Á meðal gesta verða Kristrún Frostadóttir formaður Samfylkingarinnar og Oddný Harðardóttir þingmaður Suðurkjördæmis. Fulltrúi úr stýrihópi flokksins um heilbrigðismál og öldrunarþjónustu verður Guðný Birna Gunnarsdóttir, bæjarfulltrúi í Reykjanesbæ.

Ert þú með sérþekkingu í heilbrigðismálum eða reynslu af gólfinu? Eða ertu almennur borgari sem vill sjá breytingar til hins betra í heilbrigðismálum á Íslandi? Þá viljum við fá þig með í samtalið 

Opinn fundur um heilbrigðismál á Caffe Bristól í Þorlákshöfn! Fundurinn verður fimmtudaginn 25. apríl kl. 12:00. Öllum er velkomið að koma með og taka þátt.

Þorlákshöfn: Opinn fundur um heilbrigðismál

Staða borgarinnar er þröng rétt eins og ríkisins og flestra sveitarfélaga. Ástæðan er margþætt en mestu munar um ófyrirsjáanlegan kostnað vegna COVID heimsfaraldursins og stórauknum fjármagnskostnaði vegna verðbólgu en síðast en ekki síst áralanga sögu erfiðra samskipta við ríkið um fjármögnun málaflokka sem fluttir hafa verið úr höndum ríkisins til sveitarfélaganna. Sveitarfélögin hafa bent á að of lítið fjármagn hafi komið frá ríkinu við þessar yfirfærslur og sveitarfélögin sitji því eftir með Svarta Pétur, stórauknar skyldur en of lítið fjármagn frá ríkinu til að mæta þeim með sómasamlegum hætti. .

Miklar fjárfestingar en vaxtakostnaður eykst stórum

Afgangur á rekstri samstæðu Reykjavíkurborgar var 6 milljarðar í fyrra, 3 milljörðum undir áætlun þar sem frávikið skýrist að stærstum hluta af stórauknum vaxtakostnaði lána sem borgin þarf að búa við rétt eins og heimilin og fyrirtækin í landinu í kjölfarið á snaraukinni verðbólgu og afleiðingum hennar fyrir vaxtastig í landinu. Það segir sína sögu að fjármagnskostnaður borgarinnar jókst um 12 milljarða umfram áætlanir í fyrra. Borgin var rekin með afgangi á árunum 2016-2019 en eftir að COVID faraldurinn braust út hefur A hlutinn verið rekinn með halla m.a. vegna stóraukins kostnaðarauka í skólum og velferðarþjónustu og aukins fjármagnskostnaðar í tengslum við stóraukna verðbólgu og vaxtahækkanir Seðlabankans.

Borgin er að taka lán ekki síst til að fjármagna fjárfestingar í grunnþjónustu við börn og aðra borgarbúa. Borgin hefur varið 21, 5 milljarði á síðustu 5 árum í uppbyggingu leikskóla og grunnskóla þar af hafa fjárveitingar til uppbyggingar leikskóla fimmfaldast frá 2018 úr 571 milljón í 3100 milljónir. Uppbygging íþróttamannvirkja hefur sömuleiðis verið myndarleg nánar tiltekið 15,8 milljarðar á sama tímabili.

Ríkið snuðar sveitarfélögin um framlög

Stóra myndin í rekstri borgarinnar er að málaflokkar sem færðir hafa verið frá ríkinu eru og hafa verið vanfjármagnaðir um árabil og það er stærsta skýringin á þeim frávikum sem við sjáum í rekstrinum undanfarin misseri. Þarna munar stórum fjárhæðum en samanlagður halli af málaflokki fatlaðs fólks frá því hann var færður frá ríki til sveitarfélaganna árið 2011 losar nú 35,6 milljarða króna bara í tilviki Reykjavíkurborgar. Hallinn vex ár frá ári, hann fór í fyrsta sinn yfir milljarð króna árið 2015 var orðinn 4milljarðar 2019 og í fyrra fór hallinn í 9,3 milljarða. Það skýrir meira en helming (60%) af öllum rekstrarhalla borgarinnar í fyrra sem nam 15,6 milljörðum. Þessu til viðbótar eru fleiri mál sem tengjast vanfjármögnun ríkisins, þar munar mestu um mismunun varðandi framlög til grunnskóla og kennslu barna með annað móðurmál en íslensku. Reykjavíkurborg hefur gert kröfu á ríkið um greiðslu jöfnunarframlags vegna reksturs grunnskóla og framlags til kennslu barna með íslensku sem annað tungumál. Það er mat Reykjavíkurborgar að ekki hafi verið lagaheimild fyrir því að útiloka borgina frá jöfnunarframlögum vegna reksturs grunnskóla og kennslu nemenda með íslensku sem annað tungumál. Þarna eru líka miklir hagsmunir undir – nánar tiltekið 5,4 milljarðar króna.

