Nær hefði verið að aðstoða fyrirtækin við að halda ráðningarsambandi við starfsfólk sitt í heimsfaraldri. 

Bláa lónið, hótel, rútufyrirtæki og ýmis fyrirtæki flest tengd ferðaþjónustu fengu líka styrki. Ráðast verður í greiningu á því hvernig endurráðningum þessara fyrirtækja hefur verið háttað. Stjórnvöld eiga að gera þá skýlausu kröfu til fyrirtækja sem njóta ríkisaðstoðar að þau sýni samfélagslega ábyrgð og virði rétt launamanna.

Til hamingju með sigurinn Flugfreyjufélag Íslands!

Niðurstöður Félagsdóms voru birtar 25. janúar sl. í máli Alþýðusambands Íslands fyrir hönd Flugfreyjufélags Íslands, gegn Samtökum atvinnulífsins fyrir hönd Samtaka ferðaþjónustunnar vegna Icelandair ehf.

Fjölskylduvæn borg fyrir fjölbreytt fólk

Ég heiti Ellen Calmon og býð fram krafta mína í 4. sætið í flokksvali Samfylkingarinnar í Reykjavík.

Ég hef verið ötul talskona mannréttinda, jafnréttis og velferðar í borgarstjórn, þar hef ég meðal annars talað fyrir réttindum og þátttöku barna og fatlaðs fólks. Reykjavík á að vera fjölskyldu- og aldursvæn borg en ég vil einnig að hún verði barnvænt sveitarfélag í samræmi við hugmyndafræði UNICEF.

Borgin á að vera umfaðmandi og manneskjuleg, þar sem allir borgarbúar fá tækifæri til að vaxa og dafna á eigin forsendum óháð öllum breytum. Í starfi mínu sem borgarfulltrúi hef ég lagt áherslu á að jafnrétti, lýðræði, inngilding og hugmyndafræði algildrar hönnunar séu höfð að leiðarljósi í allri uppbyggingu á þjónustu og skipulagi borgarinnar. Þetta eru allt málefni sem snúa að því mæta manneskjunni á hennar eigin forsendum, málefni sem ég brenn fyrir.

Ég tók sæti sem varaborgarfulltrúi árið 2018 og borgarfulltrúi þann 1. júní 2020 í miðjum heimsfaraldri. Þetta kjörtímabil hefur verið fordæmalaust, krefjandi og lærdómsríkt en spennandi og gefandi í senn. Ég brenn fyrir verkefnunum sem fyrir okkur liggja og sækist hér með eftir umboði til að fá að halda áfram að vinna að jöfnuði og enn betri borg.

Auk annarra verkefna hef ég verið fulltrúi Samfylkingarinnar í mannréttinda-, nýsköpunar- og lýðræðisráði, menningar-, íþrótta- og tómstundaráði og velferðarráði. Ég gegni einnig formennsku stjórnar Fjölsmiðjunnar á höfuðborgarsvæðinu og hef tekið þátt í stýrihópi um endurskoðun á jafnlaunastefnu og menningarstefnu Reykjavíkur sem samþykkt var nýlega. Í menningarstefnunni má sjá glöggt sjá áherslur sem ég er stolt af eins og inngildingu, aðgengi og barnamenningu.

Ég er uppalin í Breiðholtinu. Foreldrar mínir voru frumbyggjar þar. Nýflutt til Íslands tóku þau þátt í að byggja blokkina okkar í Fífuselinu. Pabbi minn er franskur innflytjandi og mamma mín er hálf norsk og hálf íslensk. Ég er því af erlendum uppruna en fædd og uppalin í Reykjavík með íslensku að móðurmáli. Eftir um 20 ár í Breiðholtinu og stúdentspróf frá Kvennaskólanum lá leið mín til Akureyrar í háskólanám en lauk svo í Kennaraháskóla Íslands með B.Ed. gráðu. Síðar lá leið mín í Háskóla Íslands þaðan sem ég lauk diplómagráðu í opinberri stjórnsýslu en hef einnig stundað meistaranám í því fagi. Nú bý ég í Vesturbæ Reykjavíkur með eiginmanni mínum Johan Tegelblom sem er sænskur og saman eigum við soninn Felix Hugo sem er 10 ára og gára tvo.  

Mér finnst dásamlegt að ferðast með vinum og fjölskyldu. Einnig er ég dugleg að heimsækja söfn og sýningar í Reykjavík árið um kring. Allra best finnst mér þó að eiga gæðastundir með syni mínum og eiginmanni.

Kennari, flugfreyja, menningarfulltrúi og formaður

Ég hef starfað í fisk- og kjötvinnslu, á leikskólum, í frístundaheimili og félagsmiðstöð, sem flugfreyja, grunnskólakennari, fræðslu- og menningarfulltrúi, framkvæmdastjóri ADHD samtakanna, ritari þriggja borgarstjóra, að innleiðingu Barnasáttmálans í skóla- og frístundastarf og sem formaður Öryrkjabandalagsins svo eitthvað sé nefnt.   

