Ég tel almennt að þessi bótakerfi okkar ættu að vera í föstum skorðum og það ættu ekki að koma óvæntir glaðningar svona af og til,“ sagði fjármálaráðherra, þegar fréttamaður spurði hann hvort til greina kæmi að greiða öryrkjum 50.000 kr. skattfrjálsa aukagreiðslu fyrir jólin, rétt eins og gert var fyrir síðustu jól. Hann telji frekar nauðsynlegt að laga grunn­kerfið. Forsætisráðherra tók í sama streng þegar ég ræddi málið við hana á Alþingi við upphaf vikunnar; það sé brýnast að ráðast í heildarendurskoðun á almannatryggingakerfinu.

Í grunninn er ég sammála ríkisstjórninni, að kerfið okkar eigi að vera nægilega sterkt til að ekki sé þörf á sérstökum viðbótargreiðslum af og til. Heildarendurskoðunar er þörf. Sitjandi ríkisstjórn hefur hins vegar haft fjögur ár til þess að endurskoða og bæta kerfið, auka lífskjör öryrkja og fátækra eldri borgara. Ef eitthvað er hafa þessir hópar dregist aftur úr lífskjörum launafólks ár eftir ár. Fjárlög eftir fjárlög.

Stjórnvöld hafa ríku hlutverki að gegna í baráttunni gegn ójöfnuði; réttlátt skattkerfi, félagslegt húsnæði, barnabætur og öflugar almannatryggingar skipta máli. Mikil misskipting dregur úr verðmætasköpun, skerðir lífsgæði og rýfur samkennd.

Nú líður að jólum og eflaust finnst einhverjum klisjukennt að draga upp svipmynd af fólki sem mun áhyggjulaust raða villibráð og konfekti ofan í innkaupakerrur – á sama andartaki og annað fólk norpar í biðröð eftir bita af hamborgarhrygg og dós af grænum baunum hjá hjálparstofnun. En svona er þetta nú samt, því miður, enn þá hér á Íslandi.

Fimmtíu þúsund króna „óvæntur glaðningur“ til öryrkja rétt fyrir jólin dregur vissulega ekki úr samfélagslegum ójöfnuði til langframa, eins og nauðsynlegt er að gera, en hann gæti hins vegar skipt þúsundir heimila sköpum yfir hátíðirnar. Stjórnarandstaðan hefur því lagt fram þá tillögu á Alþingi að hann verði að veruleika. Og það minnsta sem þingmenn ríkisstjórnarflokkanna geta gert er að greiða þeirri tillögu atkvæði sitt.

Greinin birtist í Fréttablaðinu 16. des. 2021. 

Fimmtíu þúsund króna „óvæntur glaðningur“ til öryrkja rétt fyrir jólin dregur vissulega ekki úr samfélagslegum ójöfnuði til langframa, eins og nauðsynlegt er að gera, en hann gæti hins vegar skipt þúsundir heimila sköpum yfir hátíðirnar. 

Langflest leikskólabörn eru yngri en tveggja ára þegar þau byrja í leikskóla eða 78% og hefur hlutfallið hækkað verulega frá 2018 þegar innan við helmingur barna (46%) var á þeim aldri.  Nærri 40% barna eru yngri en 18 mánaða við inntöku í leikskóla.

Þetta var kynnt í skóla- og frístundaráði í vikunni með nákvæmari upplýsingum um inntökualdur barna.  Fyrri gögn höfðu gefið til kynna að inntökualdur barna væri mun hærri en þá var ekki búið að taka tillit til þess að mörg börn flytjast á milli leikskóla að ósk foreldra og mörg þeirrra eru fjögurra til sex ára sem vitanlega hefur veruleg áhrif á meðaltalið.  Þá eru flest ef ekki öll þau börn sem eru þriggja ára og eldri þegar sótt er um vistun nýflutt til borgarinnar frá öðrum sveitarfélögum eða löndum.  

Mikill árangur hefur náðst í að tryggja börnum leikskóla í heimahverfi þeirra og eru nú um 90% barna í leikskóla í sínu hverfi.  Öllum börnum sem voru orðin 18 mánaða eða eldri þann 1. september var boðið pláss í leikskóla í haust en Brúum bilið aðgerðaáætlunin hefur m.a. það markmið að fjölga plássum sem tekin eru í notkun yfir vetrartímann og nýtast þá börnum sem fædd eru á síðari hluta ársins.  Á næsta ári fjölgar leikskólaplássum til muna og stefnir í að hægt verði að taka á móti 600 börnum til viðbótar í ný pláss á árinu.  Nýir leikskólar opna m.a. í Safamýri, við Kleppsveg, við Eggertsgötu, Nauthólsveg og víðar, leikskólar í Grafarvogi og Vesturbæ stækka og svo mætti áfram telja.  Með öllum þessum nýju plássum mun aldur barna við inntöku í leikskóla borgarinnar lækka verulega en takmarkið er að börn frá 12 mánaða aldri komist í leikskóla borgarinnar fyrir lok árs 2023. 

Útdráttur: 87% barna eru í leikskóla í sínu hverfi.

Greinin birtist í Fréttablaðinu 17. des. 2021.

Börn voru að jafnaði 19 mánaða gömul þegar þau hófu dvöl í leikskóla í Reykjavík á þessu hausti.  

