Fyrrverandi bæjarstjóri í Hafnarfirði

1. Guðmundur Árni Stefánsson

Bæjarfulltrúi og hjúkrunarfræðinemi

2. Sigrún Sverrisdóttir

Grunnaskólakennari og varabæjarfulltrúi

3. Árni Rúnar Þorvaldsson

Kennaranemi og starfsmaður á Hrafnistu

4. Hildur Rós Guðbjargardóttir

Héraðsprestur og varabæjarfulltrúi

5. Stefán Már Gunnlaugsson

Mannauðsstjóri

6. Kolbrún Magnúsdóttir

Starfsmaður á leikskóla

7. Auður Brynjólfsdóttir

Starfsmaður hjá félagsþjónustu Hafnarfjarðarbæjar

8. Jón Grétar Þórsson

Upplýsingaöryggisstjóri

9. Gunnar Þór Sigurjónsson

Markaðsfræðingur

10. Helga Þóra Eiðsdóttir

Verkefnastjóri hjá fimm aðlidarfélögum BHM

11. Gauti Skúlason

Starfsmaður hjá verkalýðsfélaginu Hlíf

12. Gundega Jaunlinina

Háskólanemi í þroskaþjálfun og leikskólastarfsmaður

13. Snædís Helma Harðardóttir

Framhaldskólakennari í Flensborg

14. Símon Jón Jóhannsson

Starfsmaður hjá Þroskahjálp

15. Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir

Aðstoðarskólastjóri í Hraunvallaskóla

16. Guðbjörg Norðfjörð Elíasdóttir

Rithöfundur

17. Reynir Ingibjartsson

Háskólanemi í uppeldis- og menntunarfræði

18. Sigurjóna Hauksdóttir

Eldri borgari og vélvirki

19. Gylfi Ingvarsson

Fótaaðgerðafræðingur

20. Sigrid Foss

Rektor Menntaskólans við Hamrahlíð

21. Steinn Jóhannsson

Bæjarfulltrúi og framhaldskólakennari

22. Adda María Jóhannsdóttir

Til þess að á Íslandi þróist og dafni öflugt velferðarsamfélag þurfa sveitarstjórnir að vera öflugar, því þar eru teknar flestar þær ákvarðanir sem hafa áhrif á okkar daglega líf og lífsgæði.  Gott samfélag verður til þegar allir íbúar fá tækifæri til að taka virkan þátt í samfélaginu og enginn er skilinn eftir, þar sem íbúar upplifa frelsi og samstöðu. Þetta eru grunngildi Samfylkingarinnar. 

Áskorunum samtímans verður ekki mætt án aðkomu sveitarfélaga. Þau þurfa því að vera skipuð öflugu fólki með framtíðarsýn um það hvernig við búum landsmönnum heil­næmt umhverfi, jöfn tæki­færi og öflugt atvinnu­líf sem gengur ekki á nátt­úru­auð­lindir og saman verða sveitarfélögin að taka höndum saman gegn loftslagsbreytingum. Við setjum velferð fólks í fyrsta sæti, leggjum áherslu á menntun og velferð barna og höfum forystu um uppbyggingu á hagkvæmu húsnæði.

Eitt af mikilvægustu verkefnunum fram undan er að leiðrétta fjárhagslega skiptingu ríkis og sveitarfélaga. Ósanngjörn skipting skatttekna milli ríkis og sveitarfélaga er ógn við velferðarþjónustu og framþróun íslensks samfélags og við það getur Samfylkingin ekki unað.  Ríkisstjórnin getur ekki endalaust flutt verkefni til sveitarfélaga án þess að fjármagn fylgi. 

Sterkir framboðslistar Samfylkingarinnar hafa margir þegar litið dagsins ljós og aðrir verða kynntir á næstu vikum. Brýnt er að jafnaðarmenn verði forystuafl við myndun meirihluta í sem flestum sveitarfélögum landsins, þannig að hér þróist velferðarsamfélag byggt á jöfnuði og réttlæti.  Samfélag sem er sannarlega fyrir okkur öll. 

Flokksstjórnarfundur Samfylkingarinnar haldinn í Reykjanesbæ 12. mars 2022

Stjórnmálaályktun  - jafnaðarmenn í forystu sveitarstjórna landsins

Loksins getum við hist augliti til auglitis og rætt okkar hjartans mál. Á fundinum gefst góður tími til umræðna og ég hvet ykkur til að leggja orð í belg – það er mikilvægt að við nýtum tækifærið og eigum hreinskiptið og hressandi samtal.

Mikilvægasta verkefnið nú er að stíga rétt skref fram á við. Okkar bíða mikilvægar sveitastjórnarkosningar, þar sem við þurfum að tryggja að við höldum þeirri góðu stöðu sem við höfum víða og gera betur annars staðar; styrkja rödd jafnaðarmanna til framtíðar.

Þótt stór verkefni bíði okkar er hollt að líta annað slagið í baksýnis spegilinn – í honum finnast ábyggilega eitthvað af þeim svörum sem flokkurinn þarf til að taka næstu skref.

Það er erfitt að benda á einhvern einn þátt sem olli því að okkur tókst ekki ætlunarverkið - að leiða saman annars konar ríkisstjórn frá miðju til vinstri. Á endanum eru það ótal þættir í aðdraganda kosninga sem að raðast saman í eina mynd og úrslitin eiga sér bæði ytri og innri skýringar. 

Baráttan við heimsfaraldur tók sviðið hálft kjörtímabilið, sem gaf stjórnarflokkunum þremur fjarvistarsönnun í erfiðum pólitískum málum sem hefðu opinberað ólíka stefnu þeirra. 

Líklega ofmátum við ákall kjósenda eftir breytingum við þessar aðstæður. Eða þá að þegar á var hólminn komið hafi kjósendur ekki treyst sér til að velja breytingar – sem meirihlutastuðningur er við í mörgum könnunum. Þeir flokkar sem mynda hina frjálslyndi miðju mældust t.d. allir mun betur vikurnar fyrir kosningar en kom upp úr kössunum á kjördag. 