Þá hef ég sinnt fjölmörgum sjálfboðaliðastörfum í þágu mannréttinda- og samfélagsmála, meðal annars sem formaður stjórnar Mannréttindaskrifstofu Íslands, fulltrúi í framkvæmdastjórn Samfylkingarinnar, forman Samfylkingarfélagsins í Reykjavík, ritari Kvenréttindafélags Íslands og stjórnarkona í European Womens Lobby sem eru stærstu kvenréttindasamtök Evrópu.

Reykjavíkurborg á að vera fjölskylduvæn borg fyrir fjölbreytt fólk, græn og  mannvæn borg jöfnuðar.

Ég lofa að leggja mig alla fram um að svo verði og óska eftir stuðningi þínum í  4. sætið.

Ég er alltaf til í spjall, endilega sláðu á þráðinn 694 7864 eða sendu mér póst ellen.calmon@reykjavik.is

Ellen Calmon - flokksval í Reykjavík 2022

Húsnæðismálin eru velferðarmál. Það verður að veita aukinn félagslegan stuðning því ójöfnuðurinn sem ástandinu fylgir mun bitna til lengri tíma á samfélaginu öllu.

Á dögunum kynnti Varða, rannsóknarstofnun vinnumarkaðarins, niðurstöður könnunar á stöðu launafólks innan aðildafélaga ASÍ og BSRB.

Í könnuninni kom fram að einstæðir foreldrar standa langverst, eru líklegri til að búa í leiguhúsnæði, andleg heilsa þeirra verri en hinna og þau neita sér frekar um heilbrigðisþjónustu.

Innflytjendur tóku á sig mikið högg í covíd faraldrinum. Misstu mörg vinnuna og þau sem hafa fengið endurráðningu eru jafnvel á lægri launum en áður. Innflytjendahópurinn er vel menntaður, um helmingur þeirra er með háskólapróf. Líkt og með einstæða foreldra eru þau líklegri til að vera leigjendur og andleg líðan þeirra bágborin.

Auk þess er atvinnuleysi enn mikið. Atvinnuleysi í desember var 4,9% - 10.161 einstaklingar voru þá atvinnulausir. Atvinnuleysi á Suðurnesjum er hins vegar mun meira en landsmeðaltalið. Þar er atvinnuleysið 9,3%, 10% meðal kvenna og 8,9% meðal karla.

Húsnæðiskostnaður gerður viðráðanlegur

Staða fólks á leigumarkaði er erfið og ótrygg, ekki síst nú um stundir þegar verðbólgan vex og leiga sem bundin er vísitölu, hækkar sjálfkrafa.

Verðbólgan og vaxtahækkanir verða til þess að húsnæðiskostnaður fólks með lágar og meðaltekjur fer enn lengra yfir viðmiðunarmörk af ráðstöfunartekjum. Markmiðið í löndum sem við viljum bera okkur saman við, er að húsnæðiskostnaður fari ekki yfir 25% af ráðstöfunartekjum heimila. Á Íslandi erum við mjög langt frá því marki og ástandið er að versna hratt þessa dagana. Húsnæðiskostnaður þeirra sem búa í eigin húsnæði er hærri á Íslandi en í nokkru öðru Evrópulandi og húsnæðisbætur hér í skötulíki og ná engan veginn að bregðast við því alvarlega ástandi sem nú er uppi.

Ég tek undir ályktun miðstjórnar ASÍ þar sem kallar stjórnvöld til ábyrgðar vegna hrattvaxandi verðbólgu og neyðarástandi á húsnæðismarkaði. Ríkisstjórnin verður að bregðast strax við og grípa til aðgerða þegar í stað til að bæta stöðu fólksins sem verður verst úti.

Einfalt er að bæta húsnæðisbótakerfið, bæði með vaxtabótum og leigubótum. Þannig má bregðast fljótt við. Barnabótakerfi með hærri greiðslum sem ná óskertar til meðaltekna er einnig skilvirkt kerfi til jöfnunar. Framtíðarlausnin er að efla til muna félagslegt íbúðarkerfi.

Stjórnvöld hafa sýnt tímabundnum vanda fyrirtækja skilning.

Greinin birtist á vísi.is 5. febrúar 2022. 

Það blasir við að grípa verður til aðgerða til að mæta alvarlegri stöðu á húsnæðismarkaði. Ríkisstjórnin verður að skilja að húsnæðismál eru fyrir fólk og fjölskyldur í landinu en ekki eingöngu fjárfesta. 

