Fram til ársins 2003 bar Landsvirkjun ábyrgð lögum samkvæmt á raforkuöryggi á Íslandi. Það ár var innleiddur samkeppnismarkaður með raforku og frá þeim tíma hefur enginn, hvorki opinbert stjórnvald né opinber raforkuframleiðandi, borið ábyrgð á því að tryggja raforkuöryggi í landinu. Á þetta hefur margoft verið bent og einnig flutt þingmál til að vekja athygli á stöðu sem hvorki getur talist skynsamleg né sanngjörn.
 
 Hér á landi eru í raun tveir orkumarkaðir. Markaður stórnotenda sem keppa á alþjóðamarkaði og gera leynilega langtímasamninga um kaup á raforku við stórfyrirtæki á borð við Landsvirkjun. Á hinum markaðnum er raforka seld til heimila og fyrirtækja, annarra en stóriðju. Mörg fyrirtæki og jafnvel sveitarfélög gera orkusamninga sem kveða á um skerðingar í slæmum vatnsárum gegn lægra verði. Sú staðreynd vill oft gleymast í umræðunni. 

Í samræmi við ákvæði þriðja orkupakkans bera stjórnvöld sérstaka ábyrgð á því að tryggja raforkuöryggi almennra notenda og eiga að skilgreina þá ábyrgð sem alþjónustu (e. public service obligation) í lögum. Ég flutti á síðasta löggjafarþingi tillögu um að ríkisstjórnin setti þessa skyldu við almenning í lög. Hún var ekki afgreidd en á yfirstandandi þingi lagði umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra fram frumvarp til breytinga á raforkulögum sem tekur á þessu atriði, það er að skilja á milli stórnotenda og almennings á raforkumarkaði.

Nú liggur fyrir Alþingi frumvarp frá atvinnuveganefnd þar sem lagt er til að raforkuöryggi til kaupenda á almennum orkumarkaði verði tryggt og kveðið á um að þau skuli njóta forgangs ef til skömmtunar kemur vegna ónógs raforkuframboðs. Það gerist til dæmis í vondum vatnsárum þegar uppistöðulón vatnsaflsvirkjana safna ekki þeim vatnsforða sem nauðsynlegur er til að sinna spurn eftir raforku yfir veturinn. Náttúrulegar auðlindir eru einmitt það, náttúrulegar og háðar sveiflum í vistkerfum og veðurfari. Sveiflurnar valda meðal annars vondum vatnsárum með reglulegu millibili. Það eru ekki ný tíðindi. 

Með því að kveða á um rétt almennings og smærri fyrirtækja til alþjónustu er almenningi í landinu tryggður réttur til fá afhenta raforku af tilteknum gæðum á sanngjörnu verði sem er auðveldlega og greinilega samanburðarhæft, gagnsætt og án mismununar. Þá er rétt að minna á orkustefnu til 2050 en segir að almenningur og þjónusta í almannaþágu skuli ávallt njóta forgangs umfram aðra hagsmuni.

Það er auðvelt að gagnrýna aðgerðaleysi ríkisstjórnarinnar í þessum málum um árabil en það er ódýr pólitík að setja sig upp á móti tillögum um að raforkuöryggi heimilanna verði tryggt. Stjórnvöldum ber skylda til að tryggja raforkuöryggi almennings. 

Greinin birtist í Morgunblaðinu 12. desember 2023.
  

Verið velkomin á bæjarmálafund Samfylkingarinnar á Akranesi fimmtudaginn 25. janúar kl. 20 í húsnæði okkar við Stillholt. 

Gestur fundarins er Þórunn Sveinbjarnardóttir, þingmaður. 

Spjöllum saman um þingið, landsmálin og bæjarmálin. 

Bæjarmálafundur og kvöldstund með þingmanni 

Á fimmtudaginn syttist í að prófatíðinni ljúki og við bjóðum öll hjartanlega velkomin í kærkomið frí frá lærdómnum og spjall með UJ á Dönsku kránni

Er til betri leið til að fagna komu jóla og prófloka en að fá sér drykk og ræða málefni líðandi stundar?

Við ætlum að hittast á Danska kl 19:00, fimmtudaginn 14. desember og gleðjast saman.

Öll velkomin! Hlökkum til að sjá ykkur!

Kynnið ykkur Kjarapakka Samfylkingar í heild sinni hér

„Nú verður að milda höggið fyrir heimilin. Samfylkingin vill aðhald þar sem þenslan er í raun. Það er lykillinn að því að vinna bug á verðbólgunni,“ segir Kristrún í tilkynningu til fjölmiðla.