 Þá var Samfylkingin ekki ein inni á vellinum og ekkert athugavert við að viðurkenna að einstaka keppinautar okkar háðu einfaldlega mjög vel heppnaða kosninga baráttu. 

Ákvörðun Vinstri-grænna í kosningabaráttunni að velja núverandi stjórnarmynstur sem fyrsta valkost, veikti tilboð okkar um annars konar ríkisstjórn - enda byggði sú hugmynd á því að forysta VG gæti hugsað sér að velja sér heppilegri samstarfsfélaga.
 
Barnaleg tiltrú okkar á að Vinstri-græn hefðu raunverulegan áhuga á ríkisstjórnarsamstarfi til vinstri – reyndust því ein okkar stærstu mistök.

Ef við horfum gagnrýnum augum inn á við er vafalaust hægt að leita skýringa víða; aðferðir við val á lista, mótun skilaboða, samskiptaháttum, mannauð og forystu flokksins. Og þar ber ég að sjálfsögðu ábyrgð. 

Þegar öllu er á botninn hvolft má draga dýrmætan lærdóm af síðustu kosningum: Hann er er sá að umbótaflokkar frá miðju til vinstri verða að koma sér upp nýju leikskipulagi – verða valkostur. Það er stórt verkefni sem okkur ber að taka alvarlega.

Það er mjög umhugsunarverð staða ef félagshyggjuflokkarnir verða til lengri tíma áfram sitt hvorum megin víglínu íslenskra stjórnmála. Þá verður verður erfiðara að ná fram nauðsynlegum réttlætis og umbótamálum fyrir almenning í landinu. Og afleiðingin í reynd; nær alltaf hægri stjórn áfram í landinu. 

Nýr þingflokkur Samfylkingarinnar er skipaður verulega öflugu, ólíku fólki og mætir sterkur til leiks á Alþingi í forystu stjórnarandstöðunnar - sem er nú þegar, mun samstilltari en á síðasta kjörtímabili – og það lofar góðu. 

Umbótaflokkarnir í stjórnarandstöðu hafa ítrekað staðið saman að þingmálum, nefndarálitum og breytingartillögum. Bætt samvinna þessara flokka um sameiginlegar hugsjónir er fyrsta skrefið í átt að nýju leikskipulagi og skýrum valkosti fyrir næstu kosningar. Á sama tíma og við nýtum sameiginlegan slagkraft okkar til að vinna að mikilvægum málum í þágu almennings. 

Það eru mikil sóknarfæri falin í frekara samstarfi. Og mörg stór mál sem við getum sammælst um strax; sem dæmi má nefna réttlátan arð af sjávarauðlindinni, metnaðarfullar aðgerðir í loftslagsmálum og þjóðaratkvæðagreiðslu um áframhaldandi viðræður um aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Allir þessir flokkar aðhyllast blandað hagkerfi, með áherslu á sterkt norrænt velferðarkerfi, þar sem mannréttindi eru í hávegum höfð og allir fá jöfn tækifæri til að dafna. Og þótt okkur greini kannski á um leiðir, eru markmiðin sameiginleg og okkur ber að vinna að þeim þvert á flokka. 

Við munum nefnilega seint ná þeim árangri sem til þarf nema með miklu nánari samvinnu. 

En við fáum aldrei nægan slagkraft til að hrinda í framkvæmd nauðsynlegum umbótamálum fyrir almenning nema við hættum að stofna nýja og nýja flokka - oft utan um áhugamál einstakra stjórnmálamanna.

Við þurfum þess vegna að ræða stóru myndina í stjórnmálunum: Ræða hreinskiptið hvaða skyldum flokkurinn okkar hefur að gegna? Hverju við þurfum að breyta til að ná betur eyrum kjósenda? Hvaða mál eigum við að setja á oddinn? Með hvaða flokkum á Alþingi eigum við samleið og með hverjum ekki? Og hvað hvert og eitt okkar getur gert, til að áhrif flokksins nýtist sem best í baráttunni?

Við höfum þá bjargföstu trú að sérhverjum einstaklingi skuli tryggð skilyrði til að rækta hæfileika sína og nýta í þágu eigin velferðar, samfélags síns og komandi kynslóða. Og það er umhugsunarvert að þótt að þorri almennings sé fylgjandi þeim málun sem við setjum á oddinn fyrir kosningar þá uppskerum við ekki eftir því. Auðvitað taka fleiri flokkar undir þetta og bera oft fram keimlík kosningaloforð en það læðist óneitanlega að manni sá grunur að við séum kannski ekki í nægilega góðum tengslum við almenning. Ég tel mikilvægt að við ræðum þann þátt sérstaklega á þessum tímapunkti;
 
Eitt af því dásamlega við mannkynið er að við erum alls konar – líka með mjög ólíkar skoðanir.  En mér finnst stundum umhugsunarefni hvort Samfylkingin unir nægilega þessum fjölbreytileika. Hvort afdráttarlausar útfærslur okkar í öllum mögulegum og ómögulegum málum fær of margt fólk –þó það deili með okkur jafnaðarhugsjóninni– til að finnast það ekki eiga samleið með flokknum.
 
Við dveljum líka örugglega of mikið inni í þeim bergmálshellum sem samfélagsmiðlar eru. Við ættum ef til vill að fara sjaldnar inn á FaceBook, Twitter, Tik Tok og hvað þetta nú allt heitir – þar hittum við fyrst og fremst fyrir viðhorf sem okkur þykja þægileg og speglum okkur í fólki sem er sammála okkur. Fáum einfaldlega skakka mynd af veruleika stórs hluta landsmanna.

Við eigum auðvitað að hafa einarða stefnu í lykilmálum og fylgja henni fast eftir.
 
En þessir bergmálshellar blinda okkur örugglega líka stundum sýn og gefa afmörkuðum málum vigt, langt umfram tilefni eða áhuga þorra almennings. 

Við þykjumst höndla einhvern heilagan sannleik, í samræðum mjög lítils hóps með svipaðar skoðanir og leggjum fram mjög afdráttarlausa stefnu eða útfærslu í einstaka málum. Jafnvel þótt ólík afstaða til þeirra skilgreini á engan hátt hvort fólk sé trútt jafnaðarstefnunni eða ekki – hefur jafnvel alls ekkert með jafnaðarstefnuna að gera.
 
