Því er það eitt af grundvallar stefnumálum Samfylkingarinnar að leggja áherslu á málefni barna, einkum og sér í lagi þeirra sem þurfa á stuðningi að halda.

Akureyrarbær hefur nú þegar hlotið viðurkenningu sem barnvænt samfélag með því að innleiða barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna í stjórnsýslu og starfsemi bæjarins, með hagsmuni allra barna og ungmenna sveitarfélagsins að leiðarljósi. Þeirri vinnu er þó engan vegin lokið og margt sem þarf að bæta. Eitt af því er að stuðla að bættri þjónustu við börn og ungmenni sem glíma við geðræn vandamál og aðra andlega vanlíðan. Þar þarf að gera betur. Biðlistar í sálfræðilegar og námslegar greiningar á vegum bæjarins eru langir og aðgengi að meðferð takmarkað.

Sálfræðiþjónusta hjá sjálfstætt starfandi sálfræðingum er dýr og því ekki allir sem hafa kost á að nýta sér þá þjónustu. HSN hefur þó að einhverju leiti brúað bilið en þörfin er samt sem áður mun meiri en sú sem í boði er.

Geðheilsa grunnur að almennu heilbrigði. Ef sá grunnur stendur höllum fæti er erfitt að byggja ofan á hann. Barninu fer að ganga ver námslega, félagslega og á endanum líkamlega. Þess vegna er það svo mikilvægt að við tryggjum úrræði fyrir þau börn sem líður ekki vel.

Samfylkingin vill tryggja stöðugildi námsráðgjafa í hlutfalli við nemendafjölda sem og að efla aðra  stoðþjónustu við skólana. Álag á kennara er mikið og þeir hafa oft á tíðum ekki bolmagn til að sinna þeim sem þurfa aukinn stuðning nema á kostnað hinna nemendanna. Þar þurfum við aukinn mannskap inn í skólann. Þá viljum við einnig vinna að fullum þunga í að fyrirbyggja einelti og viðbragðsáætlanir.

Með þessum aðgerðum erum við ekki bara að bæta líðan nemenda heldur einnig að móta sterkari samfélagsþegna sem skilar sér margfalt til baka. 

Rannveig Elíasdóttir er hjúkrunarfræðingur og í 7. sæti Samfylkingarinnar á Akureyri

Börnin okkar eru það dýrmætasta sem við eigum. Mikilvægt er að þeim líði vel og geti blómstrað í lífi og starfi.

Það er kominn tími á breytinga - Kjósum betri Mosfellsbæ! 

Kosningamiðstöðin er opin alla virka daga 16:00 -19:00. 

Helgin 7. -8. maí er opið 11:00 - 17:00. 

Kæru Mosfellingar! Við opnum kosningarmiðstöðina okkar þann 1. maí kl. 15:00 í Þverholti 3. 

Lögin um sölu á eignarhlutum ríkisins í bönkunum sem samþykkt voru í desember 2012 áttu að skapa trausta umgjörð ef ætti að selja hlutina. Leiðarstef laganna eru gagnsæi, hlutlægni, jafnræði og hagkvæmni. Draga átti dýran lærdóm af bankahruninu. 

Salan í höndum fjármála- og efnahagsráðherrans hefur hins vegar orðið til þess að almenn óánægja ríkir og traust til ráðherrans og ríkisstjórnarinnar hefur beðið hnekki. Ásakanir um spillingu og vanrækslu eru háværar og um að lögin um söluna hafi verið brotin. 

Aðferðin sem fjármála- og efnahagsráðherra samþykkti að nota var lokað útboð ætlað hæfum fjárfestum, fagfjárfestum. Á Íslandi er ekki til neinn opinber listi yfir fagfjárfesta líkt og víða erlendis (institutional investors). Hér þarf hver miðlari að flokka viðskiptavini sem almenna fjárfesta eða fagfjárfesta eftir forskrift í lögum. Einstaklingar sem skilgreina ætti sem almenna fjárfesta fengu að taka þátt í lokaða útboðinu líkt og þeir sem skilgreindir eru sem fagfjárfestar. Fjármálaeftirlitið hefur nú kallað eftir upplýsingum um þessa flokkun á þeim sem tóku þátt í útboðinu og það er vel.

Niðurstaðan virðist vera sú að miðlararnir gátu bætt í hóp þeirra sem fengu að kaupa á afslætti fram á síðustu stundu. Við höfum séð listann yfir þá sem keyptu. Þar eru margir smáir fjárfestar sem fengu afslátt á þeim forsendum að þeir væru eftirsóttir eigendur bankans. Spurningin um hvort þetta hafi verið einhvers konar brask og brall eða allt gert í samráði við bankasýsluna og ráðherra er áleitin og við verðum að fá svör við henni.

Þingmenn stjórnarflokkanna sem og stjórnarandstöðu hafa lýst vonbrigðum sínum með niðurstöðuna. Formaður fjárlaganefndar sagði í ræðu á Alþingi að hún hefði staðið í þeirri trú að um langtímafjárfesta væri að ræða og því hafi niðurstaðan komið á óvart.