„Á tímum hárra vaxta og verðbólgu er ótrúlegt að ríkisstjórnin sé að minnka stuðning við skuldsett heimili og leigjendur. Samfylkingin vill fara aðra leið. Þess vegna kynnum við í dag kjarapakka sem gengur út á að vinna bug á  verðbólgunni — með aðhaldi þar sem þenslan er í raun og veru — og um leið að milda höggið fyrir heimilin.“

Eins og fram hefur komið í fjölmiðlum verður 5.000 heimilum hent út úr vaxtabótakerfinu ef fjárlög ríkisstjórnarinnar verða samþykkt óbreytt. Sömuleiðis lækka fjárheimildir fyrir húsnæðisbætur til leigjenda á milli ára.

Tillögur kjarapakkans falla undir tvo flokka sem bera yfirskriftina „Mildum höggið fyrir heimilin“ og  „Vinnum bug á verðbólgunni“. Fyrir utan stuðning við skuldsett heimili er þar meðal annars að finna vaxtabætur fyrir bændur og aðgerðir til að auka húsnæðisöryggi — svo sem með því að ná stjórn á Airbnb, tímabundinni leigubremsu að danskri fyrirmynd og ívilnun til uppbyggingar almennra íbúða.

Loks eru í kjarapakkanum tillögur um 24 milljarða aðhald á tekjuhlið ríkissjóðs — en þar af er gert ráð fyrir 6 milljörðum til að fjármagna aðgerðir vegna ástandsins í Grindavík, svo sem afkomutryggingu og leigustuðning. Tekjutillögurnar eru óbreyttar frá þeim kjarapakka sem Samfylkingin kynnti fyrir fjárlög og kjarasamninga í desember í fyrra.

Kristrún Frostadóttir, formaður Samfylkingarinnar – Jafnaðarflokks Íslands, kynnti í dag kjarapakka flokksins í tengslum við fjárlög og komandi kjarasamninga.

Þeir vofveiflegu atburðir áttu sér stað fyrir meira en 100 árum en það dregur ekki úr gildi þess að horfast í augu við söguna og viðurkenna voðaverkin, líkt og Þýskaland hefur gert vegna helfararinnar gegn gyðingum. Þjóðernishreinsanir og þjóðarmorð eru glæpir gegn mannkyni. Slíkir glæpir mega ekki líðast, gleymast eða endurtaka sig.

En þeir gera það samt eins og dæmin sanna.
 
Alþjóðakerfið sem reist var með stofnun Sameinuðu þjóðanna árið 1945 og stofnana á borð við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn og Alþjóðabankann byggist á heimssýn og hagsmunum sigurvegara seinni heimsstyrjaldarinnar. Í þeim hildarleik voru færðar ómetanlegar fórnir til að sigra mannhatursstefnu fasismans. Sigurvegararnir höfðu vit og framsýni til að styðja við uppbyggingu Þýskalands og Japans að lokinni styrjöldinni og stuðla þannig að friði og efnahagsvexti. Þetta fyrirkomulag var hvorki fullkomið né óumdeilt og til varð tvípóla alþjóðakerfi, kalt stríð og kjarnorkuógn sem enn vofir yfir.
 
Rúmlega þrír áratugir eru liðnir frá falli Sovétríkjanna og í raun frá falli þess alþjóðakerfis sem friðurinn að lokinni seinni heimstyrjöldinni byggði á. Á þeim tíma hafa brotist út fleiri stríð en ég hef tölu á og þjóðernishreinsanir eiga sér enn stað án nokkurra afleiðinga fyrir stríðandi fylkingar. Alþjóðakerfið sem studdi stofnun Ísraelsríkis árið 1948 hefur í dag hvorki pólitískan vilja né burði til að stöðva þjóðernishreinsanir Ísraelshers á Gasa.

Nær allir íbúar Gasa eru á flótta, eða tæplega 2 milljónir. Rúmlega 22 þúsund manns hafa verið drepin, þar af 9 þúsund börn! 57 þúsund manns eru særð og slösuð. Hungursneyð vofir yfir og nær enga læknishjálp er lengur að fá á Gasa. Öfgapólitík og ofstæki stýrði hryðjuverkaárás Hamas á óbreytta borgara í Ísrael 7. okt. sl. En engu minna ofstæki ræður för í viðbrögðum Ísraelsstjórnar, sem er fjármögnuð og vopnuð af Bandaríkjunum. Óskilyrtur stuðningur Bandaríkjastjórnar við Ísrael gerir Biden beinlínis að samverkamanni Netanjahús. Eina vonarglætan er að þessi stefna nýtur ekki lengur sama stuðnings í Bandaríkjunum og hún gerði um áratugaskeið.