Byggða- og samgöngumálahópur Samfylkingingarinnar efnir til umræðufundur um frumvarp til laga um breytingu á lögum um fjarskipti, lögum um Fjarskiptastofu og lögum um fjárfestingu erlendra aðila í atvinnurekstri (áfallaþol fjarskiptaþjónustu og fjarskiptaneta) - eða Mílufrumvarpið. 

Oddný Harðardóttir, fulltrúi minnihlutans í Þjóðaröryggisráði, og Helga Vala Helgadóttir, nefndarmaður í umhverfis- og samgöngunefnd, verða gestir fundarins og ræða frumvarpið og taka þátt í umræðum. 

Við hvetjum ykkur til að mæta á Zoom með okkur og ræða þetta mál. 

Hér er hægt að lesa frumvarpið: https://www.althingi.is/altext/152/s/0171.html

AFLÝST "Mílufrumvarpið" - umræðufundur

Þing­menn stjórn­ar­and­stöðu gerðu sitt til að laða fram svör við því hver til­gang­ur­inn væri með þess­ari stærstu upp­skipt­ingu á Stjórn­ar­ráðinu í ára­tugi, en lítið var um svör um til­gang­inn. Svo virðist nefni­lega vera sem hug­mynd­in að þess­ari upp­stokk­un hafi fæðst á síðustu vik­um. Vissu­lega hafði Fram­sókn­ar­flokk­ur­inn nefnt það í kosn­inga­bar­átt­unni að vilji stæði til að búa til eitt stórt innviðaráðuneyti, þar sem hús­næðismál yrðu færð inn í sam­göngu- og sveit­ar­stjórn­ar­ráðuneytið ásamt skipu­lags­mál­um, en þá áttu held ég fáir von á að innviðir fjar­skipta, svo dæmi séu tek­in, yrðu flutt úr innviðaráðuneyt­inu þar sem þeir hafa verið ára­tug­um sam­an og yfir í há­skóla- og ný­sköp­un­ar. Held ég að sá ráðherra sem nú er að skapa það ráðuneyti frá grunni hafi ekki einu sinni haft hug­mynd um að svo yrði, en það ráðuneyti fæst nú við vinnu vegna sölu Sím­ans á Mílu.

Þessi aðgerð rík­is­stjórn­ar­inn­ar að breyta svona miklu mun ekki kosta millj­ón­ir eða tugi millj­óna held­ur hundruð millj­óna. Lýsti for­sæt­is­ráðherra því yfir í umræðu á Alþingi að kostnaður við það eitt að búa til tvö ný ráðuneyti yrði lík­lega um 450 millj­ón­ir króna, þessi fjár­hæð inni­ber ekki kostnað við flutn­ing verk­efna milli ráðuneyta. Fyr­ir 450 millj­ón­ir má gera margt í þágu al­menn­ings, t.d. er þetta helm­ing­ur af því sem það myndi kosta að tryggja ör­yrkj­um stuðning nú fyr­ir jól­in skatta- og skerðing­ar­laust eins og gert var í fyrra.

Nú má ekki mis­skilja orð mín svo að ég telji að ráðuneyt­um megi aldrei breyta, alls ekki, enda geta sam­legðaráhrif af því að færa líka mála­flokka und­ir eitt þak orðið til mik­ils hagræðis og hags­bóta fyr­ir al­menn­ing. En vand­inn við þessa stóru upp­stokk­un virðist vera sá hversu illa ígrundað þetta er. Þegar gerð var breyt­ing á Stjórn­ar­ráðinu í tíð rík­is­stjórn­ar Jó­hönnu Sig­urðardótt­ur, var það gert í kjöl­far skýrslu rann­sókn­ar­nefnd­ar Alþing­is sem mælti ein­dregið með fækk­un ráðuneyta. Fækk­un svo hægt væri að fækka hindr­un­um og auka sam­vinnu þar sem henn­ar er þörf. Farið var í mikla und­ir­bún­ings­vinnu fjöl­margra starfs­hópa inn­an stjórn­kerf­is­ins svo þessi breyt­ing kæmi best út fyr­ir al­menn­ing og starfs­fólk ráðuneyta. Var sér­stak­lega tekið fram að grund­völl­ur þess hversu vel tókst til væri sú staðreynd að breyt­ing­in væri unn­in í nánu sam­ráði við starfs­fólk Stjórn­ar­ráðsins sem best þekk­ir til innri starfa ráðuneyt­anna. Hlut­verk Stjórn­ar­ráðsins er að þjón­usta al­menn­ing og það verður að vera al­veg skýrt í hug­um al­menn­ings hvert á að leita og hvernig þessi upp­stokk­un á að þjóna al­menn­ingi. 

Greinin birtist í Morgunblaðinu 19. des. 2021.

Á Alþingi í vik­unni kynnti for­sæt­is­ráðherra til­lögu sína um að fjölga ráðherr­um um einn, fjölga ráðuneyt­um um tvö og breyta svo mála­flokk­um 10 ráðuneyta af 12.

Þetta er í takti við þá samstöðu sem náðist hjá sömu flokkum við afgreiðslu fjárlaga og fjáraukalaga og varð til þess að Alþingi samþykkti að greiða öryrkjum út 53 þúsund króna eingreiðslu í desember, skatta- og skerðingarlaust, auk þess sem fjármagn var tryggt til niðurgreiðslu almennrar sálfræðiþjónustu árið 2022. 

