Fyrirsögn fellilista

Fyrirsögn annars atriðis

video-1588166447.mp4

Formaður skal kjörinn á reglulegum landsfundi. Kjörgengir eru allir félagar 18 ára og eldri. Framboð til formanns skulu berast framkvæmdastjórn skriflega eigi síðar en einni viku fyrir upphaf landsfundar, 29. október. Kosning skal fara fram þótt aðeins einn hafi gefið kost á sér.

Á reglulegum landsfundi skal kjósa til tveggja ára sem hér segir: 

a. Stjórn flokksins: (aðra en formann þingflokks og formann sveitarstjórnarráðs); formann flokksins (nema viðhöfð sé allsherjaratkvæðagreiðsla), varaformann, ritara, gjaldkera flokksins og formann framkvæmdastjórnar hvern um sig sérstaklega og í ofangreindri röð. 

b. Framkvæmdastjórn: Sex fulltrúa og sex til vara. Atkvæðaseðill er ekki gildur nema kosnir séu a.m.k. sex fulltrúar og er ógildur ef kosnir eru fleiri en tólf fulltrúar. Þau sex sem flest atkvæði hljóta teljast réttkjörnir aðalfulltrúar. Næstu sex sem hljóta næstflest atkvæði án þess að ná kjöri sem aðalfulltrúar teljast réttkjörnir varafulltrúar. 

c. Þrjátíu fulltrúa í flokksstjórn. 

d. Formann laganefndar, (framkvæmdastjórn skipar aðra tvo fulltrúa í stjórn laganefnd eftir landsfund).

Þar sem ekki er hægt að halda hefðbundinn landsfund og hann með rafrænum hætti í ár viljum við bjóða frambjóðendum að kynna sig á heimasíðu flokksins. Hægt er að senda inn mynd og 250 orða kynningartexta, öll orð umfram það verða skorin af. 

Þeir sem hyggjast bjóða sig í embætti stjórnar flokksins gefst auk þess kostur á að senda inn 40 sek. kynningarmyndband, allt eftir það verður klippt af. 

Kynningarefnið verður gert aðgengilegt á heimasíðunni eftir 30. október. Þar sem framboðsfrestur rennur ekki út fyrr en á landsfundi til allra embæta, nema formann flokksins, mun skrifstofan bæta inn kynningarefni frambjóðenda eins fljótt og auðið er, eins og það berst, þar til frestur rennur út. Því eru þeir sem hafa hug á framboði hvattir til að senda skrifstofunni kynningarefnið svo hægt sé að undirbúa kynninguna á heimasíðunni. Algjörs trúnaðar verður gætt, eftir óskum. 

Hægt er að hafa samband við skrifstofu ef frekari upplýsinga er óskað með því að senda póst á samfylking@samfylking.is eða í síma 414 2200.

Hér er að finna framboðsskráningu sem þarf að senda inn hyggist þú bjóða þig fram í embætti. 

Á landsfundi er kosið í embætti innan flokksins 

Í síðustu viku bárust þær fregnir úr heilbrigðisráðuneytinu að 1.193 börn um allt land bíði eftir greiningu og meðferð við geðrænum vanda. 107 börn bíða eftir greiningu og meðferð á unglingageðdeild Landspítala, BUGL, og níu börn bíða innlagnar á þessa sömu deild. Bið barna eftir sálfræði og geðþjónustu um allt land er því miður vísbending um að átak stjórnvalda í geðheilbrigðisþjónustu sé alls ekki að skila sér til þeirra sem helst þurfa á að halda. Börn eiga vegna sérstaklega viðkvæmrar stöðu sinnar að vera í algjörum forgangi hjá stjórnvöldum enda getur viðbragðsleysið haft afgerandi áhrif út ævina. Þá eru 19 þolendur kynferðisofbeldis á barnsaldri að bíða nauðsynlegrar áfallameðferðar í Barnahúsi. Þeir sem þekkja til slíkra mála vita að hver dagur í lífi barns sem bíður meðferðar eftir slíkt ofbeldi er sem heill mánuður í lífi fullorðins einstaklings. Kynferðisofbeldi gegn börnum er í flestum tilvikum framið af einhverjum í nærumhverfi barns og því er það ekki bara barnið eitt sem þjáist heldur fjölskyldan öll og því nauðsynlegt að grípa strax inn í og veita hjálp. 