Nærtækt er að nefna t.d. afstöðu fólks til mála er varða sölu á áfengi – orkunýtingu,  fiskeldi, jarðgöng, og hægt væri að nefna fjölda annarra mála. Allt mál sem við getum deilt hart um - og verið á öndverðum meiði - en um leið gott og gilt jafnaðarfólk sem á heima í Samfylkingunni.
 
Ég er með öðrum orðum að hvetja til þess að við leitum leiða til að breikka skírskotun okkar – ekki þrengja. 
 
Við skulum fagna fjölbreytileikanum og ólíkri sýn flokksfólks á umheiminn; gefa því frelsi til að takast á um leiðir að þeim markmiðum sem við deilum: Gildunum um frelsi, jafnrétti og samstöðu.
 
Ég er sannfærður um að þetta mun laða fleiri fylgjendur til liðs við okkur og þetta mun örugglega auðvelda það verk sem hlýtur að vera framundan; að leitast frekar eftir því að þjappa félagshyggjufólki saman í færri flokka en fleiri. Og við ættum að geta þetta. Mörg af þeim málum sem við berjumst fyrir eru hlutir sem gagnast öllum þorra almennings.
 
En þetta mun aldrei ganga nema að við temjum okkar meira umburðarlyndi. Umburðarlyndi fyrir mismunandi sýn á umheiminn; hvernig við erum, hvernig við tölum – og hvaða leiðir við teljum bestar til að auka jöfnuð í heiminum.  

Ef okkur tekst þetta verður okkur treyst fyrir þeim risa áskorunum sem bíða okkar í kjaramálum almennings, loftslagsmálum, og alþjóðamálum. – Og það er mikilvægt að jafnaðarfólk leiði þau.  Það munum við gera af dirfsku og festu, án þess að nauðsynlegar aðgerðir bitni á þeim sem síst mega við því.
 
Þetta er okkar sameiginlega verkefni, nú. Og verður leiðarljósið í aðdraganda Landsfundarins í október, þar sem við tökum stórar ákvarðanir um framtíð flokksins.
 
 __
 
Kæru félagar,

Engum þarf að koma á óvart að ríkisstjórn sem var upphaflega mynduð fyrir fjórum árum, um völd og stöðugleika stjórnmálastéttarinnar, verði áfram afturhaldssöm í stórum framfaramálum og standi vörð um kerfi sem hygla fáum - hvort heldur sem er í sjávarútvegi, efnahagsmálum eða alþjóðlegri samvinnu.
 
Það er sérstaklega bagalegt í ljósi þess að víða eru alvarleg teikn á lofti. Um loftlags- og öryggismál þarf ekki að fjölyrða en í efnahagsmálum innanlands eru líka vísbendingar um að mörg heimili þurfi að kvíða komandi mánuðum. Vextir hafa hækkað, verðbólga líka og stríð í Evrópu gerir útlitið sannarlega ekki bjartara. Eins gleðilegt og það er að við fetum okkur nú út úr faraldrinum, er mikilvægt að endurræsing hagkerfisins bitni ekki í viðkvæmustu hópum samfélagsins – og auki þannig ójöfnuð enn frekar. 

Því miður sýna rannsóknir að ákveðnir samfélagshópar hafa farið verr út úr COVID en aðrir og ljóst að versnandi efnahagsástand, með hærra vöruverði og ófullburða húsnæðismarkaði, mun bæta gráu ofan á svart og bíta marga fast, ef ekki verður brugðist við með sértækum mótvægisaðgerðum. 

Við í Samfylkingunni höfum kallað eftir beinskeittum viðbrögðum við þessu; m.a. með því að ríkisstjórnin stígi nú fast inn á framboðshlið húsnæðismarkaðarins, endurreisi félagslega íbúðakerfið, og styðji þingsályktanir Samfylkingarinnar um fleiri félagslegar íbúðir og mótvægisaðgerðir fyrir heimilin; vegna verðbólgu og hækkana á húsnæðiskostnaði.

En ef marka má orð forsætisráðherra og fjármálaráðherra virðist áhugi ríkisstjórnarinnar á því að styðja þau heimili sem eru nú að lenda í vanda, afar takmarkaður. En yfirlýsingar varaformanns og ráðherra Framsóknarflokksins, í þessa veru, eru líklega innihaldslaus hróp úr flokki sem virðist halda að hann sé enn í kosningabaráttu og ekki þegar kominn að ríkisstjórnarborðinu.
 
 __

Samfylkingin fordæmir hina ólögmætu og hryllilegu árás rússneskra stjórnvalda á Úkraínu. Ef rússneskum stjórnvöldum tekst að mylja Úkraínu undir sig með valdi getur það opnað á svipaðar kröfur og hernaðaraðgerðir gegn fleiri löndum við landamæri Rússlands. Innrás Rússa er því ekki eingöngu árás gegn Úkraínu heldur árás gegn sjálfsákvörðunarrétti þjóða og ógn við lýðræði, frið og öryggi til langs tíma.

Leiðarljós stjórnvalda í viðbrögðum sínum þarf að taka mið að þrennu; að taka fullan þátt í sameiginlegum þvingunaraðgerðum lýðræðisríkja gegn Rússlandi, að styðja íbúa Úkraínu með öllum tiltækum ráðum en einnig leita leiða að tryggja öryggi og styrkja varnir Íslands til framtíðar.

Við Íslendingar njótum þess að tilheyra varnarbandalagi Atlandshafsbandalagsins en það nægir ekki eitt og sér. Í ljósi þess að Evrópusambandið hefur tekið sér vaxandi hlutverk í varnar og öryggismálum í kjölfar innrásarinnar, í þeim tilgangi að tryggja betur lýðræði og frið í Evrópu, er enn meiri ástæða en áður til að Ísland gerist fullgildur aðili í þessu samstarfi lýðræðisríkja. Það verður að endurnýja samfélagslega umræðu um aðild að sambandinu en einnig skerpa málflutning innan okkar eigin raða. Um er að ræða grundvallarhagsmuni þjóðarinnar og það er tími til kominn að setja aðildarumsókn að Evrópusambandi aftur rækilega á dagskrá; 

Okkar jafnaðarmanna bíða því sannarlega stór verkefni. Og ekkert annað í stöðunni en að takast á við þau með þeirri baráttugleði og hugsjónaeldi sem einkennir félaga og talsmenn flokksins.
 