Jóhann Páll Jóhannsson þingmaður Samfylkingarinnar er framsögumaður álits minnihluta efnahags- og viðskiptanefndar og mælti fyrir því á Alþingi í dag. Með honum að álitinu standa þau Halldóra Mogensen frá Pírötum, Daði Már Kristófersson varaþingmaður Viðreisnar og Ásthildur Lóa Þórsdóttir frá Flokki fólksins. Í nefndarálitinu koma m.a. fram eftirfarandi sjónarmið:

Ofuráhersla ríkisstjórnarinnar á hækkun frítekjumarks atvinnutekna hjá eldra fólki (meðan kjaragliðnun milli launa og lífeyris heldur áfram og frítekjumark lífeyristekna stendur í stað) felur í sér að einungis er komið til móts við fámennan hóp. Samkvæmt minnisblaði frá félagsmálaráðuneytinu má ætla að aðgerðin gagnist um 1.300 einstaklingum eða 3% aldraðara sem eru á skrá TR. Þar af eru langflestir í efstu tekjutíundunum, 67 prósent eru karlar og 33 prósent konur. Öll skref sem stigin væru til hækkunar hins almenna frítekjumarks myndu dreifast miklu jafnar eftir tekjutíundum og kyni heldur en sú hækkun sem stjórnarmeirihlutinn leggur áherslu á. Þetta er röng og óréttlát forgangsröðun í almannatryggingamálum. 

Í ljósi yfirlýsinga ríkisstjórnarinnar um að auka þurfi möguleika öryrkja til virkni og atvinnuþátttöku á eigin forsendum skýtur skökku við að frítekjumark atvinnutekna hjá öryrkjum eigi ekki að fylgja hækkun frítekjumarks atvinnutekna hjá eldra fólki um áramótin en ljóst er að skerðingarnar í almannatryggingakerfinu eur ein helsta hindrunin í vegi aukinnar atvinnuþátttöku öryrkja. Fulltrúar Samfylkingarinnar, Pírata, Viðreisnar og Flokks fólksins í efnahags- og viðskiptanefnd leggja til þá breytingu á frumvarpinu að frítekjumark atvinnutekna hjá öryrkjum hækki upp í 200 þús. kr. um áramótin eins og hjá eldra fólki. 

Afkoma ríkisins hefur versnað á undanförnum árum og sú þróun var hafin áður en heimsfaraldurinn skall á. Henni þarf að snúa við og það verður ekki gert með ómarkvissum og þensluhvetjandi skattastyrkjum. Styrkja þarf tekjuhlið ríkissjóðs og þá er rétt að horfa sérstaklega til skattlagningar fjármagns, eigna og hæstu tekna auk sanngjarnra og skynsamlega útfærðra auðlindagjalda. Auk þess þarf að liggja fyrir langtímaáætlun um græna tekjuöflun, hvernig sköttum og gjöldum verði beitt til að stuðla að minni losun gróðurhúsalofttegunda og hvernig tryggt sé að tekjulægri hópar beri ekki hallann af því. 

Hér má sjá nefndarálitið í heild en þar er einnig gagnrýnt að sóknargjöld séu hækkuð, að ekki sé brugðist við tekjutilflutningi þar sem launatekjur eru ranglega skráðar sem fjármagnstekjur og að stöðnun blasi við hvað varðar barnabætur og félagslega húsnæðisuppbyggingu. 

Fulltrúar Samfylkingarinnar, Pírata, Viðreisnar og Flokks fólksins í efnahags- og viðskiptanefnd Alþingis hafa sameinast um áherslur vegna fjárlagabandorms ríkisstjórnarinnar og lagt fram sameiginlegt nefndarálit um frumvarpið. 

Sameinuð stjórnarandstaða kallar eftir breyttri forgangsröðun

Eitt hverfi hefur skorið sig úr þeirri nýtingu og það er hverfið mitt, Breiðholt. Í Breiðholti nýttu 40 prósent barna ekki þennan styrk árið 2019 sem þýðir að heimili barnanna ráðstöfuðu honum aldrei. Styrkurinn er nú 50.000 krónur á ári. Hvert þriggja barna heimili munar mikið um 150.000 króna styrk á ári til að greiða á móti útlögðum kostnaði við skipulagt tómstundastarf, en hvað á að gera þegar fólk nýtir ekki styrkinn?

Til að vinna í aukinni þátttöku barna og fjölskyldna þeirra hefur verið farið af stað með þriggja ára tilraunaverkefni sem heitir Frístundir í Breiðholti. Verkefnið gengur út á að hækka frístundakortið um 30 þúsund krónur fyrir krakka í fyrsta og öðrum bekk. Krökkunum er gert auðveldara að prófa að færa sig á milli íþrótta- og frístundastarfs án aukagjalds. Markviss kynning á íþrótta- og frístundastarfi er sameiginlegt verkefni Þjónustumiðstöðvar Breiðholts, grunnskólanna og íþrótta- og frístundaaðila í náinni samvinnu við samtök íbúa af erlendum uppruna, með það fyrir augum að ná til sem flestra, sérstaklega þeirra sem eru ekki virk í frístundastarfi. Nýtt starf frístundartengils varð að veruleika í febrúar á þessu ári og er hann í nánu samstarfi við skólastjóra, kennara og aðra tengiliði innan nærsamfélagsins. Hann tekur við ábendingum um krakka sem þurfa stuðning og hjálp til þátttöku. Á vormánuðum fundu 69 krakkar sig í frístundarstarfi sem ekki höfðu tekið verið þátttakendur áður í frístundarstarfi með hans aðstoðar. Í haust komu ábendingar um 112 börn og ungmenni sem verið er að vinna með núna. 