 Í upphafi árs 2024 má öllum vera ljóst að alþjóðakerfið stendur á brauðfótum. Það tryggir hvorki frið né öryggi. Ríkin 193 sem aðild eiga að Sameinuðu þjóðunum eiga engan annan kost en að endurskoða samsetningu og hlutverk öryggisráðsins. Í dag er það lamað vegna neitunarvalds sigurvegara seinni heimstyrjaldarinnar og ófært um að stuðla að friðsamlegri lausn átakanna fyrir botni Miðjarðarhafs.

Greinin birtist í Morgunblaðinu 4. janúar 2024. 

Fyrir Alþingi liggur tillaga frá mér og fleirum þess efnis að þjóðarmorð gegn Armenum á dögum fyrri heimsstyrjaldarinnar verði viðurkennt og fordæmt af löggjafarsamkomu Íslendinga. 

Börnin á Íslandi eru að mínu mati á ábyrgð okkar allra. Þau eru framtíðin og við þurfum sem foreldrar og samfélag, sveitarfélög og ríkið, að veita þeim sem allra bestan og frjóastan jarðveg til að þroskast svo þau njóti sín til fulls. Þetta á ekki síst við þau fjölmörgu börn af erlendum uppruna sem hér búa, þau þurfa að klífa hærri hindranir en flest íslensk börn og það er mikilvægt að staða þeirra verði bætt, ekki einungis þeirra vegna, heldur þjóðfélagsins alls.

Í dag lagði Dagur B. Eggertsson, borgarstjóri, fram tillögu í borgarráði um eflingu menntunar og stuðnings við börn af erlendum uppruna í skóla- og frístundastarfi í borginni. Tillagan var samþykkt og fara 195 m.kr. á árinu 2024 í verkefnið en 341,8 m.kr. árið 2025.

Þessar aðgerðir tryggja aukinn stuðning við þennan hóp, viðbót við vegferð sem borgin hefur nú í nokkur ár verið á til að styðja við íslenskukennslu og inngildingu þessara barna. Í sömu viku og innviðaráðherra hefur tilkynnt að frumvarpið sem átti að tryggja endalok á mismunun þessara barna af hálfu ríkisins fái ekki framgang og að dómi sem dæmdi þessa mismunun ólöglega verði áfrýjað, þótt öll sveitarfélög í landinu nema Reykjavík fái 170.000 krónur stuðning fyrir hvert barn af erlendum uppruna eins og fram hefur komið.

En borgin ætlar ekki að láta þessi börn gjalda fyrir það frekar en á fyrri árum. Og hópurinn verður sífellt mikilvægari, en börnum með fjölbreyttan tungumála- og menningarbakgrunn í leik- og grunnskólum borgarinnar hefur fjölgað um yfir 1000 bara síðan 2020. Og þar ber sérstaklega að nefna hóp barna með flóknar þarfir eins og börn með stöðu flóttafólks og fötluð börn þar sem Reykjavíkurborg rekur sérúrræði.

Mikil umræða hefur verið um niðurstöður Pisa og veldur þar einna mestum áhyggjum að jafnvel börn með fjölbreyttan tungumála- og menningarbakgrunn sem fædd eru og uppalin hér á landi standa veikar en börn með íslenskan bakgrunn. Kallað var eftir auknum stuðningi inn í skóla- og frístundastarf og voru öll sammála að hér væri mest þörf fyrir aðgerðir.

Borgin hefur svarað þessu kalli fyrir löngu og nefni ég hér einungis helstu aðgerðir á síðustu árum:

2 verkefnastjórar fjölmenningar með sérþekkingu

Velkomin í hverfið þitt, móttökuáætlun sem veitir heildarráðgjöf fyrir fjölskyldur til að taka virkan þátt t.d. í tómstundastarfi

Stöðumat fyrir nýkomna nemendur sem metur færni barns í staðinn fyrir að horfa bara á það sem það kann ekki á íslensku

2 kennsluráðgjafar í Miðju máls og læsis

Tvítyngdir brúarsmiðir í 3 stöðugildi, innflytjendur með sértæka menntun sem tryggja samtal bæði í kennslustofum sem og milli fjölskyldna og skóla

Stoðdeild Birtu fyrir börn í leit að alþjóðlegri vernd

Skólaúrræði fyrir nemendur frá Úkraínu

Og nú gefum við í frekar en að draga úr.