Ég heiti Sigurður M. Grétarsson og gef kost á mér í 2. sætið í flokksvali Samfylkingarinnar í Kópavogi. Ég er giftur Evu Nittaya S. Grétarsdóttur. Ég er faðir 4 barna og afi 2 ungra stráka.

Ég hef verið virkur í Samfylkingunni síðan árið 2003 og hef nokkrum sinnum verið í stjórn Samfylkingarinnar í Kópavogi auk þess að hafa stafað í nefndum Kópavogs á sviði umferðamála og leikskólamála. Ég hef einnig verið starfað í málefnanefndum á vegum Samfylkingarinnar á landsvísu.

Ég hef komið að foreldrastarfi meðal annars í stjórn foreldrafélaga í bæði leikskóla og grunnskóla og var eitt ár formaður foreldrafélags Álfhólsskóla.

Ég hef megnið af minni starfsæfi starfað hjá Tryggingastofnun ríkisins sem sérfræðingur í lífeyristryggingum.

Á sveitastjórnarstigi brenn ég mikið fyrir skólamálum og stuðningi við barnafjölskyldur auk skipulagsmála þjónustu við aldraða og fatlaða og samgöngumál þar sem ég er mikill áhugamaður um aukningu vistvænna samgangna bæði bættum almenningssamgöngum og aðstöðu til hjólreiða.

Eitt af þeim málum sem ég tel brýnt að taka á strax á þessu ári er viðbrögð við mikilli fjölgun barnsfæðinga á seinasta ári sem stefnir í að vera svipuð á þessu ári. Þetta leiðir til mikillar aukningar í þörf fyrir leikskólarými og þjónustu dagforeldra en á sama tíma er ekki í farvatninu nein fjölgun leikskólarýma á þessu ári og meira að segja ekki öruggt að þeim fjölgi á næsta ári þó vissulega sé stefnt að því. Það er ekki heldur neitt sem bendir til þess að dagforeldrum fjölgi á næsta ári og er reyndar ekki til staðar nein áætlun um að reyna slíikt.

Það er því ljóst að ef ekkert verður að gert mun mikill fjöldi foreldra ungbarna ekki komast til vinnu nema þá í mesta lagi stopult í langan tíma eftir að fæðingarorlofi lýkur sem getur haft slæmar afleiðingar fyrir fjárhag þeirra og jafnvel stöðu á sínum vinnustað. Við erum ekki enn farin að sjá þetta vandamál aukast mikið því foreldrar þeirra barna sem fæddust í þessari fæðingarsprengju eru flestir enn í fæðingarorlofi. En vandinn mun koma þegar því líkur og þá er orðið of seint að bregðast við.

Þar sem ekkert bendir til að hægt sé að leysa þennan vanda með hefðbundnum aðgerðum enda tekur langan tíma að byggja leikskóla þá þarf að skoða nýjar leiðir og meta hvort þær geti gengið upp. Það er væntanlega margt sem er hægt að gera en tvær leiðir sem ég tel vert að skoða eru annars vegar að kanna hvort hægt sé að bjóða upp á 5 ára bekki í einhverjum grunnskólum þar sem foreldrar geta sótt um fyrir sín börn og með þeim hætti létt á leikskólunum og hins vegar að bjóða upp á sömu niðurgreiðslu og nú býðst til þeirra foreldra sem eru með börn hjá dagforeldrum fyrir þá sem ráða til sín au pair. Vissulega hentar það ekki öllum enda þarf að hafa auka herbergi í húsinu til að geta það en þeir foreldrar sem myndu nýta sér þá leið eru þá ekki að taka pláss hjá dagforeldrum sem einhverjir aðrir fá þá í staðinn. Svo má líka benda á að þegar nýtt barn fæðist munu foreldrar hvort eð er þurfa að stækka við sig ef þeir hafa ekki þegar herbergi fyrir barnið og þurfa þá í raun bara að gera það einhverjum mánuðum fyrr en ella. Þetta eru bara hugmyndir sem ég tel vert að skoða og það eru örugglega til fleiri leiðir en eitt ættum við ekki að gera varðandi þetta vandamál og það er að gera ekki neitt.

Guðmundur Ingi Þóroddsson - 3. - 5. sæti

Tæplega fimmtugur skáti úr Breiðholtinu  og Árbæ sem gekk snemma til liðs við Björgunarsveitina Fiskaklett og síðar Björgunarsjóflokk Ingólfs. Hef í seinni tíð lítt komið að störfum björgunarsveita landsins en sinni á hverjum degi ákveðnum björgunarstörfum í gegnum félagasamtökin Afstöðu.  Í dag vinn ég að velferðarmálum og stunda BA nám í félagsráðgjöf í Háskóla Íslands.  

Ég hef verið hamingjusamlega giftur eiginmanni mínum Titu Ciprian Balea frá Rúmeníu í níu ár og erum við búsettir í Hólahverfinu í Breiðholti.   