Ég og fleiri bentum á það hversu óheppilegt það væri að fjármagn, eyrnamerkt frístundaiðkun barna, rynni vannýtt úr hverfinu, eins og staðan var í Breiðholti. Það væri því æskilegt að þessu vannýtta fjármagni væri safnað saman í sjóð sem héldist innan hverfisins. Þess vegna var það sérlega ánægjulegt að settur var á laggirnar styrktarsjóður til að styðja við verkefnið en sjóðnum er er ætlað að koma til móts við auka kostnað sem hlýst af þátttöku í viðburðum, kaup og leigu á búnaði og umfram kostnaði sem getur skapast vegna þátttöku barna og ungmenna í frístundum. Það má því þakka borgarstjóra sérstaklega fyrir að hafa stutt þetta tilraunaverkefni, veitt sjóðnum brautargengi auk þess að standa að uppbyggingu íþróttamannvirkja í Suður Mjódd, sem er efni í sérgrein. Þannig hefur fjármagnið, sem fór árlega úr hverfinu í gegnum vannýtt frístundakort, fengið nýjan tilgang og nýst til góðra hluta innan hverfis. Við getum verið stolt af því.

Það er áskorun að ná til breiðs hóps fólks af erlendum uppruna sem býr í Breiðholtinu en fjölbreyttur félagsauður er einn helsti styrkur hverfisins. Þannig fæddist sendiherraverkefnið, sem Þjónustumiðstöðin í hverfinu heldur utan um. Það verkefni styður við Frístundir í Breiðholti og er meðal annars til að skapa vettvang og umgjörð fyrir samstarf við íbúa af erlendum uppruna innan hverfisins, efla aðgang þeirra að upplýsingum og þar með þjónustu og samfélagsþróun innan borgarinnar. Sendiherrarnir eru fulltrúar síns heimalands og eru brúarsmiðir milli sinna samlanda og þjónustu borgarinnar. Frábært verkefni sem ég bind miklar vonir við að stuðli að aukinni virkni og þátttöku falins félagsauðs. 

Þátttaka barna af erlendum uppruna í frístundastarfi er góð leið til að þau samlagist samfélaginu. Þau verða hluti af okkur og við hluti af þeim. Öll saman. Þátttakan styrkir þau við íslenska málnotkun og myndun félagslegra tengsla við aðra krakka af ólíkum uppruna. Með þátttöku í frístundum verða börnin hluti af stærri og fjölbreyttari vinahópi og mynda stærra tengslanet. Við viljum öll tilheyra hópi, vera virkir samfélagsþegnar og vaxa í umhverfi sem okkur líður vel í.

Börn okkar allra skipta mig máli. Það þarf að gera enn betur. Ég vil gera meira og þessi sýn sem unnið er með er vísir að því að við séum á réttri leið til að tryggja að ekkert barn verði skilið eftir. Hvert barn skiptir máli. 

Nýting Frístundakortsins, sem er styrkjakerfi borgarinnar í frístundastarfi fyrir 6 til 18 ára börn og unglinga með lögheimili í Reykjavík, hefur verið línulega vaxandi árin 2015 til 2019 í flestum hverfum borgarinnar. 

Gerum enn betur fyrir börnin í Breiðholti

Í síðustu viku komst til framkvæmda fyrsti áfangi nýrrar hámarkshraðaáætlunar sem samþykkt var síðastliðið vor. Hafa vaskir starfsmenn borgarinnar verið að endurmerkja götur og skipta út skiltum vegna lækkunar hraða víðsvegar um borgina en nýjar merkingar taka gildi jafnóðum og þær eru settar upp. Markmiðið er að stuðla að bættu umferðaröryggi gangandi og hjólandi vegfarenda innan hverfisins en rannsóknir sýna að fylgni er á milli hraða og slysatíðni. Forgangsatriði fyrir meira öryggi vegfarenda er að draga úr hraða til að auka öryggi gangandi og hjólandi. Lögð hefur verið áhersla á götur við leiðir barna til og frá skóla eða frístunda samhliða við götur þar sem er mikill fjöldi gangandi vegfarenda á leið um.

Öruggari borg fyrir börn, gangandi og hjólandi

Íbúar borgarinnar hafa verið ötullir á kjörtímabilinu að kalla eftir lækkun hámarkshraði í þeirra nærumhverfi enda stuðlar hraðalækkun að bættu öryggi, betri hljóðvist og stuðlar að betri lífsgæðum fyrir íbúa. Í dag geta því börn, foreldrar, gangandi og hjólandi vegfarendur víðsvegar um borgina glaðst yfir þessum ánægjulega áfanga. Sem dæmi hafa komið inn í hugmyndasöfnun í gegnum Hverfið Mitt á þessu kjörtímabili 228 tillögur sem snúa að lækkun hámarkshraða eða beiðnir um hraðalækkandi aðgerðir eins og hraðahindranir, þrengingum í götum eða hraðavaraskilti. Sem dæmi komu úr Laugardal 39 tillögur, 38 komu úr Háaleiti og Bústöðum og úr hverfinu mínu, Breiðholtinu komu inn 36 tillögur.