Nýju aðgerðirnar sem samþykktar voru í dag eru:

Stuðningsteymi vegna barna á flótta með mikla áfallasögu með 3 stöðugildum úr röðum t.d. sálfræðinga, þroskaþjálfa eða listþerapista.

Ráðning spænskumælandi brúarsmiðs en börnum frá Venesúela hefur fjölgað gríðarlega mikið.

Kennsluráðgjafar í íslensku sem öðru máli í allar miðstöðvar.

Viðbótar stöðugildi inn í 4 íslenskuver.

Úthlutun í íslenskukennslu hækkar í 170.000 per barn, til jafns við það sem börn í öðrum sveitarfélögum utan Reykjavíkur fá úr Jöfnunarsjóði.

Sundkennsla barna á mið- og unglingastigi sem eru ósynd.

Túlkapottur vegna stöðumats og stuðnings við foreldra.

Þetta er aðeins yfirlit yfir margvíslegt starf til að sýna hvað borgin er að gera svo að börnin fái nauðsynlegan stuðning, en munum að þetta eru börnin okkar allra.

Greinin birtist á visi.is 11. janúar 2024. 

Ríkisstjórn Íslands er er í andarslitrunum. Öll stóru orðin um að brúa bilin í samfélaginu, leita sáttaleiða, koma í veg fyrir skautun í stjórnmálaumræðunni og skapa stöðugleika í efnahagslífinu, eru nú marklaus – fokin út í buskann.
 
 Ég ætla ekki að gera lítið úr því að ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur hefur fengið nokkur óvænt og stór verkefni í fangið á líftíma sínum. Heimsfaraldurinn sem geisaði í tæp þrjú ár reyndi á en hann reyndi líka á heimsbyggðina alla á sama tíma. Forystufólk ríkisstjórnarinnar gaf sérfræðingum eftir sviðið og upplifun almennings var að það góða fólk bæri ekki síður ábyrgð á nauðsynlegum og erfiðum ákvörðunum en ráðherrarnir. Á pólitíska sviðinu skapaðist því skjól sem vandfundið er á þeim berangri. Og í því skjóli endurnýjuðu formenn Vinstri grænna, Framsóknar- og Sjálfstæðisflokksins heitin haustið 2021 á meðan talið var upp úr kjörkössunum í Borgarnesi.
 
 Efnahagsaðgerðirnar sem gripið var til á heimsfaraldursárunum reyndust þegar allt kom til alls eldsmatur þenslu, verðbólgu og nær endalausra vaxtahækkana. Afleiðingarnar má sjá í lífskjaraskerðingu þeirra efnaminni í samfélaginu. Ungt fólk er fast heima hjá foreldrum sínum. Leigjendur búa við okurkjör og þau sem festu kaup á húsnæði með lánum á breytilegum vöxtum glíma nú við þunga greiðslubyrði. Neyðarástand hefur í raun ríkt á húsnæðismarkaði árum saman og fátt bendir til þess að þessi stjórn hafi í sér dug til að grípa til ráðstafana sem duga til að efla húsnæðisöryggi fólksins sem byggir Ísland.
 
 Fyrir helgi skrifaði Bjarni Benediktsson, utanríkisráðherra og formaður Sjálfstæðisflokksins, sig út úr ábyrgri og lýðræðislegri umræðu um málefni útlendinga hér á landi með ósmekklegri samsuðu útlendingaandúðar og hræðsluáróðurs. Þar fór fyrir lítið málflutningur forsætisráðherra um að þetta stjórnarsamstarf henti svo vel til að koma í vel fyrir skautun og öfga í stjórnmálaumræðunni.
 
 Þá kem ég að jarðhræringum og eldgosum á Reykjanesskaga. Samfylkingin hefur frá upphafi lýst því yfir að hún muni styðja nauðsynlegar aðgerðir vegna náttúruhamfaranna og hrikalegra afleiðinga þeirra fyrir Grindvíkinga, heimili og fyrirtæki. En þær ákvarðanir þarf að taka í samstarfi við stjórnarandstöðuflokkana og það þarf að formgera eins og Kristrún Frostadóttir formaður Samfylkingarinnar benti á í gær. Við öxlum þessar byrðar saman sem samfélag og skiljum engan eftir. Það gerist best í samstarfi meiri og minni hlutans á Alþingi. Samfylkingin mun ekki liggja á liði sínu í þessu mikilvæga verkefni.
 