 __
 
Kæra flokksstjórn,
 
Við búum að gríðarlegum mannauði sem er tilbúin að leggja mikið á sig fyrir jafnaðarmannahugsjónina. Sérstaklega vil ég nefna allan fjölda ungs fólks sem kom að krafti inn í kosningabaráttuna síðasta haust - og mun leika lykilhlutverk í aðdraganda sveitarstjórnarkosninga. Þeirra er framtíðin.

Og talandi um sveitarstjórnarkosningar. 
 
Styrkur Samfylkingarinnar birtist skýrt í forystu okkar í mörgum af stærstu sveitarfélögum landsins. Þar má t.d. nefna Akureyri, Reykjanesbæ, Árborg, Akranes og auðvitað Reykjavík sem okkar farsæli borgarstjóri hefur leitt síðastliðin átta ár.
 
Svo ekki sé minnst á forystu gegnheilla jafnaðarmanna undir merkjum sameinaðra lista félagshyggjufólks, sem við styðjum heils hugar. 

Og það er staðreynd að enginn stjórnmálaflokkur á Íslandi er í meirihlutastjórnum fyrir hönd fleiri Íslendinga en flokkurinn okkar, Samfylkingin, og munurinn er reyndar mikill á milli okkar og þess flokks sem kemur næstur að þessu leyti.
 
Á sveitarstjórnarstiginu höfum við sýnt og sannað að það er hægt að vinna og það er hægt að vinna saman - að mikilvægum málum í þágu almennings, í nánu samstarfi við aðra umbótaflokka. Þetta þurfum viða að gera í landsstjórninni líka; að sameina umbótaaöflin svo næsta ríkisstjórn verði fær um að ráðast í nauðsynlegar breytingar og gera betur fyrir fólkið í landinu.
 
Ég kom sjálfur inn í stjórnmálin í gegnum sveitarstjórnarmálin. Og með þá reynslu í farteskinu get ég orðið býsna leiður á því þegar kollegar á Alþingi og fólk í ýmsum áhrifastöðum í samfélaginu láta eins og sveitarstjórnarmálin séu annars flokks stjórnmál. Þau skipti minna máli en landsmálin, séu í besta falli einhverskonar stökkpallur fyrir vonarstjörnur stjórnmálaflokkanna. 
 
En það er á sveitarstjórnarstiginu sem ákvarðanir eru teknar um okkar dýrmætustu nærþjónustu. Þar má nefna dagvistun, leikskóla- og grunnskólamál, frístundir barna og ungmenna, barnavernd, húsnæðismál, þjónustu við aldraða, málefni fatlaðra, samgöngur, íþróttir, menningu og listir. - og skiptir miklu máli hver kemur að ákvarðanatökunni.

Það er greinilegt að Íslendingar treysta Samfylkingunni vel til að taka ákvarðanir um þau mál sem snerta þeirra daglega líf.

Og það er gott – og skynsamlegt af kjósendum en það breytir ekki því hrópandi óréttlæti sem blasir við þegar skoðuð er sú þjónusta sem sveitafélög veita og sá hlutur af skattekjum sem þau fá til þess. Þar vantar mikið uppá.

Og til að bæta gráu ofan á svart eru ráðherrar duglegir að leggja fram frumvörp, sem Alþingi samþykkir, sem auka á þennan halla. Því sama hversu góð þau málu eru í eðli sínu er, þá er óforskammað að leggja nýjar skyldur á herðar sveitarfélaga, án þess að það sé tryggt að nægilegt fjármagn fylgi með. Nærtækt er farsældarfrumvarp fyrrverandi velferðar- og barnamálaráðherra.

Það hefur verið og verður áfram eitt af forgangsmálum Samfylkingarinnar á þingi að berjast fyrir meira sanngirni þegar kemur að tekjuskiptingu ríkis- og sveitafélaga.

Kæru félagar,
 
Þrátt fyrir að vera nú þegar í mjög sterkri stöðu vítt og breitt um landið, erum við í dauðafæri að vinna sigra á fleiri vígstöðvum. Í hverri viku birtast glæsilegir listar jafnaðarmanna fyrir kosningarnar í maí. Og það er ótrúlega gleðilegt að sjá hvað mikið af fjölbreyttu fólki gefur kost á sér í þágu nærsamfélags síns. – Nýtt fólk en gamlir og sigursælir refir líka.  Öll eiga þau það sameiginlegt að vera öflugir málsvarar jafnaðarstefnunnar.
 
Framboð Samfylkingarinnar um allt land byggja öll á grundvallargildum jafnaðarstefnunnar um frelsi, jafnrétti og samstöðu. 

Við setjum velferð fólks í fyrsta sæti, leggjum áherslu á menntun og velferð barna og höfum forystu um uppbyggingu á hagkvæmu húsnæði. 

Við viljum fjölga valkostum og auka öryggi og fjölbreytni í samgöngum, svo sem með að efla almenningssamgöngur. Styðja þannig við efnahag fjölskyldna, skapa heilnæmara umhverfi og stíga stór skref í loftlagsmálum.

Við viljum byggja upp fjölbreyttari, grænni og skemmtilegri samfélög þar sem hlúð er að unga fólkinu og þjónusta við eldra fólk er framúrskarandi. Samfélög þar sem atvinnulíf getur blómstrað, fólk hefur greiðan aðgang að menningu, listum og íþróttum, og mannréttindi eru í hávegum höfð.
 
 Við siglum nú inn í spennandi kosningabaráttu og ef við leggjumst öll á árar er ég sannfærður um við uppskerum ríkulega 14. maí.

Svo sækjum sameinuð fram í átt að heilbrigðara og betra samfélagi 

Kæru félagar, verið velkomin á fyrsta flokkstjórnarfundinn eftir kosningar - kosningar sem við hefðum sannarlega viljað að færu betur. 