Í nýrri skýrslu UNICEF um stöðu barna í 38 efnameiri ríkjum heims lenda íslensk börn í 24. sæti af 38. Skilaboð UNICEF eru skýr; efnameiri ríki heims verða að grípa til tafarlausra umbóta ef tryggja á öllum börnum jafna möguleika á góðu lífi. Fyrir of mörg börn ógnar fátækt, ójöfnuður og mengun andlegri og líkamlegri vellíðan barna. Í skýrslunni kemur einnig fram að mörg af efnameiri ríkjum heims hafi þau úrræði og þjónustu sem þurfi til að veita börnum tækifæri til að þróa hæfileika sína en séu ekki að framfylgja sínum stefnum til að ná til allra barna og þar sé Ísland bersýnilega ekki undanskilið. Staða íslenskra barna mælist svona slök þegar tekið er tillit til geðrænnar og líkamlegrar heilsu, náms og félagsfærni. Skýrsla UNICEF sýnir að sjálfsvíg í aldurshópnum 15-19 ára eru með því mesta hér á landi miðað við samanburðarlönd, eða 9,7% allra sjálfsvíga. 13 börn á aldrinum 15-18 ára féllu fyrir eigin hendi á árunum 2014 til 2019 og þar verður að fara í stórátak í  geðþjónustu sem og forvarnarstarfi til að bregðast við þessu. Þar þarf þor og kraft stjórnvalda. 

Íslensk stjórnvöld segjast hafa vilja til að efla geðheilbrigðisþjónustu á landinu en þegar staðreyndirnar liggja fyrir um nærri 1200 börn sem bíða nauðsynlegrar geðheilbrigðisþjónustu rímar það fullkomlega við það sem fram kemur í skýrslu UNICEF. Það dugar skammt að tala um að vilja efla kerfi ef ekki er unnið markvisst í því með útfærslu og útdeilingu fjármuna. Biðlistar eru ekki náttúrulögmál heldur pólitísk ákvörðun um að fjármagna ekki og manna með fullnægjandi hætti nauðsynleg verkefni. Stjórnvöld verða að gera betur. 

Greinin birtist í Morgunblaðinu 6 október 2020

Kerfi sem virkar ekki er pólitísk ákvörðun 

Veirufaraldurinn hefur heldur betur sett strik í reikninginn. Fyrirtækin eru á mjög mismunandi stað í sínum rekstri í þessari þriðju bylgju; sum finna lítið fyrir áhrifum veirunnar en önnur hafa orðið fyrir verulegu höggi. Það verður ekki hægt að bjarga þeim öllum, sér í lagi ekki þeim sem voru illa stödd fyrir faraldur, en stjórnvöldum ber skylda til að stíga kröftuglega inn og þá með sértækum aðgerðum.

Enn ber um of á stórum og mjög fjárfrekum aðgerðum fyrir fá stórfyrirtæki en kjarkleysi stjórnvalda birtist þegar kemur að litlum fyrirtækjum um allt land. Lítil fyrirtæki eru iðulega rekin rétt eins og heimilisbókhaldið, án digurra sjóða heldur frekar með meginþorra rekstrarkostnaðar í launakostnaði fárra starfsmanna. Þessi stærð á fyrirtækjum eru algengust hér á landi og þau eru nauðsynleg til að halda samfélaginu gangandi. Fámenn, fjölbreytt fyrirtæki um land allt sem halda úti mikilvægri þjónustu og tryggja jafnframt heimilum og fjölskyldum um allt land framfærslu frá degi til dags.