Í þessum áfanga verða teknar niður í 40 km hámarkshraða Snorrabraut, milli Burknagötu og Grettisgötu. Fjallkonuvegur, milli Gullinbrúar og Frostafoldar og Fjallkonuvegur, milli Jöklafoldar og Hallsvegar. Þær götur sem hraði tekin niður í 30 km hámarkshraða eru Snorrabraut, milli Grettisgötu og Sæbrautar. Borgartún, milli Snorrabrautar og Katrínartúns. Nóatún, milli Laugavegs og Borgartúns. Engjateigur. Langholtsvegur, milli Skeiðarvogs og Sæbrautar. Álfheimar. Holtavegur, milli Langholtsvegs og Sæbrautar. Stjörnugróf. Seljaskógar, milli Grófarsels og Hjallasels. Bæjarbraut. Rofabær, milli Hraunbæjar og þrengingar austan Brúaráss. Bjallavað. Ferjuvað. Völundarhús, milli Suðurhúsa og Gagnvegs til vesturs. Langirimi, milli Hallsvegar og Flétturima. Mosavegur/Spöngin, milli Móavegar og Skólavegar. Vegur norðan við Rauðavatn ásamt vegtengingu við Hádegismóa, merkt II gata og Aðalbraut.

Til hamingju Reykjavíkingar með þetta mikilvæga skref - skref sem við erum að taka til að skapa öruggari borg fyrir börn, gangandi og hjólandi.

Greinin birtist á vísi.is 15. des. 2021.

Markmiðið er að stuðla að bættu umferðaröryggi gangandi og hjólandi vegfarenda innan hverfisins en rannsóknir sýna að fylgni er á milli hraða og slysatíðni.

228 hraða­lækkandi til­lögur frá í­búum á kjör­tíma­bilinu

Í lok síð­asta árs von­uðum við mörg að lok þessa heims­far­ald­urs, sem við helst viljum ekki nefna á nafn leng­ur, væri á næsta leyti. Bólu­setn­ingar stóðu fyrir dyrum og vonir okkar margra stóðu til þess að við gætum á ný notið sam­vista, ferðast, unnið og hvað það er sem við sökn­uðum mest. Það reynd­ist ekki alveg raunin en ný afbrigði virð­ast nú leysa hin sigr­uðu eldri af hólmi og lífið eins og við þekktum það verður fjar­læg­ara í minn­ing­unni. Það er margt sem þessi heims­far­aldur hefur kennt okkur og umfram annað kannski að stórar breyt­ingar eru mögu­leg­ar. Við getum breytt venjum okkar og reglum á til­tölu­lega stuttum tíma þegar við þurfum þess.

Þetta hefur verið erfitt, sér­stak­lega auð­vitað fyrir þau sem hafa veikst, misst nákomna, glatað lífs­við­ur­væri sínu eða heilsu. En getum við nýtt þessa reynslu heims­ins á umpólun við úrlausnir á fleiri vanda­málum sem við svo sann­ar­lega stöndum frammi fyr­ir?

Mér er þar efst í huga hlýnun jarðar með öllum þeim grafal­var­legu afleið­ingum sem við sem mann­kyn munum á end­anum ekki lifa af, ef ekk­ert verður að gert. Sú stað­reynd að á jörð­inni ríkir gríð­ar­legur ójöfn­uður sem auk­ist hefur í kjöl­far heims­far­ald­urs, sama hvort horft er til mis­skipt­ingu fjár­magns, aðgengis að mat­vælum og svo fram­veg­is. Átök og stríð með hrylli­legum afleið­ing­um, ofbeldi og mann­rétt­inda­brot sem við vissu­lega for­dæmum almennt en með sam­hentu átaki alþjóða­sam­fé­lags­ins mætti koma í veg fyr­ir. Kyn­bundið ofbeldi er þar á með­al, ein helsta ógnin við heilsu kvenna og hún hefur því miður bara auk­ist í far­aldr­in­um.

Lofts­lags­breyt­ingar af manna­völdum eru hnatt­rænn vandi rétt eins og kór­ónu­veiru­far­ald­ur­inn og við getum og eigum að bregð­ast við honum sem slík­um. Hér­lendis hefur Reykja­vík haft for­ystu um að leggja til metn­að­ar­fullaar aðgerða­á­ætl­anir og stefnur en rík­is­stjórnin þarf að gera bet­ur. Setja fram skýr metn­að­ar­full mark­mið og mæli­kvarða sem og kalla eftir að við bregð­umst við því neyð­ar­á­standi sem ríkir í lofts­lags­mál­um. Þær aðgerðir sem farið verður í þurfa að stuðla að rétt­látum umskipt­um, byggja á jafn­ræði þar sem allir taka þátt í því að draga úr los­un, fyr­ir­tæki og neyt­end­ur, en um leið er byrðum og tæki­færum sem fel­ast í aðgerð­unum dreift með jöfnum og sann­gjörnum hætti. Nauð­syn­legt er að fram­kvæmdar verði kostn­að­ar- og ábata­grein­ingar sem nái til sam­fé­lags­legra áhrifa auk þess­ara efna­hags­legu og að gripið sé til mót­væg­is­að­gerða til að tryggja að aðgerðir gegn lofts­lags­breyt­ingum auki ekki ójöfn­uð. Ein­hver störf munu hverfa á næstu árum og önnur breyt­ast og ný verða til. Nauð­syn­legt er að breyt­ingar á vinnu­mark­aði leiði til fjölg­unar á góðum grænum störfum sem standa undir góðum lífs­kjörum og auka vel­ferð og jafn­rétti.