 Erindi þessarar ríkisstjórnar er þrotið. Verkefnin sem leysa þarf verða aðeins leyst í samvinnu allra flokka á Alþingi Íslendinga. Því fyrr sem boðað er til alþingiskosninga, því betra.

Grein birtisti í Morgunblaðinu 23. janúar 2024. 

Spjallkaffi Samfylkingarinnar í Reykjavík 60+ verður miðvikudaginn 24. janúar kl. 10:00 - 12:00 í sal Samfylkingarinnar Hallveigarstíg 1, 101 Reykjavík.

Gestur okkar að þessu sinni er Oddný Harðardóttir, þingmaður Samfylkingarinnar. 

Það verður heitt á könnunni og eitthvað með því. 

Verið öll velkomin! 

Niðurstaðan hefur vakið verðskuldaða athygli, innan menntasamfélagsins sem og utan þess og er það fagnaðarefni. Við stjórnmálafólk reiðum okkur á að almenningur sýni menntunarmálum barna okkar áhuga og geri kröfur til kerfisins. Öðru vísi getur því ekki vaxið ásmegin. 

Eftirbátar Norðurlanda – en hvers vegna? 

Það liggur fyrir að árangur íslenskra nemenda í lesskilningi og læsi á náttúrugreinum og stærðfræði er verstur meðal Norðurlanda, þó svo að líðan íslenskra ungmenna í skólanum virðist ekki vera jafn áfátt. Það er átakanlegt að þeir nemendur sem eiga foreldra í lakari félags- og efnahagslegri stöðu koma sýnilega verr út úr könnuninni. Þetta eru skýrustu teikn um aukningu í samfélagslegum ójöfnuði á Íslandi sem birst hefur í lengri tíma og er óásættanleg staða. 

Að undanförnu hafa margir reynt að finna lausnir á vandanum. Bent hefur verið á skort á samræmdum mælitækjum, skort á prófunum í formi samræmdra prófa, lítinn mátt Menntamálastofnunar til að tryggja samræmi milli menntastofnana sem og mikilvægi þess að auka við heimanám, svo dæmi séu nefnd. Ljóst er að gefa verður verulega í ef við viljum sjá árangur af breyttum áherslum á næsta áratug. Ný stofnun mennta- og skólaþjónustu á að taka til starfa á næstunni og boðaðar eru nýjar áherslur í mælitækjum í skólastarfi. Slíkar stjórnsýslubreytingar eiga ekki eftir að fleyta íslenskum nemendum í fremstu raðir í alþjóðlegum samanburði einar og sér – það mun þurfa meira til. 

Jafnvægi milli vinnu og einkalífs er stór áhrifaþáttur

Íslendingar eru ekki aðeins afturreka í PISA. Lífsgæðavísitala OECD (Better Life Index) sýnir okkur að Íslendingar eiga talsvert í land að því er kemur að jafnvægi á milli vinnu og einkalífs. Fleiri Íslendingar vinna langan vinnudag að meðaltali og sömuleiðis höfum við færri stundir aflögu til eigin ráðstöfunar að vinnudegi loknum. Að þessu leyti eru Íslendingar í 33. sæti af 41 landi, á meðan Finnar eru í því tíunda, Svíar því níunda, Norðmenn því fimmta og Danir í því fjórða. Bilið á milli þessara nágrannaþjóða er ekkert annað en sláandi og hlýtur að setja niðurstöður í mælingum á námsárangri barna í þessum löndum í samhengi. Geta yfirvöld  gert þær kröfur til foreldra og heimila þessa lands að gefa sig meira að námi barna og að börnum sé sýndur meiri agi í formi heimanáms og aðstoð foreldra á því sviði, ef heimilisaðstæður bjóða ekki upp á slíkt andrými – og síst hjá þeim sem lakast standa?    

Getum við vinsamlegast fengið barnabæturnar okkar aftur? 