En Bankasýslan segir að hvert skref í söluferlinu hafi verið tekið í nánu samstarfi við stjórnvöld sem hafi verið ítarlega upplýst um öll skref sem stigin voru. Enda gera lögin um söluna ráð fyrir því.

Í fyrstu grein laganna um bankasölu er tilgreint hvað ráðherra er heimilt að selja af eignarhlutum í bönkunum. Þegar lögin voru samþykkt í desember 2012 áttum við 5% í Íslandsbanka, 13% í Arion banka og 81%  í Landsbanka. Samkvæmt lögunum á að halda eftir í eigu ríkisins 70% af Landsbanka. Það var svo á árinu 2015 sem ríkið sat með nánast allt bankakerfið í fanginu og umræða hófst um sölu á stærri hlutum. En lögin um söluna eru þau sömu og enn í fullu gildi.

Önnur grein laganna fjallar um ákvörðun um sölumeðferð. Bankasýslan gerir tillögu um sölumeðferðina og þegar ráðherra hefur fallist á tillöguna leggur hann greinargerð um hana fyrir fjárlaganefnd og efnahags- og viðskiptanefnd Alþingis. Ráðherra leitar einnig umsagnar Seðlabankans m.a. um gjaldeyrisforða og laust fé í umferð. Í greinargerð ráðherrans eiga að koma fram upplýsingar um helstu markmið með sölu eignarhlutarins, hvaða söluaðferð verði beitt og hvernig sölumeðferð verði háttað. Þegar umsagnir hafa borist ráðherra tekur hann ákvörðun um hvort sölumeðferð verði hafin í samræmi við efni greinargerðarinnar eða hvort hann geri breytingar á fyrirhugaðri sölumeðferð eftir að hafa tekið tillit til umsagna. Ljóst er af lestri greinarinnar að ráðherra hefur heimildir til að gera breytingar á tillögum Bankasýslunnar, honum er því ætlað að hafa virkt hlutverk í ákvarðanatöku um sölumeðferðina.

Fjallað er um meginreglur við sölumeðferð í þriðju grein laganna. Áherslan er á opið söluferli, gagnsæi, hlutlægni og hagkvæmni. Skilyrðin sem sett eru eiga að vera sanngjörn og tilboðsgjafar eiga að njóta jafnræðis. Þá skal við söluna kappkosta að efla virka og eðlilega samkeppni á fjármálamarkaði.

Í frumvarpinu um söluna segir um 3. gr.: „Mikilvægt er að jafnræðis sé gætt milli þeirra sem koma til greina sem mögulegir kaupendur að eignarhlut svo að allir líklegir kaupendur hafi jafna möguleika á því að gera tilboð. Jafnræði verður best tryggt með því að skilyrði við sölu séu fá, skýr og öllum ljós.“ 

Um sölumeðferðina er fjallað í fjórðu grein laganna. Þar er farið yfir hvað Bankasýslunni er ætlað að gera, þ.e. undirbúa söluna, leita tilboða, meta tilboð, hafa umsjón með samingaviðræðum við utanaðkomandi ráðgjafa og væntanlega kaupendur og annast samningagerð. Seinni málsgrein greinarinnar er svona: „Þegar tilboð í eignarhluti liggja fyrir skal Bankasýsla ríkisins skila ráðherra rökstuddu mati á þeim. Ráðherra tekur ákvörðun um hvort tilboð skuli samþykkt eða þeim hafnað og undirritar samninga fyrir hönd ríkisins um sölu eignarhlutans.“ Hér er alveg skýrt að það er ráðherra sem tekur ákvörðun um tilboðin, samþykkir þau eða hafnar. Ráðherrann getur ekki falið sig á bak við Bankasýsluna eða miðlara úti í bæ. Ráðherra ber alla ábyrgð.

Stjórnarandstaðan á Alþingi hefur kallað eftir því að strax verði sett á laggirnar rannsóknarnefnd Alþingis til að rannsaka bankasöluna. Við teljum það nauðsynlegt enda er niðurstaðan í svo hróplegu ósamræmi við markmið laganna um trausta umgjörð, gagnsæi, hlutlægni, jafnræði og hagkvæmni.

Forsætisráðherra hefur sagt að umgjörðin um bankasöluna hafi ekki haldið og því þurfi að breyta henni og byrja á að leggja niður Bankasýsluna.

Mér finnst hins vegar augljóst að fjármála- og efnahagsráðherra hafi ekki haldið sér innan umgjarðarinnar sem lögbundin er og að á því þurfi hann að axla ábyrgð.

Greinin birtist í Kjarnanum 26. apríl 2022. 

Næstum allir á Íslandi eru óánægðir með söluna á hlutum ríkisins í Íslandsbanka. Könnun Fréttablaðsins sýndi að 83% landsmanna segjast vera óánægðir með hvernig tekist hefur til.

Kristrún Frostadóttir Alþingismaður kemur og ræðir við okkur um húsnæðismál, stjórnmálin, nútímann og framtíðina.
Allir velkomnir!!