Jöfnum stöðu okkar við end­ur­reisn­ina

Síð­ustu tvö ár höfum við öll fundið hve gríð­ar­lega mik­il­væg sam­neyslan er, vel­ferð­ar­kerfið okkar sem hélt sam­fé­lag­inu gang­andi þegar allt fór í lás. Þar er ég ekki bara að tala um heil­brigð­is­starfs­fólk sem sann­ar­lega vann þrek­virki heldur líka fólk í Vel­ferð­ar­þjón­ustu sveit­ar­fé­laga sem sinnti börn­um, fjöl­skyld­um, föt­uðu fólki, öldruðum og öllum þeim sem þurftu að aðlaga sig að nýjum veru­leika eftir hverjar nýjar sótt­varn­ar­regl­ur. Fólk sem vinnur í mennta­kerf­inu sem aðlag­aði sig að alveg nýjum veru­leika sem og fólk í fram­línu­störfum sem mætti á sínar vakt­ir. Nor­ræna vel­ferð­ar­sam­fé­lagið sýndi sína styrk­leika og ég held við höfum vel­flest fundið að þetta rót­gróna sam­fé­lag sam­hjálpar og sam­stöðu, var það sem mestu máli skipti þegar áföllin dundu yfir.

Við jafn­að­ar­fólk höfum reyndar haldið þessum gildum á lofti alla tíð, að jöfn­uð­ur, rétt­læti, sterkir inn­við­ir, sam­neysla og sam­staða fólks geri okkur öllum gott og að allir eigi að vera með. Við viljum ekki bara skapa öllum jöfn tæki­færi til að taka þátt í okkar sam­fé­lagi heldur jafna stöðu fólks til að nýta þau tæki­færi með raun­veru­legum aðgerð­um. Árið 2021 var að mörgu leyti upp­haf nýrra tíma fyrir jafn­að­ar­stefn­una, þó alþing­is­kosn­ingar á Íslandi hafi ekki farið eins og í lönd­unum í kringum okkur þá gleðj­umst við yfir góðum sigrum þeirra og styðjum öll góð mál sem byggja á okkar grunn­hug­sjónum og stuðla að því að okkar fram­tíð­ar­sýn nái fram að ganga.

Sam­fylk­ingin er í meiri­hluta við stjórn sveit­ar­fé­laga þar sem flestir Íslend­ingar búa og við höfum sann­ar­lega lagt okkur fram um að standa vörð um þá gríð­ar­lega mik­il­vægu þjón­ustu sem sveit­ar­fé­lög veita, því miður oft við lít­inn skiln­ing rík­is­stjórn­ar­innar á mik­il­vægi sveit­ar­stjórn­ar­stigs­ins og áhrif sam­dráttar þar á mann­rétt­indi, heil­brigði, ofbeldi, menntun og atvinnustig um land­ið. Framundan er nýtt ár og ný tæki­færi fyrir öfl­uga for­ystu­sveit jafn­að­ar­fólks í öllum sveit­ar­fé­lögum að sækja umboð til kjós­enda til þess að gera sam­fé­lag okkar enn betra og rétt­lát­ara.

Ég er bjart­sýn á að við fáum umboð til þess og um leið og ég horfi til baka með þakk­læti og kannski smá trega á liðið ár, get ég ekki beðið eftir því næsta því það mun von­andi færa okkur mörg ný tæki­færi til sam­stöðu um fram­farir og jafn­rétti öllum til handa.

Greinin birtist í Kjarnanum 26. des. 2021. 

Heiða Björg Hilmisdóttir varaformaður Samfylkingarinnar gerir hér upp árið 2021.

Annað kvöld fer fram fundur á vegum Lífsvirðingar, félags um dánaraðstoð. Þar mun Staffan Bergström, sænskur læknir og fyrrum prófessor, fjalla um nálgun sína og aðkomu að dánaraðstoð. Rétt er að greina frá að ég hef engin tengsl við Lífsvirðingu og er því ekki að auglýsa umræddan atburð fyrir þeirra hönd heldur vil ég vekja athygli á mikilvægi þeirrar umræðu og fræðslu sem Lífsvirðing stendur fyrir. Réttur fólks til að deyja með reisn er afar mikilvægur, ekki síst á okkar tímum þegar læknavísindin hafa náð jafn miklum framförum og raunin er. Með framförum er okkur gert kleift að lifa lengur og við betri heilsu, en jafnframt lengja líf fólks sem glímir við mikil og erfið veikindi árum og jafnvel áratugum saman. 

Sum veikindi er hægt að lækna, öðrum halda í skefjum. En sum veikindi skerða svo mjög lífsgæði fólks að þrátt fyrir læknavísindin fara lífsgæðin hratt þverrandi. Dánaraðstoð er heimiluð í nokkrum ríkjum heims nú nýverið á Spáni. Það þarf lagabreytingu eigi að heimila dánaraðstoð hér á landi en fyrst og fremst þarf að eiga sér stað umræða á víðara stigi því mikill meirihluti landsmanna, eða nærri 80% virðist fylgjandi dánaraðstoð skv. Könnun Maskínu frá árinu 2019.