Ræða formanns, Loga Einarssonar, á vorfundi flokksstjórnar

Kæru félagar!
Í kjölfar afléttinga  covidfaraldursins ætlum við að hefja spjallkaffið okkar á miðvikudögum aftur. Nú þegar borgar-og sveitastjórnarkosningarnar eru framundan, höfum við í huga að fá okkar frábæra fólk sem ætla að vinna borgina, til okkar í spjallkaffi með vorinu.

Hlökkum til að sjá ykkur.
Stjórn 60+

Heiða Björg Hilmisdóttir, varaformaður Samfylkingarinnar og formaður velferðaráðs Reykjavíkur verður gestur okkar að þessu sinni og ræðir við okkur um velferðamál Reykjavíkurborgar.

Flokksstjórn Samfylkingarinnar – jafnaðarmannaflokks Íslands kaus í dag nýja stjórn Verkalýðsmálaráðs flokksins. Í framboði voru níu flokksfélagar með víðtæka reynslu af störfum í verkalýðshreyfingunni en fimm náðu kjöri.
Fundurinn var haldinn í Hljómahöllinni í Reykjanesbæ, yfirskrift fundarins var Velferð fyrir öll! 
Þau sem hlutu kjör voru sem hér segir: 

Kosning nýrrar stjórnar Verkalýðsmálaráðs markar tímamót.

Samfylkingin eflir tengslin við verkalýðshreyfinguna

Dagur B. Eggertsson, borgarstjóri, leiðir listann en hann var efstur í flokksvalinu sem haldið var nú í febrúar. Á eftir Degi á listanum koma Heiða Björg Hilmisdóttir, Skúli Helgason, Sabine Leskopf, Hjálmar Sveinsson og Guðný Maja Riba. Er sú röð í samræmi við niðurstöðu flokksvalsins.

Listinn samanstendur af fjölbreyttum hópi öflugra einstaklinga. Öll eiga þau þó sameiginlegt að brenna fyrir borgarmálin. 

Sigríður Ingibjörg Ingadóttir, formaður uppstillingarnefndar, segir að nefndin sé mjög stolt af framboðslistanum: „Hann endurspeglar fjölbreytileika borgarbúa vel og myndar öfluga liðssveit fyrir borgarstjórann okkar, Dag B. Eggertsson og alla borgarfulltrúa flokksins. Við ætlum okkur að tryggja Samfylkingunni góða kosningu í vor.“

Dagur B. Eggertsson borgarstjóri segir að á listanum sé fólk með mikilvæga reynslu af fjölbreyttum sviðum samfélagins, bæði fólk með reynslu af stjórn borgarinnar en líka ný og fersk andlit sem fengur er að. „Listinn er sigurstranglegur, hann er þéttskipaður fólki úr öllum áttum sem elskar Reykjavík og vill halda áfram að sækja fram og þróa borgina sem græna, fjölbreytta borg með öflugri þjónustu þar sem hugað er að velferð og tækifærum til framtíðar og pláss er fyrir alla“ segir Dagur.

2. Heiða Björg Hilmisdóttir, borgarfulltrúi og varaformaður Samfylkingarinnar

3. Skúli Þór Helgason, borgarfulltrúi

7. Sara Björg Sigurðardóttir, Breiðhyltingur og stjórnsýslufræðingur

 9. Ellen Calmon, borgarfulltrúi og fyrrverandi formaður ÖBÍ

10. Ragna Sigurðardóttir, unglæknir og borgarfulltrúi

11. Helgi Pétursson, formaður Landssambands eldri borgara

12. Aron Leví Beck, myndlistarmaður og málarameistari

13. Alondra Silva Muñoz, markaðsstjóri

14. Pétur Marteinn Urbancic Tómasson, lögfræðingur

15. Ólöf Helga Jakobsdóttir, matreiðslumeistari

16. Stein Olav Romslo, grunnskólakennari

17. Berglind Eyjólfsdóttir, formaður öldungaráðs Reykjavíkur

19. Thomasz Chrapek, tölvunarfræðingur og formaður ProjektPolska.is

20. Elva María Birgisdóttir, forseti Nemendafélags MH

21. Davíð Sól Pálsson, deildarstjóri á leikskóla

22. Valgerður G. Gröndal, bókmenntafræðingur og deildarstjóri á leikskóla

23. Brandur Bryndísarson Karlsson, frumkvöðull og ramtíðarfræðingur

24. Aðalheiður Franzdóttir, framkvæmdastjóri Mæðrastyrksnefndar Reykjavíkur

25. Örn Kaldalóns Magnússon, formaður DM félags Íslands

26. Hjördís Sveinsdóttir, sérfræðingur hjá Umhverfisstofnun

27. Ingiríður Halldórsdóttir, öryrki

28. Geoffrey Þ. Huntingdon-Williams, veitingamaður og tónlistarstjóri

29. Elísabet Unnur Gísladóttir, háskólanemi

30. Konráð Gylfason, framkvæmdastjóri 

31. Frigg Thorlacius, lögfræðingur hjá Umhverfisstofnun

32. Sigfús Ómar Höskuldsson, rekstrarfræðingur og knattspyrnuþjálfari

33. Ragnhildur Berta Bolladóttir, verkefnastjóri hjá Sjúkraliðafélagi Íslands

34. Rúnar Geirmundsson, framkvæmdastjóri

35. Ingibjörg Grímsdóttir, kjaramálafulltrúi hjá Eflingu

36. Jódís Bjarnadóttir, sérfræðingur í málefnum flóttafólks

37. Þóroddur Þórarinsson, þroskaþjálfi  

38. Inga Auðbjörg Straumland, formaður Siðmenntar og kaospilot

40. Hákon Óli Guðmundsson, Rafmagnsverkfræðingur

41. Barbara Bruns, ráðgjafi í málefnum innflytjenda

42. Gísli Víkingsson, sjávarvistfræðingur

43. Björk Vilhelmsdóttir, félagsráðgjafi og fyrrv. borgarfulltrúi

44. Oddný Sturludóttir, menntunarfræðingur og fyrrv. borgarfulltrúi

45. Jón Gnarr, fyrrverandi borgarstjóri

46. Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, fyrrverandi borgarstjóri

Framboðslisti Samfylkingarinnar fyrir borgarstjórnarkosningar í vor var samþykktur samhljóða á fundi Fulltrúarráðs Samfylkingarinnar í Reykjavík í gær. 