Samfylkingin á það skilið að vera stærsti stjórnmálaflokurinn í Reykjavík. Jafnaðarstefnan hefur sjaldan verið jafn mikilvæg og einmitt núna og því afskaplega brýnt að ábyrgur og traustur jafnaðarflokkur sé við stjórnvölin.   

Það hefur verið mér mikil ánægja að taka þátt í innra starfi flokksins á undanförnum árum, meðal annars með stofnun Jafnaðarfélagsins sem þegar hefur tryggt Samfylkingunni fjölda atkvæða, en nú er kominn tími til að ég láti einnig að mér kveða út á við.  

Ég sækist eftir stuðningi ykkar í 3.-5. sæti á lista Samfylkingarinnar í sveitarstjórnarkosningunum í vor og hef þá bjargföstu trú að árið 2022 sé ár Samfylkingarinnar í borginni. Það er ekki nóg að við ætlum að halda vörð um þau 15.000 atkvæði sem við fengum í borginni síðast heldur verðum við að auka þau um nokkur þúsund. Það gerist ekki nema með nýliðun.   

Eins og margir eflaust vita þá eru mannréttindamál og velferðarmálin ofarlega á blaði hjá mér. Við sem samfélag þurfum að gera meira fyrir minnihluta- og jaðarsetta hópa, við þurfum að jafna tækifærin til þess að efla borgina okkar. Í þessum málaflokki hef ég víðtæka þekkingu og fylgist grannt með því hvernig málum er háttað í þeim löndum sem við berum okkur gjarnan saman við.  

Ég er aftur á móti maður margra málefna. Ég hef komið að stofnun fyrirtækja í ýmsum rekstri, bæði hér á landi og erlendis, og séð um daglegan rekstur með öllu sem fylgir. Ég hef góða kostnaðarvitund og get tekið erfiðar ákvarðanir ef með þarf en reyni ávallt að beita lausnamiðaðri hugsun og sveigjanleika. Ég er maður sáttastjórnmála.  

Fyrir mér er ljóst að smærri fyrirtæki þurfa einfaldara og jákvæðara regluverk ef þau eiga að blómstra í borginni okkar. Þá þarf að efla þjónustu í úthverfunum og byggja brú á milli ólíkra hópa til þess að sætta sjónarmið þegar kemur að uppbyggingu, samgöngum og fjölbreytileikanum.   

Nánar má fræðast um það fyrir hvað ég stend á vefsvæði mínu, www.gudmunduringi.is , eða með því að senda mér tölvupóst á netfangið gummi2905@hotmail.com     

https://www.facebook.com/groups/gummiframbod2022/ 

Guðmundur Ingi Þóroddsson - flokksval í Reykjavík 2022

Ég heiti Sigrún og er Sverrisdóttir ég er að sækjast eftir 2. sæti á lista Samfylkingarinnar í Hafnarfirði í komandi sveitastjórnarkosningum.

Ég er fædd á landspítalanum og telst því ekki gaflari en er alin hér upp nánar tiltekið í Besturbænum og í blómabúðinni hennar ömmu Sigrúnar Þorleifsdóttur eða Dúnu á Linntestígnum.

Víðistaðaskóli er grunnskólinn sem ég gekk í og svo hóf ég nám menntaskólanum við Hamrahlíð að grunnskóla loknum en flutti mig svo í Flensborg og lauk stúdentsprófi þaðan. 

Foreldrar mínir eru Sigurður Sverrir Gunnarsson byggingafræðingur hann er látinn en starfaði sem verkefnastjóri hjá Hafnarfjarðarbæ síðustu árin. Móðir mín er Sigríður Gísladóttir Félagsliði.

Maðurinn minn heitir Davíð Már Bjarnason og starfar hann sem upplýsingafulltrúi Slysavarnarféalagsins Landsbjörg. 

Við eigum þrjú börn, þau Kristínu Söru 19 ára, Ísak Má 13 ára og Viktoríu Ellen 5 ára.

Starfsferill minn byrjaði að sjálfsögðu í blómabúðinni Burkna sem amma mín stofnaði og rak til fjölda ára. 

Því næst lá leiðin í Sparisjóð Hafnarfjarðar og þaðan í Íslandsbanka, ég byrjaði sem gjaldkeri og endaði bankaferilinn sem sérfræðingur í húsnæðislánaþjónustu. 