Ef við ætlum að stemma stigu við íslenskri þróun í menntamálum og ná árangri í alþjóðlegum samanburði getum við ekki aðeins falið  mennta- og barnamálaráðherra að takast á við það verkefni með stjórnsýslubreytingum og nýjum stofnunum. Við þurfum líka gerbreytta forgangsröðun í efnahagsmálum og hlúa að lífskjörum almennings. Það þarf að leiðrétta þann kúrs sem myndast hefur í samfélagslegri þróun hér á landi sem færir okkur sífellt fjær nágrannalöndum okkar sem við viljum bera okkur saman við. Ef við eigum að stuðla að auknum tíma foreldra til að gefa sig að námi barna sinna hljótum að þurfa að byrja á því að endurreisa barnabótakerfið okkar að norrænni fyrirmynd svo það nái til sem flestra foreldra.  

Á Íslandi fær meðaltekjufjölskylda með tvö börn engar barnabætur en annars staðar á Norðurlöndum fær fólk í sömu stöðu tugi þúsunda til að standa straum af þeim kostnaði sem fylgir því að eiga börn. Á Íslandi hefur þessi stuðningur minnkað með hverju barni um meira en helming hérlendis í hlutfalli við landsframleiðslu frá árinu 1990. Í sömu andrá þarf að ávarpa gífurlegar áskoranir í húsnæðismálum, hvort sem það varðar möguleika ungs fólks til að koma sér inn á húsnæðismarkaðinn eða tryggja húsnæðisöryggi þeirra á leigumarkaði. Þessi stóra áskorun í velferðarmálaflokknum verður aðeins leyst farsællega með áherslur jafnaðarmanna og félagshyggjunnar að leiðarljósi. 

Menntunarmál eru rammpólitísk velferðarmál 

Íslensk ungmenni, kennarar og skóla hafa alla burði til að sýna fram á árangur á heimsmælikvarða. Við erum á rangri leið í menntamálum af því að velferðar- og tilfærslukerfin okkar eru orðin veikburða. Menntamál eiga ekki skýran sess í ríkisstjórnarsamstarfinu, sem sést ekki síst á því að málefnum háskólanna er fundinn staður í ráðuneytaskipan þar sem þeir eiga fyrst og fremst að þjóna atvinnulífinu og fjárfestingar í mikilvægum grunnrannsóknum mæta afgangi. Það er ekki hægt að ætla stjórnmálunum það verkefni að gera byltingu í íslenskum menntamálum ef það á aðeins að hafa velferð íslenskra heimila og félagslegan jöfnuð til hliðsjónar í þeirri vinnu – því það er hreinlega meginverkefnið. Það er ekki til nein töfralausn til að takast á við þessa áskorun, en við getum samt náð árangri með réttum áherslum. Um þær  þarf að ríkja skýr pólitísk sýn. Hana hafa jafnaðarmenn. 

Greinin birtist á visi.is 21. desember 2023. 

Nú þegar grunnskólasamfélagið heldur í langþráð jólafrí verður ekki fram hjá því litið að niðurstöður Íslands í PISA könnun efnahags- og framfarastofnunarinnar (OECD) eru áfram áhyggjuefni fyrir íslenskt menntakerfi. 

Hvernig getum við bætt frammistöðu íslenskra barna í PISA? 

Samfylkingunni hefur ekki enn tekist að verða sá flokkur sem henni var ætlað að vera. Burðarflokkur á Íslandi til lengri tíma, líkt og systurflokkar Samfylkingar hafa löngum verið á Norðurlöndum.

Fyrir því eru ýmsar ástæður. Þrátt fyrir öfluga forystusveit tókst ekki að sameina flokkinn um kjarna sinn — jafnaðarstefnu með stjórnfestu. Þar var ekki við þjóðina að sakast enda er sterk jafnaðartaug víða í íslensku samfélagi og sósíaldemókratar í flestum flokkum. Ef Samfylkingin stæði undir nafni væri slagkrafturinn hins vegar meiri fyrir fólkið í landinu.

Saman höfum við breytt Samfylkingunni
Þess vegna litum við í eigin barm. Og þess vegna ákváðum við að breyta Samfylkingunni. Með því að fara aftur í kjarnann, ná aftur virkari tengingu við venjulegt fólk og sameinast um stóru línurnar. Því að Samfylkingin á að vera flokkur sem stendur þétt með þjóðinni, við bak hins vinnandi manns, með ofuráherslu á kjör, velferð og efnahag almennings.

Þetta höfum við gert. Breytingarnar felast ekki aðeins í nýrri forystu og nýju merki — sem nú er rauð rós, alþjóðlegt tákn jafnaðarfólks. Heldur höfum við raunverulega breytt forgangsröðun, áherslum og verklagi Samfylkingarinnar. Við höfum opnað flokkinn upp á gátt og átt víðtækt samráð við fólkið í landinu. Í metnaðarfullu málefnastarfi höfum við tekið heilbrigðis- og öldrunarmál föstum tökum. Nú sinnum við atvinnu og samgöngum með sama hætti. Húsnæði og kjaramál verða næst á dagskrá.