Ákveðnir hópar eru frekar að verða fyrir atvinnuleysi en ungt fólk og konur eru þar sérstaklega áberandi. Það þarf að gera meira en að fjölga á atvinnuleysisskrá heldur frekar að fara í sértækar aðgerðir til stuðnings fyrirtækjum við að fjölga störfum og koma í veg fyrir gjaldþrot. Hlutastarfaleiðin var mikilvæg aðgerð en því miður þá tóku stjórnvöld ákvörðun í byrjun sumars um að veikja þá björg verulega.

Lokunarstyrkir gilda eingöngu fyrir þau fyrirtæki sem verða að loka vegna sóttvarnartilskipana en ekki fyrir þau fjölmörgu sem hafa engin viðskipti vegna sóttvarnareglna. Veitingahúsin hringinn í kringum landið hafa til dæmis verið skilin eftir og þótt það sé ekki skemmtilegt að vera boðberi válegra tíðinda þá verða stjórnvöld að bregðast strax við til að stöðva þá hrinu gjaldþrota í þeim geira og ferðamannageiranum öllum sem þegar er hafin. Ekkert okkar vill vakna upp að vori með tóm hús um allt land og ekkert líf. Þarna er hvort tveggja stór hópur starfsfólks en líka menningarleg verðmæti.

Sértækur stuðningur fyrir lítil fyrirtæki er þannig lykilatriði. Í Ábyrgu leiðinni sem við í Samfylkingunni kynntum á dögunum leggjum við til gjaldfrjálst tryggingagjaldsár 2021 fyrir einmitt þessi fyrirtæki. Þetta svipar til persónuafsláttar þar sem fyrstu 2 milljónir tryggingagjalds á árinu verða gjaldfrjálsar. Þetta mun án nokkurs vafa koma fjölmörgum fyrirtækjum yfir erfiðasta hjallann, er sértækt og gagnast einmitt þeim minnstu.

Svo er það blessuð krónan sem verður að ræða. Krónan er örgjaldmiðill sem sveiflast eins og lauf en þetta ástand er því miður gömul saga og ný. Almenningur tapar á hærra vöruverði af innfluttum vörum en stjórnvöld þora ekki í umræðuna.

Greinin birtist í Morgunblaðinu 23. október 

Barátta jafnaðarmanna fyrir nýrri stjórnarskrá hefur staðið áratugum saman. Vilmundur Gylfason og Jóhanna Sigurðardóttir voru í fararbroddi þeirra sem ítrekað töluðu fyrir nýrri stjórnarskrá en á undan þeim höfðu forverar þeirra á þingi ítrekað lagt til stöku breytingar á þeirri bráðabirgðastjórnarskrá sem danski konungurinn færði sinni nýlenduþjóð. Ákallið eftir nýrri og breyttri stjórnarskrá jókst eftir bankahrunið 2008. Jóhanna Sigurðardóttir setti málið á dagskrá þegar hún tók við lyklunum í stjórnarráðinu og hófst þá “víðfeðmasta og lýðræðislegasta starf að stjórnarskrárritun sem sagan kann frá að greina” eins og frú Vigdís Finnbogadóttir komst svo réttilega að orði. Stjórnlaganefnd var sett á fót. 1000 manna þjóðfundur fólks af öllu landinu, sem valið var með slembiúrtaki, sat á rökstólum um þau gildi og markmið sem ættu að vera í samfélagssáttmála íslenskrar þjóðar. Stjórnlagaþing var kjörið og síðan stjórnlagaráð skipað af Alþingi þar sem raddir ólíkra afla úr samfélaginu fengu hvert sitt sæti. Ráðið vann um nokkurra mánaða skeið og afhenti Alþingi drög að nýrri stjórnarskrá sem borin var undir þjóðina með þjóðaratkvæðagreiðslu. Yfirgnæfandi meirihluti vildi að á því verki yrði byggt og stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd Alþingis lauk vinnu við frumvarp til nýrra stjórnskipunarlaga byggt á verki stjórnlagaráðs, að vilja þjóðarinnar. 