Þriðja dæmið lítur að rekstri hjúkrunarheimila en skv. reglugerð eiga daggjöld ríkisins að standa undir 85% af stofnkostnaði hjúkrunarheimila. Í daggjöldum til Reykjavíkurborgar vegna Droplaugarstaða og Seljahlíðar hefur hins vegar ekki fengist viðurkennt að borgarsjóður stóð undir fjárfestingum vegna þessara hjúkrunarheimila en ekki ríkið. Afstaða borgarinnar hefur verið að ríkinu beri þess vegna að, annað tveggja greiða 85% stofnkostnaðar þessara hjúkrunarheimila eins og annarra eða að greiða viðbótardaggjöld vegna þjónustuþeganna. Það hefur ekki gengið eftir og afleiðingin er sú að halli borgarinnar af rekstri þessa málaflokks hefur aukist verulega, náði í fyrsta sinn yfir 500 milljónir króna í fyrra og nemur nú 4,3 milljörðum króna uppsafnað frá árinu 2008.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur ráðið för í fjármálaráðuneytinu í 49 ár af síðustu 62 árum frá því viðreisnarstjórnin var mynduð árið 1959 þar af óslitið undanfarin 10 ár og sömuleiðis óslitið allar götur frá 1991 til 2009. Sjálfstæðisflokkurinn ber að mínu mati meginábyrgð á þeirri ómenningu sem einkennt hefur fjármálaleg samskipti ríkis og sveitarfélaga undanfarna áratugi þar sem ríkið hefur deilt og drottnað og skammtað úr hnefa of litlu fjármagni til að fjármagna grunnþjónustu sem flust hefur frá ríki til sveitarfélaga. Sjálfstæðisflokkurinn hefur líka lengst af haldið um stjórnartaumana hjá Sambandi íslenskra sveitarfélaga allt þar til sl. haust þegar jafnaðarkonan Heiða Björg Hilmisdóttir náði kjöri sem formaður Sambandsins. Það er gleðilegt að sjá að eftirfylgni hennar, borgarstjóra og formanns borgarráðs auk einstakra ráðherra ríkisstjórnarinnar skilaði þeim árangri að ríkið jók sín framlög til málaflokks fatlaðs fólks um 5 milljarða í lok árs 2022 sem talið er að brúi vanfjármögnunarbilið um þriðjung og standa vonir til þess að það sem eftir stendur verði leyst innan tíðar þegar lokaniðurstaða fæst í greiningu starfshóps á vegum félags- og vinnumarkaðsráðherra á umfangi vandans.

Greinin birtist á visi.is 9. maí 2023. 

Er ekki best að gefa Sjálfstæðisflokknum frí?

Hvernig hefur ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur umgengist þessi lög?

Örorkulífeyrir hefur dregist rækilega aftur úr launaþróun síðan 2017.

Ellilífeyrir hækkaði minna en launavísitala árin 2018, 2019 og 2020 og meira að segja minna en verðlag árin 2021 og 2022.

Þannig hefur ekki einu sinni lágmarkskrafa 62. gr. um að greiðslur „hækki aldrei minna en verðlag“ verið uppfyllt.

Ég spurði félags- og vinnumarkaðsráðherra um þessa þróun á Alþingi:

„Er ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur hafin yfir lög og reglur í landinu? Er það stefna ríkisstjórnarinnar að ellilífeyrir hækki minna en laun, og jafnvel minna en verðlag? Og ef það er ekki stefnan, hvers vegna er það þá látið viðgangast?“

Hann sagðist einfaldlega „horfa til þess að passa að þetta fylgi verðlagi“, „að ekki verði um verðrýrnun að ræða“ – en útskýrði ekki hvers vegna ellilífeyrir hækkaði þá minna en verðlag árin 2021 og 2022 og skautaði algerlega fram hjá því að lögin gera líka kröfu um að greiðslur almannatrygginga taki mið af launaþróun.