Þegar ég hafði starfað í bankakerfiu í einhver 15 ár þá uppgötvaði ég að mig langaði að gera eitthvað allt annað en það og fór ég og náði mér í réttindi sem leiðbeinandi í skyndihjálp og hóf að vinna við það að kenna fólki fyrstu viðbrögð í slysum og veikindum og hef ég bæði kennt fyrir Björgunarskóla Slysavararfélagsins og Rauða krossinn

Árið 2014 bauðst mér sumarvinna í minnsta sveitafélagi landsins Árneshreppi á ströndum, ég gerðist sundlaugavörður í Krossneslaug og kunni svo vel við mig í sveitinni að ég ákvað bara að ef ég ætlaði að prufa það að eiga heima einhversstaðar annarsstaðar en í Hafnarfirði þá væri þetta tilvalinn staður til þess. Ég flutti því þangað ásamt fjölskyldunni og næstu tvö árin vann ég ásamt því að sjá um laugina á skrifstofu hreppsins. 

Þar kom ég að flestu því sem kemur að því að reka sveitarfélag þó að vissulega sé það mun minna í sniðum en Hafnarfjörður.  

2016 fluttum við aftur til Hafnarfjarðar og sneri ég mér þá aftur að skyndihjálparkennslunni. 

Svo hef ég síðustu tvö ár verið við nám í hjúkrunarfræði við Háskólann á Akureyri.

Fyrir 4 árum þá var ég fengin til að taka þriðja sæti á lista samfylkingarinnar hérna í Hafnarfirði.

Ég náði því miður ekki föstu sæti í Bæjarstjórn en hef verið varabæjarfulltrúi á kjörtímabilinu og nú frá áramótum þá hef ég starfað sem bæjarfulltrúi. 

Ég hef einnig setið í fræðsluráði og sit nú í umhverfis- og framkvæmdaráði ásamt því að hafa átt sæti í ýmsum starfshópum á kjörtímabilinu. 

Þetta hefur verið skemmtilegur tími, krefjandi og lærdómsríkur. 

Það er frábært að fá  tækifæri eins og það sem mér var gefið til þess að vinna og starfa í því að bæta nærsamfélagið okkar. 

Við erum vissulega búin að vera í minnihluta þennan tíma en ég tel að við höfum staðið okkur vel á vaktinni og við það að veita meirihlutanum aðhald.

Mig langar mjög mikið að fá að nýta þá reynslu sem safnast hefur í sarpinn á þessu kjörtímabili til þess að koma enn sterkari inn á því næsta og vinna góð verk fyrir bæinn okkar. Ef ég fæ ykkar stuðning þá mun ég svo sannarlega leggja mig alla fram í þeim efnum. 

En ef ég tipla svona á því helsta sem kemur upp í hugann hvað málefnin varðar og það sem stendur upp úr hjá mér eftir þetta fyrsta kjörtímabil mitt í pólitík er:

Samtal eða öllu heldur skorturinn á samtali sem mér finnst vera svo áberandi hérna í bænum okkar. Við eigum að virkja samtalið við íbúana í bænum, við eigum að eiga þetta samtal. Íbúar bæjarins eiga að koma að ákvarðanatöku um nærumhverfi sitt með miklu víðtækari hætti en nú er

Ég er þeirrar skoðunar að ef hugmyndin er góð þá þarf ekkert að vera feimin við að kynna hana og ræða við bæjarbúa og sérfæðingana okkar á hverju sviði og fá þannig bestu niðurstöðuna. Íbúalýðræði er semsagt klárlega málið ef þú spyrð mig. 

Samgöngur, það má gefa vel í þar, við þurfum alvöru valkost annan en einkabílinn og þar kemur borgarlína sterkt inn ásamt því að það þarf að bæta göngu og hjólaleiðir,

Það er  talsverð vinna en það er vel gerlegt. 

Umhverfismálin eru mál sem ekki má horfa framhjá við getum ekki beðið með þau. Við þurfum að taka okkur verulega á þar og það eru ótal tækifæri til að gera betur. 

Ég finn það vel að ég er jafnaðarmanneskja í húð og hár. 

Ég vil leitast við að jafna byrðarnar í samfélaginu, við eigum að létta undir með barnafjölskyldum, og þeim sem tekjulægri eru. 

Við eigum að tryggja að öll börn hafi aðgang að tómstundum og þróttum. 

Ég vil að við setjum menntun barnanna okkar í forgang og vinnum að því að gera skólana okkar að aðlaðandi vinnustöðum. 

Leikskólarnir okkar, síðasta kjörtímabil hefur litast mjög af umræðum um mönnun leikskóla og svo sumaropnanir þar sem ákveðið var á síðasta ári að hafa leikskóla opna allt sumarið þrátt fyrir hörð mótmæli yfir 90% starfsmanna og þessi ákvörðun var tekin á sama tíma og hlutfall leikskólakennara er ekki nema 26% starfsmanna. 

Við stóðum með fagfólkinu okkar í þessari baráttu og nú í ár hefur þessi ákvörðun verið dregin til baka og ákveðið að loka leikskólum 2 vikur í sumar 

Samgöngur – borgarlína – við þurfum að bjóða upp á alvöru valkosti aðra en einkabílinn.