Það væri áhugavert að heyra hvað forsætisráðherra finnst um útskýringar hennar nánasta samstarfsmanns í ríkisstjórn á bankasölunni, úthvíldur eftir páskafrí. Ég vitna hér til viðtals við fjármálaráðherra í Sprengisandi í morgun. Þar var aðeins annað viðmót en heyrst hefur frá forsætisráðherra.

Mikið væri það nú gott ef fjármálaráðherra hefði áhuga á að mæta í viðtöl með öðrum, þar sem hann getur ekki bara keyrt yfir hlutina og talað um að allir séu alltaf á háa C-inu. Sé ekki betur en að fjármálaráðherra sé sjálfur á háa C-inu í þessu viðtali í morgun.

Hér eru 10 athugasemdir við viðtalið.

1) Fjármálaráðherra segir að ef Íslandsbankamálið væri skoðað af einhverri sanngirni – sanngirni – þá væri ljóst að um stórkostlegan árangur væri að ræða hjá ríkissjóði. Hann hafi heyrt fólk segja að verið sé að gefa eignir. En bankinn hafi hækkað mikið í verði.

Það er ekki hægt að klappa sér á bakið fyrir það eitt að ná að selja 50 milljarða króna eign. Það er hægt að selja svona eign fyrir gott verð án þess að skandalar fylgi. Það var augljóst í útboðinu að það var næg eftirspurn, meðal annars hjá risastórum stofnanafjárfestum sem hafa mikið traust hér á landi og erlendis. Athugasemdirnar snúa að því hvernig salan fór fram. Að benda á lokaverðmiðann er leið til að drepa málinu á dreif. Fjármálaráðherra getur ekki varið sig með því að segja að verðið hafi verið fínt og þá skipti engu máli þó möguleg spilling sé til staðar. Þegar byrjað er að færa línuna svona, hvað er í lagi og hvað ekki, út frá heildartölunni erum við komin á mjög hættulegan stað. Það að ráðherra í ríkisstjórn Íslands orði hlutina með þessum hætti er mjög alvarlegt.

2) Fjármálaráðherra segir dapurlegt að hlusta á margt sem sé sagt um söluna. Eins og þegar rokið sé til og talað um að margir hafi selt eftir útboðið. Segir að það sé bara „alrangt og hefur verið leiðrétt“.

Nei, það hefur ekki verið leiðrétt og alls ekki staðfest að sé alrangt. Það sem hefur gerst er að Bankasýslan ákvað að gefa út takmarkaðar upplýsingar um kaupendur eins og staðan var nokkrum vikum eftir útboð – nota bene, hér er ríkisstofnun að sjálfvelja ákveðnar upplýsingar eftir hentisemi.

34 fjárfestar hefðu minnkað við eignarhlut sinn. Hópur sem keypti 23% af útboðinu.

60 fjárfestar birtist ekki á hluthafa listanum – hópur sem keypti 22% af útboðinu. Ekki sé hægt að fullyrða að þeir aðilar hafi selt. Þetta gæti skýrst af því að viðkomandi varslar hluti á safnreikningi, fjármagnar hluti hjá fjármálastofnun, er eignastýringaðili eða vegna sölu viðkomandi aðila.

Þetta er m.a. leið til að fela eignarhald. Safnreikningar voru frægir fyrir hrun í þessum tilgangi. Finnst okkur eðlilegt að aðilar sem teljast hæfir fjárfestar og fá forgang miðað við almenna fjárfesta til að kaupa í lokuðu ferli, séu aðilar sem svo komi hlutnum fyrir á safnreikningi? Ef viðkomandi hefur ekki getu til að sjá um sínar eigin fjárfestingar og þarf að setja á safnreikning hjá fjármálastofnun af hverju fékk sá hinn sami forgang miðað við almennan fjárfesta sem bara kaupir í gegnum sjóði, eða jafnvel á eigin kennitölu? Er þessi aðili að koma með "þekkingu" inn í bankann? Það þarf að fá að sjá hvað er á bakvið þessa safnreikninga. Er þetta í samræmi við lög um sölu eignarhluta ríkisins í fjármálafyrirtækjum þar sem gegnsæi er stórt atriði?

Fjármagnar hluti hjá fjármálastofnun:

Ein röksemdafærslan fyrir því að það megi fara fram hjá meginreglunni í lögum um sölu ríkisins á fjármálafyrirtækjum um opið útboð er að sérstakar ástæður séu fyrir því. Í minnisblaði frá Bankasýslunni frá 20. janúar sl., sem hún sjálf ítrekað vitnar til, er talað um að ein aðalástæðan fyrir því að víkja frá þessari meginreglu og halda lokað útboð í formi tilboðsleiðar sé að koma í veg fyrir kvikar hreyfingar á fjármálamarkaði í kringum sölu. Það er engin önnur leið til að skilja þetta en svo að þá eigi að selja til langtímafjárfesta því þeir selja sig ekki hratt út og valda því ekki „kvikum“ hreyfingum.