Fjármála- og efnahagsráðherra talaði með sama hætti á Alþingi í fyrra þegar hann furðaði sig á því að rætt væri um greiðslur almannatrygginga í samhengi við launahækkanir á vinnumarkaði en ekki aðeins verðlagsþróun.

Það virðist með öðrum orðum vera einbeittur ásetningur ríkisstjórnarinnar að hunsa fyrirmæli 62. gr. almannatryggingalaga.

Til að bíta höfuðið af skömminni hefur almennu frítekjumarki eftirlaunafólks, sem tekur til lífeyrissjóðstekna, verið ríghaldið í 25 þúsund kr. á mánuði frá 2017, og allar tekjur umfram það koma til skerðingar á greiðslum Tryggingastofnunar.

Svona viljum við ekki hafa almannatryggingakerfið okkar og svona mega ráðherrar ekki umgangast það.

Almannatryggingakerfið byggir á félagslegum réttindum og við eigum að geta verið stolt af því. Stolt af því að búa í velferðarþjóðfélagi þar sem borin er virðing fyrir fólki og framlagi þess til samfélagsins.

Greinin birtist á visi.is 27. sept. 2023. 

Í 62. gr. almannatryggingalaga stendur skýrum stöfum að greiðslur almannatrygginga skuli „taka mið af launaþróun, þó þannig að þær hækki aldrei minna en verðlag samkvæmt vísitölu neysluverðs.“

Ríkisstjórnin svínaði á eftirlaunafólki fimm ár í röð

Þannig lýsti Ríkisendurskoðun stöðunni í viðamikilli skýrslu um lagaframkvæmd, stjórnsýslu og eftirlit með sjókvíaeldi sem skilað var til Alþingis í upphafi þessa árs. Skýrslan fékk ítarlega umfjöllun í stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd þingsins og var nefndin á einu máli um mikilvægi þess að Matvælaráðuneytið, ásamt Hafrannsókna-, Matvæla- og Umhverfisstofnun, brygðist hratt og vel við ábendingum Ríkisendurskoðunar enda skiptu þær tugum.
 
 Að mati Ríkisendurskoðunar höfðu lagabreytingar sem gerðar voru 2014 og 2019 ekki í för með sér skilvirkari ferli eða betra eftirlit með nýrri atvinnugrein. Niðurstaða skýrslunnar var afgerandi og varpar skýru ljósi á kostnaðinn – fyrir samfélag og umhverfi – af því að leyfa óheftum markaðsöflunum að byggja upp heila atvinnugrein með miklum hraði og á stuttum tíma. Á engan er hallað þótt bent sé á að síðastliðinn áratug hafi sjókvíaeldið notið sérstakrar velþóknunar sjávarútvegsráðherra Sjálfstæðisflokksins.
 
 Nú er birtingarmynd sjókvíaeldis því miður farsakennd: norskir froskmenn að skutla eldislaxa í íslenskum veiðiám. Út um göt á sjókví í Patreksfirði sluppu þúsundir kynþroska eldislaxa, sem nú ganga upp í ár á norðvesturhluta landsins í stórum stíl og eru jafnvel farnir að para sig við villta laxinn. Það eru hörmulegar fréttir fyrir lífríki Íslands og fjölbreytileika þess. Fyrirtækið sem í hlut á klikkaði að því að vakta sjókvína. MAST hefur farið fram á opinbera rannsókn á því hvernig það gat gerst.
 
 Þetta er ófremdarástand en það dapurlegasta við þessa stöðu er að hún á ekki að koma neinum á óvart sem hefur kynnt sér eldi í opnum sjókvíum í nágrannalöndum okkar og mögulegar afleiðingar þess fyrir lífríkið. Tvennt stendur upp úr og er brýnast að takast á við strax. Í fyrsta lagi þarf að endurskoða burðarþolsmat fjarðanna þar sem sjókvíaeldi er leyft og í öðru lagi verður framkvæma nýtt áhættumat erfðablöndunar, svo að einhver möguleiki sé að vernda villta laxastofna.
 