Framboðslisti fyrir borgarstjórnarkosningar

Undirbúningur fyrir bæjarstjórnarkosningarnar þann 14. maí er kominn í góðan farveg. Sóknarfærin eru til staðar til að áþreifanlegar breytingar verði á stjórnun Kópavogsbæjar eftir nánast samfellda 30 ára valdasetu helmingaskiptaflokkanna í bænum okkar.  

Þann 5. mars fór fram málefna- og greiningarfundur þar sem þátt tóku 20 manns.  Unnið hefur verið úr niðurstöðum fundarins og stefnuáherslur hafa verið skilgreindar. Núna ætlum við að vinna markvisst í sex málefnahópum og forsvarsmenn þeirra hópa hafa verið valdir.  

Fundirnir verðar haldnir í Hlíðarsmára 9, 3. hæð.
Dagskrá:

Menntasvið
24.mars fimmtudagur 19.30
Forsvarsmaður: Donata H. Bukowska

Íbúalýðræði
28. mars mánudagur kl. 17
Forsvarsmaður: Margrét Tryggvadóttir

Nú mun ekki fara framhjá okkur þegar flokkarnir byrja að velja fólk á lista sem svo munu bjóða fram krafta sína og berjast um hylli bæjarbúa og vil ég þakka öllum sem stíga skrefið að bjóða fram hugsjónir sínar og krafta. 

Það er að mörgu leiti sérkennilegt kjörtímabil að klárast sem einkennst hefur af fullmiklum átakastjórnmálum fyrir okkar litla sveitarfélag þar sem við íbúarnir erum sammála í langflestum málum. Við viljum búa hér í nánu og öflugu samfélagi í sterkri tengingu við náttúruna og sögu sveitarfélagsins. Við viljum að börnin okkar fái aðgang að fyrsta flokks menntakerfi sem hefjist að fæðingarorlofi loknu í gegnum öfluga leik-, grunn- og tónlistarskóla og að þau geti tekið þátt í íþrótta- og æskulýðsstarfi í fremstu röð. Við viljum að hér sé gott að eldast, að hér sé traust og öflug heimaþjónusta sem hjálpar okkur að búa sem lengst í eigin húsnæði og að fjölbreytt framboð sé af félagsstarfi og hreyfingu til að halda okkur líkamlega og andlega virkum á efri árum. 

Við gerð fjárhagsáætlunar fyrir árið 2022 var vandamálið orðið það augljóst að Sjálfstæðismenn misstu meirihlutastuðning við sínar hugmyndir um áframhaldandi taprekstur og skuldasöfnun bæjarsjóðs og varð til meirihluti fyrir því að hækka útsvarið til að snúa við taprekstri bæjarins, minnka skuldasöfnun og standa vörð um þjónustu við íbúa. Það er sanngjarnasta leiðin til að rétta af rekstur sveitarfélagsins þar sem við greiðum öll útsvarið í sameiningu í hlutfalli af tekjum okkar.

Í kosningabaráttunni framundan munu eflaust margir stíga á stokk og telja sig með einföldum hætti geta „hagrætt í þjónustu bæjarins“, „lækkað álögur á íbúar“ á sama tíma og þau munu brúa bilið á milli fæðingarorlofs og leikskóla og efla þjónustu við íbúa. Þetta er sama mantran og Sjálfstæðismenn hafa sagt allt kjörtímabilið en ekki gengið eftir. Það er ekki ábyrg fjármálastjórn að eyða umfram tekjur og stórauka skuldir vegna rekstrarhalla og það er ekki traustvekjandi stjórnmál að lofa að byggja sama nýja leikskólann í hverri einustu kosningabaráttu. Styðjum við góða frambjóðendur á komandi vikum en sýnum þeim líka aðhald um hvernig þau ætla að framkvæma kosningaloforð sín, hvernig á að fjármagna uppbyggingu og hvaða þjónustu á að skera niður til mæta skattalækkunum.

Guðmundur Ari Sigurjónsson – Bæjarfulltrúi Samfylkingar Seltirninga

Það er spennandi ár framundan þar sem meðal annars styttist í sveitarstjórnarkosningar sem verða haldnar sama dag og Eurovision, það verða alvöru partý það kvöld.

Við könn­umst öll við umræð­una um hvort var á und­an, eggið eða hæn­an. Það sama gildir svo sem um hug­taka­notk­un, spurn­ingin er hvort við þurfum fyrst að búa til hug­tak um fyr­ir­bæri eða eitt­hvað verður til og svo kemur orð yfir það. Kannski er hið rétta að orð kemur ein­ungis fram þegar þörf er á því, ef við erum ekki að tala um eitt­hvað eða teljum okkur ekki þurfa á því að halda, þá kemur orðið ekki eða nær aldrei flugi.

Orðið sem ég vil gefa hér vængi til að ná flugi til að verða von­andi orð árs­ins 2022, er rétt að yfir­gefa hreiðrið núna. Orðið er inn­gild­ing.

Íslensku­pró­fess­or­inn Eiríkur Rögn­valds­son hefur fjallað um nýyrði og bendir á að orðið var upp­haf­lega þýtt af Berg­lindi Rós Magnús og lýsti skóla án aðgrein­ing­ar. En lítum aðeins nánar á hug­tökin sem notuð eru í umræð­unni.

Í umræðu um inn­flytj­endur hafa verið að skil­greind þrjú hug­tök sem lýsa nálgun okkar og standa fyrir ákveðin við­horf. Þau eru:

Aðlögun má skil­greina sem til­raun til að breyta því sem er öðru­vísi í það sem fyrir er.