Samtal við bæjarbúa  - R Akureyri til fyrirmyndar í þessum efnum eykjavík og, hverfissíður virkar  og ´íbúar hafa eitthvaðum það að segja hvað era ð gerast í nærumhverfinu þeirra. 

Stefnumótun langt fram í tímann og hætta bútasaum, það þarf að taka af skarið og þora að horfa til framtíðar. 

Uppbygging – íbúðalóðir, húsnæði, hvaða möguleikar eru í stöðunni og hvernig er hægt að hraða þeim í framkvæmd .

Göngu og hjólastígar – það er svo vel hægt að tengja stígakerfið saman og gera greiðar og skýrar leiðir í gegn um bæinn .

Unga fólkið okkar, húsnæðisskortur – skv vísi í gær 8. Febrúar voru 14 2-3 herbergja íbúðir til sölu í Hafnarfirði, þar af voru  4 mertkar seldar og tvær eru í húsnæði ætluðu eldri borgurum þannig að í Hafnarfirði eru í dag 8 íbúðir til sölu svona dæmigerðar íbúðir fyrir fyrstu kaup. 

Og ef þetta úrval er skoðað með hlutdeildarlán í huga sem er úrræði semhugsað var til þess að gefa tekjulægra fólki kost á að komast inn á húsnæðismarkaðinn þa´sýnist mér engin þessara íbúað sem eru til sölu í Hafnarfirði falla undir þær reglur sem gilda um lánveitingu. 

Það eru því eins og staðan er í dag og raunar eins og staðan er búin að vera allt kjörtímabilið, afar fáir kostir í boði.

Ég vil bæ sem ástundar virkt íbúalýðræði í allri stefnumótun og ákvarðanatöku bæjarfélagsins. Ég vil bæ þar sem velferð, jöfnuður og jafnrétti eru leiðarljósin við stjórnun hans, þar sem öllum börnum og unglingum eru tryggð jöfn tækifæri til náms og tómstunda. 

Sem jafnaðarmaður tel ég það eitt mikilvægasta verkefni bæjarstjórnar að jafna byrðarnar í samfélaginu og leitast við að létta álögur, sem íþyngja barnafjölskyldum og tekjulægri hópum samfélagsins. Ég vil bæjarfélag sem setur menntun barna okkar í forgang á öllum skólastigum og ég vil bæ sem hlúir vel að starfsfólki sínu og tryggir því framúrskarandi starfsaðstæður. 

Ég vil líka bæ sem lyftir umhverfis- og loftslagsmálum til öndvegis og bæ þar sem skipulag er unnið á forsendum fólks og iðandi mannlífs en ekki á forsendum fjármagns og fjárfesta og varðveitir bæjarmyndina. Og ég vil að sjálfsögðu bæ þar sem ýtt er undir blómstrandi menningarlíf og íþróttalíf í bænum allan ársins hring.  

Fyrir kosningarnar 14. maí þurfum við jafnaðarfólk að leggjast á eitt til þess að tryggja Samfylkingunni góða kosningu. Ábyrgð okkar er mikil því það er alveg ljóst að sterk Samfylking er forsenda þess að hægt verði að fella meirihluta stöðnunar og kyrrstöðu í bænum - meirihluta Framsóknar - og Sjálfstæðisflokks. Í málflutningi okkar verðum við fyrst og fremst að horfa til framtíðar og hafa skýra framtíðarsýn fyrir bæinn okkar og framtíðarkynslóðir hans. Í kosningabaráttunni skiptir gott útsýni út um framrúðuna meira máli en baksýnisspegillinn þó hann sé auðvitað nauðsynlegur líka. 

Sigrún Sverrisdóttir - flokksval í Hafnarfirði

Ákveðið var að beita bankakerfinu til að koma fjármagni út í kerfið, í stað þess að beita tækjum ríkisfjármálanna með markvissum hætti. Eiginfjárkröfur á bankanna voru lækkaðar sem og bankaskattur í þeirri von að fyrirtækin fengju fyrirgreiðslu til að halda starfsemi gangandi. Fjármagnið leitaði hins vegar ekki þangað. Með þessum seinagangi á sviði ríkisfjármála varð til tómarúm sem Seðlabankinn þurfti að stíga inn í með mjög afgerandi vaxtalækkunum.

Niðurstaðan er methagnaður bankanna upp á 80 milljarða króna eftir eina mestu kreppu Íslandssögunnar. Niðurstaðan er að nær allar lánveitingar fjármálafyrirtækja hafa ratað inn á húsnæðismarkaðinn. Niðurstaðan er 25% hækkun húsnæðisverðs frá upphafi faraldurs. Önnur slík hækkun á 5 ára tímabili, tímabili þessarar ríkisstjórnar. Og niðurstaðan er tæplega 6% verðbólga.