Fjármálaráðherra hjólar í stjórnarandstöðu fyrir að hafa ekki gert athugasemdir við tilboðsferlið – sem er reyndar ekki rétt ef skoðað er álit nefnda á málinu – en varðandi þennan sértæka hlut þarf að athuga: eiga einstaka þingmenn sem sagt að gefa sér að hér ætli ráðherra og Bankasýsla að brjóta lög með því að víkja frá meginástæðunni fyrir því að halda ekki opið útboð?

Fjárfestar sem fá fjármögnun fyrir bréfum eru undantekningarlaust að taka snúning – þetta eru skammtímastöður. Það er mjög dýrt fyrir fjármálastofnanir að fjármagna svona kaup og þess vegna er þetta nær undantekningarlaust skammtímafjárfesting.

Sala viðkomandi aðila skýrir sig svo sjálf.

Við þetta má bæta að fyrstu dagana eftir útboðið var met velta með hlutabréf í Íslandsbanka á markaði. Þar sem hátt í þriðjungur af fjölda hluta sem voru í útboðinu fór kaupum og sölum.

Athugasemdir fjármálaráðherra að það sé ekki hægt að selja strax eftir útboðið standast heldur ekki skoðun: það er hægt að gera framvirkan samning á fjármálamarkaði á þann veg að viðkomandi þarf í raun aldrei að fá bréfin í hendurnar áður en viðkomandi selur. Afhending bréfa er venjulega T+2 (2 dögum eftir kaup) og það að selja T+3 (þremur dögum eftir kaup) er líka ein leið til að segja að eitthvað hafi verið selt strax.

3) Fjármálaráðherra fer í klassíska taktík að spyrja þáttastjórnanda stöðugt á móti hvað hafi í raun farið úrskeiðis. Spyr hvort „þau hafi ekki mátt kaupa“, og er hér m.a. verið að vitna til söluráðgjafa og fólk þeim tengt. Hefur fjármálaráðherra í alvöru talað enga skoðun né þekkingu á fjármálamörkuðum? Er viðkomandi hæfur í starfi sem fjármálaráðherra eftir nær áratug í starfi ef hann þarf að fá Fjármálaeftirlitið til að segja sér að þetta séu ekki eðlilegir viðskiptahættir?

4) Þá talar fjármálaráðherra um að hann sé svo ánægður með að Fjármálaeftirlitið hafi sýnt frumkvæði í þessu máli að rannsaka það. Það sé traustvekjandi. Áttar fjármálaráðherra sig ekki á því að þegar farið er í svona stóra sölu, 50 milljarða króna, þá er í raun sjálfgefið að eftirlitið skoði söluna? Eftirlitið er til staðar til að fylgjast reglubundið með stórum viðskiptum. Þetta er ekkert til að hrópa húrra yfir. Það hefði verið stór áfellisdómur yfir eftirlitinu ef salan væri ekki í skoðun, óháð skandölum.

5) Fjármálaráðherra talar um að ríkissjóður hafi fengið Íslandsbanka frítt. Virðist hafa gleymt því að hér borgaði ríkið t.d. um 15% af vergri landsframleiðslu beint til Seðlabankans vegna falls bankanna á sínum tíma. Og þetta er bara hluti af kostnaðinum.

6) Fjármálaráðherra talar um þinglega meðferð sem hafi verið svo góð. Allt hafi verið útskýrt í hörgul. Og margir sem sátu þessa fundi komi nú af fjöllum. Segi núna „það sagði mér enginn að þetta yrði svona“. Já reyndar, það sagði mér enginn að Bankasýslan ætlaði að fara séríslenska tilboðsleið, sem er í raun nær því að vera almennt útboð þar sem alls konar litlum aðilum er hleypt að með ótrúlegum tilkostnaði. Sér í lagi þar sem Bankasýslan talaði um að þetta útboð yrði í takt við alþjóðlegar venjur – þar sem venjan er að miða við stóra stofnanafjárfesta. Það sagði mér heldur enginn að það ætti að kosta 700 milljónir króna að fara í þetta útboð, 1,4% af söluandvirði. Þrátt fyrir að ein stór ástæða fyrir lokuðu ferli væri lágmörkun á kostnaði. Sem er samt margfaldur á við meira að segja frumútboð.

Sem dæmi fór Síldarvinnslan á markað, frumútboð, fyrir skömmu og kostnaðurinn var 0,9% af söluandvirði. Ég átta mig ekki á því í hvaða heimi þingmenn hafi átt að sjá fyrir þennan snúning. Kannski ættum við bara að taka við fjármálaráðuneytinu fyrst við eigum að halda í höndina á fjármálaráðherra í ferli sem á að vera tiltölulega einfalt að framkvæma löglega og siðlega?

Því til viðbótar hafa þingnefndir eftirlitshlutverki að gegna. En Bankasýslan upplýsingaskyldu. Ef forsvarsmenn þessarar stofnunar ætluðu að víkja svona frá eðlilegu tilboðsferli bar stofnunni skylda til að flagga því.