Í mínum (út­lenska) mál­skiln­ingi er aðlögun alltaf tengd sagn­orð­in­u“að laga“. Við þurfum að laga þegar eitt­hvað er bilað eða passar ekki. Í þessu til­felli er ég ekki Íslend­ingur eins og allir hinir (hvað sem það nú þýð­ir) og nú þarf að breyta mér og beygla þangað til ég passa inn í mót­ið. Ef við hugsum þetta svona, ef loka­tak­markið er að ég verði Íslend­ingur eins og hinir þá er ég dæmd til að mis­heppnast, því ég verð það aldrei. Í mínu til­felli þá byrj­aði ég ekki að tala íslensku fyrr en ég flutti hingað á fer­tugs­aldri, ég losna aldrei við hreim­inn eða mál­villur hér og þar. Þekk­ing og reynsla, ekki bara mín eigin heldur þjóð­ar­minni fylgja mér og ef þetta er ann­að­hvort einskis virði eða jafn­vel talið vera byrði þá er ég, og önnur sem eins er komið fyr­ir, dæmd út á jað­ar­inn.

Aðlögun gengur sem sagt út frá því að til sé eitt sam­fé­lag, eitt mynstur, ein gerð af „réttri menn­ingu“ og þar fyrir utan er lít­ill hópur sem verður að laga sig að hinum til að fá aðgang að öllu sem sam­fé­lagið býður upp á. Ein­falt er að sjá að það getur aldrei gengið upp og ef við inn­flytj­endur eigum að hafa það mark­mið að skilja við allt sem við erum eða vorum og byrja á núlli að mótast, aðlagast, ef allt það sem við höfum fram að færa er einskis virði og sam­fé­lagið lítur ein­ungis á það sem vantar í okkur þá erum við dæmd til að vera alltaf ann­ars flokks Íslend­ing­ar. Og ekki bara við en líka næstu kyn­slóð­ir.

Aðlög­unin er í raun kúg­un­ar­tæki meiri­hluta sem vill ekki sam­þykkja þau sem öðru­vísi eru, eða halda þeim fyrir utan vegna þess að þau eru þannig. Þetta er ekki endi­lega með­vit­að, engin ill­girni, ein­ungis ótti við að þurfa að laga sig að því sem er fram­andi og nýtt. Hug­myndin um aðlögun er meira að segja hugsuð sem góð­verk, að gera inn­flytj­endum kleift að taka þátt í sam­fé­lag­inu á for­sendum þess en ekki þeirra.

Fjöl­menn­ing­ar­stefnan hefur verið leið sem Ísland hefur farið að und­an­förnu, þetta er sam­fé­lag sem heldur fjöl­menn­ing­ar­há­tíðir og telur sig vera upp­lýst og fram­sækið vegna þess en hleypir samt ekki inn­flytj­endum í ábyrgð­ar­stöður eða hindrar menntun erlendra ung­menna vegna þess að þau tala ekki Norð­ur­landa­mál. Það vantar alls ekki umburð­ar­lyndi á Íslandi, það er meira að segja mjög mik­ið, vil ég segja, en þegar útlend­ingar leita sér að annarri vinnu en fyrir verka­menn rekast þeir aftur og aftur á kröfu um að tala full­komna íslensku, ensku og Norð­ur­landa­mál.  Þar með er búið að skella dyrum á vel­flesta inn­flytj­endur sem kannski hafa góða þekk­ingu og hæfi­leika til að starfa á til­teknum vett­vangi.

Þetta skref í þróun sam­fé­lags­ins okkar var kannski bara aðeins mann­legri fram­leng­ing á aðlög­un. Hér er gert ráð fyrir aðeins betri stuðn­ingi en þetta breytir í raun­inni engu um við­horf­ið: þeir sem koma utan frá þurfa að breyta sjálfum sér til þess að fá aðgang að því sem yfir­burða­sam­fé­lagið hefur fram að færa. Sem er á end­anum ein­fald­lega rétt­læt­ing á úti­lokun á þeim sem ná ekki að breyta sjálfum sér nægi­lega mik­ið, hvort sem það er vilj­andi eða ef þeir ein­fald­lega fá ekki tæki­færi til þess.

Inn­gild­ing er mæl­an­legt mark­mið um þátt­töku allra í því sem sam­fé­lag hefur upp á að bjóða í mennt­un, atvinnu­mögu­leik­um, lýð­heilsu, opin­berri stjórn­sýslu, menn­ingu, íbúa­lýð­ræði.

Þátt­taka allra í sam­fé­lag­inu er and­staða við úti­lokun og til þess að ná því mark­miði þarf að auka sýni­leika þeirra mis­mun­andi mögu­leika sem í boði eru og ryðja þarf úr vegi hindr­unum sem koma í veg fyrir að fólk nýti þessi tæki­færi.

Fjöl­breyti­leiki hefur alltaf marga kosti, felur í sér betri ákvarð­ana­töku, fleiri hug­myndir o.s.frv. Um þetta efast fáir, en það er þó van­metið í við­skipta­líf­inu að bland­aðar stjórnir af konum og körlum skila betri árangri, mis­mun­andi sjón­ar­mið eru uppi, áhættu­sækni fær á sig annan blæ og þar fram eftir göt­un­um.

Inn­gild­ing þýðir ekki að við gerum engar kröfur til dæmis varð­andi íslensku­kunn­áttu eða mann­rétt­indi sem gilda í okkar sam­fé­lagi hér. Inn­gild­ing er ein­fald­lega öðru­vísi nálg­un, annað við­horf.

Inn­gild­ing gengur út frá því að hver ein­stak­lingur fái að njóta sín til fulls og sam­fé­lagið þarf að vera þannig upp­byggt að það gerir honum það kleift. Einmitt eins og skóli án aðgrein­ingar sem snýst ekki um að sleppa til­teknu náms­efni heldur að efla kerfið svo það úti­loki eng­an.