Þannig höfum við breytt Samfylkingunni, saman, og þar hefur fjöldi fólks um land allt lagt okkur lið með beinum og óbeinum hætti á liðnu ári. Fyrir það erum við þakklát — en um leið meðvituð um að það tekur tíma að byggja upp traust á ný. Við tökum engu sem gefnu en vinnum jafnt og þétt til undirbúnings. Í von um annað tækifæri til að uppfylla hlutverk Samfylkingarinnar í þjónustu þjóðar.

Við eigum enn verk fyrir höndum og höldum áfram á þessari braut. Allt samkvæmt áætlun.

Örugg skref
Því þegar það er óreiða hjá ríkisstjórninni þá er mikilvægt að þjóðin upplifi festu í Samfylkingunni. Þess vegna höfum við haldið okkar striki og látið aðra um að eltast við skoðanakannanir og þá sem hafa hæst hverju sinni á samfélagsmiðlum.

Í haust kynntum við Örugg skref í heilbrigðis- og öldrunarmálum — fimm þjóðarmarkmið til tveggja kjörtímabila og örugg skref í rétta átt í þessum mikilvægu málaflokkum. Útspilið er afrakstur hátt í fjörutíu opinna funda með almenningi í bakaríum, menningarsölum, alþýðuhúsum og félagsheimilum — og annars eins af fundum á vinnustöðum með fólkinu af gólfinu og öðrum sérfræðingum um heilbrigðiskerfið. Þó að vinna af þessu umfangi sé vitaskuld leidd af pólitískri forystu og grundvallist á klassískum gildum jafnaðarmennsku þá er tilfinningin, innblásturinn og forgangsröðunin sótt til fólksins í landinu, milliliðalaust. Það gefur okkur styrk og fullvissu.

Örugg skref í heilbrigðis- og öldrunarmálum hafa fengið jákvæð viðbrögð og næsta vor kynnum við samskonar útspil eftir vinnuna sem nú stendur yfir um atvinnu og samgöngur. Útkoman á að vera Vaxtarplan fyrir Ísland til næstu ára og áratugar. Stýrihópur Samfylkingarinnar á þessu sviði hefur þegar hafið störf. Í janúar heimsækjum við frændur okkar Norðmenn og kynnum okkur stefnu þeirra og verklag þegar kemur að auðlindum, orkumálum og uppbyggingu á samgönguinnviðum. Þar náum við vinnufundum með forsætisráðherra Noregs, ráðherrum orku- og samgöngumála, sérfræðingum ráðuneyta og með fulltrúum frá norska Alþýðusambandinu (LO) og Samtökum atvinnulífsins (NHO).

Því næst ætlum við að heimsækja 100 fyrirtæki á höfuðborgarsvæðinu. Og loks höldum við í aðra hringferð um landið þar sem við heimsækjum vinnustaði og efnum til opinna funda — að þessu sinni með áherslu á atvinnu og samgöngur. Ég hlakka til. Við bindum miklar vonir við þessa vinnu og hvetjum öflugt fólk um land allt til að leggja okkur lið með samtali og ólíkum sjónarmiðum.

Engin heljarstökk
Samfylkingin er stjórnmálaflokkur sem hefur mikinn metnað fyrir hönd íslensku þjóðarinnar. En eins og ég hef áður sagt þá má metnaðurinn aldrei verða til þess að við missum tengsl við daglegan veruleika og þarfir fólksins í landinu. Eins og þörfina fyrir stöðugleika, festu og öryggi.

Þess vegna boðum við engin heljarstökk heldur örugg skref. Við skiljum að það eru dýrmætir þættir í okkar samfélagi, í okkar umhverfi, sem binda okkur saman sem þjóð — og sem okkur ber skylda til að vernda og varðveita. Fólkið sem hér býr er ekki bara partur af öllu og engu. Við eigum saman þetta samfélag, á Íslandi, sem við höfum byggt upp frá kynslóð til kynslóðar.

Þetta skiptir máli. Því í heimi hraðra breytinga hefur fólk víða misst fótfestu og upplifað óöryggi þar sem áður var öryggi. Og þá getur þráin eftir því að vernda, varðveita og passa upp á ákveðið jafnvægi orðið þungamiðjan í jafnaðarstefnu sem svarar kalli tímans. Jafnaðarstefnu með stjórnfestu — sem setur öryggi, velferð og virðingu fólks í fyrsta sæti.