Athugum að það er hér sem mögulegt lögbrot er m.a. til staðar:

Forsendan fyrir því að halda ekki opið útboð var að rík ástæða væri til. Sú ástæða féll þegar litlum aðilum var hleypt að og aðilum sem skuldsettu sig fyrir kaupunum. Allt minnisblaðið frá Bankasýslunni til ráðherra 20. janúar 2022 er uppfullt af setningum sem gefa sterklega til kynna að áherslan sé á stóra langtímafjárfesta. Fólk er ekki fætt í gær – ef allir halda að hlutirnir séu á einhvern veg, er það augljóst að það voru undirliggjandi skilaboð. Fjármálaráðherra ætti kannski að rifja upp sín eigin orð að morgni útboðs þar sem hann talaði um að meirihluti fjárfesta yrðu lífeyrissjóðir. Svo reyndist það vera þriðjungur.

7) Varðandi þessa litlu kaupendur fríar fjármálaráðherra sig algjörlega ábyrgð í viðtalinu. Segir söluráðgjafana bara bera ábyrgð á því hverjir eru skráðir. Ok, þannig að fjármálaráðherra kvittar bara upp á ferli hjá Bankasýslu í armslengd, sem kvittar sjálf upp á ferli í annarri armslengd um að leyfa söluráðgjöfum út í bæ að bjóða litlum kvikum fjárfestum sem skuldsetja sig fyrir ríkiskaupum inn í tilboðsferli sem var rökstutt út frá allt öðrum forsendum? Þrátt fyrir að það gæti verið lögbrot? Hver mætti í vinnuna í þessu ferli eiginlega?

8) Fjármálaráðherra segir að traust á fjármálakerfinu hafi ekki beðið hnekki. Vill að fólk skoði bara 50 milljarða króna tölu og sjái skóginn fyrir trjánum. Það að fjármálaráðherra hafi ekki áhyggjur af því að í útboði á ríkiseign hafi söluaðilar mögulega „tippað“ einhverja fjárfesta fyrir fram um söluna, innherjar hafi keypt og þeir sem sjálfir séu nálægt sölunni, og skammtímafjárfestar, er mjög alvarlegt. Þessi framsetning hjá nánasta samstarfsmanni forsætisráðherra, sem hún hefur ítrekað varið, dæmir sig sjálf.

9) Fjármálaráðherra finnst 700 milljónir króna hljóma reyndar svolítið há þóknun. En segir að hann hafi nú enga aðkomu að þessum samningi. Maðurinn sem er með alla ríkisstjórnina í þéttu aðhaldi á nær öllum vígstöðum. Sami maður og ber ábyrgð á því að í fjármálaáætlun ríkisstjórnarinnar eru nær engin kosningaloforð fjármögnuð. Sami maður og ákvað að skera niður framlög til húsnæðismála um 2 milljarða á þessu kjörtímabili þrátt fyrir loforð innviðaráðherra um stórsókn í húsnæðismálum. Sami maður og vill ekki fullfjármagna þjónustu við fatlað fólk. Vill ekki fjármagna grunnrekstur Landspítalans. Hann hefur enga aðkomu að samningi í tengslum við stóra sölu á ríkiseign. Hann opnar bara kassann í þetta skiptið. Einmitt.

10) Að lokum stærir fjármálaráðherra sig af því að þessi sala muni gera ríkissjóði kleift að ráðast í innviðafjárfestingar og hjálpa ríkinu að vera aflögufært. Fyrir það fyrsta er hann ekki eini maðurinn sem getur selt ríkiseign. Að senda þau skilaboð að svona hliðarspilling eða vandamál sé hálfpartinn nauðsynleg til að fá pening inn í kassann er ekki í lagi. Í öðru lagi er hvergi hægt að finna þessi vilyrði hans í nýútkominni fjármálaáætlun. Og vek ég athygli á þessari yfirferð hér í því samhengi.

Fjármálaráðherra situr þarna og segir þetta í umboði forsætisráðherra. Munum það.

Fjármálaráðherra situr í nafni Katrínar Jakobsdóttur við stjórn landsins. 

10 athugasemdir við málflutning fjármálaráðherra

Áætlanir gera ráð fyrir svipaðri fjölgun íbúa næstu fjögur árin. Með hverjum 4.000 nýjum íbúum fylgja um 3.000 bílar. Þetta þýðir að á einu kjörtímabili hafa bæst við 12.000 bílar á höfuðborgarsvæðið. Margir íbúar nágrannasveitarfélaga Reykjavíkur sækja vinnu eða skóla til borgarinnar og hefur þessi bílaaukning því sín áhrif á umferðarþunga í borginni og loftgæði, sérstaklega íbúa í Grafarvogi og Árbæ.

Það er því algert lykilatriði fyrir íbúa Grafarvogs að áfangar og tenging Borgarlínu komi sem fyrst inn í hverfið áður en nýtt land er numið undir byggð eins og Keldur og Keldnaholt. Uppbygging Borgar­línunnar er langtímaverkefni en íbúar í Grafarvogi munu fá borgalínutengingu árið 2025. Samkvæmt nýju leiðaneti verður það í kjölfar fyrstu framkvæmdalotu Borgar­línunnar sem felst í að byggja sérrými – borgarlínubrautir – á um 14,5 km löngum kafla, frá Hamraborg í Kópa­vogi um miðborg Reykjavíkur að Ártúnshöfða. Viss sveigj­anleiki verður fyrir vagna sem geta keyrt inn og út úr sérrými, sem býður upp á að hægt verður að byggja upp innviði í lotum.