Inngilding felur í sér að litið er á okkur öll sem verð­mæta ein­stak­linga, hvern á sinn hátt og gengur ekki út frá því að allir þurfi að vera eins til þess að hlutir gangi vel eða að sá sem er aðeins öðru­vísi sé meiri háttar trufl­un. Þetta er í raun­inni svipuð hugsun og algild hönnun er varð­andi götur og bygg­ing­ar. Ef við hönnum skóla fyrir börn sem eru ekki með hreyfi­höml­un, þá lendum við í vand­ræðum þegar eitt barn mætir í hjóla­stól. Þá er rokið upp til handa og fóta og við er bætt römpum og lyftu ef pen­ingar eru til en barnið kemst alltaf bara í hluta af bygg­ing­unni og finnur hvaða byrði það er fyrir skóla­sam­fé­lag­ið. Í dag hönnum við þá bygg­ingar frekar þannig að þetta vanda­mál kemur aldrei upp, bygg­ingin á að ganga upp fyrir alla, hvort það kemur barn með hreyfi­höml­un, sjón­skerð­ingu – eða þá annað tungu­mál.

Inn­gild­ing krefst þess ekki af ein­stak­lingum að þeir þurfi að breyt­ast í öllu til þess að fá aðgang að sam­fé­lag­inu. Inn­gild­ing raðar ekki fólki eftir verð­mætum út frá einni hug­mynd og gild­is­mati heldur lítur á fjöl­breyti­leik­ann  sem kost, jafn­vel und­ir­stöðu jákvæðrar þró­un­ar. Inn­gild­ing krefst hins vegar af kerf­inu að sé nægi­lega sveigj­an­legt að allir hafi tæki­færi til að taka þátt.

Þetta þýðir að þeir sem hafa búið hér alla ævi þeir sleppa ekki við að þurfa að læra. Heim­ur­inn breyt­ist og ekki bara vegna íbúa­sam­setn­ingar hér á landi. Við þurfum líka að læra að umgang­ast lofts­lags­breyt­ingar eða tækni­lega þró­un, það er ekk­ert öðru­vísi. Jú, það þarf stundum að breyta aðeins til þegar maður skilur að eitt­hvað er orðið úrelt eða var kannski aldrei svo snið­ugt. Það var nú fyrst pínu vesen að læra að flokka í stað­inn fyrir að henda bara öllu í sömu rusla­föt­una. En með dálitlu fram­taki þá lærist það og manni líður eig­in­lega miklu betur vit­andi að maður leggur sitt af mörkum til að bjarga umhverf­inu.

Á þennan hátt er sam­búð fólks af mörgum menn­ing­ar­heimum aldrei nein ógn við menn­ingu þeirra sem hafa búið hér alla ævi. Kannski er ein­fald­ast að slá á hræðslu þeirra með að skoða mat­ar­menn­ingu – ég kom til Íslands í fyrsta skipti 1991 var úrval á veit­inga­stöðum enn frekar fábrot­ið, það voru samt komnir ein­hverjar staðir sem buðu upp á ítalskan eða asískan mat. Svo bætt­ust fleiri og fleiri inn í þennan hóp, til dæmis tapa­s-­staðir með spænska smá­rétti. Á síð­ustu 2-3 árum hef ég tekið eftir því að fjöl­margir veit­inga­staðir bjóða nú upp á að borða frekar 2-3 smá­rétti en eina stóra mál­tíð. En úrvalið er alls ekki bara spænskt heldur er líka heil­mikið af íslenskum réttum í boði. Inn­blást­ur­inn kom að utan sem við­bót en svo gerði íslenskt sam­fé­lag – eða frekar sam­fé­lagið á Íslandi – þetta að sínu og allir græða á því, eng­inn missir neitt. Og úrvalið er orðið það mikið að allir finna eitt­hvað sem þeim líður vel með án þess að láta trufla sig af ein­hverjum stöðum sem bjóða ekki upp á upp­á­halds­mat­inn þeirra.

Við þurfum sem sagt ekki fjöl­menn­ing­ar­stefnu fyrir inn­flytj­end­ur, heldur algilda hönnun fyrir allt sam­fé­lag­ið.

Inn­gild­ing þýðir að við sættum okkur ekki bara við fjöl­breyti­leik­ann heldur skil­greinum það sem eðli­legt ástand að við erum ekki öll eins og það er ábyrgð okkar sem fara með völd að skapa rammann í kringum það svo að allir vinni.

Og hér er ég nú að ein­hverju leyti sam­mála skæð­ustu gagn­rýnendum í athuga­semda­kerf­unum sem benda á hvað hefur farið úrskeiðis á Norð­ur­lönd­unum í mál­efnum inn­flytj­enda. Því þessi hálf­kæra leið að vera góð við útlend­inga en hleypa þeim samt ekki að hefur ekki gengið upp heldur skapar tví­skipt sam­fé­lag til fram­búð­ar. Mín leið út úr því er hins vegar ekki meiri úti­lokun heldur minni – eða frekar sagt, eng­in.

Greinin birtist í Kjarnanum 2. janúar 2022.

"Við þurfum sem sagt ekki fjöl­menn­ing­ar­stefnu fyrir inn­flytj­end­ur, heldur algilda hönnun fyrir allt sam­fé­lag­ið." 

Aðlögun er búin að vera og heyrir sögunni til

Alls bárust sextán framboð til forvals Samfylkingarinnar í Reykjavík. Forvalið fer fram  helgina 12.-13. febrúar 2022, en framboðsfrestur rann út á hádegi í dag, laugardaginn 22. janúar. 

Á fundi kjörstjórnar voru öll framboð metin gild. Á sama fundi var dregið um röð frambjóðenda og verður notast við þá uppröðun í kynningarefni á vegum flokksins og á kjörseðli. 

Þessi sextán einstaklingar eru í framboði:

Kosningarétt í flokksvalinu eiga flokksfélagar og skráð stuðningsfólk Samfylkingarinnar sem hafa lögheimili í Reykjavík og eru rétt skráð 4. febrúar nk. 

Á næstu dögum munu birtast ítarlegri upplýsingar um frambjóðendur og fyrirkomulag flokksvalsins á vefsvæði Samfylkingarinnar í Reykjavík, https://xs.is/samfylking-i-reykjavik.

Kjörstjórn Fulltrúaráðs Samfylkingarinnar í Reykjavík.

Sextán frambjóðendur í flokksvali Samfylkingarinnar í Reykjavík 2022

Leit um „��“

2356 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������“