Þetta þýðir ekki að stjórnmálin eigi að festast. Þvert á móti. Enda hættir heimurinn ekki að snúast þó að ráðamenn forðist stórpólitískar ákvarðanir og þræti þess í stað um smærri mál á jaðrinum. Það þarf stórhuga stjórnmál til að standa vörð um undirstöður samfélagsins. Virka stjórn og afgerandi stefnu. Pólitíska forystu um að framkvæma það sem þorri þjóðar getur sameinast um — í stað þess að velkjast áfram til og frá. Þannig náum við aftur stjórn og nýtum fullveldi okkar í þágu fólksins sem hér býr. Þetta skilur Samfylkingin.

Sterk velferð, stolt þjóð
Stundum er látið eins og það sé óumflýjanleg þróun í nútímasamfélagi að við fjarlægjumst hvert annað. Að samheldnin láti undan og rætur slitni. Ég veit að það býr djúpstæð þrá meðal landsmanna eftir kröftugri andspyrnu gegn þessari þróun. Okkar sýn er að færa fólkið í landinu nær hvert öðru en ekki fjær. Meðal annars með því að gæta þess sem gerir samfélagið okkar dýrmætt — þess sem við eigum saman og höfum byggt upp saman hér á Íslandi með harðfylgi og seiglu.

Hvers konar þjóð við viljum vera? Stolt þjóð með sterkt velferðarkerfi? Eða lausbundið samansafn einstaklinga sem eiga lítið sameiginlegt nema að búa á þessari eyju norður í Atlantshafi? Svar okkar í Samfylkingunni við þessum spurningum er skýrt: Sterk velferð, stolt þjóð — það er sá valkostur sem við viljum bjóða.

Enda höfum við flest ríka þörf fyrir ákveðna samheldni og nánd. Þetta hef ég fundið sterkt á ferðum okkar um landið. Á Hólmavík heimsóttum við hvert einasta heimili til að eiga samtal um útspil okkar í heilbrigðis- og öldrunarmálum og þar slógust heimamenn í lið með okkur. Fólk keyrði jafnvel þriggja klukkustunda leið fram og til baka, héðan og þaðan af Vestfjarðakjálkanum, til að leggja okkur lið í þessu verkefni — til að afla stuðnings fyrir sterkari velferð um land allt. Þegar við ætluðum að leika sama leik á Stöðvarfirði reyndust fáir vera heima. En þá var okkur snarlega kippt inn til félags eldri borgara á staðnum þar sem tugir bæjarbúa gæddu sér á dýrindis brauðsúpu með rjóma. Og þar var okkur boðið í smakk og spjall um landsins gagn og nauðsynjar.

Það eru svona stundir sem standa upp úr á liðnu ári. Og sem fylla mann von um að við Íslendingar getum sameinast um stórhuga stjórnmál sem hlúa að þeirri samfélagsgerð sem er okkur svo kær.

Þessi dýrmæta samheldni hefur líka birst okkur á síðustu misserum í sterku samfélagi Grindvíkinga og hjá björgunarsveitarfólki og öðrum sem standa vaktina í almannaþjónustu. Svo ekki sé minnst á samhug almennra borgara sem hafa opnað heimili sín fyrir fjölskyldum frá Grindavík. Á tímum sem þessum sannar samtryggingin gildi sitt — sem við viljum hlúa að og efla.

Tilbúin til þjónustu
Á nýju ári höldum við ótrauð áfram. Við höfum einsett okkur að breyta íslenskum stjórnmálum og við byrjuðum á sjálfum okkur. Ég trúi því að Samfylkingin eigi samleið með þjóðinni. Það er hins vegar undir okkur sjálfum komið að ávinna okkur traust fólksins í landinu og að villast ekki af leið.

Samfylkingin er tilbúin til þjónustu. Og við munum ganga auðmjúk til verka — fáum við til þess traust í næstu kosningum til Alþingis.

Gleðilegt nýtt ár og takk fyrir það liðna.

Kristrún Frostadóttir, formaður Samfylkingarinnar – Jafnaðarflokks Íslands

Áramótagrein formanns Samfylkingarinnar birtist í Morgunblaðinu 30. desember 2023.

Leit um „��“

2746 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Um Samfylkinguna

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������������������������������“

2746 niðurstöður fundust við leit að „���������������������������������������������������“