Borgar­línu­vagnar geta ekið á venjulegu gatnakerfi og mun borgar­línu­vagn, leið B, aka frá Ártúnshöfða, við Krossamýrartorg, í blandaðri umferð í gegnum Spöngina að endastöð við Egilshöll. Ástæðan fyrir þessari röð framkvæmda er einföld. Hvorki Ártúnsbrekka né Miklabraut þolir fleiri bíla í dag, hvað þá þann fjölda sem fylgir nýrri byggð á Keldum. Milli 3.000-4.000 viðbótar bílar færu daglega um Ártúnsbrekku ef farið væri strax í nýja byggð í Keldnalandi og myndu blandast umferð úr Grafarvogi og Árbæ. Hitt er svo annað mál að uppbygging á Keldnalandi er ráðgerð seinna enda gerir uppbygging Borgarlínu beinlínis ráð fyrir því árið 2034. 

Samfylkingin hefur sterka og skýra framtíðarsýn á þróun hverfa borgarinnar. Við viljum forgangsraða fjármagni í þau hverfi sem fyrir eru eins og nýta þá innviði sem búið er að fjárfesta í með áframhaldandi uppbyggingu og fjárfestingu í stað þess að þenja byggðina út strax með nýrri uppbyggingu. Með tilkomu Borgarlínu við Krossamýrartorg skapast raunhæfur valkostur fyrir íbúa Grafarvogs að skilja bílinn eftir heima, hoppa upp í leið B og ferðast í sérrými niður í miðborg.

Á liðnu kjörtímabili hefur íbúum á höfuðborgarsvæðinu fjölgað um 16.000. Þar af Reykvíkingum um 10.000. 

Borgarlína í Grafarvog 2025 – mikilvægur valkostur fyrir íbúa Grafarvogs

Áður en Logi lagði fyrir sig fyrirtækjarekstur þótti hann efnilegur í handbolta, vann meðal annars á sjó á Fáskrúðsfirði, klóakinu á Akureyri og var meira að segja um sinn vel þekktur sem einn af dönsurum og textahöfundum sveitaballahljómsveitarinnar Skriðjökla.

Vinir og samstarfsfólk Loga lýsa honum sem óhefðbundnum og litríkum leiðtoga sem er laus alla tilgerð og lunkinn við að greina hismið frá kjarnanum. Hann sjái hæfileika fólks í öllum hugsanlegum myndum, taki öllum eins og þeir eru og lyfti þeim upp. 

Logi tók við formennsku í Samfylkingunni árið 2016 og skipar 1. sæti í Norðausturkjördæmi.

Logi er Akureyringur og menntaður arkitekt frá Osló. Hann rak arkitektastofuna Kollgátu, um margra ára skeið og var bæjarfulltrúi á Akureyri. Þar áður starfaði hann m.a. sem verkamaður, sjómaður og dansari í hljómsveitinni Skriðjöklum. Hans helstu áhugamál eru ferðalög og myndlist.

Logi tók við formennsku Samfylkingarinnar árið 2016, og naut yfirgnæfandi stuðnings flokksmanna til endurkjörs á Landsfundi 2017 og 2020. Logi hefur verið Alþingismaður Norðausturkjördæmis frá árinu 2016 en þar áður lét hann til sín taka sem bæjarfulltrúi á Akureyri. 

Þegar þingstörfin kalla ekki á viðveru Loga í Reykjavík býr hann á Akureyri ásamt eiginkonu sinni Arnbjörgu, dóttur sinni Hrefnu og kettinum Pipar.

1. sæti Norðausturkjördæmi

Logi og Abba

Hrefna....

Úlfur

Hver er leyndi hæfileikinn þinn?

Hvernig væri Samfylkingarsamlokan samsett ef þú mættir ráða?

Í hverju fellst hamingjan?

Logi er fæddur á Akureyri 21. ágúst 1964. Foreldrar: Einar Helgason (fæddur 11. október 1932, dáinn 15. desember 2013) myndlistarmaður og kennari og Ásdís Karlsdóttir (fædd 6. júní 1935) íþróttakennari. Maki: Arnbjörg Sigurðardóttir (fædd 10. janúar 1973) hæstaréttarlögmaður. Foreldrar: Sigurður Óli Brynjólfsson og Hólmfríður Kristjánsdóttir. Börn: Úlfur (1997), Hrefna (2004).

Próf í arkitektúr frá Arkitekthøgskolen í Ósló 1992.

Arkitekt hjá H.J. teiknistofu 1992–1994, skipulagsdeild Akureyrarbæjar 1994–1996, Teiknistofunni Form 1996–1997, Úti og inni arkitektastofu 1997–2003, Arkitektúr.is arkitektastofu 2003–2004 og Kollgátu arkitektastofu 2003–2016. 