Um tíu ára skeið, til ársins 2015, var starfrækt á vegum embættis Landlæknis svokölluð Lífsskrá, eða lífsviljaskrá. Þar gat fólk skráð inn vilja sinn til læknisfræðilegs inngrips en ókosturinn var skráin var ekki á tölvutæku formi og því ekki hægt að nálgast vilja þeirra sem skráðu sig í lífsskrána nema á dagvinnutíma starfsfólks embættisins. Þá var jafnframt allur gangur á því hvort fólk uppfærði skrána. Þetta tvennt, lífsviljaskrá og dánaraðstoð er nauðsynlegt að ræða í nútímasamfélagi og má velta fyrir sér hvort ekki sé rétt að hefja undirbúning mögulegrar lagasetningar hér líkt og þekkist í nágrannalöndum. 

Í þeim ríkjum sem heimila dánaraðstoð er það eingöngu í höndum lækna að veita slíka aðstoð og þá byggða á sjúkdómsgreiningu. Er bakgrunnur sjúklings kannaður og það hvort ósk sjúklingsins sé vel ígrunduð og sjúklingurinn með fullu ráði. Aldrei er um skyndiákvörðun að ræða enda þarf sjúklingurinn að eiga fleiri en eitt samtal við lækni sinni og getur á hverjum tímapunkti dregið ósk sína tilbaka. Að því ég best veit er það eingöngu í Sviss þar sem fólk sem ekki er búsett í landinu getur fengið aðstoð og ítrekað er að læknar eru ekki skuldbundnir til að veita dánaraðstoð heldur er hún veitt að vandlega ígrundaðri skoðun læknis á heilsu sjúklings. 

Dánaraðstoð snýst um mannúð og lífsvirðingu. Við þurfum að opna umræðuna, við á Alþingi taka við keflinu og halda áfram veginn í átt að lífsvirðingu og mannúð við lífslok.  

Reglur Samfylkingarinnar um félagaskrá flokksins 

Skrifstofa Samfylkingarinnar heldur rafræna félagaskrá fyrir flokkinn og öll aðildarfélög hans skv. grein 2.12 í lögum flokksins. 

Reglur þessar gilda um félagaskrá flokksins og öll aðildarfélög hans. Þær gilda einnig um hvers konar áritanir úr skránni og aðrar upplýsingar sem kunna að felast í félagaskrá flokksins og aðildarfélaga hans. Með áritun úr félagaskrá er átt við útgáfu staðfestinga, vottorða eða upplýsinga úr félagaskrá flokksins. Undir það falla viðveruskrár frá fundum þar sem einungis skráðir eða kjörnir flokksfélagar eiga sæti í. 

Aðildarfélög Samfylkingarinnar geta fengið rafrænan aðgang að félagaskrá viðkomandi félags eftir að hafa undirritað yfirlýsingu um meðferð skráarinnar. Aðgangurinn skal takmarkast við formann aðildarfélags eða þann aðila sem stjórn þess tilnefnir. 

Skrifstofu Samfylkingarinnar er óheimilt að láta öðrum en aðildarfélaginu sjálfu í té félagaskrá þess eða annast áritanir úr því skv. grein 2.12 í lögum flokksins. 

Söfnun upplýsinga, vinnsla og miðlun félagaskráa eða úrtaka úr þeim skal ávallt vera í samræmi við lög um persónuvernd og meðferð persónuupplýsinga. 

Stjórnmálafélög sem hlíta vilja grundvallarstefnuskrá Samfylkingarinnar, undirgangast lög hennar og hafa a.m.k. 10 fullgilda félaga, eiga rétt á aðild að Samfylkingunni skv. grein 3.01 í lögum flokksins. 

Enginn getur verið aðalfélagi nema í einu aðildarfélagi. Um réttindi og skyldur aukafélaga fer skv. lögum viðkomandi aðildarfélags skv. grein 3.10 í lögum flokksins. 

Félagaskrá Samfylkingarinnar miðast við póstnúmeraskrá og eftir atvikum sveitarfélagsnúmer. Hún er tengd þjóðskrá og skal uppfærð a.m.k. mánaðarlega og oftar ef þurfa þykir s.s. vegna útsendingu bréfa, tölvupósta, kynninga vegna flokksvals, kosninga o.s.frv. 

Skráning í Samfylkinguna skal vera a) á rafrænu formi í gegnum heimasíðu flokksins b) vera skrifleg og undirrituð af viðkomandi og tveimur vottum c) framvísun viðurkenndra skilríkja. Viðkomandi aðili skráir sig í ákveðið aðildarfélag, þátttöku í félagsstarfi og samþykkir reglur flokksins þar með talið um meðferð félagaskrár. 

Skriflegum skráningum skal beina til aðalskrifstofu flokksins skv. grein 3.09 í lögum flokksins. 

Einstaklingar sem eru undir 35 ára aldri og sækja um inngöngu í Samfylkinguna skulu vera skráðir í staðbundið aðildarfélag Ungra jafnaðarmanna eftir búsetu þeirra komi ekki fram ósk um annað skv. grein 3.09 í lögum flokksins. Ef ekki kemur fram ósk um annað ber þeim sem tekur á móti skráningunni að upplýsa um hvaða félög þeim standi til boða. 