Nú stefnir í sögulega hraðar vaxtahækkanir. Ungt fólk, og tekjulágt, sem má ekki við hröðum breytingum í greiðslubyrði stendur nú frammi fyrir kostnaðarkreppu. Kæla þarf hagkerfið með því að minnka neyslu vegna þess að skuldirnar eru komnar til að vera sem og íbúðaverðshækkanirnar.

Stjórnvöld vitnuðu ítrekað á undanförnum mánuðum, og sérstaklega í aðdraganda kosninga, til lágra vaxta vegna velheppnaðra efnahagsúrræða og gáfu til kynna að um eðlilegt ástand væri að ræða á markaði fyrir húsnæðislán. Ítrekað hefur komið fram að aldrei hafi fleiri getað skuldsett sig fyrir fyrstu fasteign en nú á tímum kórónuveirufaraldursins. Þetta er fyrst og fremst ungt fólk sem hefur sín fullorðinsár með miklar skuldir á bakinu vegna þess hve mikið íbúðaverð hefur hækkað. 

Efnahagsstefna stjórnvalda hefur byggst á því að láta heimilin í landinu skuldsetja sig fyrir efnahagsbatanum. Heimilin bættu við sig 450 milljörðum króna í skuldum á tímum kórónufaraldurs. Þessi viðbótarskuldsetning hefur orðið til þess að auka fjármálaóstöðugleika í landinu, líkt og Seðlabankinn hefur varað við, en að sama skapi gert heimilin berskjölduð fyrir hertu aðhaldsstigi í peningastjórnun. Nú stefnir í talsverða breytingu á greiðslubyrði þessara hópa á mjög skömmum tíma þegar verðbólga rýkur upp. 

Í gær lögðum við í þingflokki Samfylkingarinnar ásamt fulltrúm Flokks fólksins, Pírötum og Viðreisnar í fjárlaganefnd fram tillögu á Alþingi um að ríkisstjórnin grípi til mótvægisaðgerða með auknum fjárhagsstuðningi, annars vegar með sértækri niðurgreiðslu á húsnæðiskostnaði viðkvæmra hópa og hins vegar með dreifingu húsnæðisgreiðslna til skamms tíma fyrir stærri hóp heimila til að milda höggið af hröðum viðsnúningi vaxta og verðbólgu. Slíkar aðgerðir verða að byggja á upplýsingum og greiningu á þeim hópum sem geta orðið fyrir mestum skaða vegna örra breytinga á vaxtakjörum og verðhækkunum á nauðsynjavörum.

Þessar hugmyndir okkar eru ekki gripnar úr lausu loft, mótvægisaðgerðir eru skynsamlegar og til marks um ábyrga efnahagsstjórn á þessum tímapunkti. Fordæmin eru nú þegar komin erlendis frá um aðgerðir til að milda höggið fyrir heimilin í landinu. Líta má til Bretlands í því samhengi þar sem gripið hefur verið til mótvægisaðgerða í formi frestunar á greiðslum og skattaafslátta vegna hækkunar á orkuverði þar í landi.

Það má ekki endurtaka þau mistök sem áttu sér stað í upphafi heimsfaraldurs þar sem tregða stjórnvalda til að stíga inn skapaði ójafnvægi í hagkerfinu með þeim afleiðingum sem nú blasa við. Það er nauðsynlegt að ríkisstjórnin verði ekki líka of sein að bregðast við þessum seinni fasa af efnahagsáhrifum kórónuveirunnar, þar sem vandinn er fyrst og fremst verðbólga og ójafnvægi í þjóðarbúskapnum. Kostnaður ríkissjóðs af því að bregðast of seint við verður meiri en ef ráðist er strax í aðgerðir. Úrræðin verða að vera til staðar ef ástandið versnar, en taka mið af þróun efnahagsmála á næstu mánuðum. Þessar mótvægisaðgerðir þurfa að vera klárar þegar kallið kemur.

Greinin birtist í Fréttablaðinu 9. febrúar 2022. 

Færa má sterk rök fyrir því að núverandi staða í efnahagsmálum, hvað varðar verðbólgu og húsnæðisverðhækkanir, sé tilkomin vegna hagstjórnarmistaka af hálfu stjórnvalda í upphafi kórónuveirufaraldurs. 

Skuldir ríkissjóðs verða um 40 prósent af landsframleiðslu á þessu kjörtímabili miðað við núverandi áætlun ríkisstjórnarinnar. Til samanburðar má benda á að skuldir hins opinbera í Þýskalandi – samtala ríkissjóðs og sveitarfélaga – voru 40 prósent af landsframleiðslu áður en kórónakreppan skall á 2019.

Þetta samhengi skiptir máli. Því nú eru engar afsakanir til að sækja ekki fram. Það er ekki ástæða til að ala á ótta fólks. 

Það eru gríðarleg tækifæri til sóknar. En ekkert gerist í tómarúmi. 