 Um burðarþolsmatið, sem er lögbundin vöktun á lífrænu álagi, segir í lögum að Hafrannsóknastofnun beri að framkvæma það „eins oft og þurfa þykir.“ Það segir sína sögu um stjórnsýsluna að Hafró hafi þurft að sækja styrki í samkeppnissjóði til að fjármagna vöktunina. Markmið áhættumats erfðablöndunar er að meta áhættu af óafturkræfum skaða á villta laxastofna vegna fiskeldis. Hafró tilkynnti í vikunni að stofnunin hyggist endurmeta áhættuna fyrir lífríkið. Það hlýtur það að vera algert forgangsmál að gera nýtt áhættumat sem byggir á öruggum og staðreyndum gögnum úr sjókvíaeldi við Íslandsstrendur.

Greinin birtist í Morgunblaðinu 28. september 2023. 

Stjórnsýsla og eftirlit með sjókvíaeldi hafa reynst veikburða og brotakennd og ekki í stakk búin til að takast á við aukin umsvif greinarinnar á síðustu árum.

Í mínum huga er Tjarnarbíó ekki aðeins heimili sjálfstæðra sviðslista heldur lífsnauðsynlegur vettvangur fyrir frumleika, spennandi frumsköpun og fjölbreytt grasrótarstarf sem nærir íslenska menningu hvort sem er á sviði leiklistar, danslistar, uppistands eða tónlistar. Tjarnarbíó er líka sá staður þar sem framtíðin í íslenskum sviðslistum stígur gjarnan sín fyrstu skref á opinberu sviði og því bráðnauðsynlegur staður í íslensku menningarflórunni. Metnaðurinn í starfinu hefur verið mikill og eiginlega ótrúlegur undanfarin ár þrátt fyrir miklar áskoranir í aðstöðumálum en hið fornfræga hús í Tjarnargötunni sem hýsti leiksýningar og kvikmyndasýningar, m.a. Fjalakattarins á síðustu öld er barn síns tíma og setur starfseminni þröngar skorður. Það hefur því lengi verið ljóst að finna þyrfti nýjar leiðir til að bæta úr aðstöðumálum þar á bæ og treysta reksturinn svo starfið lognist ekki út af. Það er mikið undir því þróunin í aðstöðumálum sviðslista á höfuðborgarsvæðinu hefur verið þung undanfarin ár og sífellt verið í færri hús að venda fyrir ungt sviðslistafólk. Loftkastalinn, Gaflaraleikhúsið og Iðnó sem leikhús hafa öll horfið af sjónarsviðinu og við svo búið má ekki standa.

Nýtt samstarf Reykjavíkurborgar og ríkisins um eflingu Tjarnarbíós

Það var síðastliðið haust sem við sem förum fyrir menningarmálum hjá Reykjavíkurborg tókum upp samtal við forsvarsmenn Tjarnarbíós um leiðir til að efla starf þess en þá var orðið ljóst að tvísýnt gæti orðið um starfsemina ef ekki kæmi til viðbótar stuðningur. Sviðið er lítið, salurinn tekur rétt um 200 áhorfendur í sæti og hafna hefur þurft mörgum álitlegum verkefnum á liðnum árum út af aðstöðuleysi, þar með talið alþjóðlegum samstarfsverkefnum, sem hefðu skapað spennandi listræn tækifæri - mörg hver með aðgang að erlendu fjármagni. Við ákváðum að leita eftir samstarfi við ríkið og fengum jákvæðar undirtektir frá Lilju Alfreðsdóttur menningar – og viðskiptaráðherra við hugmynd um samstarf Reykjavíkurborgar og ráðuneytisins um eflingu starfseminnar. Síðan hefur verið unnið að því að útfæra í hverju það myndi felast og liggur niðurstaðan nú fyrir með samkomulagi okkar um þrenns konar aðgerðir.

Í fyrsta lagi leggja ríki og borg fram viðbótarfjármagn til að styrkja reksturinn á yfirstandandi leikári sem hækkar um nærri helming rekstrarframlögin til Tjarnarbíós miðað við núverandi samning borgarinnar en hann kveður á um 22 milljónir króna á ári að viðbættu húsnæðisframlagi sem metið er á 40 milljónir.Þá verður ráðist í greiningu á því hvernig megi bæta aðstöðu Tjarnarbíós og sjálfstæðra sviðslista á höfuðborgarsvæðinu og verður hún unnin í haust. Í þriðja lagi munum við sameiginlega leita leiða til að kortleggja hvernig megi gera rekstur Tjarnarbíós sjálfbærari með aðkomu fjármálasérfræðinga ríkis og borgar. Sú greining mun sömuleiðis verða unnin á næstu mánuðum. Hér er því lagt upp sóknarplan fyrir Tjarnarbíó sem við stefnum á að skili sér í bættri aðstöðu sjálfstæðra sviðslista og traustari rekstrarstöðu Tjarnarbíós. Við þurfum á sterku Tjarnarbíói að halda sem deiglu sjálfstæðra sviðslista við hlið stóru leikhúsanna í borginni og nú er lagt upp í ferð sem vonandi skilar hressandi niðurstöðu.