Íslenska þjóðin hefur beðið nógu lengi

Enn hefur ný stjórnskrá ekki verið lögfest. Aftur leyfi ég mér að vitna í orð frú Vigdísar Finnbogadóttur sem segir að íslenska þjóðin hafi beðið nógu lengi. Ég er henni innilega sammála. 

Hið lýðræðislega ferli sem hófst árið 2009 er ekki ónýtt, langt í frá. Það þarf bara að bera virðingu fyrir því og endurvekja. Bera virðingu fyrir þeim kröftum sem þar bjuggu að baki, þeim samtakamætti þjóðarinnar sem kom saman á þjóðfundi, þeim rúmlega 500 einstaklingum sem buðu fram krafta sína á stjórnlagaþing, öllum þeim sem komu saman til að kjósa fulltrúa á þingið, vinnu fulltrúanna og loks þjóðarinnar sem kaus í þjóðaratkvæðagreiðslunni 20. október 2012. Það er svo mikilvægt fyrir áframhaldandi samstöðu þessarar fámennu þjóðar að láta ekki eins og þetta lýðræðislegasta ferli við stjórnarskrárgerð sem þekkist á byggðu bóli hafi ekki átt sér stað. 

Með því að hunsa allt þetta mikilvæga ferli og búa til sitt eigið er forsætisráðherra að gera lítið úr þúsundum einstaklinga sem lögðu sig fram í fallegu og heiðarlegu samtali við fjölda fólks. Gerð var tilraun til einhvers konar samráðs á þessu kjörtímabili með rökræðukönnun og svo fundi í Laugardalshöll þar sem rúm 200 manns sátu og fengu efni til umræðu, sem afmarkað hafði verið af stjórnvöldum. Nýja stjórnarskráin var hvergi nærri og þeir sem óskuðu eftir að fá að ræða hana voru vinsamlegast beðnir um að halda sig við hið afmarkaða efni. Niðurstaða þessa [meinta] samráðs virðist svo hafa lent ofan í skúffu ef marka má umsögn Jóns Ólafssonar, sem var einn þeirra sem fór fyrir rökræðukönnuninni. Í umsögn sinni við frumvarpsdrög um forsetakaflann, sem lögð voru í samráðsgátt stjórnvalda, kemst Jón svo að orði að í frumvarpinu sé nánast ekkert reynt að tengja tillögur, röksemdir og útskýringar í frumvarpinu við almenningssamráðið. Segir hann að vísanir til einstakra þátta samráðsins séu tilviljanakenndar og á stöku stað villandi. Ekki sé reynt með neinum kerfisbundnum hætti að byggja á samráðinu þegar svo vill til að niðurstöður almenningssamráðsins séu í samræmi við frumvarpsdrögin og engin tilraun sé gerð til að skýra frávik frá samráðinu í þeim atriðum eins og þau komi fram í frumvarpsdrögunum þegar aðrar leiðir eru valdar. Segir Jón „almenningssamráðið að sumu leyti vannýtt í greinargerðinni og frumvarpinu sjálfu, en að öðru leyti sniðgengið“. Þannig virðist sem svokallað samráð ríkisstjórnarinnar í þessu máli sé eingöngu í orði en sjáist ekki á borði. Það er svo sem kunnuglegt stef fyrir okkur í stjórnarandstöðunni. 

Það hefur verið fróðlegt að fylgjast með fulltrúum stjórnarflokkanna réttlæta þetta ferli sem hafið var á því kjörtímabili sem senn lýkur. Réttlætingin fyrir þeim bútasaumi sem þjóðinni er boðið upp á er ávallt sú að reynt sé að skapa sem breiðasta samstöðu um breytingarnar á stjórnarskránni. Það blasir við að bútasaumstilraun forsætisráðherra mun líkast til ekki einu sinni nást í gegnum ríkisstjórnarflokkana svo það er spurning hvar hin breiða samstaða á þá að liggja. Þessi tilraun, þar sem farin er sú leið að gera sem minnst til að styggja ekki þann stjórnarflokk sem grimmilegast hefur um áratugaskeið barist gegn nauðsynlegum lýðræðislegum breytingum, virðist vera strönduð á skeri og þá er helst hrópað að þau sem vilja byggja á fyrra ferli séu ekki nógu dugleg í málamiðlunum!  