„Einstaklingar móta söguna, sagan ekki þá,“ segir í lauslegri þýðingu á orðum Harry S. Truman, fyrrum forseta Bandaríkjanna. „Á tímum þar sem enginn leiðir, situr samfélagið fast. Framfarir eiga sér stað þegar hugrakkir, hæfir leiðtogar grípa tækifærið til að breyta í betri átt.“ 

Hér er þó enginn að leiða, þrátt fyrir augljós tækifæri.

Það læðist að manni sá grunur að ríkisstjórn sem er mynduð að því virðist um ekki neitt nema að stjórna sé ófær um að sækja fram þegar á reynir. Umfang aðgerða ríkissjóðs á síðustu tveimur árum endurspegla nauðsynleg viðbrögð – ekki stefnu eða sókn. Þetta hafa verið viðbragðsstjórnmál. En nú átti að slá annan tón fyrir næstu fjögur ár. Stærstu áskoranir okkar tíma voru nefndar í stjórnarsáttmálanum, sóknarhugur ofarlega í huga fólks. Ríkisstjórn 21. aldarinnar átti þetta að vera, sem krafðist uppstokkunnar á sem flestum ráðuneytum til að ráða við umræddar áskoranir.

Svo birtast fjárlögin. Plagg sem ákvarðar fjárheimildir fyrir fjórðung af kjörtímabili 21. aldar ríkisstjórnarinnar. Í ljós kemur að ef undanskilin er sú mikilvæga staðreynd að hagkerfið hefur tekið hraðar við sér en við var búist, sem dregur úr lántökuþörf ríkissjóðs, hefur nær ekkert breyst. 

Því er beinlínis haldið á lofti í greinargerð með frumvarpinu að meginviðmiðið við vinnslu fjárlaganna hafi verið að efna ekki „til annarra teljandi nýrra eða aukinna útgjalda en þeirra sem tengjast aðstæðum af völdum kórónuveirufaraldursins.“

Ríkisstjórnin ber fyrir sig að verðbólguhættan haldi aftur af svigrúmi ríkissjóðs til að fylgja eftir sínum sóknarloforðum frá því um helgina. Þessar yfirlýsingar endurspegla viðhorf ríkisstjórnarinnar til eigin hlutverks og ríkisins. 

Þau eru eins konar áhorfandi, þar sem aðrir ráða för og setja þeim skorður. Markaðir falla af himnum ofan og verðbólgan er aðeins hindrun, ekki ástæða til að endurskoða grunnþætti í efnahagsstjórn landsins. 

Stjórn 21. aldarinnar breytist á nokkrum dögum aftur í viðbragðsstjórnina, smáskrefastjórnina og skellir í lás við fyrsta tækifæri. Bakkar, í stað þess að vera virkur þátttakandi í að bæta umhverfið sem það starfar í.

Verðbólgan er á ábyrgð ríkisstjórnarinnar, ekki bara Seðlabankans. Þeir markaðir sem hér allt umlykja eru mótaðir af löggjafanum. Hér fellur ekki neitt af himnum ofan. Það er hægt að komast á undan vandanum ef vilji er fyrir því – en þetta á viðbragðsstjórnin erfitt með. 

Helsti drifkraftur verðbólgu í dag er íbúðaverðshækkanir. Gífurlegir markaðsbrestir einkenna íbúðamarkaðinn, þar sem misvægi í fjármagni á kaup- og byggingarhliðinni er of mikið og sveiflurnar miklar.

Ríkisstjórn 21. aldarinnar myndi mæta þessari áskorun sem uppi er á fasteignamarkaði, og þrýstir í dag á launakröfur, með myndarbrag. Stjórnmálamenn með sýn myndu bregðast við verðbólguþrýstingnum með virkum aðgerðum á húsnæðismarkaði. Skapa þannig svigrúm fyrir sóknaraðgerðirnar. Ekki hörfa eftir tveggja daga stjórnarsamstarf.

En hér skilja leiðir. Milli þeirra sem sjá stjórnmál og ríkissjóð sem hlutlausan aðila sem grípur fólk og fyrirtæki þegar þau falla, og þeirra sem skilja að sönn stjórnmál snúast um að móta markaðina að breyttum þörfum samfélagsins og að beita ríkissjóði með virkum hætti til að efla almenning og einkageirann. 

Smáskrefastjórnin þarf nú að breikka sporið og ekki bara til að verjast. Það gerist ekkert að sjálfu sér.

Greinin birtist í Innherja á vísi.is 3. des. 2021.

Það er gífurlega ánægjulegt að við stöndum eftir allt saman á sterkum grunni. Ríkissjóður hefur þurft að taka minna að láni en áður var talið þurfa til að eiga við náttúruhamfarir.

Leit um „��“

2356 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������“