Greinin birtist á visi.is 26. sept. 2023. 

Tjarnarbíó hefur um árabil verið heimili sjálfstæðra sviðslista í borginni og heldur úti magnaðri starfsemi allan ársins hring. 

Eflum Tjarnarbíó og sjálfstæðar sviðslistir

Haustfagnaður Samfylkingarinnar verður haldinn laugardagskvöldið 14. október. 

Húsið opnar kl. 19:45 og kvöldverður hefst kl. 20:15. 

Blandað laufsalat, tómatar, laukur, ostur & fræ

Sósur: bernaise / kremuð piparsósa / rauðvínssósa

Eftirréttur: ylvolg súkkulaði brownie, karamellusósa, vanilluís & jarðarber

Skráning hér: https://forms.gle/YZy56CAmCEQ9V4PG8

Kvöldverður og teiti er 7.500 og 6.000 fyrir námsmenn, lífeyrisþega og fólk á fjárhagsaðstoð greiðist inn á bk. 0111 hb. 26 rknr. 19928 - kt. 690199-2899.

Kaffispjall Samfylkingarinnar í Hafnarfirði 60+ verður á sínum stað á  fimmtudaginn 28. september kl. 10:30 - 12:00 í sal Samfylkingarinnar Strandgötu 43, Hafnarfirði. 

Gestur okkar að þessu sinni verður Guðmundur Árni Stefánsson, oddviti Samfylkingarinnar í Hafnarfirði og varaformaður Samfylkingarinnar. 

Það verður heitt á könnunni og eitthvað með því. 
Verið öll velkomin! 

Allar tekjur úr lífeyrissjóði umfram það koma til frádráttar á greiðslum almannatrygginga.

Tökum raunhæft dæmi, af eldri konu sem býr ein.

Segjum að hún hafi alið börn, rekið heimili og unnið slítandi störf á alltof lágum launum en engu að síður náð að safna sér lífeyrisréttindum upp á 150 þúsund krónur á mánuði.

Hvað stendur eftir þegar hún fer á eftirlaun?

Aðeins þriðjungur af 150 þúsund krónunum situr eftir sem auknar ráðstöfunartekjur konunnar í hverjum mánuði.

Ríkið tekur restina í formi skatta og skerðinga.

Þannig er jaðarskattbyrðin af þessum 150 þúsund króna lífeyrisréttindum 67 prósent.

Er þetta það sem lagt var upp með þegar almennum lífeyrissjóðum var komið á fót í kjölfar kjarasamninga 1969, að greiðslur úr lífeyrissjóðunum yrðu dregnar svo rækilega frá greiðslum almannatrygginga að ríkið sjálft yrði stóri lífeyrisþegi lífeyrissjóðanna?

Greinin birtisti á visi.is 25. sept. 2023. 

Frítekjumark lífeyristekna er 25 þúsund krónur á mánuði.

Að­eins 50.000 kr. í vasann af 150.000 kr. líf­eyris­sjóðs­tekjum

Könnunin sýnir að umtalsverður hópur einstaklinga frestar læknisheimsókn og sækir ekki lyf sem þeim er ávísað. Þetta á ekki síst við um öryrkja, lágtekjufólk og einstæða foreldra. Margir úr sama hópi búa við verulega kostnaðarbyrði vegna heilbrigðisútgjalda.

Öryrkjar fresta því að fara til læknis vegna þess að þau hafa ekki efni á því. Fram kemur að nær 43% öryrkja 18 ára og eldri hafa frestað læknisþjónustu sem þörf var fyrir á síðustu sex mánuðum ársins 2023. Öryrkjum sem frestað hafa læknisþjónustu hefur fjölgað mikið frá árinu 2015 þegar hlutfallið var 34,7%. Munurinn er minni hjá öðrum fullorðnum þó svo að stór hópur, 22,1% hafi frestað því að fara til læknis síðast liðna sex mánuði.