Nú held ég að mál sé að endurvekja bráðabirgðaákvæði það sem fallist var á að setja í stjórnarskrá árið 2013 þess efnis að hægt væri að gera breytingar á stjórnarskrá án tveggja þingkosninga á milli. Ferlið er löngu byrjað. Við þurfum að bera virðingu fyrir því og ljúka með sóma. Fyrir því er skýr vilji meirihluta þjóðarinnar og hann ber að virða. 

Grein birtist fyrst á visi.is 17. október

Á hverju ári bendir allt til að yfir milljarður króna sé hafður af vinnandi fólki á Íslandi með launaþjófnaði. Kjarasamningsbrotin eiga sér margar og mismunandi birtingarmyndir. Launafólk er svikið um desemberuppbót, jafnaðarkaup greitt  sem er langt undir taxta og orlofsgreiðslur og lögbundnir frídagar falla niður. Þegar atvinnurekendur eru staðnir að slíkum launaþjófnaði tekur það launafólk marga mánuði, jafnvel ár, að fá kröfuna innheimta og engin sekt eða bótaupphæð leggst ofan á kröfuna. Fælingarmáttur þessa þjófnaðar fyrir atvinnurekendur er því lítill sem enginn og einungis er leiðrétt hjá þeim einstaklingi sem leitar réttar síns en ekki hópnum öllum. Þolendur eru iðulega launþegar í viðkvæmri stöðu; tekjulágt fólk sem hefur fyrir fjölskyldum að sjá og er tilbúið til að láta ýmislegt yfir sig ganga til að halda í vinnu, ekki síst í atvinnuleysiskreppu eins og nú er og innflytjendur sem hvorki þekkja rétt sinn né kunna tungumálið.  

Launaþjófnaður er auðvitað fyrst og fremst glæpur gagnvart þeim sem brotið er á, en hann bitnar líka á samfélaginu öllu í formi tapaðra skatttekna, bjagaðrar samkeppni og óheilbrigðs vinnumarkaðar. Það er smánarblettur á íslenskri vinnumarkaðslöggjöf að enn í dag, árið 2020, sé ekki kveðið með skýrum hætti á um sektir eða viðurlög vegna þessara brota. Í skjóli refsileysis getur launaþjófnaður grasserað og orðið að hálfugerðu viðskiptamódeli hjá þeim sem svífast einskis á kostnað okkar allra. Við þekkjum öll þessi dæmi.  

Loforð sem gefin voru við undirritun lífskjarasamningsins fyrri hluta árs 2019 gáfu vonir um að breytinga væri að vænta; að launaþjófnaður yrði loksins gerður refsiverður og þannig skapaður raunverulegur fælingarmáttur gegn slíkum verknaði. Nú er hins vegar liðið eitt og hálft ár síðan kjarasamningar voru undirritaðir og enn hefur ríkisstjórnin ekki efnt þennan hluta samkomulagsins. Í millitíðinni hefur staða vinnandi fólks veikst vegna sögulegs atvinnuleysis og algers hruns stærstu atvinnugreinar landsins. Ríkisstjórnin hefur gert vont ástand verra með því að halda atvinnuleysisbótum í lágmarki og beinlínis borga fyrirtækjaeigendum styrki fyrir að reka starfsfólk. Í þessu árferði verður neyðin enn meiri en áður og hætt við að arðránið á þeim sem veikast standa verði enn svæsnara. 