Allar nýskráningar skal geyma í 7. ár rafrænt eða á pappír eftir atvikum og skulu þær vera rekjanlegar. 

Flutningur flokksfélaga á milli aðildarfélaga 

Skrifstofa Samfylkingarinnar sér um að færa fólk á milli aðildarfélaga í samræmi við búferlaflutninga skv. þjóðskrá og tilkynna stjórnum aðildarfélaga um það skv. grein 2.12 í lögum flokksins. 

Félagsmaður sem ekki tilkynnir sérstaklega um búsetuskipti flyst sjálfkrafa á milli aðildarfélaga við búsetuskipti í þjóðskrá. Félagsmaður skráður í landsfélag, flyst ekki á milli aðildarfélaga við búsetuskipti. 

a) á rafrænu formi í gegnum heimasíðu flokksins 

b) vera skrifleg og undirrituð af viðkomandi og tveimur vottum 

c) framvísun viðurkenndra skilríkja á skrifstofu flokksins. 

Allar úrsagnir skal geyma í 4. ár rafrænt eða á pappír eftir atvikum nema annars sé óskað og skulu þær vera rekjanlegar. 

Meðferð félagaskrár í flokksvali og kosningabaráttu 

Þrátt fyrir ákvæði 1. greinar í reglum þessum er skrifstofu Samfylkingarinnar heimilt að miðla upplýsingum úr félagaskrá í þeim tilvikum sem nefnd eru í þessari grein gegn vinnslusamningum. 

Í flokksvali til bæjar- og sveitarstjórna og til Alþingis fá formenn kjörstjórna, fyrir hönd kjörstjórnar, afhenta félagaskrá á rafrænu formi. 

Í kosningum kjördæmisráða eða sveitarstjórna fær kosningastjóri, fyrir hönd kosningastjórnar afhenta félagaskrá á rafrænu formi. 

Að flokksvali eða kosningum loknum er formanni kjörstjórnar í forvali og kosningastjóra í kosningum skylt að afhenda aðalskrifstofu Samfylkingarinnar félagaskrána, með þeim breytingum sem kunna að hafa verið gerðar. 

Eingöngu er heimilt er að afhenda frambjóðanda, sem skráður er í Samfylkinguna, í flokksvali Samfylkingarinnar til bæjar- og sveitarstjórna og til Alþingis afrit af félagaskrá á prentuðu formi að undirrituðum vinnslusamningi milli aðila. Félagaskráin skal innihalda nafn, aldur, heimili og síma. Frambjóðendum er skylt að fara með skrár skv. lögum flokksins og lögum um persónuvernd. Skrárnar eru eingöngu notaðar í þeim tilgangi að hafa samband við flokksfélaga í flokksvali og eytt á sannanlegan hátt að flokksvali loknu. Heimilt er að afhenda félagaskrána gegn gjaldi. 

Í þeim tilfellum sem Samfylkingin býður fram með öðrum stjórnmálaflokkum er óheimilt að afhenda samframboðsflokknum félagaskrá Samfylkingarinnar. 

8. grein
Netfangaskrá og útsendingar skv. félagaskrá 

Aðalskrifstofa Samfylkingarinnar heldur netfangaskrá fyrir flokkinn í heild. 

Engum má senda tölvupóst samkvæmt netfangaskrá nema samþykki viðkomandi liggi fyrir. Félagsmaður telst hafa gefið samþykki sitt hafi hann gefið Samfylkingunni upp netfangið sitt eða skráð sig sérstaklega á netfangaskrá flokksins. Óski félagsmaður að taka netfang sitt af skrá, skal skrifleg beiðni send til skrifstofu flokksins. 

Aðalskrifstofa Samfylkingarinnar sendir út tölvupóst á netfangaskrána. Aðrir hafa ekki heimild til að senda tölvupóst. Ekki má senda út annað efni á netfangaskrá en sem við kemur flokksstarfinu. 

Aðildarfélög geta nýtt sér þau netföng til útsendingar til flokksfélaga sem þau hafa safnað saman í félagsstarfi sínu og ber þeim að senda aðalskrifstofu jafnóðum allar breytingar á netföngum sem þeim berast. 

Þegar aðildarfélag sendir út almennan póst eða tölvupóst á félagsmenn sína s.s. vegna innheimtu á félagsgjöldum o.s.frv. er notuð nýjasta útgáfa af félagaskrá. Flokkurinn hefur persónuverndarstefnu sem tryggir persónuvernd félagsmanna og stuðningsmanna flokksins. 

Rísi upp ágreiningur varðandi reglur þessar skal leggja hann fyrir framkvæmdastjórn sem sker úr deilunni eins fljótt og tök eru á. 

Reglur þessar voru upphaflega samþykktar af framkvæmdastjórn þann 25. september 2006 og með áorðnum breytingum síðast 19. nóvember 2018 og öðlast þær strax gildi. 

Reglur Samfylkingarinnar um félagaskrá flokksins

Leit um „��“

2357 niðurstöður fundust við leit að „��“

Póstlisti Samfylkingarinnar

Samfylkingin

Flokkurinn

Flýtileiðir

Vertu í bandi:

Leit um „���������������������������“