Niðurstöður könnunarinnar eru mjög alvarlegar og kalla á tafarlaus viðbrögð stjórnvalda. Vandinn er ekki einungis sá að kjör þeirra sem veikastir standa fyrir séu afleit heldur hefur heilbrigðiskerfið þróast í óæskilegar áttir. Samfélag sem leyfir einum af mikilvægustu stoðum þess að þróast handahófskennt út og suður getur ekki kallast velferðarsamfélag. 

Þegar almenningur er spurður um heilbrigðiskerfið þá leggja nánast allir áherslu á að hafa traust opinbert kerfi fyrir alla. Þó að alger sátt virðist ríkja um þetta hafa stjórnvöld markvisst grafið undan félagslegum grunni kerfisins. Heilbrigðisþjónusta í einkarekstri verður sífellt stærri hluti heilbrigðiskerfisins.

Sú þróun á sér stað á meðan mikil mannekla er í kerfinu og ríkið hefur hvorki sinnt þarfagreiningum né sett fram skýrar kröfulýsingar um magn og gæði þjónustunnar. Ríkisstjórnin veit ekki um hvað hún  vill semja við rekstraraðila einnar mikilvægustu þjónustu velferðarsamfélags. 

Þróun heilbrigðiskerfisins í átt til aukins einkareksturs virðist tilviljunarkennd. Ekkert í lögum um Sjúkratryggingar ver sjúklinga fyrir þeirri fráleitu stöðu að samningar við sérgreinalækna náist ekki svo árum skipti líkt og nú er raunin. Og að sjúklingar séu rukkaðir fyrir þeim kostnaði sem sérgreinalæknar meta að fylgi samningsleysinu. Sjúklingarnir hafa ekkert val því heilbrigðisþjónustan  er oft ófáanleg í opinbera kerfinu, aðeins fáanleg í því einkarekna. 

Því miður er svo komið að íslenskt heilbrigðiskerfi nær einungis fáum af þeim skilyrðum félagslegs heilbrigðiskerfis sem velferðarsamfélög byggja á. Það sem alvarlegra er að við færumst sífellt fjær félagslegu heilbrigðiskerfi ár frá ári.

Samhjálpin og samtryggingin hefur smám saman verið veikt í heilbrigðiskerfinu. 

Er það svona sem við viljum hafa samfélag okkar? Ég segi nei!

Sláandi niðurstöður könnunar um lífskjör og heilbrigðisþjónustu sem Rúnar Vilhjálmsson prófessor við HÍ og ÖBÍ réttindasamtök fólu Félagsvísindadeild HÍ að framkvæma, voru  kynntar í dag, þriðjudaginn 23. maí. 

Á meðal gesta verða Kristrún Frostadóttir formaður og Sindri Kristjánsson fulltrúi úr stýrihópi flokksins um heilbrigðismál og öldrunarþjónustu.

Samfylkingin stendur nú fyrir samræðum um heilbrigðismálum um land allt. Málefnastarf flokksins er með nýju sniði og heilbrigðismálin verða í forgrunni frá mars og fram á haust 2023. Vinnan hefst með hátt í fjörutíu opnum fundum með fólkinu í landinu. Á hverjum fundi verða fulltrúar úr stýrihópi Samfylkingarinnar um heilbrigðismál og öldrunarþjónustu auk forystufólks flokksins, bæði á Alþingi og í sveitarstjórnum.

Kristrún Frostadóttir formaður Samfylkingarinnar leggur þunga áherslu á málefnastarfið og bindur miklar vonir við vinnuna sem nú er að hefjast: „Útkoman á að vera verklýsing fyrir næstu ríkisstjórn; forgangsröðun og skýr pólitík; verkefnalisti frá fyrstu 100 dögunum og upp í fyrstu tvö kjörtímabilin í ríkisstjórn undir forystu Samfylkingarinnar,“ sagði Kristrún í ræðu sinni á flokksstjórnarfundi í vor.

Opinn fundur um heilbrigðismál á Kaffi Krók á Sauðárkróki! Fundurinn verður mánudaginn 8. maí kl. 20:00. Öllum er velkomið að koma með og taka þátt.

Sauðárkrókur: Opinn fundur um heilbrigðismál

Leit um „��“

2329 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������“