Við í Samfylkingunni munum standa með verkalýðshreyfingunni og ganga á eftir því í vetur að leidd verði í lög afdráttarlaus ákvæði gegn launaþjófnaði. Lykilatriði er að án tafar verði lögfest févíti gegn kjarasamningsbrotum þannig að Alþingi sýni með hverjum það raunverulega standi.  

Launaþjófnaður á ekki að vera refsilaus frekar en annar þjófnaður. Þetta er einfalt sanngirnismál sem þarf að laga strax. 

Grein birtist fyrst í Morgunblaðinu 15. október

Launaþjófnaður er glæpur gegn okkur öllum

Kæru félagar. Við ætlum að bjóða upp á fjarbæjarmálafund á Zoom, mánudaginn 26. október kl. 20.

Hér fyrir neðan má finna hlekk á fundinn.

Bæjarfulltrúar kynna helstu mál sem liggja fyrir bæjarstjórn á morgun

Nefndarfulltrúar kynna helstu mál sinna nefnda með 5 mínútna innleggi

Önnur mál – þátttakendur koma með fyrirspurnir eða innlegg

Bæjarfulltrúar Samfylkingarinnar í Kópavogi

Ég horfði á áhrifamikið tónlistarmyndband á dögunum með lista- og baráttukonunni Patti Smith. Hún hafði fengið til liðs við sig fjölþjóðlegt teymi allskonar fólks á öllum aldri, meðal annars tónlistarkonuna Ólöfu Arnalds. 

Patti hvetur almenning til dáða. Hvetur fólk m.a. til að nota vald sitt í forsetakosningunum sem framundan eru í Bandaríkjunum. Hvetur fólk til að nýta vald sitt til að snúa við þróun sem henni og fleirum hugnast ekki. Að samstaða fólksins geti breytt. 

Þetta var fallegt og hvetjandi myndband. Við getum þetta saman, hvort sem um er að ræða fjölskylduna, vinahópinn, götuna, hverfið, íþróttafélagið, stjórnmálaflokkinn, þjóðina eða heimsbyggðina. Hvert það mengi sem við tilheyrum getum við nýtt til góðra verka en til þess að við finnum að okkar vald og okkar framlag skipti máli þurfum við að finna það í verki að allir standi jafnfætis í hópnum. Að allir í hópnum fái sömu tækifæri og að hlustað sé af alvöru. Þannig fáum við alla í hópnum til að hlaupa í sama takti að sama markmiði.  

Markmið okkar sem störfum í stjórnmálum er að tryggja jafnræði og bæta lífsskilyrði flestra. Ef íbúar upplifa mikla misskiptingu gæða, eins og til dæmis birtist okkur í nýjum tölum Hagstofunnar yfir skiptingu eigna á Íslandi, þá er hætta á að samstaðan bresti. Á tímum eins og þessum, í heimsfaraldrinum miðjum, þurfum við sérstaklega að gæta að jöfnuði um heim allan. Faraldurinn kemur harðast niður á þeim sem lítið skjól hafa. Þeim sem hafa veikt félagslegt og efnahagslegt bakland. Þann hóp þurfa stjórnvöld á hverjum stað sérstaklega að hugsa um. 

Okkar ríka samfélag er  tilvalið til að jafna kjörin, minnka neyðina og koma með öllum tiltækum ráðum í veg fyrir fátækt barna og fullorðinna. Það er ótækt í jafn ríku samfélagi að hér búi þúsundir barna við sára fátækt. Saman ættum við öll að krefjast úrbóta því fátækt bitnar ekki bara á einstaklingnum heldur harkalega á samfélaginu öllu. Þessi staða er ekki eitthvert náttúrulögmál og rangt að ef hlutfall fátækra í samfélagi minnki þá skerðist ríkidæmi annarra. Fræðin sýna þvert á móti að þar sem jöfnuður er meiri, þar er meiri hagvöxtur og samfélagið allt græðir. Fátækt er pólitísk ákvörðun sem ber að uppræta. 