Varabæjarfulltrúi á Akureyri 2010–2012, bæjarfulltrúi 2012–2016. 

Formaður Akureyrarstofu 2014–2015, formaður skólanefndar 2015–2016. 

Í stjórn Arkitektafélags Íslands 2010–2013, formaður 2010–2012. 

Varaformaður Samfylkingarinnar 2016, formaður síðan 2016.

Alþingismaður Norðausturkjördæmis 2016.

Varaþingmaður Norðausturkjördæmis október 2010, apríl, október og desember 2011 og janúar–mars 2013.

Efnahags- og viðskiptanefnd 2016–2017, atvinnuveganefnd 2017, utanríkismálanefnd 2017–.

Afstaða ráðherra, allra nema innviðaráðherra sem ekki hefur náðst í síðustu vikur, hefur breyst frá degi til dags og er nú um það rætt að fram fari gaslýsing af áður óþekktri stærðargráðu af þeirra hálfu. Auðmjúk birtust þau Katrín og Bjarni eftir birtingu kaupendalista, sögðust vilja velta við hverjum steini, að salan yrði rannsökuð að forskrift fjármálaráðherra og að þangað til niðurstaða fengist yrði beðið með frekari aðgerðir.

Á þriðjudegi eftir páska birtist fréttatilkynning frá formönnum stjórnarflokkanna um að framkvæmd sölunnar hafi ekki staðið undir væntingum stjórnvalda og að ríkisstjórnin hafi ákveðið að leggja til við Alþingi að Bankasýsla ríkisins verði lögð niður. Verði frumvarp þess efnis lagt fram svo fjótt sem auðið er. Þá verði ekki ráðist í frekari sölu að sinni. 

Það var ekki ríkisstjórnin sem ákvað þetta enda hafði ekki verið haldinn ríkisstjórnarfundur í tvær vikur. Það er því beinlínis ósatt að ríkisstjórnin hafi ákveðið þetta. Þá er það líka ósatt að tekin hafi verið ákvörðun um að ráðast ekki í frekari sölu að sinni, enda hafði verið gefið út löngu áður að síðasti hluti sölunnar yrði árið 2023. Þá verðum við líka að hafa það á hreinu að armslengdarsjónarmið á milli Bankasýslu ríkisins og ráðherra snýr að daglegum rekstri ríkisbankanna en alls ekki sölu þeirra, enda beinlínis skráð í sérlög um sölu á fjármálafyrirtækjum í eigu ríkisins hver aðkoma fjármálaráðherra er í hverju skrefi sölunnar fyrir sig. Þar er ekki um neina armslengd að ræða og það því einnig ósatt. Í viðtali í Sprengisandi í gær örlaði svo ekki á auðmýkt hjá fjármálaráðherra sem sagði þvert á móti að ríkisstjórnin hefði náð öllum markmiðum sínum með sölunni, sagði hann upplifun almennings vera að gera sér erfitt fyrir og spurði loks hvort pabba sínum hefði verið bannað að kaupa, þegar bent var á að það þætti merki um spillingu. 

Forsætisráðherra vill að við vöndum okkur, hlaupum ekki til og drögum ályktanir umfram þau gögn sem við höfum, en gera verður þá kröfu að gaslýsing sé ekki viðhöfð gagnvart þeim sem gagnrýna þessa sölu. Þá hljótum við að gera þá kröfu að forsætisráðherra fari eftir skýru ákvæði 17. gr. stjórnarskrár um að haldinn sé ríkisstjórnarfundur um mikilvæg stjórnarmálefni, en Landsdómur dæmdi þáverandi forsætisráðherra, Geir H. Haarde fyrir brot á einmitt þessu ákvæði í aðdraganda bankahrunsins 2008. Það er ekki hægt að komast undan þessari skyldu með því að segjast hafa haldið fund ef hann var ekki haldinn. Ríkisstjórn er ekki þrír ráðherrar heldur ríkisstjórnin öll. Við hljótum að vera sammála um það. 

Það hefur verið athyglisvert að fylgjast með viðbrögðum ráðherra vegna harðrar gagnrýni á framkvæmd sölu á hlut almennings í Íslandsbanka. 

Ég er því stolt af þeim skrefum sem við í meirihluta Borgarstjórnar höfum tekið á þessu kjörtímabili til að stuðla að velferð Reykvíkinga því það getur skipt öllu máli að fá stuðning og hjálp á réttu augnabliki.