Já, fólkið hefur valdið og saman eigum við að nýta vald okkar á hvaða vettvangi sem okkur hugnast. Við gerum fátt með heimasetu í kosningum eða sófatuði yfir sjónvarpsfréttum heldur með því að segja upphátt hvernig okkur líður og hvað má betur fara. Hvernig við saman hámörkum gæðin í okkar góða samfélagi og hvernig við getum stutt við þá sem á stuðningi þurfa að halda. Við náðum saman að mynda salmannavarnir gegn veiru hér í vor og sumar og eigum líka að geta staðið saman að góðum kjörum fyrir alla landsmenn til framtíðar. 

Grein birtist í Morgunblaðinu 26. september

Þær Heiða Björg Hilmisdóttir og Helga Vala Helgadóttir hafa báðir gefið kost á sér til varaformennsku Samfylkingarinnar. Landsfundurinn í ár verður haldinn alfarið með rafrænu sniði. Því var ekki úr vegi að halda Zoom fund með þessum frambærilegu fulltrúum okkar. 

Samfylkingarfélagið í Reykjavík skipulagði fundinn sem var opinn öllum og var mætingin og áhuginn var vonum fram og voru að jafnaði á milli 155 - 168 á fundinum. Sigmundur Ernir Rúnarsson fjölmiðlamaður og rithöfundur var fundarstjóri og Ellen Calmon varaborgarfulltrúi og forman SffR var honum til aðstoðar og tók við þeim fjölmörgu spurningum sem bárust frá áhorfendum.


Fundurinn var tekinn upp á Zoom og hefur upptakan verið birt á Youtube-rás Samfylkingarinnar. Þið getið horft á fundinn hér fyrir neðan. 

Fundurinn var haldinn 22. október kl. 20 á Zoom, hér er að finna upptöku af fundinum

Með frumvarpinu er lagt til að elli- og örorkulífeyrir almannatrygginga hækki í skrefum og nái 368 þúsund krónum árið 2022 í samræmi við lágmarkslaun skv. lífskjarasamningunum.

„Hækkun lífeyris almannatrygginga í samræmi við hækkun lægstu launa er prinsippmál. Nú er svo komið að það munar tugum þúsunda króna á lágmarkslaunum og örorku- og ellilífeyri. Um næstu áramót þegar hækkanir fyrirliggjandi fjárlaga koma til verður munurinn heilar 86 þúsund krónur. Þessu vill Samfylkingin breyta.” - sagði Logi á Alþingi í dag.

Framfærsluviðmið án heimilisuppbótar er í dag 255.834 krónur. Nái frumvarp Samfylkingarinnar fram að ganga kemur upphæðin til með að þróast með eftirfarandi hætti:

Frá 1. apríl 2019: 317.000kr á mánuði (afturvirk hækkun).

Frá 1. apríl 2020: 335.000kr á mánuði (afturvirk hækkun).

Frá 1. apríl 2021: 351.000kr á mánuði.

Frá 1. apríl 2022: 368.000kr á mánuði.

Í frumvarpinu er auk þess áréttað að dregið verði úr ósanngjörnum tekjuskerðingum líkt og Samfylkingin kynnti í Ábyrgu leiðinni.

Stór hópur aldraðra og öryrkja býr við fátækt. Tæplega fjórðungur öryrkja býr við skort á efnislegum gæðum samkvæmt nýjustu rannsóknum Hagstofu Íslands. Síðustu fjárlög ríkisstjórnarinnar breikka enn frekar lífskjarabilið milli þeirra sem treysta á greiðslur almannatrygginga og launafólks.

Frumvarpið má lesa í heild sinni hér:  https://www.althingi.is/altext/151/s/0025.html 

Logi Einarsson, formaður Samfylkingarinnar, mælti í dag fyrir frumvarpi flokksins um hækkun bóta almannatrygginga. Frumvarpið er eitt af forgangsmálum Samfylkingarinnar í haust.

Leit um „��“

2366 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������“