Í Reykjavík settum við saman aðgerðaáætlun til vinna gegn því samfélagsmeini sem sárafátækt er. Við horfðum sérstaklega til þess hvernig forða má börnum frá því að alast upp við fátækt. Stærsta aðgerðin var því að tryggja börnum notenda fjárhagsaðstoðar gjaldfrjálsa leikskóladvöl og dvöl á frístundaheimili auk skólamáltíða. Áður höfðum við lækkað greiðslur þannig að barnmargar fjölskyldur greiða nú aðeins námsgjald fyrir eitt barn og fæðisgjald fyrir tvö börn, þvert á skólastig óháð barnafjölda. Námsgögn eru nú afhent í skólunum og þar geta börn nálgast túrvörur. Á þessu ári er verið að innleiða breytt verklag í þjónustu við börn sem þurfa aukinn stuðning um alla borg, það felur í sér þverfaglegan stuðning sem veittur er hratt og vel í umhverfi barnanna. Fjárframlög til skóla hafa verið hækkuð og eru nú einnig ákvörðuð út frá félagslegri samsetningu hverfis þannig að þar sem áskoranir eru meiri sé til fjármagn til að mæta þeim. Á kjörtímabilinu höfum við styrkt stuðningsþjónustu til barna en þar eru fjölmörg tækifæri til að tryggja öllum börnum tækifæri til að taka þátt í frístundum, stykja sig og sína hæfileika.

Sett var á laggirnar sérstakt húsnæðisúrræði fyrir unga einstæða foreldra á fjárhagsaðstoð þar sem þeim býðst húsnæði og stuðningur. Við höfum komið upp sérstöku Virknihúsi til að styðja notendur fjárhagsaðstoðar til virkni og vinnu, á þeirra forsendum. Þar eru fjölmörg námsúrræði og sértæk verkefni fyrir ákveðna hópa fólks. Þannig vinnur borgin með fólki sem þarf aukinn stuðning, styður fólk til að finna styrkleika sýna og nýta þá. Á þessari braut er mikilvægt að halda áfram, valdefla fólk í erfiðum aðstæðum. Þegar atvinnuleysi jókst þá fjölgaði störfum tímabundið hjá Reykjavík því við í Samfylkingunni vitum að vinna er líka velferð.

Á kjörtímabilinu hækkuðum við tekjumörk vegna sérstaks húsnæðisstuðnings umfram tekjumörk í leiðbeiningum ráðuneytis til sveitarfélaga. Tilgangurinn var að stækka þann hóp tekjulágra sem rétt eiga á þessum stuðningi sem tókst því á síðasta ári fengu 4400 heimili sértækar húsnæðisbætur sem er 1000 heimilum fleiri en 2019. Helmingur þeirra heimila leigja á almennum markaði og hinn helmingurinn hjá Félagsbústöðum en þar hefur íbúðum fjölgað um 607 íbúðir frá janúar 2018 en þær eru nú 3012 eða 5,1% af íbúðum í Reykjavík. Það skiptir máli til að tryggja húsnæðisöryggi þeirra sem eru með lægstu tekjurnar því leiguverð er að jafnaði um 30 % lægra hjá félagsbústöðum en á almennum markaði. Um helmingi færri bíða nú eftir íbúð hjá félagsbústöðum en í upphafi kjörtímabils og mikilvægt að haldið sé áfram á sömu braut til að tryggja öllum sem þurfa húsnæði.

Samfylkingin hefur lagt áherslu á að það eru mannréttindi að eiga heimili, við höfum haft forystu um að innleiða „húsnæði fyrst“ stefnu um að veita heimilislausu fólki tækifæri til að reka eigið heimili en um 100 einstaklingar hafa fengið slíkt tækifæri á þessu kjörtímabili. Fyrir tekjulægri hópa höfum við lagt áherslu á að 25% íbúðauppbyggingar í borginni sé leiguhúsnæði rekið án hagnaðarsjónarmiða og það hefur verið að ganga eftir.

Þar má nefna Bjarg, íbúðafélag verkalýðshreyfingarinnar sem hefur byggt upp af krafti og mun á næstu tveim árum klára að byggja þær 1000 íbúðir sem samið var um 2016. Uppbygging á húsnæði fyrir fatlað fólk hefur staðist áætlanir en rúmlega 200 fatlaðir einstaklingar hafa fengið úthlutað húsnæði það sem af er þessu kjörtímabili. Verið er að endurskoða uppbyggingaráætlun þar sem fötluðu fólki fjölgar í Reykjavík umfram spár og mikilvægt að haldið verði áfram á sömu braut, þ.e að byggja húsnæði fyrir okkur öll.

Minn draumur er að á íslandi þróist velferðarsamfélag sem styður hratt og vel við fólk sem þarf stuðning. Samfélag fólks sem finnur til samkenndar. Til að það takist þarf að halda áfram að vinna að jöfnum tækifærum í Reykjavík og stuðningi fyrir fólk sem þarf á honum að halda. Til þess er mikilvægt að Samfylkingin sé áfram við stjórn í borginni. Tölum ekki um þessa eða hina Reykjavík. Það er bara ein Reykjavík og það er okkar að tryggja að hún sé fyrir okkur öll.

Það er staðreynd að samfélög þar sem samstaða og samhjálp er mikil, ná lengra sem heild en samfélög þar sem fólk hugsar fyrst og fremst um eigin hag. Það er samfélög með sterkt velferðarkerfi. 

Bjóðum við öllum Skagamönnum út að plokka og endum svo á grilli og gleði. 

Leit um „��“

2355 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������“